Het is iets voorbij 10h15 als we vertrekkensklaar staan. Na een goeie nachtrust en een stevig ontbijt, met alles erop en eraan, je weet wel, 6 soorten charcuterie, 5 soorten kaas, 4 soorten broodjes, gekookte eitjes, confituren, groenten, peperkoek,cakes, vers fruit, platte kaas, moesli, yoghurt , enz .... Gaan we vandaag de Moezel volgen in de andere richting, stroomafwaarts, met een nog niet definitief bepaald eindpunt. Het zal afhangen van wat we zoal tegenkomen . Het weer is in ieder geval weer schitterend . De zon is al grotendeels door de mist gebroken. De eerste stop is al na 150 meter, bij de toeristische dienst om maximale info te vergaren over fietsroutes in de buurt. Helaas hebben ze niet meer dan wat we al hebben ( eigen verzameling en documentatie die we kregen van Bob H. ) We kunnen dus snel doorfietsen. Om 11h45 koffie - tijd. We zitten op een terrasje in Neumagen-Dhron en hebben er al 27km op zitten, steeds langs de Moezel. Het is een prachtig landschap waar we door fietsen, met links van ons het water, over het water de hellingen met uitgestrekte wijnvelden en rechts van ons, ook op de hellingen, eveneens wijngaarden zover het oog stekt. De kleine dorpjes en stadjes volgen elkaar op ( Longuich,Rial, Mehring. Schleich, Thornich, Kowerich, Leiwen,...) zoals ook de kronkels van de Moezel. Regelmatig zien we restanten die verwijzen naar het Romeinse Rijk dat hier, met Trier als hoofdplaats, de plak zwaaide ( 16 voor Christus tot 475 na Christus toen de Romeinen verdreven werden door de Franken) en wellicht ook genoot van de lekkere wijn die toen ook al hier verbouwd werd. Neumagen-Dhron is trouwens de oudste wijnstad van Duitsland. Toch drinken wij er koffie... Er is immers nog veel te fietsen. Ons volgende dorpje is Piesport - rare naam - maar wel gekend voor zijn wijnen, al in de 2de en 3de eeuw. Tussendoor toch nog vermelden dat ook vandaag veel fietsers op pad zijn, zoals dit ook gisteren het geval was. Gisteren was het echter zondag en nu is het maandag... Het zijn wel meestal fietsers van onze (nog jeugdige) leeftijd en een stuk ouder en, meestal e-bicers. Ook opvallend : bijna 100% rijdt "gehelmd" . Na Piesport kronkelen we verder langs de Moezel tot we uiteindelijk in Bernkastel aankomen. We hebben er dan al 52 km erop zitten . Het is al 13h50. Er is feest in het stadje, wijnfeest uiteraard. Een volledige straat langs het water is afgesloten voor het verkeer en bezaaid met wijnkraampjes en worstkraampjes . We kiezen echter voor een andere straat, het stadje in. Ook verkeersvrij of minstens -luw, met een overvloed aan mooie fachwerk-huisjes en veel terrasjes. Op een aantal plaatsen is er live muziek. We kiezen uiteindelijk voor een terras aan het Kloosterhof, in de zon. Bij een Moezel-wijntje bestellen we ook nog een goulash soep, kwestie van onze maag ook iets te gunnen. We krijgen er een mandje brood bij. Onze honger is dus zeker voor een eindje gestild. We nemen nog een koffie als toetje en dan kunnen we weer verder. Het is al 14h30. We fietsen verder langs het water tot bij de brug van Zeltingen om van daar naar Wittlich te rijden. We vinden evenwel niet de geschikte fietsroute en besluiten dan maar om nog iets verder te rijden langs het water tot in Urzig. Vandaaruit kunnen we ook Wittlich bereiken. In kilometers maakt het niet veel verschil maar we moeten er een lange en lastige klim voor lief bij nemen. Na de vele vlakke kilometers langs het water is dit eens iets anders. We zijn net Wittlich binnen en we zien plots een wegwijzer van een fietsroute naar Schweich . Hoera . Dat is wat we zochten. Na het vele klimmers gaat het nu meestal bergafwaarts. We volgen grotendeels het riviertje de Salm, door het Salmtal, op de Salmradweg. Hier geen wijngaarden meer maar andere gewassen,o.a. mais en zelfs tabak. Via Salm, Esch en Hetzerath bereiken we uiteindelijk ons uitgangspunt Schweich. We komen uit aan het kerkje dat pal voor ons hotel staat. Vooral de laatste 10 km was het echt genieten. Zonder te moeten bijsteken halen we moeiteloos snelheden van 30,40 en zelfs 1x 50 km per uur.. Niet zo verwonderlijk als je weet dat Wittlich hoog boven het Moezeldal uittorent en Schweich zo goed als in het water van de Moezel ligt. We fietsten vandaag 104 km bijeen. We prijzen ons gelukkig dat we en met onze lichte race-fietsen reden en geen bagage moesten meeslepen ( alleen een klein rugzakje en ikzelf nog een klein tasje aan het stuur voor mijn fototoestel. Om 18h30 waren we terug in ons hotel. Dus ruim de tijd voor een verkwikkende douche. Daarna is het weer aanschuiven aan tafel, opnieuw op het buitenterras ( het is nog altijd erg warm ) waar we blijkbaar de enigen zijn. Een aperitief (geen Sekt, die is blijkbaar op, maar een glaasje witte Moezelwijn is even lekker) ,een bordje met hapjes, een slaatje, een schnitzel en daarna een ijsje met ananas . Een koffie besluit ons avondmaal. We gaan daarna nog een wandeling maken in Schweich en kijken uit naar een restaurant waar we evenveel morgen kunnen eten. Dicht bij de brug is er wel iets dat ons aanstaat. Maar morgen is een andere dag, we zien dan wel weer. Nog eens deze blog bijwerken en dan gaan slapen, dit hebben we best verdiend. Vandaag zijn er weer veel berichtjes binnengekomen,zowel per GSM als via de blog, als via email. Dank aan allen. We houden jullie allemaal in gedachten.
We worden om 10h uitgezwaaid door tante Wine die op ons huis zal passen. We zijn amper 1 km verder als we al een eerste stop maken : we moeten dringend bijtanken. En pas dan zijn we echt weg. Om 12h45 , we zijn dan al even voorbij Francorchamps, is er weer een stop om iets te eten. We doen dit op een picknickplaats waar we een prachtig zicht hebben op de eindeloze dennenbossen. Goed 20 minuten later zijn we weer op weg. Om 13h45 overschrijden we de grens met Duitsland, in Winterspelt dat ons welbekend is. We hebben hier 2x een korte vakantie doorgebracht, eenmaal alleen ( met Luca, de golden retriever. Van Kurt en Els) en eenmaal met de broers en zussen van Kristien. Het roept aangename herinneringen op. Om 14h15 melden we ons aan in ons hotel Zum Stern in Schweich, op 200m van de Moezel. We worden er hartelijk verwelkomd en installeren ons in kamer 15, zeer mooi, zeer ruim maar met een in verhouding toch erg kleine badkamer, eigenlijk niet meer dan een douchecel. Eerst is het uitpakken en daarna maken we ons op voor een eerste (proef) ritje. Het is een ideaal fietsweertje. Ruim 25 graden, zo goed als windvrij, verfrissend langs het water. De eindbestemming is Trier, oudste stad van Duitsland ( omstreeks 16 voor Christus ). Het fietspad kronkelt mee met de Moezel en loopt pal naast het water, op 1 uitzondering na, waar we rond en in de industrie (haven) zone van Trier moeten fietsen. De aanduidingen van het fietspad zijn overal uitstekend zoals trouwens ook het fietspad zelf dat volledig gescheiden is van het andere wegverkeer. Het is 16h30 als we een terrasje opzoeken, met zicht op de Porta Nigra ( 2de eeuw na Christus). De koffie en de appeltaart zijn welverdiend na eerst 356 km rijden met de wagen en daarna nog 20 km fietsen. Daarna maken we, met de fiets aan de hand, een wandeling door de stad die, in vergelijking met toen we hier voor het eerst waren ( in 1971 tijdens onze huwelijksreis .), een echte metamorfose heeft ondergaan. Veel wandelstraten, leuke terrasjes, straatanimatie, gezellige drukte, fonteinen, een gerenoveerd historisch waardevol patrimonium, .... We springen alleen nog eventjes binnen in de Lieve Vrouwekerk en annex Domkerk St.-Pieter, waar we de verjaardag van mijn pa ( 1916 - 1998) herdenken. Daarna keren we huiswaarts naar ons hotel in Schweich waar we na een verfrissende douche om 19h aan tafel gaan, op het buitenterras. Het is nog steeds 25 graden en windstil. Zalig. Er is een aperitief ( Sekt uit de Moezelstreek) , een champignonnensoep, een slaatje , visfilet ( voor Kristien) en kipfilet ( voor Paul) , een dame blanche en koffie. Uiteraard is er een heerlijk wijntje, een Montepulciano , en spuitwater (Pelegrino). We besluiten de avond met een korte wandeling door Schweich. We fietsten vandaag toch nog 41km bijeen, voldoende om er morgen volop tegenaan te gaan. Niet te vergeten : op de fietstocht komen verschillende aanduidingen tegen die er ons attent op maken dat de fietsroute die we volgen eveneens een Camino-wandelroute is die naar Compostela loopt. Ook dit jaar dus ontkomen we niet aan herinneringen aan onze eerdere tocht naar Compostela. Elke fietstocht die we tot op heden ondernamen bevatte , zonder dat we dit wilden, verwijzingen naar Compostela. Dat kan geen toeval meer zijn. Na het bijwerken van deze blog en het nog beantwoorden van verschillende mailtjes, is het tijd om te gaan slapen, vermoeid en zeer gelukkig met die mooie dag die we mochten beleven. Trouwens, dank aan iedereen die ons bij het begin van onze reis alle succes toewenste . .
Bijna een zaterdag zoals gewoonlijk. 's Morgens een beetje gaan lopen in Wenduine aan zee.We doen dit al meer dan 20 jaar en nog steeds zouden we dit niet willen missen : heerlijk lopen, eerst door de bossen en duinen en daarna op het strand. Het Wielingenzwembad is het eindpunt. Daar gaan we wat zwemmen om daarna nog een terrasje te doen. Er was een tijd dat we dit met een groep van meer dan 20 personen deden. Helaas , nu resten er nog slechts een 4-tal van over. Wij blijven ervan genieten en zullen dit zolang mogelijk blijven volhouden. Zelfs al moeten we soms eens afhaken omwille van een of andere kwetsuur, we blijven telkens terugkomen. En zo hoort het. Vandaag was onze dochter Natalie ook van de partij, toch in het onderdeel lopen en terrasje doen. Het zwemmen heeft ze noodgedwongen moeten laten varen , wegens "zwempak vergeten". Dat kan natuurlijk iedereen overkomen. Yvan K. en Miek DJ wensen ons na afloop veel succes op onze fietstocht. Terug thuis, is daar al wat leven te bespeuren. Zaterdag middag is er bij ons thuis immers altijd "spaghetti-dag". Dan komen alle kinderen en kleinkinderen mee aan tafel om spaghetti te eten ( ook soms wel eens een lasagne ). Vandaag waren er maar 11 eters want er ontbraken er een paar op het appèl. Als het huis daarna weer opgeruimd is, is het eindelijk tijd om ons valies te maken. Ik stel daarbij vast dat ik geen scheermesjes meer heb en zie me dus nog genoodzaakt om nog even de stad in te fietsen. Ik zie daar nog Rein VL, mijn petekind die een paar weken terug getrouwd is (met Alicia). Het blijft bij een "goeiendag" zeggen om vervolgens onze weg verder te zetten. Terwijl ik wat verder aan deze blog werk, is Kristien al ons avondeten aan het klaarzetten. Vooraleer aan tafel te gaan, wil ik toch nog eerst wat meer zeggen over onze fietstocht. Deze begint dus morgen, zondag 7 september en duurt tot en met 21 september e.k. We vertrekken daarbij vanuit Brugge, met de wagen, met de fietsen achteraan op het fietsrek. Eindbestemming van morgen, zondag, is Schweich, een stadje aan de Moezel. Daar zullen we 4 dagen verblijven en elke dag een andere fietsroute langs en in de buurt van de Moezel "befietsen". Daarna reizen we , weer met de wagen, een 100-tal kilometers verder en verblijven we opnieuw een paar dagen in een klein hotel om ook opnieuw met de fiets de Moezel en de Moezelstreek te verkennen . En zo wordt dit nog enkele keren herhaald, tot het tijd is om huiswaarts te keren. Dit patroon wijkt wel enigszins af van wat we in het verleden deden maar daar zijn gegronde redenen voor. Nog steeds herstellend van een dubbele beenbreuk en gescheurde voorste kruisband ( linkerbeen) ( ski-ongeval) en een miniscus-operatie (rechterbeen)( overbelasting naar aanleiding van ski-ongeval ), is de fysieke paraatheid wel OK maar toch nog niet super zoals het hoort te zijn. Bovendien wil ik, zoals mijn vrouwtje dit trouwens vorig jaar al deed, ook fietsen met mijn race-fiets. Daarop is evenwel geen ruimte voor wat bagage dan ook. Hoe dan ook, het blijft wel een fiets-onderneming en we zien achteraf wel of dit nieuw model voor herhaling vatbaar is.
"Vooravond" moet niet echt letterlijk worden genomen want het is pas op zondag 7 september dat we opnieuw op fietstocht vertrekken. Het begint echter wel al te kriebelen. Vandaag, vrijdag 5 september, heb ik nog eens de fietsen aan een grondige inspectie onderworpen, de banden wat bij opgepompt tot de juiste spanning en de ketting nog wat ontvet, gekuist en wat geolied . Ook de tuin heb ik nog een beurt gegeven, tenminste, ik heb het gras nog kort gereden . De rest van de tuin laat ik over aan de wijsheid van de natuur zelf. Deze blog opstarten was een volgend agendapunt. En dat vroeg niet zo heel veel niet meer. Sedert we onze fietstochten zijn begonnen en daaraan verbonden een speciale blog, heb ik er al wat ervaring mee. Wij raden iedereen aan dit ook van zijn eigen reizen te doen. Nu nog beleven wij erg veel plezier aan het herlezen van onze eerdere blogs, het is alsof we die verschillende reizen weer helemaal opnieuw beleven, met alle details erop en eraan. Dit zou wellicht niet mogelijk zijn zonder die schriftelijke of "geblogde" neerslag. Eerder op de dag heb ik nog wat rondgereden met de aanhangwagen ( van Kurt ) om enerzijds het grote BBQ-stel van Steven en Mieke weer bij hen thuis te brengen ( hadden wij geleend voor een grote BBQ nav. mijn verjaardag ) en om een herstelde fiets van Kasper weer in Oostkamp te krijgen ( soms staat "opa zijn" wel eens gelijk aan "fietshersteller zijn"). Bij Steven aangekomen, zag ik daar Ivan K. ,pas terug van een fietstocht met vrienden , eveneens langs de Moezel. Hij had het daar erg goed gesteld. Meer details beloofde hij voor morgen zaterdag, na onze loop in Wenduine want nu stond hij op het punt om te vertrekken voor een nieuwe fiets-dagtocht richting Veurne, samen met zijn vrouwtje en met nog wat familie. En te bedenken dat wij , Kristien en ik, gisteren nog in diezelfde buurt aan het fietsen waren ( Diksmuide, Nieuwpoort, Veurne, Lo-Reninghe ....). In Oostkamp, bij Kurt, heb ik daar de aanhangwagen terug geplaatst en de herstelde fiets ook afgeleverd onder het waakzame oog van Els, onze schone schoondochter die bezig was een receptje van Jeroen Meus uit te proberen. Het zag en rook erg lekker, meer kan ik er niet over zeggen. Vandaar ben ik dan vertrokken om nog wat boodschappen te doen en om vervolgens, eenmaal thuis, genietend van een aperitiefje, eten klaar te maken voor mijn vrouwtje en mezelf. Om 15h was er dan mijn wekelijks tennispartijtje met mijn broer Jan. Het was een heerlijk tennis-weertje : geen brandende zon maar toch warm en windstil. Wij spelen ook nog elke donderdagavond, maar dan wel met 4 (Annemie, vrouwtje van Jan, Natalie,mijn dochter,en dan ook Jan en ikzelf ). Gisterenavond verloren Natalie en ikzelf nipt van de tegenstanders (6-7). Deze namiddag werd het een gelijkspel (3-3) na een boeiend spel. Na de tennis ben ik nog even langs gegaan om een doktersvoorschrift voor mijn bloedverdunners , kwestie van deze te kunnen krijgen aan terugbetalingstarief. Ik neem deze pilletjes al een behoorlijk lange periode, elke dag eentje, maar ik weet echt niet of deze nu van enig nut zijn. Ik voel in ieder geval geen enkel effect en dus denk ik : baat het niet, het schaadt ook niet.
