Bijna een zaterdag zoals gewoonlijk. 's Morgens een beetje gaan lopen in Wenduine aan zee.We doen dit al meer dan 20 jaar en nog steeds zouden we dit niet willen missen : heerlijk lopen, eerst door de bossen en duinen en daarna op het strand. Het Wielingenzwembad is het eindpunt. Daar gaan we wat zwemmen om daarna nog een terrasje te doen. Er was een tijd dat we dit met een groep van meer dan 20 personen deden. Helaas , nu resten er nog slechts een 4-tal van over. Wij blijven ervan genieten en zullen dit zolang mogelijk blijven volhouden. Zelfs al moeten we soms eens afhaken omwille van een of andere kwetsuur, we blijven telkens terugkomen. En zo hoort het. Vandaag was onze dochter Natalie ook van de partij, toch in het onderdeel lopen en terrasje doen. Het zwemmen heeft ze noodgedwongen moeten laten varen , wegens "zwempak vergeten". Dat kan natuurlijk iedereen overkomen. Yvan K. en Miek DJ wensen ons na afloop veel succes op onze fietstocht. Terug thuis, is daar al wat leven te bespeuren. Zaterdag middag is er bij ons thuis immers altijd "spaghetti-dag". Dan komen alle kinderen en kleinkinderen mee aan tafel om spaghetti te eten ( ook soms wel eens een lasagne ). Vandaag waren er maar 11 eters want er ontbraken er een paar op het appèl. Als het huis daarna weer opgeruimd is, is het eindelijk tijd om ons valies te maken. Ik stel daarbij vast dat ik geen scheermesjes meer heb en zie me dus nog genoodzaakt om nog even de stad in te fietsen. Ik zie daar nog Rein VL, mijn petekind die een paar weken terug getrouwd is (met Alicia). Het blijft bij een "goeiendag" zeggen om vervolgens onze weg verder te zetten. Terwijl ik wat verder aan deze blog werk, is Kristien al ons avondeten aan het klaarzetten. Vooraleer aan tafel te gaan, wil ik toch nog eerst wat meer zeggen over onze fietstocht. Deze begint dus morgen, zondag 7 september en duurt tot en met 21 september e.k. We vertrekken daarbij vanuit Brugge, met de wagen, met de fietsen achteraan op het fietsrek. Eindbestemming van morgen, zondag, is Schweich, een stadje aan de Moezel. Daar zullen we 4 dagen verblijven en elke dag een andere fietsroute langs en in de buurt van de Moezel "befietsen". Daarna reizen we , weer met de wagen, een 100-tal kilometers verder en verblijven we opnieuw een paar dagen in een klein hotel om ook opnieuw met de fiets de Moezel en de Moezelstreek te verkennen . En zo wordt dit nog enkele keren herhaald, tot het tijd is om huiswaarts te keren. Dit patroon wijkt wel enigszins af van wat we in het verleden deden maar daar zijn gegronde redenen voor. Nog steeds herstellend van een dubbele beenbreuk en gescheurde voorste kruisband ( linkerbeen) ( ski-ongeval) en een miniscus-operatie (rechterbeen)( overbelasting naar aanleiding van ski-ongeval ), is de fysieke paraatheid wel OK maar toch nog niet super zoals het hoort te zijn. Bovendien wil ik, zoals mijn vrouwtje dit trouwens vorig jaar al deed, ook fietsen met mijn race-fiets. Daarop is evenwel geen ruimte voor wat bagage dan ook. Hoe dan ook, het blijft wel een fiets-onderneming en we zien achteraf wel of dit nieuw model voor herhaling vatbaar is.
"Vooravond" moet niet echt letterlijk worden genomen want het is pas op zondag 7 september dat we opnieuw op fietstocht vertrekken. Het begint echter wel al te kriebelen. Vandaag, vrijdag 5 september, heb ik nog eens de fietsen aan een grondige inspectie onderworpen, de banden wat bij opgepompt tot de juiste spanning en de ketting nog wat ontvet, gekuist en wat geolied . Ook de tuin heb ik nog een beurt gegeven, tenminste, ik heb het gras nog kort gereden . De rest van de tuin laat ik over aan de wijsheid van de natuur zelf. Deze blog opstarten was een volgend agendapunt. En dat vroeg niet zo heel veel niet meer. Sedert we onze fietstochten zijn begonnen en daaraan verbonden een speciale blog, heb ik er al wat ervaring mee. Wij raden iedereen aan dit ook van zijn eigen reizen te doen. Nu nog beleven wij erg veel plezier aan het herlezen van onze eerdere blogs, het is alsof we die verschillende reizen weer helemaal opnieuw beleven, met alle details erop en eraan. Dit zou wellicht niet mogelijk zijn zonder die schriftelijke of "geblogde" neerslag. Eerder op de dag heb ik nog wat rondgereden met de aanhangwagen ( van Kurt ) om enerzijds het grote BBQ-stel van Steven en Mieke weer bij hen thuis te brengen ( hadden wij geleend voor een grote BBQ nav. mijn verjaardag ) en om een herstelde fiets van Kasper weer in Oostkamp te krijgen ( soms staat "opa zijn" wel eens gelijk aan "fietshersteller zijn"). Bij Steven aangekomen, zag ik daar Ivan K. ,pas terug van een fietstocht met vrienden , eveneens langs de Moezel. Hij had het daar erg goed gesteld. Meer details beloofde hij voor morgen zaterdag, na onze loop in Wenduine want nu stond hij op het punt om te vertrekken voor een nieuwe fiets-dagtocht richting Veurne, samen met zijn vrouwtje en met nog wat familie. En te bedenken dat wij , Kristien en ik, gisteren nog in diezelfde buurt aan het fietsen waren ( Diksmuide, Nieuwpoort, Veurne, Lo-Reninghe ....). In Oostkamp, bij Kurt, heb ik daar de aanhangwagen terug geplaatst en de herstelde fiets ook afgeleverd onder het waakzame oog van Els, onze schone schoondochter die bezig was een receptje van Jeroen Meus uit te proberen. Het zag en rook erg lekker, meer kan ik er niet over zeggen. Vandaar ben ik dan vertrokken om nog wat boodschappen te doen en om vervolgens, eenmaal thuis, genietend van een aperitiefje, eten klaar te maken voor mijn vrouwtje en mezelf. Om 15h was er dan mijn wekelijks tennispartijtje met mijn broer Jan. Het was een heerlijk tennis-weertje : geen brandende zon maar toch warm en windstil. Wij spelen ook nog elke donderdagavond, maar dan wel met 4 (Annemie, vrouwtje van Jan, Natalie,mijn dochter,en dan ook Jan en ikzelf ). Gisterenavond verloren Natalie en ikzelf nipt van de tegenstanders (6-7). Deze namiddag werd het een gelijkspel (3-3) na een boeiend spel. Na de tennis ben ik nog even langs gegaan om een doktersvoorschrift voor mijn bloedverdunners , kwestie van deze te kunnen krijgen aan terugbetalingstarief. Ik neem deze pilletjes al een behoorlijk lange periode, elke dag eentje, maar ik weet echt niet of deze nu van enig nut zijn. Ik voel in ieder geval geen enkel effect en dus denk ik : baat het niet, het schaadt ook niet.
