Graag geven we nog een de informatie door hoe U het project kan steunen:
rechtstreekse gift aan het Myanmar-project kan door te storten op 001-0893155-55 ( iban BE31 0010 8931 5555) op naam van UZA-Myanmar Dr. Beaucourt met als mededeling : gift 21-SON11. voor giften vanaf 30,00 euro krijgt u een fiscaal attest.
Gewoon doen is de boodschap, allen die gisteren de voordracht hebben gezien zij er van overtuigd dat er nog veel werk en dus ook geld nodig is.
Ik geef dit maar even mee omdat we horen dat het weer bij jullie ook nogal speciaal is.
Maar eerst even over gisteren, zoals Roel en Pat al wisten te vertellen was er gisteren zoveel werk en versterkende dranken dat we niet de tijd hadden om de blog aan te vullen.
Daarenboven hebben we Luc gisteren overtuigd om eens te laten zien wat ze allemaal doen met hun V-Med team. We hebben een zeer boeiende presentatie gekregen over het werk van V-Med in Haïti en een korte toevoeging over de ramp in Myanmar. Zonder in details te treden heeft deze voordracht het enthousiasme om verder te fietsen alleen maar vergroot.
Vandaag dus een -oorspronkelijk korte- zeer zware rit. Bij de bevoorrading doken onze leeuwen als gekken op de broodjes, voor de verandering hadden we de zachte sandwiches vervangen door echte franse broden en de plakjeskaas door Brie met Honing. Na een welverdiende rust werd de weg vervolgd , gelukkig bergaf.
Aangezien we met de MoHo nog altijd wat opruimwerk hebben, vertrekken wij meestal een kwartiertje later dan de renners. Ook vanmiddag was dat zo. Na de rustplek ging het bergaf naar de Rhone vallei en hebben we de renners niet meer kunnen inhalen. Gelukkig dat we dankzij de hulp van Bram van TomTom en de mevrouw van Garmin een kortere weg vinden, zodat we ook vandaag weer iedereen konden inchecken tegen de tijd dat ze vermoeid maar voldaan aankomen.
Na een heerlijke maaltijd (voor de geinteresseerden: preitaartje met salade, varkenslapje met pasta en princesseboontjes, en een crème brulée) werd er nog even nagepraat aan het Moho command center, ook wel bekend als the bar on wheels. Vrij vroeg verdween iedereen naar de kamers en kwam er over de Campanile een vredige rust.
Mannen, veel succes morgen en wij zullen er weer staan met onze broodjes.
Na enkele dagen van ultieme drukte 's avonds vindt uw mechanics team terug even de tijd om een nieuw bericht toe te voegen over hun wedervaren in deze onvergetelijke reis.
Vandaag kreeg "Den Dockx" bezoek van de presentators van Top Gear. Ze wilden immers een programma maken over extreme topbelasting in haakse bochten bij grote bestelwagens. Nou dan waren ze bij ons wel aan het juiste adres vandaag. Lees en geniet...!
Een en ander begon al bij het buitenrijden uit Saint Etienne deze morgen. Na een "securitybriefing" door Oppermotoman en Eekhoorn- doe- al- Danny toog iedereen met een klein hartje aan het werk. Netjes twee aan twee zoals geïnstructeerd toerde het peleton als brave schoolkinderen op verkeersles door de heksenketel van deze miljoenenstad achter Mother Goose aan.
Supergeconcentreerd en met een bang hartje trapten onze Pedaalridders tussen een wirwar van trams, autobussen en verkeerd geparkeerde voeruigen allerlei tot plots zelfs de Grote Danny geconfonteerd werd met de beperktheden van een GPS-systeem dat misleid werd door een verloren gelopen Sens Unique...
Toen het pak renners voor de tweede keer dezelfde helling opdraafde en "Den Dockx" de 5de (vijfde!) keer door een rood licht pleurde, besloot Mother Goose dat het genoeg was geweest en stuurde het intussen licht angstige peleton resoluut naar de meest drastische oplossing ; een tunnel met genoeg passerend verkeer om een gemiddelde Boomse Steenweg jaloers te maken! Als een nest jonge bange eenden dook de hele bende het ongewisse in met ons erachteraan. Jongens, dat waren beslist de moeilijkste 2OO meter van de hele reis. Lawaai alom, zwaar getoeter en het gehele peleton dat in een CO2 bad gedoopt werd, het was een hallucinant zicht...!
Gelukkig verliep ook dit avontuur goed en al gauw bevonden onze Helden zich terug op hun vertrouwde opdracht : de afmattende niet aflatende strijd om het zwarte asfalt te overwinnen.
En dat overwinnen kon tellen vandaag. De tunnelstage was nog maar net achter de rug of ze werden knarsentandend een serieuse col buiten categorie voorgeschoteld. Direct kraakte het peleton maar brak niet : eendrachtig stormden de redders de helling op en ieder vocht voor wat hij waard was. Hijgend, zwetend en vloekend werden de hellingen afgewerkt tot plots de Redders van de Ravitaillering Peter en Frans voor een schitterende Room with a view gezorgd hadden : een fantastisch bevoorradingspunt met een uitzicht om U tegen te zeggen!
Zoals gewoonlijk was de catering weer top en het peleton dook opnieuw de afgrond in.
Den Dockx en zijn voermannen doken mee en snelheden van om en bij de 70 km/u spoedde iedereen zich naar Montelimar, de afspraak van vandaag. Daar aangekomen stonden wederom 185 kilometer op de teller en had ook uw toegewijd team de uitdaging doorstaan.
Chapeau weeral aan iedereen vandaag jongens!
Ook de jongens van de mobilhome hadden ondanks hun andere drukke bezigheden de aankomst bereikt en ontzegde ons raar maar waar de toegang tot hun Heiligdom : immers, Peter was voor de negende keer deze week zijn voertuig aan het poetsen en wenste daarbij niet gestoord te worden. Over toewijding gesproken zeg!
Zo morgen is de grote dag, iedereen kijkt reikhalzend uit naar de apotheose van deze week : de fameuze beklimming van de beruchte Mont Ventoux! Vedi Vinci komt dus wel degelijk echt dichtbij!!!
Na enkele dagen van ultieme drukte 's avonds vindt uw mechanics team terug even de tijd om een nieuw bericht toe te voegen over hun wedervaren in deze onvergetelijke reis.
Vandaag kreeg "Den Dockx" bezoek van de presentators van Top Gear. Ze wilden immers een programma maken over extreme topbelasting in haakse bochten bij grote bestelwagens. Nou dan waren ze bij ons wel aan het juiste adres vandaag. Lees en geniet...!
Een en ander begon al bij het buitenrijden uit Saint Etienne deze morgen. Na een "securitybriefing" door Oppermotoman en Eekhoorn- doe- al- Danny toog iedereen met een klein hartje aan het werk. Netjes twee aan twee zoals geïnstructeerd toerde het peleton als brave schoolkinderen op verkeersles door de heksenketel van deze miljoenenstad achter Mother Goose aan.
Supergeconcentreerd en met een bang hartje trapten onze Pedaalridders tussen een wirwar van trams, autobussen en verkeerd geparkeerde voeruigen allerlei tot plots zelfs de Grote Danny geconfonteerd werd met de beperktheden van een GPS-systeem dat misleid werd door een verloren gelopen Sens Unique...
Toen het pak renners voor de tweede keer dezelfde helling opdraafde en "Den Dockx" de 5de (vijfde!) keer door een rood licht pleurde, besloot Mother Goose dat het genoeg was geweest en stuurde het intussen licht angstige peleton resoluut naar de meest drastische oplossing ; een tunnel met genoeg passerend verkeer om een gemiddelde Boomse Steenweg jaloers te maken! Als een nest jonge bange eenden dook de hele bende het ongewisse in met ons erachteraan. Jongens, dat waren beslist de moeilijkste 2OO meter van de hele reis. Lawaai alom, zwaar getoeter en het gehele peleton dat in een CO2 bad gedoopt werd, het was een hallucinant zicht...!
Gelukkig verliep ook dit avontuur goed en al gauw bevonden onze Helden zich terug op hun vertrouwde opdracht : de afmattende niet aflatende strijd om het zwarte asfalt te overwinnen.
En dat overwinnen kon tellen vandaag. De tunnelstage was nog maar net achter de rug of ze werden knarsentandend een serieuse col buiten categorie voorgeschoteld. Direct kraakte het peleton maar brak niet : eendrachtig stormden de redders de helling op en ieder vocht voor wat hij waard was. Hijgend, zwetend en vloekend werden de hellingen afgewerkt tot plots de Redders van de Ravitaillering Peter en Frans voor een schitterende Room with a view gezorgd hadden : een fantastisch bevoorradingspunt met een uitzicht om U tegen te zeggen!
Zoals gewoonlijk was de catering weer top en het peleton dook opnieuw de afgrond in.
Den Dockx en zijn voermannen doken mee en snelheden van om en bij de 70 km/u spoedde iedereen zich naar Montelimar, de afspraak van vandaag. Daar aangekomen stonden wederom 185 kilometer op de teller en had ook uw toegewijd team de uitdaging doorstaan.
Chapeau weeral aan iedereen vandaag jongens!
Ook de jongens van de mobilhome hadden ondanks hun andere drukke bezigheden de aankomst bereikt en ontzegde ons raar maar waar de toegang tot hun Heiligdom : immers, Peter was voor de negende keer deze week zijn voertuig aan het poetsen en wenste daarbij niet gestoord te worden. Over toewijding gesproken zeg!
Zo morgen is de grote dag, iedereen kijkt reikhalzend uit naar de apotheose van deze week : de fameuze beklimming van de beruchte Mont Ventoux! Vedi Vinci komt dus wel degelijk echt dichtbij!!!
Dat was een leuk berichtje zeg! Hopelijk heeft iedereen fijn geslapen vannacht en kan iedereen fris naar school. Maudje, niet te vroeg opstaan he want dat zijn ze daar niet gewoon hoor zo vroeg. Hier is alles heel plezant voor ons. De fietsers doen heel hard hun best elke dag en rijden 150 km per dag!
Wij moeten zorgen dat ze genoeg eten en drinken hebben onderweg en vervoeren al hun bagage. die wordt dan elke avond uitgeladen zodat iedereen zich terug proper kan wassen en vroeg kan gaan slapen want iedereen is heel moe elke avond.
Allez meisjes, tot zaterdagmorgen en goed sporten iedereen he!
Ik ga seffens nog een berichtje schrijven voor iedereen want dat is ook wel een beetje mijn taakje...
Beste thuisblijvers en zeker mijn Martineke & Nathalieke
De boel is is hier perfect geregeld en ieder kent zijn plaats in deze toffe groep. De "grote" jongens helpen hier perfect ,zeg maar de zwakkere metgezellen, wanneer het hen wat moeilijk is om de berg op te komen. Dagelijks lachen we hier wat af ( iets minder berg op), allé alles is hier ok !!
ps Dit is voor mijn 2 schatjes, dikke kussen vanuit Frankrijk en laat ook eens wat van jullie horen op de blog. Kusjes Martin
Geacht thuisfront, Het doet het gehele team deugt om zovele reacties te lezen vanuit het thuisfront. Waavoor dank vanwege de gehele groep. Ondertussen hebben we 4 ritten achter de rug en begint het aantal vemoeide en verzuurde benen toe te nemen. Maar belangrijker is dat de groep, begeleiding en fietsers, naar elkaar toe begint te groeien, tot een geolied team. De grappen en grollen zijn niet uit de lucht, wat enorm bijdraagt tot de sfeer. Ja ook tijdens het fietsen.... Nu toch nog. Vanaf morgen begint het moeilijkere klimwerk, maar met jullie steun indachtig zullen we dit allen zeker tot een goed einde trachten te brengen. Groetjes vanwege het ganse team.
