Nog vier dagen en we zijn weg. Gisteren een leuke avond gehad. We zijn met onze oudste zoon,schoondochter en hun kleinste gaan eten in de Lekpot, een gezellig restaurantje in Oostkamp. Wij waren er nog nooit geweest maar wisten wel het bestaan ervan.We hebben er lekkere mosseltjes gegeten, buiten op het terras dat uitziet op de omringende weilanden. De reden van dit etentje ? Voor Kurt en Els is het de laatste avond dat zij nog alleen thuis zijn met Kasper. Vanaf morgen komen de ander kinderen weer huiswaarts van hun diverse kampen. Later in de avond nog naar het voetbal gekeken om Club Brugge met overtuigende cijfers ( het voetbal zelf was niet zo overtuigend) te zien winnen van een kleine Hongaarse ploeg en dit in het kader van de UEFA-competitie. Deze morgen weer nieuwe gasten : de kleindochters Emma en Léna en kleinzoon Jaco. Voor de Spaanse gasten die we al een paar dagen in huis hebben is het hun laatste voormiddag. Terwijl we met hen aan het praten zijn ( voertaal Engels vermengd met een klein beetje Spaans ) vernemen we dat ze afkomstig zijn van Hospitalet del Infante, het plaatsje waar wij, wel 20 jaar terug, met ons gezinnetje elk jaar naar toe trokken op vakantie. Een vriendin van Kristien had daar vakantiehuisjes gebouwd en verhuurde die. Wij trokken daar elk jaar tijdens de Paasvakantie naar toe en 2 x zijn we daar zelfs in de zomervakantie geweest, telkens voor 1 maand . Ik gaf daar toen surflessen op het strand.Uit het gesprek maken we op dat we Hospitalet, na al die jaren, niet meer zouden herkennen. We worden ook prompt uitgenodigd bij onze gasten thuis. Maar dat wellicht niet voor morgen zijn. Tegen de middag is het aperitief-tijd met zus en schoonzus Wine (Ludwina volgens haar paspoort). Zij woont op slechts een paar honderd meter van ons vandaan, net buiten de binnenstad , over het water, en zij springt regelmatig eens bij ons binnen, meestal zo rond de middag. Dat is dan aperitief-tijd. In de namiddag, terwijl ik al klaar sta om te tennissen met mijn broer Jan ( verloren met 5-3) ,krijg ik een telefoontje van mijn zus Mokie (Magda volgens haar paspoort) dat onze oudere zus An kort voor de middag een fietsongeval heeft gehad en in de kliniek is opgenomen. Na de tennis spoed ik mij dan ook vlug naar huis om te douchen en dan snel naar het St.-Janshospitaal te rijden. Dit alles ook met de fiets want mijn vrouwtje is inmiddels met al de kleinkinderen in de wagen eerst nog een andere kleinzoon , Michiel, gaan ophalen om daarna nog het einde van het voetbalkamp van kleinzoon Kasper bij te wonen en om nog snel de 2 nieuwe poesjes van Steven en Mieke te gaan bekijken. Hun vorig poesje was net voor hun huwelijk , nu alweer bijna 2 maanden geleden,gestorven,men vermoedt vergiftigd ? Na mijn douche , net voor ik vertrek , komt mijn vrouwtje met de 4 kleinkinderen thuis zodat ik toch nog met de wagen naar de kliniek kan rijden en mijn zus een hart onder de riem kan steken . De opgelopen letsels zijn niet min : een duim gebroken, een schouderblad gebroken , een grote vleeswonde aan de arm en idem aan een voet . De voetwonde is gehecht moeten worden met 24 draadjes.En ik hoor dan nog dat An op het ogenblik van het ongeval, op weg was om een kado-bon te gaan halen voor mijn verjaardag ! Heel erg lang blijf ik daar niet. Terug thuis is onze dochter Natalie al haar twee kinderen , Michiel en Emma, komen ophalen en steken Léna en Jaco juist in het bad. Ik kan nog net wat meehelpen om ze in bed te krijgen. En dan , na weeral een drukke dag, is er eindelijk weer wat tijd voor rust en stilte.
De ganse voormiddag doorgebracht in de buurt van onze garage. Vroeger was het simpel : je ging naar de garage wanneer je dacht dat het nodig was. Nu geeft de auto-computer zelf aan wanneer het nodig is. En je kunt het niet negeren, elke keer je de auto opstart krijg je het bericht dat je naar de garage moet, dat je al X aantal kilometer over tijd bent. Een paar kilometertjes , daar neemt niemand aanstoot aan maar als dit begint op te lopen ... Dus, na eerder gemaakte afspraak,deze morgen om 8h30 de auto afgezet bij de garage. Omdat het te ver is om naar huis te gaan en dan tegen de middag terug te zijn om de wagen op te halen, blijf ik daar in de buurt waar gelukkig heel wat winkels zijn waar je ongestoord eens kunt binnen lopen : een stock Vermeersch, een Decathlon ( waar ik een nieuw fietsbroekje koop), een Lunch Garden ( waar ik een ontbijt neem en een hele tijd blijf lezen in het boek dat ik meebracht - "Het huis van de zusters" van Charlotte Link), een Krëfel, meubel- en speelgoed winkels,een Carrefour waar ik de benodigdheden koop om deze middag eten te maken ,enz....En tegen de middag is mijn wagen inderdaad volledig nagezien en in orde bevonden. In tegenstelling tot anders heeft mijn vrouwtje zich vandaag ontfermd over de gasten die we voor een paar dagen in huis hebben : koffie zetten, broodjes halen, fruitsap persen,eitjes koken...Normaal doe ik dit maar omwille van de garage zijn de rollen vandaag eens omgekeerd. Gisteren, bij de bakker, ben ik Frans G. nog tegengekomen en hebben we nog een tijdje staan praten. Frans heeft een klein pension in onze buurt , was in zijn vorig leven leraar, en heb ik leren kennen via het voetbal. We hebben lange tijd samen gevoetbald bij "Podium", een ploegje dat meedraaide in het Vrij Liefhebbersverbond. Hij is wel een flink stuk ouder dan ikzelf maar nog altijd zeer sportief en actief in zowel het fietsen als de tennis. Eveneens gisteren, op weg naar de vismarkt kwam ik ook nog een oud chauffeur tegen van het bedrijf waar ik vroeger voor werkte. Ik complementeerde hem voor het feit dat hij er zo goed uitzag ( ik zag hem voor het eerst terug na ruim 12 jaar ...) maar hij vertelde me dat hij eind deze week naar zijn dokter moest om de uitslag te krijgen van een onderzoek. Hij was 5 jaar terug geopereerd voor een kankergezwel en vermoedelijk is dit teruggekeerd. Ik heb hem sterkte gewenst en hoop, met hem, dat alles toch in orde komt. Gisterennamiddag was het weer onze sportnamiddag in Wenduine. 10km lopen, een paar honderd meter zwemmen en daarna een rustig terrasje doen. We doen dit al jaren aan een stuk, 3x per week en het blijft nog altijd even hard genieten als de eerste keer. Hopelijk mag dit ook nog lang zo blijven.'s Avonds voetbal gekeken en stiekem zitten hopen dat Anderlecht niet te hard zou winnen , maar het ligt echt niet aan mij dat ze niet gewonnen hebben, ze speelden een meer dan flauwe match. En terug naar vandaag. Mijn vrouwtje is zopas vertrokken om één van onze kleinzoontjes op te halen op zijn sportkamp en hem dan thuis bij onze oudste zoon in Oostkamp te brengen. Ik neem straks de fiets om ook naar Oostkamp te rijden . Deze avond gaan we dan samen met onze zoon , schoondochter en kleinzoon een restaurantje bezoeken om ik weet nog niet wat te vieren. Maar zelfs"zomaar" is een bezoek aan een restaurantje altijd leuk. Ik ben deze namiddag ook begonnen met het klaarmaken van mijn valies voor Portugal. Zeker voor een fietstocht is het belangrijk daar tijdig mee te beginnen. Als alles klaar ligt,een paar dagen voor het vertrek, resten er ook nog een paar dagen om daar telkens weer iets van wat niet absoluut noodzakelijk is , terug in de kast te leggen. Alles wat je niet meeneemt is plaats en gewicht gewonnen ! Alles moet immers mee op de fiets.
Over precies 1 week zitten we al in Porto. De spanning begint toch al een beetje te stijgen. Gisteren hebben we het rustig gehouden. 's Morgens is mijn vrouwtje, Janne, een van onze kleindochters, gaan afzetten aan het station van Brugge. Zij vertrok op kamp met haar VKSJ-groep. 's Namiddags zijn we, zoals gewoonlijk gaan lopen naar Wenduine, een toertje van ca. 10km door bos en langs het strand. Daarna wat gaan zwemmen in het Wielingenbad waar het wel wat te druk was om er lang te blijven. En daarna een zalig terrasje doen op de dijk. Hier konden we niet lang genoeg blijven.We zien er onverwacht nog EricV. en zijn vrouwtje. Eric was een van de eersten die zich bij onze loopclub aansloot maar heeft, helaas, reeds sedert lang , omwille van gezondheidsproblemen afgehaakt. Het gaat nu wel goed met hem.Duimen dat het zo blijft. 's Avonds was er nog een tennismatch tussen vader en dochter Natalie (voor de geïnteresseerden , uitslag 5-5 en match moeten stoppen wegens invallende duisternis. Het was wel erg spannend ). Vandaag zijn we samen nog naar Kuurne gereden want ik moest daar nog een kostuum gaan passen voor de trouw van Maarten Depraetere, een van onze neven, met Heidi Debruyne. Zij wonen al sinds mensenheugnis samen maar zijn nu toch van plan dit te officialiseren. Dat ik in de "suite" van dit huwelijk moet meelopen komt omdat de man van mijn zus Katrien , Guido Depraetere, overleed, nu ook al weer 6 jaar terug .Dit was net voor wij voor het eerst een grote fietstocht ondernamen, met name naar Compostela. Ik zal proberen hem op een waardige manier te vervangen. Terugkerend, zouden we een bezoekje brengen aan de jongste broer van Kristien, hij woont in Roeselare, die pas , en dit voor het eerst , opa is geworden. Hij, noch zijn vrouwtje gaven evenwel thuis . Op kraamvisite ? . De gelukwensen en de verwelkoming in de club van opa's en oma's zullen we voor een latere gelegenheid sparen. Vooraleer dan naar huis te rijden zijn we nog gestopt bij Kurt, onze oudste zoon die in Oostkamp woont, om zijn "remorque" eventjes te lenen. Er staat bij ons thuis immers nog heel wat groot afval en tuinafval dat naar het containerpark moet gebracht worden vooraleer we afreizen naar Portugal. Dit heb ik dan in de namiddag gedaan, nadat Kristien eerst nog Natalie naar haar garage had gebracht om haar auto op te halen. Terug thuis , via het huis van Kurt om de remorque weer te plaatsen en daarna de carwash, stel ik vast dat ik een belangrijk onderdeel van het groot afval, een oude bureau-stoel, ben vergeten mee te nemen. Potverdikke. Ik probeer deze toch nog weg te doen vooraleer we echt vertrekken. De stoel kan wel gewoon op de achterzetel van de wagen geplaatst worden. We hebben dus geen remorque meer nodig en misschien moet ik wel nog eens in de buurt van het containerpark zijn. Mijn vrouwtje heeft zich ondertussen al de ganse namiddag bijzonder nuttig gemaakt met het opzoeken van adressen ,telefoonnummers en email-adressen van kleine hotelletjes en pensionnetjes langsheen de wegen die we in Portugal zullen volgen. We reserveren wel niets op voorhand (uitgezonderd voor de eerste 2 dagen die we in Porto zullen doorbrengen - deze reservatie deden we al eerder) want we weten echt niet hoeveel kilometer we per dag zullen kunnen afleggen . Het geeft wel een veiliger gevoel als we op voorhand weten wat we zoal kunnen tegenkomen.
Een druk maar aangenaam weekend achter de rug. We zijn met de ganse familie naar Bailievre gereisd, een klein dorpje in de buurt van Chimay.We hadden er een ruime gite gehuurd om een verjaardag te vieren van de "pater familias" , niet zomaar een verjaardag, maar wel zijn 65ste. En alles was het ganse weekend top. Het weer : schitterend (net geen nieuw warmte - record). De gite : uitmuntend, met alles erop en eraan (jammer genoeg geen zwembad maar wel voldoende water voor allerlei spelletjes. De omgeving : prachtig glooiend landschap met tal van vijvers en meren. En het gezelschap : geen beter te vinden. De eerste dag hebben we de omgeving verkend , hebben we gepicknickt en geluierd aan de oevers van Les Lacs de l'eau d'heure, inkopen gedaan voor de BBQ van 's avonds , ons geïnstalleerd in onze gite en tenslotte lang genoten van de BBQ. Dag twee hebben we op een zalige manier doorgebracht , opnieuw aan de oevers van Les lacs de l'eau d'heure . Gezien het schrikkelijk warme weer hadden we geen alternatief. Een beetje zwemmen, met de kleinkinderen spelen in het water, picknicken, wat luieren en wat bijpraten met iedereen, de dag ging snel vooruit. Toen het iets minder warm was geworden wilden we in het Natura Park op avonturentocht : een prachtig aangelegde hindernissenpiste met touwladders, klimkabels, apenbruggen, een deathride over het water en nog zoveel meer. Helaas, er werd ons eerst gevraagd een uurtje te wachten wegens de grote drukte , maar toen dit uur om was werd ons nogmaals gevraagd nog eens een uur te wachten. Dat was er teveel aan. We hebben ons dan maar beperkt tot een kleine wandeling tot aan de zeilclub waar het wel genieten was van een welgekomen verfrissing. Terug in de gite, was het tijd voor het feest-aperitief en daarna een lekkere maaltijd, klaargemaakt door de uitbaters van de gite. Ook hier opnieuw was het genieten tot in de late uurtjes. De pater familias werd overladen met kussen, met geschenken en wensen voor een gelukkig 65ste jaar. Er liepen ook verschillende zeer gewaardeerde berichtjes binnen met gelukwensen van familie , vrienden en vriendinnen. Langs deze weg : dank aan iedereen voor het medeleven ! De derde dag werd er na een stevig zondags ontbijt, ondanks de hitte, toch gewandeld. We hadden wel voldoende drank mee en hielden regelmatig een korte rustpauze. Voor de allerkleinsten werd het toch nog een hele opdracht maar iedereen bereikte ongedeerd het eindpunt : het terrasje van Le Tilleuil in Macon. De verfrissing voor iedereen werd meteen per 1/2-liter besteld en het smaakte eigenlijk nog naar meer. Daarna ging het terug naar de gite voor ons laatste middagmaal dat bekend staat als "restjes-maaltijd". Wat we op de BBQ van de vorige dag niet op kregen ging er nu wel vlot in, samen met het overgebleven brood van het ontbijt en het broodbeleg van de vorige picknicks.Van de "Chimay's" moesten we wel af blijven want, tot spijt van iedereen ,was het na etenstijd al tijd om huiswaarts te keren. Rijden en drinken horen nu eenmaal niet samen. Iedereen is veilig en wel terug thuis gekomen . Gelukkig waren de vele files en vertragingen in het verkeer altijd in de tegenovergestelde richting van ons. Voorwaar, een schitterend weekend.
Hallo, Hier zijn we dan weer. Kristien en Paul. Er zijn bijna 365 dagen voorbij en we staan weer op het punt om een nieuwe fietsreis te ondernemen die ons ditmaal doorheen Portugal moet leiden. Zoals dit het geval was voor onze vorige fietsreizen, willen we ook nu de thuisblijvers op de hoogte houden van wat we tijdens onze tocht beleven. Onze tocht begint op dinsdag 28 augustus e.k. , en wel met een vliegreis naar Porto in het noorden van Portugal. Vandaar gaat het met de fiets, richting Faro, in het zuiden van Portugal. Daar nemen we, na een paar dagjes uitrusten van onze ca. 1000 Km lange fietstocht, op dinsdag 18 september weer het vliegtuig richting België. We nemen voor deze reis onze eigen fietsen mee. Dank zij Ryanair is de kostprijs van het vliegen heen, vanuit Rijsel naar Porto, en terug, vanuit Faro naar Charleroi, fietsen en bagage inbegrepen, best nog heel schappelijk. Dat we onze blog nu al opgestart hebben heeft te maken met het inoefenen van het werken met deze blog.Het is weliswaar een zeer gebruiksvriendelijke blog, niet moeilijk om aan te maken en bovendien ook nog gratis, maar een beetje oefenen op voorhand kan nooit geen kwaad. Zo moeten we o.m. nog proberen om af en toe eens een foto op de blog te plaatsen.Dat is bij onze vorige reizen niet gelukt.
Gisteren, 15 augustus en bijgevolg verlofdag in België, hebben we één van onze laatste fietstrainingen gehouden en dit door deel te nemen aan de jaarlijkse dag-fietstocht van de familie Gheysen, een traditie die nu reeds meer dan 10 jaar stand houdt. Het is altijd een leuke en aangename activiteit waar we met zijn allen al van lang op voorhand naar uitzien. Het moet wel gezegd, sommigen zouden, naast het uitzien naar deze happening, best ook wat training voorzien vooraleer er aan deel te nemen , maar ja, iedereen zingt zoals hij gebekt is. Dit jaar werd er gefietst in de regio tussen Torhout en Brugge waarbij alle bossen die er zich bevinden werden aangedaan.Vertrekplaats was het kasteel Wynendaele in Torhout.Er werd gepicknickt aan het kasteel van Tudor in het Beisbroekbos. De fietsdag werd besloten met een lekkere maaltijd in de "Wynendaele Wandeling" een eetkroeg op enkele passen van het kasteel ( en van harte aan te bevelen).
Morgen zijn we al opnieuw "op uitstap", ditmaal voor een weekendje Ardennen ( neen, niet met de fiets),om er in alle rust de verjaardag van Paul te vieren, samen met alle kinderen en bijna alle kleinkinderen. Een paar kleinkinderen zijn helaas nog op zomerkamp en kunnen er bijgevolg niet bij zijn. Wat er te gebeuren staat blijft nog een verrassing voor Paul die volledig buiten de organisatie van het weekend werd gehouden.Naderhand zal hierover wel meer informatie beschikbaar zijn. Omdat er voorspeld is dat het een erg warm weekend zal worden, is het programma wel iets aangepast geworden : er zal voor gezorgd worden dat iedereen zich voldoende kan verfrissen in een koele waterpartij. Zwembroek hoort dus zeker thuis in het mee te nemen valies.
Deze avond zijn Léna en Jaco, onze jongste kleinkinderen reeds bij ons toegekomen. Zij zullen morgen met ons meereizen. Hun ouders Sarah en Thomas zullen morgen met Els, onze schoondochter meereizen. Zij moeten alle drie morgen nog werken. Ook de andere kinderen en schoonkinderen hebben afspraken gemaakt om op een of andere manier samen te reizen. Ik zie alvast al uit naar een wervelend weekendje.
Een druk maar aangenaam weekend achter de rug. We zijn met de ganse familie naar Bailievre gereisd, een klein dorpje in de buurt van Chimay.We hadden er een ruime gite gehuurd om een verjaardag te vieren van de "pater familias" , niet zomaar een verjaardag, maar wel zijn 65ste. En alles was het ganse weekend top. Het weer : schitterend (net geen nieuw warmte - record). De gite : uitmuntend, met alles erop en eraan (jammer genoeg geen zwembad maar wel voldoende water voor allerlei spelletjes. De omgeving : prachtig glooiend landschap met tal van vijvers en meren. En het gezelschap : geen beter te vinden.
Hallo,
