We zijn nu al drie dagen verder en zitten hier nog steeds, op deze stomme school. Ik begin het geleidelijk aan beu te worden, we weten nog steeds niet waarom we hier zitten en de rector verteld ons niets. Sommige leerlingen en leraren zijn ook al naar huis gegaan terwijl dit eigenlijk was afgeraden. Ik moet wel toegeven dat ik het ook al overwogen heb nadat mijn mama mij een zeer bezorgd berichtje stuurde, ik kan haar niet geruststellen aangezien de school zo laag ligt en we dus voortdurend problemen hebben met de verbinding en het bereik. Wat mij ook enorm begint op de vallen is dat de straten helemaal leeg zijn, er is niets van verkeer en dat is super raar. Er zijn een aantal leerlingen ziek aan het worden,... ik hoop dat het niet te ernstig is.
Het is allemaal maar een rare en ambetante situatie, ik hoop dat het snel voorbij is.
Ik begrijp helemaal niet wat er aan de hand is. Ineens staat de gymzaal in de oude vleugel vol leerlingen en leraren, iedereen is aan het speculeren over wat de rector zou zeggen. Toen begon hij eindelijk te spreken, maar wat hij zei was helemaal niet positief. Hij zei kort en bondig dat er geen lessen meer werden gegeven vandaag maar dat we echter verzocht werden het terrein van de school voorlopig niet te verlaten. Hoogst waarschijnlijk moesten we deze nacht op school blijven slapen.
