Elke vrijdagavond is er wel een goeie film te zien. Maar deze keer was dat niet het geval. Op vtm toonden ze de film Twilight wel,maar ik vind daar persoonlijk niks aan. De boeken heb ik nog niet gelezen, hoewel ik vervent boekenworm ben. Meestal lees ik geen boeken, gewoon omdat het een rage is. En ik had de film al eens eerder gezien. Omdat er niks beters te zien was, werd het dus maar Twilight. Dus ik wist wat er ging gebeuren. Ze toonden hem op vtm. En die geven maar al te graag reclame. Telkens wanneer er reclame tevoorschijn kwam, zapte ik weg. Op een bepaald tijdstip (ik denk rond 22u) ging ik naar canvas. En daar was er een special van comedy casino bezig. Ze zonden Wim Helsen uit, met zijn show: het uur van de prutser. Ik had hem eigenlijk nog nooit bezig gezien, wat ook geldt voor het grootste deel van de komieken. Hij is eigenlijk wel geniaal grappig. Omdat Twilight na de reclame eigenlijk wat saai werd, bleef het maar op canvas staan. Mijn ouders hadden zijn show al eens gezien in de zomer van 2010.
Op een bepaald moment begon hij over een herinnering. Hij was tien en ging samen met zijn broer naar de slager. Je kent dat wel, zo met een boodschappenlijstje dat mama je meegaf. Zijn broer die drie jaar ouder is, kwam met hem de winkel van de beenhouwer binnen. Dirk,zo heet die broer, begon een praatje met de slager. Wim stond erbij en keek er naar. Hij wilde ook praten met de beenhouwer. En zijn ervaring had hem al geleerd dat grote mensen altijd over het weer praten,als ze niets anders weten. Dat was hij dus ook van plan. De volgende keer ging hij alleen naar de beenhouwer. En hij als klein manneke van tien jaar,had al zijn zinnetje voorbereid. Ha zeg,beenhouwer,slecht weer vandaag toch. Nu stond hij daar te wachten in de winkel. Er stonden nog enkele mensen in de winkel. Nu ga ik niet langer uitwijken over zijn gesprekje. (het ontgoocheld miss een paar mensen). Het gaat om het feit dat hij hem schaamde voor die andere mensen in de winkel. Wat eigenlijk wel logisch klinkt. Maar dat is het hem juist.
Mensen zijn zo bang voor wat anderen denken. En ze zijn bang omdat ze soms al negatieve reacties kregen op wat ze doen, denken, dragen, zeggen, schrijven, En waarom geven die mensen altijd negatieve kritiek op dingen die om een eigen mening, smaak, stijl vragen? Er zijn twee redenen. De mensen die altijd het botst reageren en nooit zelf iets goed doen zijn degene die bang zijn. Bang om wat al die andere mensen van hen denken. Verschrikkelijk, eigenlijk. En die andere reden is dan wél positief is. Mensen gaan dan in discussie over wat ze zelf denken. En dat maakt iedereen kritisch en leert hen opener denken. En dat is wel belangrijk voor onze wereld zoals die nu is. Zeker als het op racisme aankomt.
Twee paar ogen staren me aan ze willen me niet laten gaan De ogen houden me vast Ik lijk te verdrinken en blijf naar de bodem zinken. Diepblauw en ook donkerbruin kijken me vriendelijk aan Ik heb ze laten gaan
In zo van die dramatische films waar de personages een moeilijk verleden achter de rug hebben, zeggen ze altijd : laat het verleden achter je. Maar als je daar eens over nadenkt, is dat nog niet eens zo makkelijk. Want als je met een nieuwe start wil beginnen gaat dat niet zonder het verleden. Wat er in het verleden gebeurd is leidt tot het heden en de toekomst. Waarin ook herinneringen een belangerijke rol spelen. Want die herinneringen zorgen ervoor dat je niet vergeet waar je vandaan komt met waarden en normen. want als je dat vergeet... ben je helemaal verloren. dan kan alleen het ontwikkelen van een nieuwe iedentiteit je nog. tenzij je echt goeie vrienden en familie hebt, die je accepteren met je verleden.
