Elke vrijdagavond is er wel een goeie film te zien. Maar deze keer was dat niet het geval. Op vtm toonden ze de film Twilight wel,maar ik vind daar persoonlijk niks aan. De boeken heb ik nog niet gelezen, hoewel ik vervent boekenworm ben. Meestal lees ik geen boeken, gewoon omdat het een rage is. En ik had de film al eens eerder gezien. Omdat er niks beters te zien was, werd het dus maar Twilight. Dus ik wist wat er ging gebeuren. Ze toonden hem op vtm. En die geven maar al te graag reclame. Telkens wanneer er reclame tevoorschijn kwam, zapte ik weg. Op een bepaald tijdstip (ik denk rond 22u) ging ik naar canvas. En daar was er een special van comedy casino bezig. Ze zonden Wim Helsen uit, met zijn show: het uur van de prutser. Ik had hem eigenlijk nog nooit bezig gezien, wat ook geldt voor het grootste deel van de komieken. Hij is eigenlijk wel geniaal grappig. Omdat Twilight na de reclame eigenlijk wat saai werd, bleef het maar op canvas staan. Mijn ouders hadden zijn show al eens gezien in de zomer van 2010.
Op een bepaald moment begon hij over een herinnering. Hij was tien en ging samen met zijn broer naar de slager. Je kent dat wel, zo met een boodschappenlijstje dat mama je meegaf. Zijn broer die drie jaar ouder is, kwam met hem de winkel van de beenhouwer binnen. Dirk,zo heet die broer, begon een praatje met de slager. Wim stond erbij en keek er naar. Hij wilde ook praten met de beenhouwer. En zijn ervaring had hem al geleerd dat grote mensen altijd over het weer praten,als ze niets anders weten. Dat was hij dus ook van plan. De volgende keer ging hij alleen naar de beenhouwer. En hij als klein manneke van tien jaar,had al zijn zinnetje voorbereid. Ha zeg,beenhouwer,slecht weer vandaag toch. Nu stond hij daar te wachten in de winkel. Er stonden nog enkele mensen in de winkel. Nu ga ik niet langer uitwijken over zijn gesprekje. (het ontgoocheld miss een paar mensen). Het gaat om het feit dat hij hem schaamde voor die andere mensen in de winkel. Wat eigenlijk wel logisch klinkt. Maar dat is het hem juist.
Mensen zijn zo bang voor wat anderen denken. En ze zijn bang omdat ze soms al negatieve reacties kregen op wat ze doen, denken, dragen, zeggen, schrijven, En waarom geven die mensen altijd negatieve kritiek op dingen die om een eigen mening, smaak, stijl vragen? Er zijn twee redenen. De mensen die altijd het botst reageren en nooit zelf iets goed doen zijn degene die bang zijn. Bang om wat al die andere mensen van hen denken. Verschrikkelijk, eigenlijk. En die andere reden is dan wél positief is. Mensen gaan dan in discussie over wat ze zelf denken. En dat maakt iedereen kritisch en leert hen opener denken. En dat is wel belangrijk voor onze wereld zoals die nu is. Zeker als het op racisme aankomt.
Twee paar ogen staren me aan ze willen me niet laten gaan De ogen houden me vast Ik lijk te verdrinken en blijf naar de bodem zinken. Diepblauw en ook donkerbruin kijken me vriendelijk aan Ik heb ze laten gaan
In zo van die dramatische films waar de personages een moeilijk verleden achter de rug hebben, zeggen ze altijd : laat het verleden achter je. Maar als je daar eens over nadenkt, is dat nog niet eens zo makkelijk. Want als je met een nieuwe start wil beginnen gaat dat niet zonder het verleden. Wat er in het verleden gebeurd is leidt tot het heden en de toekomst. Waarin ook herinneringen een belangerijke rol spelen. Want die herinneringen zorgen ervoor dat je niet vergeet waar je vandaan komt met waarden en normen. want als je dat vergeet... ben je helemaal verloren. dan kan alleen het ontwikkelen van een nieuwe iedentiteit je nog. tenzij je echt goeie vrienden en familie hebt, die je accepteren met je verleden.
Ik heb onlangs iets nieuws ondekt. PIP studio! Dat is een mevrouw uit Nederland die een klein bedrijfje heeft opgericht. Ze maakt er zelf allerlei hebbedingetjes met vrolijke,kleine,kleurijke(en meisjesachtige) desing en motieven. Ze hebben een webshop: www.pipstudio.com En ze verkopen hun producten ook in kleine snuisterwinkeltjes. (achter de maan,zsa zsa,...) Of papierwaren in de grote winkels (supra bazar) Oorspronkelijk is het Nederlands. Dus in België vind je hun producten niet zo makkelijk. Ze verkopen vanalles: Beddengoed Behang Servies Handtassen Portemonees Textiel Papierwaren Schoolspullen en nog veel meer! I LOVE PIP STUDIO!
Het kan heel handig en leuk zijn om een dagboek bij te houden. Zowel voor jongens als voor meisjes. En je moet er niet per se je dag in beschrijven of er elke dag in schrijven Dat kies je helemaal zelf. Je kan er heel veel bedenkingen en opvattingen in kwijt. Zo is het na een tijdje ook gemakkelijker om een eigen mening te vormen. En dan ga je ook veel kritiser (in de positieve zin) tegenover dingen en personen staan. Ook is het handig om tekstjes en verhaaltjes van een tijdje terug te (her)lezen. Zo kan je zien hoe jij en jouw visie op de wereld zijn veranderd. Het is een manier van je hart luchten,zoals tegen iemand praten.Sommige mensen hebben daar echt behoefte aan,maar willen niks kwijt tegen een persoon. En dan kunnen ze dat in hun dagboek schrijven. Eigenlijk is het allemaal heel simpel en je beslist zelf wat en hoe. Heel handig! Zeker doen!
Op school krijgen we twee uurtjes godsdienst.Telkens het laatste uurtje van dinsdag en donderdag. Dat is altijd lekker chil. Want onze leerkracht vertelt dan altijd veel verhaaltjes.Maar jammer genoeg moeten we dan altijd nog wel een beetje les krijgen en theorie zien. Het komt nu alsmaar meer in het nieuws dat ze meer met God en de Bijbel moeten bezig zijn. Dat is althans de mening van het katholiek onderwijs.Maar ons willen ze vooral uitleggen over omgaan met elkaar,de maatschappij en het sociale leven. We krijgen tussendoor ook nog wat Bijbelverhalen te zien over Eliah (momenteel toch). Maar het belangerijkste wat mevrouw altijd verteld is dat iedereen verschilt en dat we dat moeten aanvaarden dat niet iedereen perfect is. Zo gaf ze een voorbeeld dat we niet allemaal in hetzelfde geloven.Maar de gelijkenis is groot:we geloven allemaal in een God.En je moet het nog niet zo ver gaan zoeken. Ze gaf een voorbeeld:de ene heeft liever kroketjes en de ander heeft liever aardappelen. Ik zie oranje graag,jij ziet blauw graag. Zo zie je maar.Het verschil tussen ons,die zes miljard mensen is kleiner dan je denkt!
Wat als je nu geadopteerd bent? Oké,dat is toch niet zo erg? Maar... Wat als de mensen die je al die tijd je ouders hebt genoemd,je na jaren zeggen dat ze je ouders niet zijn? Dan kom je opeens van een vreemd land zonder dat je het wist. Je zou denken,als van een vreemd land komt dan kan je dat toch zien? maar wat als je nu van een land binnen Europa komt en je zit bij een Belgisch of Nederlands gezin? dan merk je dat toch niet. dan wil je plots op zoek naar je biologisch ouders.
of ik moet het nog zo ver niet gaan zoeken. je zit zonder dat je het weet bij een pleeggezin of je bent in een vondelinge schuif gelegd. dan wil je ook op zoek.
Maar ik wil je niet bang maken. Hoe groot is de kans dat je ouders niet de biologische zijn? Juist,heel klein.
ik weet zelf niet waarom ik dit schreef. het is zomaar iets.
Zoals ik al verteld heb, ben ik verslaafd aan boeken. Dit is een echte aanrader:
Chanda's geheim:
Dit boek gaat over aids in de sloppenwijken van Afrika. Chanda woont samen met haar moeder,haar (half)broertjes en zusjes in een sloppenwijk in Afrika. Ze heeft ook een stiefvader,de zoveelste op rij,maar die ziet ze zelden. Hij drinkt zich dronken in het lokale café. In het begin van het verhaal sterft Sarah,haar jongste halfzusje aan aids. Voor de familie is het een nog onbekende ziekte. Chanda regelt de begrafenis. Sarah wordt in een zelfgemaakte kist begraven omdat ze te weinig geld hebben. Later in het verhaal wordt ook haar moeder ziek. Chanda neemt het grootste deel van het huishouden over. Aids is een taboe in de wijk.Maar al snel merkt de bemoeizieke buurvrouw,Mevrouw Tafa,dat er iets mis is. Ze brengt de moeder naar een dokter.Maar dat schijnt niet te helpen. Op een bepaald moment besluit moeder naar familie in Tiro te gaan. Chanda heeft ook een vriendin: Esther. Esther wordt onverwachts prostituee. Om voor haar broertjes en zusjes te kunnen zorgen. Wanneer Esther verminkt en mishandelt wordt door onbekende mannen,vangt Chanda haar op. Tot groot ongenoegen van Mevrouw Tafa. Als Chanda niets meer van haar moeder hoort,wordt ze ongerust. Ze besluit zelf naar Tiro te gaan terwijl Esther voor het huishouden zorgt.
Hoe dat afloopt...
Er is ook een vervolg op het boek: Chanda's oorlog. Chanda moet samen met haar broertjes en zusjes vluchten voor de oorlog.
Vermoeid lopen de mensen door de stad, ze hebben een zware dag gehad.
Mijn ogen sluit ik even, om te genieten van het leven.
Plotseling zit mijn fiets tussen het tramspoor. Een doffe klap, een suizend geluid is het enige wat ik nog hoor.
Ik open mijn ogen. Mijn hoofd doet vreselijk veel pijn. Waar zou ik nu in godsnaam zijn? Er staat iemand naast mijn bed,een vrouw. Ze veegt haar laatste tranen af aan haar mouw. Ze omhelst me, ze kust me.
Tijdens de mis op Allerheiligen in de Kathedraal van Brussel kreeg Aartbisschop André Léonard een taart in het gezicht gegooid. Léonard bleef er kalm onder. Hij nam zijn bril af,veegde zijn gezicht schoon en ging gewoon weer verder met de mis. De taartgooier is onbekend. Léonard dient geen klacht in.Na de mis wou hij niet meer reageren voor de pers.Dit nieuws raakte vandaag pas bekend omdat de website gloria.tv. dit filmpje pas vandaag op haar website zette.
Zoals ik al kort ff vermeld had heb ik een beperking aan mijn rechterbeen. Hemiplegie heet dat.
Hemiplegie is een beperking die behoort tot 'cerebral palsy', hersenverlamming. Die hersenverlamming is door een hersenbloeding bij de geboorte. Hemiplegie betekent dat je één kant van je lichaam.Dit komt omdat er iets is misgegaan in de hersenen. Daar kunnen verschillende oorzaken voor zijn: * een hersenbloeding (zoals bij mij gebeurt is) * een herseninfract * zuurstofgebrek tijdens de zwangerschap en rondom de geboorte * te vroeg geboren worden * een waterhoofd * een ongeval of hersenziekte * een ontwikkelingsstoornis
Als er een deeltje van de hersenen stuk is, worden de zenuwen die daar vertrekken,niet meer juist gestuurd.Daardoor werken ook de spieren niet meer zoals het moet.Op die spieren gaat er dan spanning zitten. Ze gaan dan teveel werken. Dat heet "spastische verlamming". Het kan ook zijn dat de spieren juist te ontspannen zijn of slap.Dat is dan een verlamming.Bij hemiplegie is er maar één lichaamshelft getroffen.Bij beschadiging aan de rechterhersenhelft,zijn er verlammingen aan de linkerlichaamshelft en omgekeer omdat de zenuwbanen kruisen.Vooral de ledematen, de tong en de gelaatsspieren worden meest aangetast. Meestal is hemiplegie duidelijker aan het arm dan aan het been.
Na dat we twee tickets gekocht hebben in Gent-Dampoort nemen we de trein naar Antwerpen-Centraal. Daar stappen we over op de tram naar de Expo. Eindelijk! We zijn er geraakt!
Aanschuiven aan de lange rijen hoeven we niet te doen,want dat zit inbegrepen in de prijs van het ticket.
Binnen lopen we de standen met boeken en strips af,doen mee aan enkele wedstrijden,... In hal 1 eten we een broodje met een ijskoud crumbletaartje. In hal 2 is het interessanter. Bij de stand van WPG uitgevers (manteau en de standaard) zie ik enkele leuke jeugdboeken. Mama kan het niet weerstaan in enkele kookboeken te bladeren,typisch... Ook zie ik bij the house of books een boekenpakket dat mij wel aanspreekt: drie boeken van Wallis de Vries. Hal 3 is vooral Educatief. Bij de stand van Abimo zijn er wel wat leuke fantasy boeken,maar daar ben ik niet zo voor. Rechtover de stand zit een vrouw met prachtige tekeningen op haar tafel. Nieuwsgierig trekt mama me mee. Overal staat hetzelfde,schattige konijntje op getekend telkens in een andere omgeving. De vrouw heet Rose-Marie De Vos. En ze geeft ons elk een gesingeerde bladwijzer mee. Na de vierde hal is de kogel door de kerk. Ik neem de drie boeken mee. Het pakket kost maar 15 euro. Mama koopt twee boeken,een mirakel want ze heeft nooit tijd om te lezen. De aanslag van Harry Mulisch en Tirza van Aron... Ook nemen we nog een cadeau voor vrienden van ons mee: De Marec code
Op de tram terug naar huis wordt mama bestolen van haar portefeuille. In het station zoeken we de politie op. Daar worden alle papieren in orde gebracht.
Dus blut,op 15 cent na en enkele boeken rijker keren we terug naar huis.
Gisteren ben ik naar de boekenbeurs gegaan in Antwerpen Expo. Want ik ben zowat verslaafd aan boeken en lezen.
Eigenlijk zijn wij niet zo'n gezin dat ver reist voor grote evenementen. (ik woon in Lovendegem,Oost-Vlaanderen) Maar dankzij mijn lerares Nederlands kon ik mijn mama vorig jaar al overtuigen om naar de boekenbeurs te gaan. Dus eigenlijk is dit het tweede jaar op rij dat mama en ik de boekenbeurs bezocht hebben. Vorig jaar keek ik er al weken op voorhand naar uit. En toen was het ook zoo leuk. Dit jaar was het minstens even leuk. Behalve de treinreis was vorig jaar wel iets aangenamer.
Ik zal beginnen bij het begin:
Ergens tussen 8u en 8u30 vertrekken we thuis met de fiets en rijden we zo naar het treinperron van Sleidinge Dan nemen we de overvolle trein naar Gent-Dampoort. In het station van Gent-Dampoort kopen we dan een B-dagtriptiket.
ik ben Fien en het is me eindelijk gelukt een eigen blog te schrijven. Even kort voorstellen...
ik ben Fien en ik word 13 jaar op 30 december 2010. Ik zit in het tweede middelbaar. Mijn hobby's zijn: paardrijden, klj,lezen en schrijven Ik heb nog een oudere broer en twee oudere zussen. Ik heb een hond,schapen,kippen en een paar vissen.
Later wil ik graag journaliste,schrijfster,modeontwerpster of beroepsamazone worden. Ik weet het nog niet.
In mijn blog ga ik vertellen over mijzelf,over mijn vrienden,gebeurtenissen,actualiteit,school,.. En over vanalles en nog wat.
Ik heb onlangs iets nieuws ondekt.
