When good turns into bad

1

Ze liet zich op haar bed vallen en barste in de tranen uit. Wat had ze nu gedaan? Ze hield toch heel veel van Sam! Het gewoon uitmaken was geen oplossing voor al die ruzies. Wat voelde ze zich schuldig, ze had het op een stomme manier uitgemaakt. Arme, arme, Sam! Wat moet ze nu zonder hem? Ze hoorde Sam roepen "Neem je gsm op!" dat had hij voor haar ingesproken als telefoon gerinkel. Ze nam snel op, misschien was hij het wel! "Hey Emily! Kom je dadelijk bij mij langs, ik moet je iets tonen." Het is Katrien, haar beste vriendin. "Het is uit met Sam, ik heb je nu echt nodig, Ik wil je alles uitleggen! Kom je please naar mij?" fluisterde Emily stil zodat haar ouders het niet hoorde."Ja, ik kom direct!", fluisterde Katrien terug "Leg me alles uit, ik wil elke detail weten!"Emily snikte kortaf: "Oke, tot straks... "Na vijf minuten, die voor Emily als een eeuwigheid voelde, ging eindelijk de bel. "Emily! Het is voor jou, hier aan de deur, het is Katrien!", riep Emily's altijd even aardige moeder."Ja, stuur haar maar naar boven!", probeerde ze zo min mogelijk droevig te roepen. Katrien kwam naar boven en toen ze haar vriendin zag, in haar kamer met gesloten gordijnen zei ze: "Ooh, Emily, wat zie je er... verschrikkelijk uit!!! Laat eens wat licht binnen, dat zal je goed doen!" "Katrien...", zei Emily "kom je naast me zitten? Ik wil je alles zeggen..." "Inderdaad, vertel me alles! Wie heeft het uitgemaakt? Waarom? Wanneer? En hoe?..." "Rustig, ik zal je alles vertellen", snotterde Emily. Katrien gaf haar aller beste vriendin een knuffel en zei geruststellend: "Het komt allemaal goed... Huil maar lekker uit!" Toen Emily gekalmeerd was, begon ze haar verhaal.

  2

"De laatste tijd hadden Sam en ik heel veel ruzie om niks eigenlijk, gewoon om super kleine onozele dingen. En vandaag gingen we samen naar een café en gaf hij me oorbellen om al onze ruzies te vergeten, maar omdat ik ze niet direct aan deed werd hij heel boos en toen sloeg ik hem en ik had hem met mijn nagels per ongeluk gekrabd en heel zijn wang bloedde door mijn nagels en toen zei ik: "Ik heb genoeg van als onze domme ruzies, ik wil jou nooit meer zien! Het is uit, Sam!" en toen liepen we allebei uit het café naar huis. Ik snap niet wat ik heb gedaan, ik hield heel veel van hem!" Emily was opgelucht dat ze al die stomme woorden van die stomme avond aan iemand heeft kunnen vertellen. "Arme, arme, arme Emily toch! Misschien moet je hem even opbellen en sorry zeggen." zei Katrien. "Oke, maar ik wil dat je bij mij blijft." zei Emily terwijl ze haar gsm pakte. Hij nam op en zei: "Hallo, wie is't?". "Eumhh..." Emily durfde niks te zeggen. "Aa, Emily dus. Wat wil je? Het is gedaan tussen ons!" hij legde grof op en Emily barste in tranen uit. "Oooh, Emily, wat is hij gemeen!" riep Katrien woedend uit, "Moet IK eens met hem gaan praten?!" Arme Emily snikte: "Nee, doe maar niet, ik wil niet nog meer ruzie krijgen..." Eigenlijk hoopte Emily dat Katrien bleef doorvragen maar Katrien antwoorde: "Oké, als jij dat niet wilt, hoeft het niet." Emily begon nog harder te huilen. "Ooh, meisje toch! hier een zakdoekje.", zei aardige Katrien en gaf haar vriendin een zakdoek. Opeens hoorden ze: "Katrien, je moet naar huis!". Dat was de broer van Emily, Xander. "Je moeder staat aan de deur!" "Oke, ik kom eraan!" riep Katrien treurig terug omdat ze nog wat langer wou blijven bij haar droevige vriendin. "Nou... tot morgen dan... Is het erg als ik niet mee naar beneden kom? Want ik wil niet dat mijn mama mij zo ziet." vertelde Emily. Katrien antwoordde: "Nee hoor, niet erg, maar ik denk dat je het toch eens moet zeggen. Je moeder kan je altijd helpen." Ze gaf haar vriendin nog een knuffel en vertrok. Emily bleef eenzaam op haar kamer achter. Ze had zin in helemaal niks. Op de muur hing een foto van haar en Sam, wat zagen ze er gelukkig uit! Ze pakte de foto en bekeek hem eens goed. Een grote traan viel op zijn gelukkige gezicht. Waarom? Waarom heeft ze dit gedaan? En de tijd terugspoelen kon ze niet...Oh, wat had ze geen zin om naar school te gaan.  

3

Met een kletsnat kussen onder haar kletsnat hoofd viel ze in slaap. Ze droomde dat alles terug goed was tussen haar en Sam, maar plots werd ze uit die mooie droom gewekt door haar broer die haar kamer plots binnen kwam. "Xander, wat doe je hier!!!" ze liep snel naar de deur en gooide hem toe. Haar broer is 2 jaar ouder dan Emily, hij was altijd heel lief voor haar. Emily hoopte dat hij niks aan haar ouders ging vertellen over haar rode ogen. "Xander, antwoord mij! En zeg niet tegen mama en papa dat ik geweend heb!" zei Emily zo boos als ze kan. Ze kon nooit echt boos op hem zijn, maar nu probeerde ze toch en hij schrok er echt van. "Wat is er met jou aan de hand? Ik moest gewoon van mama zeggen dat het eten klaar is! Mama had jou al een paar keer geroepen maar je kwam niet dus moest ik gaan kijken.", zei hij met zijn geschrokken, maar toch een beetje boze stem. "Zeg dan dat ik geen honger heb en niet kom eten." "Oke dan, maar eerst moet jij me zeggen wat er met je is." Ze moest het wel tegen hem zeggen, maar juist voor ze wou uitleggen kwam haar mama binnen. "Emily toch, wat is er?" vroeg mama heel bezorgd. "Eeuuhm... Mama... Ik heb het uitgemaakt met Sam. We hadden al een hele tijd knetterende ruzie, en ik vond het niet meer leuk." "Wow, meisje, dat had ik niet zien aankomen!" zei ze verbaasd. Xander beaamde: "Inderdaad, ik ook niet zus, het ging toch zo goed? Jullie waren al 2 jaar samen!" "Tja, ik weet het... Ik hou nog van hem maar... het gaat gewoon niet meer! We zijn uit elkaar gegroeid." antwoordde Emily. "Ja meisje, dat kan gebeuren hé... Weet je wat? Ga dit weekend maar met Katrien, Luka en Febe naar de film of zo, dat zal je goed doen!" stelde mama voor. Eigenlijk vond Emily Febe helemaal niet zo leuk. Febe was altijd al zo jaloers op Emily omdat zij met Sam was, terwijl Febe al een lange tijd een oogje op Sam had. Maar ze moest wel iets gaan doen om Sam te vergeten. "Oke, dat is goed! Ik zal het hun morgen direct voorstellen." Emily besloot na het eten om direct te gaan slapen. Ze was beck af. De wekker stond op 07.00 uur. "Zo vroeg..." dacht ze. Emily viel langzaam in slaap. Heel de avond vloog door haar hoofd. Eerst op café, heel die toestand. Dan toen Katrien kwam, eigenlijk was ze heel vrolijk, ookal was Emily zo droevig, maar misschien was dat gewoon haar karakter. En dan nog eens de ruzie met haar broer. Dat gebeurt normaal nooit of te nimmer! En, ze dacht echt dat haar moeder boos zou zijn! Gelukkig was dat allemaal niet. Uiteindelijk viel Emily in slaap.

4

"Pieeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeep!!!!!" Emily schoot wakker, oh haar stomme wekker. Waarom maakt die altijd zoveel lawaai? Ze zette het snel af. Het liefst zou ze nu gewoon doorslapen, maar dat was ze niet van plan. Snel trok ze haar mooiste kleedje aan, altijd als ze die aantrok voelt ze zich mooi, knap en vrolijk. Ze liep te trappen af naar de keuken. "Goed geslapen?" vroeg haar lieve mama. "Ja, maar toch ben ik nog moe! Kan je geen school zoeken die om 11 uur pas begint?" "Dat kan ik zeker, maar ik ben er niet zo zeker van dat jij dat wil." Haar mama had gelijk, ze wil niet naar een andere school. Ze wil op deze school blijven waar ze Luka en Katrien had!!! Emily at snel een boterham en toen vertrok ze met de fiets naar school. Normaal gaat ze met de bus, maar van fietsen word ze altijd heel vrolijk. Toen ze eindelijk op school was ging ze snel op een soort muurtje zitten. Zij, Luka en Katrien zitten daar altijd. Ze had echt snel gefietst want haar vriendinnen waren er nog niet. Na een hele tijd wachten zag ze Luka en Katrien heel hard naar haar toe lopen. Katrien had duidelijk alles aan Luka vertelt. Emily sprong snel van het muurtje af en liep naar hun toe. "Arme Emily!!! Katrien heeft me alles vertelt." zei Luka terwijl ze Emily een dikke knuffel gaf. "Ja, Katrien ik heb het dus aan mijn mama verteld, hé! En van haar moest ik met jullie iets gaan doen, dat wil ik wel, maar dan moet Febe ook mee, maar dat wil ik dan weer niet... Jullie weten hoe ik over haar denk hé?" "Ik wil het ook wel graag, echt zo'n meidenavondje, dan gaan we fijn een film kijken en gezichtsmaskers met een lekker smaakje op ons gezicht doen en vette pizza bestellen! Maar inderdaad... Febe vind ik ook niet zo geweldig..." zei Katrien, waarop Luka direct beaamde: "Ja, ik eigenlijk ook niet... Ze is altijd zo... egoïstisch! Oh, ik kan haar echt niet hebben!"Ze moesten een manier vinden waardoor Febe niet mee kon doen aan hun geweldige meidenavond. "Het aan mijn moeder vertellen dat ik haar niet leuk vind is geen optie, maar we moeten echt iets verzinnen!", zei Emily waarop Luka antwoorde: "We kunnen in de eerste plaats best niks vertellen aan Febe." "Zover was ik ook al.", zei Emily met een vette knipoog. "Zeer grappig", zei Luka sarcastisch,"mijn idee was eigenlijk om het dan bij iemand anders thuis te doen. Bijvoorbeeld bij Katrien, zij is ook enig kind en dan hebben we geen last van broers of zussen." "Ja, goed idee! Wat vind jij ervan, Katrien?" vroeg Emily. "Euh, ja uitstekend! Mijn ouders zijn dit weekend ook niet thuis, dus dat komt goed uit, hé!" "Oh, nee, daar is Sam..." zei Emily terwijl haar gezicht ging van blij naar droef. "Wat is het erg dat je er in de klas naast zit!" zei Katrien.

5

Eindelijk, school was voorbij, het was zo'n zware dag! En het maakt het nog af toen meneer Verlaerens, de leerkracht wiskunde, vroeg aan Sam: "Oei Sam, hoe kom je aan die krassen in je gezicht? Je hebt toch geen kat of zo?" Waarop Sam dan antwoordde: "Nee, nee, iemand heeft mij geslagen en heeft me zo gekrabd..." Daarbij keek Sam dan nadrukkelijk naar Emily. Oh, ze was zo boos. Ze legde zich neer in de zetel en luisterde naar muziek op haar iPod, ze zocht naar het droevigste liedje. "Emily! Vijf uur, op naar de film meisje!!!" zei haar mama helemaal op tijd. De stomme schooldagen waren eindelijk gedaan en  ze moest nu dus vertrekken naar de film. Tegen haar mama had ze gezegd dat ze eerst (samen met Febe) naar de film gingen en dan bij Katrien bleven slapen. Vlug pakte Emily haar handtas en vertrok met de fiets naar de bioscoop. Gelukkig woonde ze overal dicht bij, want als haar mama haar moest brengen zou ze te weten komen dat Febe niet komt. Het was heel gezellig met hun drieën. Luka zat ook naast een knappe jongen waar ze heel de tijd mee zat te praten, dus eigenlijk was het heel gezellig met hun tweeën want Luka zei niet veel tegen hun. Na de film gingen ze samen naar Katriens huis en bestelde direct een pizza. Ze babbelde even tot dat de pizza aankwam. "Triiiiiing!' dat was de bel dus. Luka liep snel naar de duur. "Pizza Angelo! Eumhh.. Hallo, hier is jullie pizza." Aan de duur stond de knappe jongen van bij de film. "Eumhh... D..d..aa...kje!" Luka was duidelijk smoor op hem, soms is Luka echt een jongens gek! Toen ze de deur dicht trok zei ze: "Ooo, hij is zo hot, net als de pizza!" Nadat ze heel de pizza opaten begonnen ze met de gezichtmaskertjes. En dan nagelak, roddelen en het meest van al LACHEN!

6

De volgende ochtend werd Emily wakker, als laatste. Toen Emily beneden kwam, was de tafel helemaal gedekt en Katrien en Luka nergens te bespeuren. Emily ging dan maar zitten op een van de houten stoelen. Toen kwamen Katrien en Luka binnen gewandeld. "Verassing!" zeiden ze in koor. "Wauw, super lief dat jullie dit doen voor mij, wat een heerlijk ontbijtje!" "Ja er is fruitsap, bacon en eieren, pannenkoeken, boterhammen, echt alles!", zei Luka. "Oh, ik had het echt niet verwacht! Dank je! Kom hier, dan kan ik jullie een knuffel geven!" zei Emily vrolijk. Na het ontbijt gingen ze naar het park dat naast Katrien's huis gelegen was. In het park zagen ze een paar jongens uit hun klas, waaronder Sam. "Shit, wat moet hij nu weer hier?" zei Emily teleurgesteld. "Euh, ja dat zijn we je vergeten te vertellen..." mompelde Luka, waarna Katrien haar aanvulde: "Sam wou nog eens met je praten. En... Luka is verliefd op één van de jongens die erbij staat." "Waarom zeiden jullie niks?" vroeg Emily. "Omdat we dus dachten dat je boos werd, maar hij wou dat je nog eens met hem ging praten." zei Luka. "En op wie ben je trouwens? Oneerlijk dat Katrien het wel mocht weten!" zei Emily weer zo boos mogelijk, maar ze kon nooit echt boos zijn. "Op Jeroen... Maar ik wist dat dat jouw beste vriend is, dus daarom wou ik het niet zeggen." zei Luka blozend. "Ooh, het is best schattig, maar ik vind het niet fijn van jullie dat ik nu met Sam moet gaan praten! Ik hoop dat hij niet te domme vragen stelt of zo." antwoorde Emily. Ze liepen rustig naar de jongens toe, buiten Luka die liep super snel naar hun toe. "Ah, daar zijn ze!" Emily keek naar de grond, maar toch wist ze dat Sam het zei. Luka begon direct met Jeroen te praten en lachen. Katrien ging ook maar bij hun staan maar zei eigenlijk niks. "Hey Emily!!!" Emily wist niet wat te zeggen, Sam klonk zo blij, maar eigenlijk was ze niet blij om hem terug te zien. "Eumhh... Hallo Sam." zei ze na een minuut of 2. "Ik wouw graag met je praten, ik hou nog van jou!" en met die woorden kwam zijn mond dichter bij de hare, maar ze duwde hem snel weg! "Sam! Je wil praten, een kus is niet praten. Luister het is uit tussen ons. Ik was er echt kapot van en je maakt het nog erger. Laten we gewoon eerst praten. Ik wil rustig aan doen!!! Als we gewoon "Hallo" zeggen en daarna is het terug aan dan gaan we zeker terug ruzies maken. We moeten het echt duidelijk uit praten, niet snel snel." Amai eerst kon Emily niks zeggen en plots flapt ze alles er gewoon uit. "Oké, laten we praten. Misschien moeten we even bij mij thuis gaan of naar een café of zo." "Nee! Ik wouw een weekendje samen met mijn vriendinnen alleen zijn om terug bij te komen van wat er allemaal is gebeurt en dan moet jij alles weer moeilijk maken. Ik wil nu gewoon even alleen zijn! Laten we vanavond om 8 uur bij het café afspreken." "Oké dan." En bij die laatste woorden van Sam liep Emily boos naar Katriens huis. Luka en Katrien liepen achter haar en riepen "Emily, wacht toch een minuutje!" maar Emily wou niet wachten, ze was voor de eerste keer echt boos op haar vriendinnen. Toen ze aankwam pakte ze haar spullen en fietste snel naar haar huis.

 7

"Emily, je bent zo vroeg thuis? Waarom?" vroeg haar moeder direct toen ze thuiskwam. "Geen zin om te praten." zei Emily kortaf, en ze liep boos de trap op recht naar haar kamer en smeet haar tas neer. Ze bekeek even haar gsm en zag dat ze 3 gemiste oproepen had, en 2 sms'en. De gemiste oproepen waren van Luka en Katrien, en de sms'en ook. Eéntje met: 'Waar ben je naartoe gegaan? En waarom? Ben je boos?' en de andere met: 'ANTWOORD!' Emily had even geen zin om die te antwoorden. Ze hoorde haar moeder de trap opstormen en deed snel haar deur op slot.
"Emily! Antwoord mij!!! Wat is er? Ik wil je alleen helpen!" schreeuwde haar moeder bang. "Niks speciaal hoor!" zei Emily. "Jawel, ik zag het aan je, laat me binnen!" antwoordde haar moeder. Emily's moeder hoorde het slot opengaan. Ze kwam rustig de kamer binnen en ging naast Emily op haar bed zitten. "Schat, doe die oortjes uit je oren en luister naar mij." zei ze rustig. Emily luisterde, want ze wou niet nog meer problemen hebben. "Wat is er, schatje van mij? Vertel het eens." probeerde haar moeder haar te kalmeren. "Je weet toch dat je me alles kunt zeggen?" "Oké," zei Emily,"Sam wou met mij praten in het park en ik wist er niks van, Luka en Katrien stuurde mij er zonder dat ik het wist naartoe en toen probeerde hij mij te kussen. Ik wou het niet en nu ben ik boos op Luka en Katrien. En natuurlijk ook op Sam. Het lijkt dat het meidenavondje niet echt heeft geholpen!" Na 2 minuten stilte zei haar moeder: "Je word zo groot... En liefde wordt niet snel makkelijker, hoor!" Ze gaf Emily een dikke knuf. ''Mama, wil je even weggaan? Ik heb nog veel huiswerk. Bedankt voor je hulp, ik hou van je." En ze gaf haar moeder een knuffel terug. Toen ze de deur dicht deed deed ze de oortjes snel terug in begon te wenen. Natuurlijk wist ze zelf dat ze niet naar het café ging gaan, dus ging ze ook niet. Misschien wil ze nu wel naar een andere school gaan. Ja, goed idee dacht ze. Toen begon ze heel rustig aan haar huiswerk tot ze de bel hoorde. Shit, dat zijn zeker Luka en Katrien!!!! Snel deed ze haar deur terug op slot en luisterde goed om te weten wie het was. "Hallo Peter, mogen we even met Emily babbelen en zo. Shit, shit, shit!!!! Emily's papa deed open en die wist natuurlijk van niks. 

 8

 Peter is de naam van haar papa en Marleen die van haar mama. "Ja, ze zit op haar kamer, ga maar." Ze hoorde snelle voetstappen op de trap. De klink ging omlaag, maar de deur ging natuurlijk niet open. "Emily! Doe open, wij zijn het! Wat is er met je?" Ze deed heel ruw de deur open en zei "Die avond en dag was om ons te amuseren zodat ik HEM zal vergeten. Niet zodat we weer een ongelukkig koppel worden met altijd ruzie." "Oh, Emily. We dachten dat je het niet erg zou vinden. Hij heeft op zijn blote knieën bij ons zitten smeken, dus zeiden we: 'Oké.' " zei Katrien. "Ja, oké dan. Maar ik wil niet terug samen met hem zijn! En ik vind het echt niet fijn dat jullie plots geheimen voor me hebben! Zo kunnen we geen vriendinnen blijven." Maar natuurlijk konden ze niet boos op elkaar blijven, dus vielen ze wenend in elkaars armen. "Emily, we blijven toch vriendinnen, hé?" vroeg Luka half wenend. "We willen je niet kwijt!" zei Katrien ook half wenend. "Sorry, natuurlijk blijven we vriendinnen. Als jullie twee maar niks meer geheim voor mij houden." "We beloven het!" zeiden haar vriendinnen in koor. De rest van de dag maakte ze fun bij Emily thuis. En uiteindelijk mochten Luka en Katrien ook nog blijven slapen. De volgende dag was het school. Het eerste uur hadden ze wiskunde, Emily haat dat vak, vooral de leerkracht.Hij kwam de klas binnen en zei direct: "Hallo iedereen, het is weer maandag, neem je agenda, jullie krijgen jullie overhoring terug."Iedereen in koor: "Oooh, nee...""Hier," zei meneer Verlaerens, "deel maar uit, Emily."Emily zat helemaal van voor, voor het bureau van de leerkracht.Ze zag van iedereen de punten en vond het dus niet zo erg om uit te delen.Toen ze haar eigen punten zag werd ze nogal bleek. Een vijf op tien.

9 

Nog niet gebuisd, maar als ze dit keer een acht had, mocht ze dit weekend weer bij Katrien gaan slapen. "Shit,"dacht ze, "een hele week niks om naar uit te kijken." Tijdens de speeltijd was het wedstrijd van voetbal van de jongens uit haar klas. Jeroen speelde mee, dus wou Luka perse gaan kijken. Emily had dit liever niet, want Sam speelde mee. De wedstrijd was heel spannend en met 2-1 wonnen de jongens, waarvan Jeroen één had gescoord en Sebas. Nu gingen ze naar de halve finales. Luka was heel blij, en ging direct naar Jeroen om hem te feliciteren. "Goed gespeeld, en mooie goal!" riep Luka blij. "Je hebt het heel goed gedaan, Jeroenie" zei Emily blij met een big smile."Dank je, meisjes. Ik heb een vraagje, zouden jullie samen met mij en Sebas naar de kermis in de stad willen gaan? Woensdag of zo." vroeg Jeroen. "Oh, voor mij is dat super!" zei Luka. "Ja, ik zou wel wat afleiding kunnen gebruiken, maar Katrien mag toch wel mee, hé? En ik moet het eerst nog aan mijn mama en papa vragen." "Katrien mag mee hoor, geen probleem, maar waarom zou je niet mogen van je ouders?" vroeg hij nieuwsgierig. "Ik heb een 5 op tien gehaald bij wiskunde, en ik moest een 8 hebben om in het weekend iets te gaan doen met Katrien, dus ik weet niet of ik naar de kermis mag op woensdag." De schooldag was voorbij en ze ging met de bus naar huis. Sam ook. Normaal stonden ze altijd daar, aan de buspaal, kussend. Nu was Sam nergens te bespeuren. Gelukkig maar. Ze vroeg zich af hoe ze haar moeder ging vertellen dat ze een 5 op tien had, maar toch graag naar de kermis in de stad wou. "Mama, kom eens." zei ze toen ze het huis binnen kwam. "Ja, schat. Wat is er liefje?" "Eumh... Ik heb een vijf voor wiskunde." Ze zat de wachten op de preek die ze nu ging krijgen, maar haar mama zei gewoon "Ja, dat is normaal na al die gebeurtenissen. Misschien moet je wat meer met je vrienden doen, dan vergeet je sneller alles. "Amai! Wat een antwoord was dat, Emily was heel blij. "Ooo, dank je mama!!! Mag ik woensdag naar de kermis in 't stad?" "Natuurlijk schat, vergeet even alles en dan komt alles terug goed." Ze gaf haar mama snel een kus en belde haar vrienden snel op. 

 10

Ze keek op haar horloge. Nog een uur en dan gingen ze allemaal te samen naar de Kermis. De les was super saai, Nederlands. Ze haat school!!!! "Iedereen heeft nu 2 minuten de tijd om een gedicht over liefde te maken." Oh nee, 2 minuten de tijd en dan ook nog over liefde. Ze dacht diep na, maar veel vond ze niet. Het enige wat ze kon bedenken was: 

Kras, kras, kras. 

Ik plas in de klas! 

Ween, ween, ween. 

I don't know what to say! 

Ze moest toch iets bedenken... "Nog één minuut de tijd en snel, want wie niks heeft krijgt extra huiswerk." Uiteindelijk kreeg ze dus extra huiswerk en dat was dat je een gedicht met minstens 15 zinnen moest schrijven. De bel ging, oef, eindelijk is school uit. Ze holde samen met Luka en Katrien de klas uit. "Stomme mevrouw Vansina! Ik begin haar meer en meer te haten!" zei Emily heel boos tegen haar vriendinnen. "Willen jullie me alstublieft helpen met dat stom huiswerk???" "Tuurlijk wil ik je helpen!" zei Katrien en terwijl legde ze haar hoofd op Emily's schouder. "Waar is Jeroen?" vroeg Luka zoekend. De laatste tijd praat Luka alleen maar over hem. Katrien en Emily zijn het een beetje beu, maar ze lachen het weg. "Jeroen!!! Sebas! Hier zijn we!" Luka schreeuwde zo hard dat iedereen in de gang opkeek. In de bus was het super druk, ze zaten helemaal opgepropt tegen elkaar. Maar Jeroen deed super grappig en het was zo'n fun dat het precies niet meer uit maakte dat ze zo opgepropt zaten. 

11

Eerst gingen ze in de botsautootjes, dan in 't spookhuis, dan weer de botsautootjes,..."En meiden, willen jullie geen suikerspin of zo?" vroeg Jeroen op een bepaald moment. "Oh ja, klinkt heerlijk! Maar mijn geld is eigenlijk al op." zei Luka heel slijmerig. Emily en Katrien begonnen weer te giechelen voor de zoveelste keer. "Ik trakteer wel, kom allemaal." Iedereen kreeg van hem een gigantische suikerspin. Toen Emily thuis kwam voelde ze zich goed. Heel goed. Ze was alleen thuis. Haar ouders waren boodschappen gaan doen, en Xander was naar zijn vrienden gegaan. Het waren bijna examens en met die vijf op tien had ze wat in te halen. Meestal wou Emily niet studeren maar nu plots wel, omdat het eindexamens waren en ze wou wel over naar het 5e jaar. Ze besloot al haar fouten op de toets te verbeteren. Het ging vrij makkelijk! Wow, dit had ze niet verwacht! Ze bekeek het nog eens goed en ze had nu alles juist. Nu nog het gedicht van Nederlands. Dat lukte niet zo goed in het begin maar als ze maar lang genoeg bleef denken lukte het! Het moesten 15 regels zijn. Eerst leek het zoveel, maar ze was zo verbaast dat ze het kon!

Ik blaas

in kleurige zeepbellen

de letters

van je naam

door het open raam.

Gedreven door de wind

blaas ik nu

hele zinnen

je kamer binnen.

Ook als er af en toe

een letter openspat,

blijf jij mijn liefste sch...

Verdikke zeg,

dat is pech,

mijn zeepsop is op.

Nu hopen dat mevrouw Vansina het goed vindt. Emily was heel goed aan het studeren toen plots de bel ging. Ze liep de trap af en deed de deur open. En wie stond daar? Sam natuurlijk. "Wat moet je, Sam? Het is over en uit!" riep Emily terwijl ze de deur probeerde dicht te gooien. Maar Sam hielt hem tegen. "Nee, daarom ben ik hier niet." zei hij. Emily keek hem raar aan. "Oh, waarom ben je er dan?" "Nou, ik wou gewoon weten hoe het met je was." antwoordde hij verlegen. "Ja, goed. Heel goed, tot jij kwam, wil je nu alstublieft weggaan? Danku!" riep ze geïrriteerd uit. Plots zag ze tranen in zijn ogen. Dat was nieuw. Misschien moest ze niet zo gemeen zijn. 

12

Wat was dat toch met haar? Het ene moment zo blij, en het andere moment zo gemeen... "Oké, oké, kom dan effe binnen!" Zijn gezicht klaarde direct op. "Waarom was je er zondag niet? Ik wachtte op je!" zei hij toen ze binnen liepen. "Dacht je dan echt dat ik ging komen?" Sam zei niks, maar ze wist het antwoord al. Hij dacht dat! "Luister Emily, ik mis je echt. Waarom kunnen we gewoon niet vrienden blijven?" "Ik mis je ook! En ik zou ook vrienden willen blijven, maar nu is het nog veel te vroeg!!!" "Oké dan, we wachten even." En na dat Sam die woorden zei liep hij blij de deur uit. En Emily ging terug te vrede studeren. De volgende dag was Katrien ziek, dus waren het alleen zij en Luka, maar Luka was heel de tijd Jeroen aan het versieren, dus was het eigenlijk Emily alleen. Emily zat nog altijd naast Sam en omdat ze niks te doen had begon ze net als vroeger te fluisteren, giechelen en briefjes te sturen. Het was echt dikke vette pret met hun 2! Emily was super blij, want ze had geen ruzies meer met Sam, ze waren terug vrienden en ze kon zonder droef te zijn met hem omgaan. De leerkrachten zijn wel al veel boos geweest, maar dat maakte Emily niet echt uit. Mevrouw Vansina was heel blij met Emily's gedicht en heel de dag verliep heel goed. Luka en Jeroen hadden vandaag een date en na de date zou Luka bij Emily komen logeren, omdat haar ouders van niks mochten weten. Normaal zou Katrien ook nog er bij zijn, maar dat gaat niet meer door, dus was Emily van plan om Katrien te gaan bezoeken. Emily fietste na school naar Katrien. Het was toch vrijdag, maar maandag begonnen wel de examens. Ze begon met wiskunde, haar slechtste vak. Na vijf minuutjes was Emily bij haar vriendin. Ze belde aan en de moeder van Katrien deed open. "Hallo, is Katrien thuis?" vroeg Emily beleefd.