Zaterdagochtend 16 februari in Zaventem We waren met 8 om Femke uit te zwaaien: mama Ria en broer Bram, papa Jotie en zussen Lore en Rune, vrienden Lien, Ludo en Mayna.Voor enkelen van ons de allereerste keer op Zaventem en dat op zich is al de moeite. De reiskriebels overspoelden ons...
Al snel vonden we Femkes reisgenoten: Oger en Bieke met familieleden en vrienden. Een vrolijke bende was dat! Zij in volle rust als echte ervaren BolléBollé-ers; wij met alsmaar meer zenuwen als echte groenlingen... De gagage werd snel nog wat aangepast (lees: bijgevuld, met o.a. een méér dan 4 kg zware kaas!!!) en dan gewogen: het lukte net!
En dan, langzaam maar zeker, het afscheid... Femke bleek nog het kalmst van ons allen... Meningeen moest zelfs een traantje wegpinken toen ze met hun drieën via de douanepoort langzaam uit het zicht verdwenen. Maar loslaten konden we nog niet. We nestelden ons in het restaurantje boven, vrolijk op zoek naar Femkes vliegtuig én... vooral de GSM in voortdurende verbinding met ons reisprotje! (jaja, met één s!)
Omdat we het vliegtuig niet vonden, hebben we nog snel een echte zoektocht naar "den anderen kant" ondernomen, maar dat blijkt in Zaventem niet mogelijk. Femke en co vertrokken langs de "verkeerden" kant: de kant waar je de vliegtuigen niet van kunt zien! Nu ja, in onze gedachten konden we alles haarfijn volgen. En dat was ook goed. Tot ook de GSM geen kontakt meer had... Dan moesten we haar echt lossen! Bleef nog over: het kijken op de klok tot we konden zeggen: "Ja, nu zitten ze in de lucht en zijn ze echt vertrokken!" . Dat was meteen ook ons vertrekmoment...Van Zaventem "by car" richting "home" met één stoeltje minder vol...
" Beybey, Femke en co! We wensen jullie het allerbeste! Goeie reis!!!
Na een goede aankomst, moest ik toch even wennen aan de heerlijke warmte in Tanzania. Heel wat anders dan de vrieskoude temperaturen van België. Dankzij mijn goed zorgdragende reisgenoten Bieke en Oger, had ik een heel aangename reis. Ik werd al direct gedoopt op de lange en niet altijd even effen wegen in de landrover. Volgens Bram en Julie moest ik daar al maar aan gewend raken, want in die auto zou ik nog veel zitten en ze hadden gelijk. De eerste week waren er nog bezoekers: Greet, Miep en Hans, waardoor ik mee kon genieten van heel wat uitstappen en veel uitleg, meestal met de landrover. De eerste week moest ik wat acclimatiseren Pater Bolle, Pater Maxi en de andere hardwerkenden op de missiepost, zorgen ervoor dat ik mij er meer dan welkom voel! Ze laten mij echt het gevoel krijgen, dat ik mij hier thuis mag voelen. Dankzij Pater Bolle kon ik de Wataturustam bezoeken, een nog primitieve stam die leeft in en met de natuur. Een prachtige kans! Ook gingen we naar een weeshuis met een pracht van een hoofdmoeder die de kinderen een prachtige thuis heeft bezorgd. Je kon zien dat ze gelukkig waren en met veel zorg voor elkaar met elkaar omgingen. Ook zag ik een dispensarium in Mwanzugi, waar o.a. babys worden gewogen en opgevolgd. Ik ging ook al op bezoek op de middelbare school St Margareth en de lagere school St Leo. Het eten van hier is heel lekker, soms eens iets dat minder mijn ding is, maar over het algemeen meer dan genoeg overheerlijke andere dingen! De zaterdag was er een beetje feest, dit is typisch Afrikaans Ik heb ook hier enorm van genoten en ben heel blij dit meegemaakt te mogen hebben. Zondagavond was het cinema in de middelbare school. Ik had spijt dat ik geen oordopjes bij had. Het geluid van FIHP is niets tegen 200 krijsende meisjes die naar de mooie hoofdrolspeler van High School Musical willen kijken! Nu kijk ik er heel erg naar uit om volgende week de lagere school St Leo nog beter te leren kennen en daar mijn weg te zoeken.
Al meer dan een week zit ons Femke in 't zalige Afrika. Hier enkele sprokkels uit haar sms-kes: " Op weg in wondermooi Afrika! It's like paradise!"
" Deze morgen kreeg ik overheerlijke pannenkoeken! Heerlijk! En zaterdag gaat pater Bolle twee Vlamingen trouwen :p"
"Het is hier fantastisch, ik heb zotveel respect voor iedereen en alles hier! Mama je zou u hier helemaal thuis voelen! "
"580 km in de auto met een levende geit op het dak gebonden... Ocharme dat beestje schreien!"
" Geit is geslacht voor het huwelijksfeest."
"Het regent hier niet, het is aan het gieten!!! Super want het was nodig."
"Wat een lieve mensen hier! 'k Heb al een Afrikaanse mama!"
"Nu wordt het toch wat spannend: Ik heb een week vakantie gehad en morgen start ik in het schooltje. Nu ja, school want 30 tot 40 leerlingen per klas."
Week 2: 25-02-13 tot 3-03-13 Deze week was het geen vakantie meer. Ik heb een hele week verschillende klassen in de school gevolgd. Ik begon met de pre-primery, dat is een klasje tussen de papschool en het eerste leerjaar. Deze klas is dankzij vorige stagiaires (vooral Katlyn) al voorzien van heel wat didactisch materiaal. In het eerste leerjaar zitten er 52 leerlingen, er zijn 2 juffen voor die elkaar afwisselen. Mijn eerste gedacht was dat er een heel laag niveau was. Ze schrijven veel Engelse woorden over van op het bord, maar ze kunnen dan zelf het woord nog niet schrijven of begrijpen. Ik had schrik dat dit zo verder zou gaan, maar dit was niet zo. In het 2e leerjaar lag het niveau al veel hoger en het bleef stijgen in het 3e leerjaar! De leerkrachten en de leerlingen doen dit zeer goed, ik kijk heel erg naar hen op! Vooral naar de leerkrachten! Les geven aan klasjes van boven de 50 leerlingen zonder extra materiaal en er dan toch in slagen die leerlingen zoveel bij te brengen! *Respect* De vrijdag volgde ik terug het eerste leerjaar, want daar ga ik uiteindelijk les geven. Ik ga Engels geven en misschien later nog enkele andere vakken. Aangezien voor de lagere klassen er enkel in de vm les is, ga ik in de nm nog wat materiaal proberen maken voor de andere klassen. In het eerste leerjaar zelf is er ook al heel wat materiaal, maar er is ook alweer heel wat weg. Ze hadden een kleuropdracht, maar er waren maar 2 kleuren van elk kleur, dus je kan begrijpen dat het lang wachten was, voor dat ze allemaal aan de beurt geweest waren. Vrijdagnamiddag ging ik 2 lkrn computerles geven, maar er was geen elektriciteit. Ik heb dan samen met Julie, Oger en Bieke +- 50 frames van stoelen geverfd. Deze stoelen zijn voor de nieuwe computerklas voor op de lagere school. Ik heb ook al eens rondgekeken voor een bibliotheek, maar ik weet niet goed of de school daar echt klaar voor is. Misschien dat ik ga kijken om het geld te gebruiken voor leerboeken, want daar zijn er ook heel wat van tekort! Bijvoorbeeld het 6e lj zitten ze met 80 lln en er zijn 12 handboeken Engels. We zijn dit nog aan het bespreken. Zaterdag om 17.30 was het voetbalmatch op de lagere school, en ze hebben gewonnen! Het was super om ernaar te kijken! Zaterdagavond hebben we cinema gedaan voor de lagere school: Beethoven. Best grappig als je bedenkt hoeveel dingen de kinderen eigenlijk niet kunnen begrijpen.. Bv een hond als huisdier, hier leven die gewoon op straat zonder enige affectie. Of de sproeiers van het gras die uit de grond komen en water spuiten.. Het enige water dat hier valt is dat uit de lucht. En een zwembad in de tuin Hier komen ze net toe voor te drinken, wassen en de planten en dieren.. Als er elektriciteit is, vanavond (zondagavond) cinema in de middelbare school
