Deze morgen bij het douchen dacht ik aan het volgende. Waar is de tijd dat ik alle dagen nog moest treinen naar Brussel. Als postbediende heb ik het geluk gehad om te stoppen op de leeftijd van 55 jaar. Dus ben ik nu al 18 jaar op rust. Ik ga dit jaar 74 worden Ik heb een vrouw die dit jaar 73 zal worden Ik heb een zoon die maandag 52 zal worden Ik heb een dochter die einde van het jaar 42 zal worden Wat is het toch allemaal vlug gegaan. Waarom zouden wij ons druk maken om iets of boos zijn om iemand Het leven is toch zo vlug voorbij Laat ons lief zijn voor elkaar, er is al genoeg onrust en oorlog in deze wereld Daarom hou ik van al mijn blogvrienden die mij regelmatig een woordeje sturen
Heel heel lang geleden leerde ik een meisje kennen. Zij was 15 en ik was 16 jaar oud. Wij waren van de zelfde gemeente en de kriebels in de buik kwamen en je weet hoe dat gaat. Wij maakten geheime afspraakjes en er bloeide iets. Onze ouders mochten dat natuurlijk niet weten, want nog zo jong en zoals men in onze streek zegt: (wij waren nog groen achter achter onze oren). Toch was er die aantrekkingskracht tussen ons en nu is het wel zo dat wanneer je iets in het geheim doet je er altijd meer genot van hebt. Een winter zondagavond hadden wij afgesproken om samen naar de cinema in ons dorp te gaan. Op ons best uit gedost gingen we naar de cine. Begrijp wel dat het alleen maar handje vast houden was. Dat meisje droeg echter een snoertje rond haar hals. Het waren kleine pareltjes op een sterk draadje gestoken. In die tijd echte juweeltjes. Het vervoermiddel in die tijd waren onze voeten. Dus na de cinemavoorstelling ging ik met haar nog een eindje mee richting haar thuis. Zoals gebruikelijk moest ze steeds voor 21 uur thuis zijn. Nabij haar woonst gingen we dan eerst nog een donker steegje in om enkele afscheidzoentjes te geven. Door een onhandigheid van mij maar zeker niet opzettelijk brak dat snoertje en de helft van die pareltjes lagen op de grond. Begin maar te zoeken en het is pikkedonker. In plaats van een broek vol goesting kregen we een broek vol schrik .Bij haar thuiskomst moest ze onmiddelijk aan haar vader opbiechten waarom ze haar parels was kwijt geraakt. Nog dezelfde avond moest ze met hem meegaan, gewapend met een zaklamp, naar de plaats van onheil om nog enkele parels te redden. Het gevolg was, 3 strafzondagen dat ze niet buiten mocht. Maar de liefde overwint alles hé. Dat lieve wicht is nu een oudere dame geworden. Ik zie haar nog alle dagen want het is al 53 jaar mijn echtgenote. Wij kunnen er nu nog eens mee lachen maar toen niet hoor.
Vandaag was het kuisdag. Mijn vrouw heeft nu eenmaal een kuiswoede. Alles moet blinken en prober zijn. Beter dat dan vergaan in het vuil. Daarom is het middageten de vrijdag dikwijls een éénpansgerecht. Vandaag was het in de wok. Gerookte spekblokjes met kalkoenstukjes Aardappelen in stukjes, witloof in stukjes van 2 a 3 cm, een dikke ajuin fijn gesnipperd. Eerst het vlees aanstoven. Daarna alles bijeen in de wok. Een blikje bier erover ( best ginder-ale) Kruiden naar believe Alles laten gaar worden. Gemakkelijk te bereiden en zeer lekker Smakelijk
Nee ik ben niet ziek, ik was alleen maar blogmoe. Ik heb mij alleen bezig gehouden met wat opkuis in de tuin. Mijn serre ligt proper en er staan 28 aardappelen in potten die ik dan einde maart zal buiten zetten in volle grond. Met wat geluk en een weinig bescherming kan ik dan midden mei al nieuwe patatjes eten. Ik heb in de serre ook al sjalotten staan die hun neus al boven steken. Ook sla en spinazieplanten staan er al in. Ook tuinkers is in volle groei. In de veranda staan dan prille plantjes van tomaat, groene selder, knolselder, peterselie en basilicum. Het zagen van vrouwtje lief dat ze geen plaats heeft op de verandatafel moet ik er bij nemen. Veertien dagen terug was ik in Het Vlaams Zaadhuis in Waarschoot om mijn bestelde zaden af te halen. Er was veel volk maar het viel mij op dat de meeste mensen 50 en 60 plussers waren. Veel jonge mensen houden er niet van om in de tuin te werken. Nu weet ik wel van vroegere jaren toen ik nog werkte buitenshuis dat het geen pretje is om na de dagtaak of tijdens de weekends in de tuin te werken. Nu ben ik alle dagen thuis en kan ik alles in toom houden. Als je 2 uur per dag in de tuin werkt zal die altijd proper liggen. Persoonlijk vind ik het een gezonde ontspanning.
