Ik heb geen privacy meer. Ik ben geen egoïst, maar ik word er zot van.
De vriend van mijn zus woont praktisch bij ons, als ik gewoon even gezellig wil eten is er altijd wel iemand aanwezig.
Ik kan niet meer beneden komen om te eten of hij zit wel mee aan tafel, ik kan niet gewoon uit de douche lopen want hij loopt daar wel ergens rond, ik kan niet ruzie maken met mijn ouders zoals ik het wil want hij is wel aanwezig. Ik word er gewoonweg gek van! Ik zou dan niet jaloers mogen zijn, maar sommige dingen worden meer in functie van hem beslist dan van mij. Het is echt een toffe jongen, maar genoeg is genoeg. Ik wil ook even op mijn gemak kunnen komen zonder een-al-bijna-gezin bij ons thuis. Zij gaan binnenkort samenwonen dus houden niet veel rekening met ons gezin, ik zou ze soms verwensen! Ons hele huis staat vol met dingen die ze al hebben aangekocht om te verhuizen.
En als ik er dan iets van zou zeggen tegen mijn ouders dan ben ik onverdraagzaam en enorm jaloers...
Ik heb er eigenlijk geen idee van of ik gelukkig ben. Elke keer als ik denk dat ik het ben dan komt er wel iets nieuw op de proppen. Wanneer ben je dan echt gelukkig? Als je verliefd bent? Dan ben ik zeker en vast ongelukkig, want verliefd ben ik helemaal niet. Ik vraag mij vaak af wanneer er nu een jongen voor mij gemaakt zal zijn.. Moet ik dan eerst het perfecte lichaam kweken voor ik zonder onzekerheid een relatie durf aangaan? Ik heb zoveel vragen maar nog steeds geen antwoorden.
Ghoh, zuchten kan ik toch zoveel ik wil.. Ik zou dan moeten denken dat er zoveel ergere dingen zijn in de wereld.. Makkelijk gezegd, maar moeilijk gedaan.. Als het erop aankomt denkt toch iedereen aan zichzelf. Vandaag nog zelfs, Y. dacht dat ze er goed aan deed om de leerkracht op te zetten tegen één van haar beste vrienden.. Dan denk je alleen aan jezelf. Er zijn zoveel egoisten op de wereld, vaak vraag ik me af of iedereen zal klaarstaan als ik het eens ECHT moeilijk heb.. Ik help mensen zo vaak en dan luister ik naar hun verhaal en dan knik ik, maar denk ik zo vaak of ze hun eigen miserie niet zelf zoeken... In het leven moet je nadenken over alles wat je doet, veel mensen beseffen dat niet. Of ze schakelen over van de ene op de andere vriendin.. En dat moet je dan zelf maar slikken. En nadenken over onszelf doen we toch niet vaak, wat doe ik eigenlijk fout? Goeie vraag, misschien eens over nadenken...
