Ik heb er eigenlijk geen idee van of ik gelukkig ben. Elke keer als ik denk dat ik het ben dan komt er wel iets nieuw op de proppen. Wanneer ben je dan echt gelukkig? Als je verliefd bent? Dan ben ik zeker en vast ongelukkig, want verliefd ben ik helemaal niet. Ik vraag mij vaak af wanneer er nu een jongen voor mij gemaakt zal zijn.. Moet ik dan eerst het perfecte lichaam kweken voor ik zonder onzekerheid een relatie durf aangaan? Ik heb zoveel vragen maar nog steeds geen antwoorden.
Ghoh, zuchten kan ik toch zoveel ik wil.. Ik zou dan moeten denken dat er zoveel ergere dingen zijn in de wereld.. Makkelijk gezegd, maar moeilijk gedaan.. Als het erop aankomt denkt toch iedereen aan zichzelf. Vandaag nog zelfs, Y. dacht dat ze er goed aan deed om de leerkracht op te zetten tegen één van haar beste vrienden.. Dan denk je alleen aan jezelf. Er zijn zoveel egoisten op de wereld, vaak vraag ik me af of iedereen zal klaarstaan als ik het eens ECHT moeilijk heb.. Ik help mensen zo vaak en dan luister ik naar hun verhaal en dan knik ik, maar denk ik zo vaak of ze hun eigen miserie niet zelf zoeken... In het leven moet je nadenken over alles wat je doet, veel mensen beseffen dat niet. Of ze schakelen over van de ene op de andere vriendin.. En dat moet je dan zelf maar slikken. En nadenken over onszelf doen we toch niet vaak, wat doe ik eigenlijk fout? Goeie vraag, misschien eens over nadenken...
