Oh Hemiksem is wonderfull, Oh Hemiksem is wonderfull, It's full off tits, pussy and football, Oh Hemiksem is wonderfull...
De eerste keer dat ik voor FC Hemiksem speelde, nu een jaar of zes geleden, hoorde ik dit lied na de wedstrijd voor het eerst. Ik kwam uit het nationale voetbal en plotseling stond ik daar tussen ne hoop gasten, die groffe liedjes zongen, die rookten voor, tijdens en na de wedstrijd en die me raar bekeken, omdat ik water dronk tijdens de rust... Jupiler, mannen weten waarom... weet je wel... Nadat ik mijn grote liefde Racing Mechelen na 14 jaar verliet en noodgedwongen moest afhaken voor voetbal, had ik nooit verwacht dat ik me ergens nog zo thuis zou voelen als tussen al die bierzuipende mannen, die ondertussen mijn vrienden geworden zijn. Want ze bleken niet alleen zuipers te zijn, maar vooral net als ik, even verliefd op het spelletje... Voetbal het mooiste spel ter wereld.
Als ik op al die jaren terugkijk, en ik moet er één moment uitkiezen, wat mij het meest is bijgebleven dan kan ik daar helaas niet op antwoorden.
Er waren zoveel mooie momenten... Wie herinnerd zich niet ons eerste seizoen, met de trip naar Engeland als afsluiter. Samen de boot op, nadien uren rijden naar Liverpool, om dan 5 dagen lang niets anders te doen als te drinken, van voetbal te genieten en weg te dromen in de stadions van Tranmere Rovers, Everton en Liverpool. Wedstrijden tegen Engelsen en tegen Welshe derdeklassers, spelen we ook niet elke week natuurlijk. Voetbal en Engeland: Het blijft iets apart... Onze trip werd dan ook afgesloten na een bezoek aan de wedstrijd tussen de Blackburn Rovers en Fullham. Een wedstrijd waarin Andy Cole toonde dat hij een Engelse selectie waard was en waar heelder families de ploeg vooruitbrulden.
Er was de wedstrijd van de promotie 3 seizoenen geleden. Nadat we lange tijd 0-1 achter stonden, en we op korte tijd 2 keer konden scoren, was de promotie een feit. De eerste keer in de geschiedenis van Hemiksem en ook voor mij, was het van bij de miniemen geleden dat ik nog eens kon vieren. De spanning en het feestje achteraf... Waarschijnlijk was dit net als voor mij één van de mooiste dagen uit onze voetbalcarrière.
Er was de geboorte en de bezoekjes aan de kinderen van oa. Mario en Joachim en de aanwezigheid van vele van mijn ploegmakkers op mijn eigen huwelijk. Dit was ineens het antwoord aan mijn vrouw, waarom ik nog steeds, ondanks de pijn en het verre rijden, elke week op het veld wil staan bij mijn makkers. Ploeggenoten, elke zondag zijn ze 90 minuten belangrijker dan wie ook.
En daarmee kom ik dan ook terecht bij wat voor mij het mooiste moment was in die 6 jaar Hemiksem. Elke week 90 minuten ervoor gaan, door weer en wind, tackelend met de kans op blessures, en half bevrozen in de winter.... Elke week 90 minuten, waar een weekend mee valt of staat. Samen verliezen, maar vooral samen winnen. Toen we 2 seizoenen geleden een forfait kregen wegens onsportief gedrag, was dit enerzijds een zeer spijtige zaak voor de club, maar anderzijds was dit ook een teken dat we een hechte groep vormden. Bij Hemiksem bestaan geen vooroordelen of rascisme, Belgen, Turken, Joegoslaven, Marokkanen, Marokkanen, Fransmannen... elke week trekken we samen naar het veld en vechten en spelen we voor elkaar. Er zijn geen sterren, of capsones bij ons, enkel ploegmakkers en die sta je bij, in goede en kwade tijden. (Ik zei toch dat ze die 90 minuten het belangrijste zijn... )
Helaas zijn er ook slechte momenten geweest zowel voor ploegmakkers als voor mezelf. Voor mezelf spreek ik dan vooral over blessures: Gekneusde enkel, en gebarsten neus tegen Turkgücü, 2 enkeloperaties na duels en slechte velden, een gekneuse ribbenkast door die zotte doelman van die Turkse ploeg uit Willebroek en vorig jaar dan de wedstrijd tegen Club 91, waar ik na 25 minuten mijn ligamenten, minuscus en kruisbanden van mijn linkerknie afscheurde. 6 maanden rust en we zouden dan wel zien. Na 6 maanden ongeduldig wachten, want elke weekend zonder voetbal is voor mij een hel, en 45 min in doel tegen Duffel Oost, scheurden mijn kruisbanden opnieuw af, en een nieuwe operatie was noodzakelijk. Fin de carrière zei de dokter, maar dat zouden we nog wel eens zien. En nu ik weer tussen mijn vrienden op het veld kan staan, kan ik alleen hopen dat het noodlot niet weer toeslaat, want dan is het idd fin de carrière voor mij.
Maar één ding weet ik zeker. Als ik ergens mijn carrière moet afsluiten, kan ik me geen betere omgeving inbeelden dan bij mijn makkers van Hemiksem. Bier drinken en roken, doe ik nog steeds niet, maar nu kan ik zeggen:
Hemiksem, it's full of tits, pussy and football!
Wim Roofthoofd
Bernie, Lesley, Lee, Christophe, Mario en Marc, allemaal mensen die nog langer bij de club zijn, en tevens de echte peilers van FC Hemiksem zijn, wil ik bij deze dan ook nog eens bedanken voor hun jarenlange inzet. Zonder deze mensen was er al lang geen Hemiksem meer...
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
)
