Vandaag stond er voor de eerste keer in de geschiedenis Les cimes de Waimes op het programma. Om 4u45 opgestaan om om 6u samen met Jan te vertrekken. voor mij is dat uur dagelijkse kost, voor Jan is dat iets moeilijker ;)
We kwamen ginder aan omstreeks 7u45 wat ons nog 1u 25 gaf om ons klaar te maken, pakket af te halen en los te rijden. We hadden het parcours goed bekeken en de eerste 37km waren het stevigste, de volgende 28km liep het normaal vlotter.
Bon, om 9u gingen we naar onze overvolle startbox om rustig achteraan aan te sluiten omdat we er vandaag voor de fun waren en uitrijden het belangrijkste was. om stipt 9u10 waren we vertrokken voor 65km dolle pret in de vorm van chrono/wedstrijd.
De eerste cols gingen goed, in het midden van het pak meegeschoven en voor we het goed en wel beseften was de eerste bevoorrading op 14km er al. daar snel iets nomen om te eten en te drinken en opnieuw waren we weg. technische afdalingen waarvan je soms denkt 'moet ik hier af' en het dan toch maar doet en soms ook (2) afdalingen waarvan het te voet zelfs heel moeilijk afdalen was. De hellingen waren soms heel stijl met percentages van 27% als max denk ik en de meeste zo rond de 8 a 9% kwamen we steeds goed boven. elke keer we op de weg kwamen stonden er toeschouwers muziek te maken, ons aan te moedigen kortom de sfeer was super.
Na 27km kreeg ik een hongergevoel en heb ik redelijk wat sportdrank gedronken om de nodige energie wat bij te vullen, die energie was er nog niet en toen zagen we in de verte het skistation van ovifat bomvol supporters en muziekanten. aiai en net voor de aankomst lag daar een inmense stijle klim. alé toch maar geprobeert en mja daar stond ik dan halverwege, helemaal stil dus maar even afgestapt en op het iets vlakkere stuk opnieuw beginnen trappen. toen we daar boven kwamen waren we precies in een restaurant, je kon kiezen uit chocoladekoeken, rozijnen, omelet!, rijsttaartjes! en noem maar op. kortom aan eten geen gebrek. helaas was mijn energie nog niet aangevuld dus heb ik daar wel wat gegeten.
Opnieuw op pad en ik voelde meteen dat het heel slecht zat, opnieuw steken in de maag, geen kracht kortom teveel gegeten en de energiedrank begon te werken... mja dom dom dom en dat met nog 30 op papier eenvoudigere kilometers voor de boeg beloofde het toch nog zwaar te worden. gelukkig konden mijn benen nog goed mee waardoor ik door wat rechter te zitten wat druk van mijn maag afhalen. op de snellere stukken ging het heel vlot tot snelheden boven de 30km/u maar telkens ik moest duwen was het elendig.Ttot dan was Jan steeds relaxed bij mij gebleven en waren de verschillen nooit echt groot. Toen we richting cimes (top) 8 reden verloor ik Jan uit het ook omdat het dan nog 10km was en ik heb toen even getwijfeld of ik niet beter een kwartiertje op de grond ging zitten en hopen dat het beter ging zijn. maar omdat ik nog steeds mensen kon inhalen en dat er veel snellere van de 85km mij inhaalden bleef ik maar trappen, het was tenslotte nog maar 10km doodgaan. plots staat er een madammeke met de boodschap nog 3km mja en er reden er voor mij nog 2 van de 65km en dat op een afdaling... alé je snapt het wel, die even gepasseerd en daar stond onze Jan weer op zijn gemakske te wachten op mij. KEILIEV! ;) met nog 1km voor de boeg rustig voortgereden en net voor de finish mijn remmen dichtgenepen omdat ik vond dat Jan voor mij in het klassement moest eindigen.
Conclusie: * Dit is een wedstrijd die we volgend jaar sowieso opnieuw doen * Jan, je was outstanding, volgens mij had je vlot 30minuten sneller kunnen zijn. * persoonlijk ben ik wel blij dat ik heb kunnen uitrijden * mijn vitessenbak werkt weer!!! * zaterdag weer een marathon, nu de hagelandse chrono 85km
De stand zal nog op de website komen. avg 15,6km/u max 51,1 reistijd 4;04;51 totaal 4;24 volgend jaar onder de 4u avg hs 165 max 190 avg cadans 76 meer gegevens staan op de garmin website
Vannacht goed geslapen met toch wel een speciale bedankwoordje voor mij lieve dochter die me liet slapen.Na het opstaan werd duidelijk dat ik misselijk was, ik ben deze ochtend toch wel een paar x naar het toilet geweest met de gedachte dat ik moest gaan overgeven. Hierover toch maar tegen men vrouwke gezwegen want dan zou ze zeggen och jong je bent gewoon zenuwachtig. Uiteindelijk omstreeks 11u was onze Jan er en begon het inpak en vertrek ritueel. Eenmaal in alphen aangekomen zag ik meteen allemaal getrainde mensen met zoals jan ook al melde geen goedkoop materiaal amai als dat C klasse mensen zijn dan wist ik hoe laat het was. We stonden versteld van het niveau van de d klasse en waren eigenlijk heel tevreden met hun prestaties. Dat gaf ons veel moed omdat het toch veelal beginners waren. De snelste rondetijden in deze klasse lag boven onze latere tijden. Daar kwamen Dorien en Koen onze eerste fans al aan. Super lief van hen om ons op de verste verplaatsing te komen aanmoedigen. Toch wel een speciaal bedankje waard!
Alé daar kwam de start van de c klasse, bij het afroepen van de nummers voelde ik me toch een beginneling, wat was dat seg. Moesten ze achteraf de tijden bij elkaar leggen waren er veel die minimaal bij de a zouden moeten starten. Vorige week hadden we tijdens de verkenning kennis gemaakt met 2 gasten die A en B klasse gingen rijden. Stond die van de zogezegde b klasse naast mij bij de start. Mja daar wou ik het fijne wel van weten. Zijn reactie ik heb gezien dat er in de b klasse wedstrijdrijders meerijden dus heb ik me in de c ingeschreven dat is dan beter. Anders hang ik toch vanachter mja daarmee was de trend gezet. 1minuut 30sec 20sec 10sec en TUUT weg zijn wij. Door de lemans start moesten we eerst naar de fiets lopen en dan vertrekken. Verbazingwekkend ging dat goed, en was ik goed weg. Ik had het parcours even gaan bekijken en wist dat ik bij de start op het linkse stuk moest rijden, dit gaf me veel voordeel in het los zand. Bij de eerste bochten stonde ze continu stil maar door wat uit te remmen kon ik veel plaatsen winnen.door dat continue alles dichtgooien en terug optrekken was het niet eenvoudig om een tempo te vinden. Uiteindelijk rond de 29e plaats de eerste ronde doorgekomen toen ik de speakers tegen elkaar hoorde zeggen door de micro (nr 154 Steve (steeef uitgesproken) of zou het stief zijn, ik denk toch stief zei die ene dus ik wist hoe ik vanaf dan genoemd zou worden). Vanaf dan kwamen er 2 miserabele ronden. Opnieuw die steken in de maag en ik heb getwijfeld om aan de kant te gaan staan om over te geven maar ik wou toch maar verder proberen. Ik keek om en het verschil met jan was iets kleiner geworden maar normaal zou dit toch even duren eer hij er zou aankomen tot er in mijn beste stuk ene wilde voorbijkomen en daardoor overkop is gegaan. Mja ik stond volledig stil en dan zijn er zo 10 seconden weg, zeker als het aan de voet van een snellopende helling is. Doemme ineens iedereen in mijn wiel en dan nog een overgeef gevoel.. Op het einde van ronde 2 dan maar niet durven drinken door die maag.We gingen er van uit dat het 5 ronden gingen zijn dus bleef ik rijden, ik kreeg aanmoedigingen van mijn ouders en jan zijn ouders maar ik wist dat ik heel dicht bij een opgave zat. Dan maar trager en relaxter gaan rijden met de gedachte laat ons hopen dat de pijn snel over is In ronde 3 kwam Jan en nog een man of 5 6 vlot over mij heen. Ik wist dat ik nu heel snel laatste ging rijden maar ik wou niet opgeven. Uiteindelijk halverwege de 3e ronde was de last een beetje minder, enkel op de hellingen waar de maag het zwaarder te verduren had kreeg ik weer last. Dus op de snellere stukken kwam ik steeds veel dichter op Jan en zijn groepje maar op de kleine hellingen moest ik lossen.. en zo ging het ook in ronde 4, ik zat toen een lusje achter op jan. Ik riep naar hem bij het ingaan van ronde 5 is dit de laatse ja zei jan en ben ik tot 15meter van zijn wiel gereden, en weer kwamen die hellingen waardoor er een klein kloofje was, op het einde van die ronde rustiger gereden omdat er niemand voor of achter mij was die ik dacht te kunnen inhalen. En dan hoorde ik ineens de bel miljaarde nog ne ronde dan terug versnelt want het ging redelijk ik vond mijn tempo en zag jan meteen weer rijden. Die lus was nog maar een halve geworden, ondertussen was ik opnieuw mensen aan het inhalen en zat er meer in. Blijven rijden en zo kwam ik heel dicht bij jan maar inhalen ging niet meer dus heb ik gekozen om mijn plaats te verdedigen. Uiteindelijk een plaats of 3? Achter jan geëindigd met mixed feelings Conclusies: Contra 1 waarom toch in godsnaam zoveel last van de maag, die die denken dat het stress was, ik heb nu nog steeds enorm last hopelijk niet ziek aant worden 2 wat een groot verschil tussen C en D, het is duidelijk dat er veel snelheidsduivels niet in de B klasse durfde te starten. Hopelijk grijpt de organisatie in want de snelste hadden ons zelfs bijna gedubbeld, dat is niet normaal.
Pro 1 desondanks die last toch nog wat kunnen vechten en niet ver van mijn enige referentie geëindigd 2 binnen 2 weken zit er een pak meer in want dan ga ik bewust anders rijden, jan ik zal dat met u wel eens bespreken 3 was niet laatst al zal het niet veel gescheeld hebben 4 leen was tevreden want ze zei dan kunde zien wat de evolutie is tussen begin van het jaar en opt einde 5 de d klasse was vandaag te licht (gezien de snelheden) dus we hebben wel de juiste keuze gemaakt. 6 mijn hartslagen waren fenomenaal hoog, alé eigenlijk is dat contra ma toch ;) 187 avg op 55min en 195 max 7 we waren samen op pad en we hebben er toch wel van genoten!8 olen mag snel komen
De dag waar we al lang naar uitgekeken hadden, was eindelijk aangebroken. Iets vroeger dan voorzien bij Steve aangekomen, wegens "ik wist thuis niet meer wat doen". Na de nieuwe fietstenues bewonderd te hebben was ik getuige van een enorm brave en slapende Elize met de Z van Zorro ;-) ... vervolgens koers gezet naar Alphen.
Klasse D startte een uur voor ons en dat zag er allemaal gematigd uit, de snelste mannen daar reden rondetijden van 9m26s... en dat was geruststellend. Toen we ons aan de start zette voor klasse C werd al snel duidelijk dat dit een heel ander niveau ging zijn, de MTB's van onder de 2000 euro werden ineens een uitzondering en we waren haast omsingeld door een kudde atletisch gebouwde figuren. We konden niet anders dan afwachten wat het zou geven. 10 seconden tot de start.... TOET... lopen naar die fiets en zo snel mogelijk positie kiezen in het pak was mijn initieel plan. In de eerste bocht moest ik echter al 3 man langs de binnenbocht laten passeren, waardoor ik mijn ideale lijn in het loszand volledig kwijt was. Op de koop toe, slipte de man voor me ook nog weg en stond ik bijna stil in de zandbak... De volgende haakse linkse bocht draaide een singletrack op en daar haakten 2 sturen in elkaar waardoor iedereen weer stil stond... in de volgende kilometer werd ik voorbijgesneld door een dozijn rijders, waarbij ik het aantal keren dat ze tegen mijn wiel aantikten niet meer kan tellen. In de verte zag ik Steve rijden, maar de kloof was toch al gauw een seconde of 30 en er hingen ook makkelijk 15 renners tussen ons in. Ik dacht echt: WTF... waar ben ik in terechtgekomen, mijn moraal zakte me al in men schoenen en de goesting om er nog voor te rijden leek ver weg. Toen de rush van achteruit eindelijk gepasseerd was, leek het even alsof ik allerlaatst reed. Ik kon het me niet aantrekken, ik wist dat er nog maar 1 ronde op zat en ik kon eindelijk mijn eigen tempo beginnen rijden zonder al dat getrek, gerem en opstoppingen. Een gevoel van ontgoocheling kwam echter de kop op steken en voor mij is zoiets doorgaans fataal. Toen ik uit het niets Steve een paar lussen verder zag rijden, had ik toch weer wat motivatie gevonden... ik moest en zou er naartoe rijden, dus 3 tanden opgeschakeld en best een groot gat op een halve ronde dichtgereden, eventjes draaide het goed. Eens ik voorbij hem was gereden, herviel ik helaas int zelfde stramien... ik reed een beetje zielloos rond en kon den "drive" niet vinden om verder te gaan. Hier en daar nog wel wat renners opgeraapt, maar echt vet was het niet. Uiteindelijk rond plaats 40 gefinished van de 50 renners ( exacte uitslag volgt nog ) met toch een wrange nasmaak, ontgoocheling nam de bovenmaat van tevredenheid. Ik kan veel beter, maar ik ben mentaal echt zooooo pakbaar hé... mijn benen zaten opt eind zelfs nog relatief fris, maar 't koppeke zei: "nee"... en dat is gewoon "kut", sorry voor de woordkeuze. Enfin nog wel een positieve noot: ik heb me wel goed geamuseerd, en blijf dit een super-ervaring vinden.
Conclusie: Ik zal iets vaker dieprood moeten rijden en oefenen op een snellere start :) ... ik zal er in Olen opnieuw voor de volle 200% voor gaan en als het koppeke dan goed zit, dan ben ik zeker van dat ik makkelijk 10 plaatsen kan opschuiven. Om het verschil tussen klasse D & C in de verf te zetten, kan ik melden dat de top 3 uit D, bij de laatste 5 van C zou eindigen :P @ Steve: Superstart, al was hij misschien ook weer net iets te snel ? ... desondanks een sterke prestatie. Als we Olen allebei in super doen zijn, dan rijden we ons samen den top 35 binnen ;-) @ Supporters: Bedankt !!! To be continued...
