We wisten dat het ging gebeuren en keken iedere morgen op onze gsm, maar deze ochtend was het zover.... Emma is geboren!!! Dikke proficiat aan Stijn en Eva, we zijn superfier op jullie!!!! Weet je dat ik de naam voorspeld had? Tja wat zeg je niet allemaal tegen elkaar als je 5000 km samen in de auto zit.... maar ik had zitten raden wat de naam van jullie meisje zou kunnen zijn en had op Laura of Emma gegokt! Super mooie naam! Warme oproep aan iemand van die bende (Nathalie misschien??????): als jullie dit WE gaan, neem een kodakske mee en zet hier eens een fotootje van de baby op, want we zijn benieuwd en tellen ook al lang af naar het einde van die ellende voor Eva
We zitten momenteel in Bryce Canyon en hebben deze NM een wandeling tot in de Canyon gedaan! Prachtige zichten gezien, echt de moeite! Jammer dat je na het afdalen ook weer moet gaan klimmen... that was a tough one! Dim kennende natuurlijk, te eigenwijs om uitleg te vragen aan een ranger, een lekker vlot paadje naar beneden gekozen en een eindeloos durende en kuitentergende klim terug naar boven Voor hem ging het dan nog vlotjes, bij mij wel wat meer protest... wat is liefde toch mooi! Morgen gaan we naar Zion national park, de laatste van deze reeks topattracties in Utah. Hierna kunnen we de mormonen eindelijk inruilen tegen het verderfelijke... LAS VEGAS!!!!! We kijken er allebei enorm naar uit! We geven het toe: we hebben allebei zin in een portie overdadige luxe, na al dat 'parkbezoeken' Ik heb zin in nog eens mooie kleren aan te doen, beetje make-up op te doen en in dat neppe wereldje te flaneren en uiteraard de slots uit te proberen. Dim heeft vooral zin in een pokertafeltje te proberen, luxe kamers met internet en flatscreens, grote baden....
Groeten vanop 3000m,
Hiker Dim en striker Els
ps: u zal zien dat wij ook oog hebben voor de plaatselijke fauna en Dim dé hapjeskoning blijft! pps: dat dit Utah verhaal nog een mormonenstaartje zal krijgen, want Dim heeft zijn naam opgegeven met de vraag naar extra informatie
We zijn nu onderweg van Yellowstone naar Salt Lake City, de hoofdstad voor de Mormonen in Utah.Daar gaan we weer Maar vandaag zal alles ons gelukkig maken!We maken terug langzaam contact met de buitenwereld Yellowstone heeft ons 2d volledig afgesloten van de normale wereld geen internetjes, geen gsm netwerk, geen tv neem daar dan nog een echte Lodge van een National Park als hotel in gedachten en dan kan je het plaatje compleet hebben niemandsland!
Yellowstone blijkt niet zomaar een National Park te zijn, maar is een park vol duistere krachten, misbaksels der natuur en lijkt om zijn minst behekst te zijn.
Op dit ogenschijnlijk banaal stukje grond ongeveer ter grootte van de Ardennen manifesteren zich de zwaarste natuurkrachten uit het diepst van onze Aarde aan de oppervlakte.
Slechts 3km(!) aardkost scheidt de magmatische onderwereld met de bodem van Yellowstone.
Door talloze kieren en spleten in de aardkorst perst de gloeiende aardmassa haar opgesloten woede naar buiten onder de vorm van stoom.
Op die manier ontstonden in het landschap open vlaktes waarin moeder natuur haar geologisch rariteitenkabinet aan de bovenwereld ten toon spreidt.
Afhankelijk van de hoeveelheid stoom ontstaan er felgekleurde meertjes, stinkende brubbelende modderpotten en geisers die op regelmatige tijdstippen tot enkele tonnen stoom lozen.
Door de geothermische instabiliteit van de bodem, moet je dit alles van op verhoogde houten paadjes gade slaan. Terwijl je op dit pad kuiert langs smaragdgroene meertjes, roze blubberende massa en de stoomspuwende gaten, waan je je echt een leerling uit de school van Harry Potter die zich zowel de eigenschappen als de namen van deze bovennatuurlijke fenomenen eigen moet maken.
Ze dragen stuk voor stuk tot de verbeelding sprekende namen zoals bijvoorbeeld elves lake, mud volcano, paint pot, old faithful en dragons mouth.
Helaas hebben we dit moeten verkennen aan een gemiddelde temperatuur van 5°C, waar we niet echt op gehoopt, noch op voorzien waren. Bovendien werd het hoger gelegen landschap nog voor een groot deel bedekt door pakken sneeuw.
Conclusie: het was zeker demoeite waard om de grote omweg te maken, al waren we na twee dagen wel blij dit vervloekte bos te kunnen inruilen tegen de normale wereld. Al is normaal wel een relatief begrip hier in Amerika.
Dit park ligt voor het overgrote deel in de minst bevolkte staat van de VS, Wyoming.
Honderden kilometers asfalt met slechts als doel enkele schaarsbevolkte dorpen met elkaar te verbinden, zijn dat niet de ideale omstandigheden om eens te kijken wat een Mustang zoal in zijn mars heeft?
De pret bleek helaas van korte duur te zijn. Ongeveer halverwege het traject werden we gekruist door een wagen van de Highway patrol. In mijn achteruitspiegel zag ik de zwaailichtjes aangaan en de wagen rechtsomkeer maken.
Any idea why i pulled you over sir?
Maybe I was driving a little fast
You have any idea what the limit is?
65?
I got you at 77, I aint call that a little fast
Nog somberder werd het even toen hij mijn rijbewijs (een vuilroos vodje dat al enkele keren in de wasmachine gesukkeld is) vroeg:
Is that your licence sir? In what language is it?
I also have an international licence, its a translation of the one youre looking at.
Can I see it?
Of course.
Hij bekeek het reusachtige, maagdelijke rijbewijs en knikte goedkeurend. Gered. Gered door dat schriel ambtenaarke, dat wel twee volle dagen nodig had om mijn rijbewijs te vertalen! Wel mensen, die twee dagen wachten zijn de moeite meer dan waard.
Vanaf nu blijkt de sfeer om te slaan. De sheriff trekt zich even terug in zijn wagen, waarna hij terug aan ons raampje komt en zegt:
Dimitri, I will give you a verbal warning, OK? Now carry on and drive safely
I certainly will sir
En zo kwamen we veilig aan in ons lang verhoopte park.
We zijn vandaag van Moab naar Vernal gereisd. In Moab was vanalles te doen (is het Durbuy van hier), maar Vernal klopt voorlopig alle records. Doods, saai, niets te zien, niets te doen.... Dit is echt de countryside van de US. We zitten hier in Utah in een echt Mormonengat! Noem de Mormonen maar de fundamentalisten onder de katholieken, want dit is hier de heersende sfeer. We zijn precies 100 jaar terug in de tijd.Zelfs de supermarkt ziet er hier anders uit en is doods.We hebben het grote nadeel dat het dan nog eens zondag is, is dat niet de heilige dag der dagen??Dus voor die mannen zeker!Niets is open, straten lijken doods, niets te doen, niets te bezichtigen op enkele kilometers is een park rond Dinosaurussen, maar dat vinden we op de schaal van doodsheid net nog erger!
We logeren voor de eerste keer in een motel, wel charmant, want het plaatje klopt.Een doods motel zonder voorzieningen in een doods Mormonen gat.We hebben wel een razendsnel internet waarop we online tv series kunnen kijken die hier momenteel uitgezonden worden ( ongeveer 1,5j sneller dan bij ons) en hebben daardoor besloten een bed-inn te doen en hebben we Lostjes liggen kijken.Gelukkig hadden we de drankjes al eerder ingeslagen, want bij de Mormonen geraak je dus ook niet aan alcohol!Maar dat had mijn alwetende Trotter me reeds verteld en een voorbereide vrouw is er waard.Uiteindelijk een supergezellige avond gehad!
Arches National Park: aanvullingen op creatief met rotsen
Volgens onze boekjes krijgen de rotsen een andere kleur bij zonsondergang. Wij wilden dit checken en zijn speciaal in de vooravond naar het park getrokken en zijn als 2 zotten op zoek gegaan naar het juiste licht en hebben de zonondergang staan aftellen als 2 echte natuurfreaks. Volgens mij is er wel degelijk een verschil, volgens mijn ventje niet echt... Aan jullie te onderdelen... De sunset foto's zitten onderaan.
Groetjes, rotsklimmer Dim en op-sletsen-lopende-Els
Super mooie naam!
Voor hem ging het dan nog vlotjes, bij mij wel wat meer protest... wat is liefde toch mooi! 
Ik heb zin in nog eens mooie kleren aan te doen, beetje make-up op te doen en in dat neppe wereldje te flaneren en uiteraard de slots uit te proberen. Dim heeft vooral zin in een pokertafeltje te proberen, luxe kamers met internet en flatscreens, grote baden....
