Viva Las Vegas - van onze vriend Elvis, who is still alive (juist op Radio Elvis vernomen)
How I wish that there were more Than the twenty-four hours in the day cause even if there were forty more I wouldnt sleep a minute away
----------------------------------------
Las Vegas . Waar moeten we beginnen?
Hoe bezoek je Las Vegas?Je loopt de strip af, hotel in en uit en treft er telkens speciale taferelen aan telkens wel anders maar we hebben daar de meest crazy zaken gezien.
Er bestaan geen woorden om Las Vegas te omschrijven . Het is te gek voor woorden. Hotels zijn er om ter grootst (weeral) en meestal in een thema.Ieder hotel heeft zijn casino in ditzelfde thema uiteraard.Die casinos hebben we uiteraard ook uitgetest.We begonnen met een ongelofelijke zet: 1 dollar werd er op slag 6 en werd er ineens 23.Het kon niet op, dat begrijp je wel hé!Maar er bestaat dus zoiets als beginnersgeluk!!En hoe die stomme machines het weten, is ons een raadsel, maar conclusie is dat die eenarmige bandieten alles terug mooi hebben ingeslikt.Wij hebben het uiteraard laten gebeuren.Je moet op tijd kunnen stoppen, maar in ons geval was dat dan al na amper 10 min. geweest en we wilden er nu toch wel iets meer plezier aan beleven.Aan het pokeren of blackjacken hebben we ons dan toch niet gewaagd, nadat we gezien hebben hoe het er aan toeging.Dim voelde zicht niet pokermans genoeg om aan die grote inzetten mee te doenen toen ik zag dat het blackjacken per spel 10 of 25 dollar als inzet had, heb ik me verplicht enkel te kijken.Ik voelde echt de tentatie om mee te doen, maar voelde dat ik niet op tijd zou kunnen stoppen.Ik heb vroeger iedere woensdag met meme 21en gespeeld, maar dat was voor 1 luttele frank inzet . En dat wekelijks trainen heeft me zeker geen pro gemaakt, want ze liet me winnen.
Ons hotel was ook overweldigend groot en chique en heel speciaal was dat je vanop het zonneterras aan het zwembad uitzicht had op de eiffeltoren!!De casino van ons hotel was prachtig! De mooiste van allemaal!Voor de mannen zeker, overal liepen, stonden en hingen pitspoezen.Sommigen achter een blackjack tafel, andere gewoon aan een paal.Maar een ding hadden ze allemaal gemeen :zowel de kontenkijkers als de borstenstaarders kwamen aan hun trekken en allemaal als groter doel, geld uit je zakken kloppen.Las vegas wordt dan ook niet voor niets Sin City genoemd en dat begrijpen we nu .
Het doel om met 1 dollar op het einde van ons verblijf een Ipod te kopen, hebben we dan ook snel laten varen .Die eenarmige bandieten slokken je dollars razendsnel in en smeken om bijgevuld te worden met hun tiedelielielielielielielie en drrrrrrrrrrrrring. Voeg daar dan nog aan toe dat je gratis alcohol krijgt terwijl je aan het spelen bent en dat de diensters lang genoeg wachten om je drankje te brengen Het verstand kan er best blijven werken. Oude vrouwtjes zitten daar tennisellebogen te kweken door iedere second op die knopjes te drukken en duwen je van je stoel als je naar het slotsmachientje gaat waar zij gepland hadden een gokje te wagen.We zijn ook op een slots tournament gebotst:stel je voor 2 lange tegen elkaar opgestelde rijen met identieke slotmachines afgezet met koorden om de toeschouwers op veilige afstand te houden.Tegen een recordtijd zitten de deelnemers met een gemiddelde pensioenleeftijd als een razend gek op de Place Bet" knop te drukken.Ik dacht eerst dat het een wereldrecordpoging was, maar blijkbaar is dit dagelijkse kost.Diegene met het meeste punten na 3 rondes, sleept zowaar 40 000 dollar mee naar huis!!!
s Avonds gaan de neon lichtjes aan een verandert Vegas in een jungle van lichtreclame de glimmer druipt ervan af.Alle nachtelijke atttacties komen tot leven, sommige letterlijk tot uitbarsting (een vulcaan die 20m hoog zijn lavaspuwt)... en zo leer je opnieuw een ander Vegas kennen. 't was genieten, maar we zijn te moe om nu verder te verhalen. Het besef dat de reis op zijn eind loopt, begint te komen...
Groetjes, Elvis Dim & Elvis fan
ps foto's komen later, Death Valley too hot to work..............pfffffffff
We wisten dat het ging gebeuren en keken iedere morgen op onze gsm, maar deze ochtend was het zover.... Emma is geboren!!! Dikke proficiat aan Stijn en Eva, we zijn superfier op jullie!!!! Weet je dat ik de naam voorspeld had? Tja wat zeg je niet allemaal tegen elkaar als je 5000 km samen in de auto zit.... maar ik had zitten raden wat de naam van jullie meisje zou kunnen zijn en had op Laura of Emma gegokt! Super mooie naam! Warme oproep aan iemand van die bende (Nathalie misschien??????): als jullie dit WE gaan, neem een kodakske mee en zet hier eens een fotootje van de baby op, want we zijn benieuwd en tellen ook al lang af naar het einde van die ellende voor Eva
We zitten momenteel in Bryce Canyon en hebben deze NM een wandeling tot in de Canyon gedaan! Prachtige zichten gezien, echt de moeite! Jammer dat je na het afdalen ook weer moet gaan klimmen... that was a tough one! Dim kennende natuurlijk, te eigenwijs om uitleg te vragen aan een ranger, een lekker vlot paadje naar beneden gekozen en een eindeloos durende en kuitentergende klim terug naar boven Voor hem ging het dan nog vlotjes, bij mij wel wat meer protest... wat is liefde toch mooi! Morgen gaan we naar Zion national park, de laatste van deze reeks topattracties in Utah. Hierna kunnen we de mormonen eindelijk inruilen tegen het verderfelijke... LAS VEGAS!!!!! We kijken er allebei enorm naar uit! We geven het toe: we hebben allebei zin in een portie overdadige luxe, na al dat 'parkbezoeken' Ik heb zin in nog eens mooie kleren aan te doen, beetje make-up op te doen en in dat neppe wereldje te flaneren en uiteraard de slots uit te proberen. Dim heeft vooral zin in een pokertafeltje te proberen, luxe kamers met internet en flatscreens, grote baden....
Groeten vanop 3000m,
Hiker Dim en striker Els
ps: u zal zien dat wij ook oog hebben voor de plaatselijke fauna en Dim dé hapjeskoning blijft! pps: dat dit Utah verhaal nog een mormonenstaartje zal krijgen, want Dim heeft zijn naam opgegeven met de vraag naar extra informatie
We zijn nu onderweg van Yellowstone naar Salt Lake City, de hoofdstad voor de Mormonen in Utah.Daar gaan we weer Maar vandaag zal alles ons gelukkig maken!We maken terug langzaam contact met de buitenwereld Yellowstone heeft ons 2d volledig afgesloten van de normale wereld geen internetjes, geen gsm netwerk, geen tv neem daar dan nog een echte Lodge van een National Park als hotel in gedachten en dan kan je het plaatje compleet hebben niemandsland!
Yellowstone blijkt niet zomaar een National Park te zijn, maar is een park vol duistere krachten, misbaksels der natuur en lijkt om zijn minst behekst te zijn.
Op dit ogenschijnlijk banaal stukje grond ongeveer ter grootte van de Ardennen manifesteren zich de zwaarste natuurkrachten uit het diepst van onze Aarde aan de oppervlakte.
Slechts 3km(!) aardkost scheidt de magmatische onderwereld met de bodem van Yellowstone.
Door talloze kieren en spleten in de aardkorst perst de gloeiende aardmassa haar opgesloten woede naar buiten onder de vorm van stoom.
Op die manier ontstonden in het landschap open vlaktes waarin moeder natuur haar geologisch rariteitenkabinet aan de bovenwereld ten toon spreidt.
Afhankelijk van de hoeveelheid stoom ontstaan er felgekleurde meertjes, stinkende brubbelende modderpotten en geisers die op regelmatige tijdstippen tot enkele tonnen stoom lozen.
Door de geothermische instabiliteit van de bodem, moet je dit alles van op verhoogde houten paadjes gade slaan. Terwijl je op dit pad kuiert langs smaragdgroene meertjes, roze blubberende massa en de stoomspuwende gaten, waan je je echt een leerling uit de school van Harry Potter die zich zowel de eigenschappen als de namen van deze bovennatuurlijke fenomenen eigen moet maken.
Ze dragen stuk voor stuk tot de verbeelding sprekende namen zoals bijvoorbeeld elves lake, mud volcano, paint pot, old faithful en dragons mouth.
Helaas hebben we dit moeten verkennen aan een gemiddelde temperatuur van 5°C, waar we niet echt op gehoopt, noch op voorzien waren. Bovendien werd het hoger gelegen landschap nog voor een groot deel bedekt door pakken sneeuw.
Conclusie: het was zeker demoeite waard om de grote omweg te maken, al waren we na twee dagen wel blij dit vervloekte bos te kunnen inruilen tegen de normale wereld. Al is normaal wel een relatief begrip hier in Amerika.
Dit park ligt voor het overgrote deel in de minst bevolkte staat van de VS, Wyoming.
Honderden kilometers asfalt met slechts als doel enkele schaarsbevolkte dorpen met elkaar te verbinden, zijn dat niet de ideale omstandigheden om eens te kijken wat een Mustang zoal in zijn mars heeft?
De pret bleek helaas van korte duur te zijn. Ongeveer halverwege het traject werden we gekruist door een wagen van de Highway patrol. In mijn achteruitspiegel zag ik de zwaailichtjes aangaan en de wagen rechtsomkeer maken.
Any idea why i pulled you over sir?
Maybe I was driving a little fast
You have any idea what the limit is?
65?
I got you at 77, I aint call that a little fast
Nog somberder werd het even toen hij mijn rijbewijs (een vuilroos vodje dat al enkele keren in de wasmachine gesukkeld is) vroeg:
Is that your licence sir? In what language is it?
I also have an international licence, its a translation of the one youre looking at.
Can I see it?
Of course.
Hij bekeek het reusachtige, maagdelijke rijbewijs en knikte goedkeurend. Gered. Gered door dat schriel ambtenaarke, dat wel twee volle dagen nodig had om mijn rijbewijs te vertalen! Wel mensen, die twee dagen wachten zijn de moeite meer dan waard.
Vanaf nu blijkt de sfeer om te slaan. De sheriff trekt zich even terug in zijn wagen, waarna hij terug aan ons raampje komt en zegt:
Dimitri, I will give you a verbal warning, OK? Now carry on and drive safely
I certainly will sir
En zo kwamen we veilig aan in ons lang verhoopte park.
We zijn vandaag van Moab naar Vernal gereisd. In Moab was vanalles te doen (is het Durbuy van hier), maar Vernal klopt voorlopig alle records. Doods, saai, niets te zien, niets te doen.... Dit is echt de countryside van de US. We zitten hier in Utah in een echt Mormonengat! Noem de Mormonen maar de fundamentalisten onder de katholieken, want dit is hier de heersende sfeer. We zijn precies 100 jaar terug in de tijd.Zelfs de supermarkt ziet er hier anders uit en is doods.We hebben het grote nadeel dat het dan nog eens zondag is, is dat niet de heilige dag der dagen??Dus voor die mannen zeker!Niets is open, straten lijken doods, niets te doen, niets te bezichtigen op enkele kilometers is een park rond Dinosaurussen, maar dat vinden we op de schaal van doodsheid net nog erger!
We logeren voor de eerste keer in een motel, wel charmant, want het plaatje klopt.Een doods motel zonder voorzieningen in een doods Mormonen gat.We hebben wel een razendsnel internet waarop we online tv series kunnen kijken die hier momenteel uitgezonden worden ( ongeveer 1,5j sneller dan bij ons) en hebben daardoor besloten een bed-inn te doen en hebben we Lostjes liggen kijken.Gelukkig hadden we de drankjes al eerder ingeslagen, want bij de Mormonen geraak je dus ook niet aan alcohol!Maar dat had mijn alwetende Trotter me reeds verteld en een voorbereide vrouw is er waard.Uiteindelijk een supergezellige avond gehad!
Arches National Park: aanvullingen op creatief met rotsen
Volgens onze boekjes krijgen de rotsen een andere kleur bij zonsondergang. Wij wilden dit checken en zijn speciaal in de vooravond naar het park getrokken en zijn als 2 zotten op zoek gegaan naar het juiste licht en hebben de zonondergang staan aftellen als 2 echte natuurfreaks. Volgens mij is er wel degelijk een verschil, volgens mijn ventje niet echt... Aan jullie te onderdelen... De sunset foto's zitten onderaan.
Groetjes, rotsklimmer Dim en op-sletsen-lopende-Els
Door een niet al te best time management gisteren, zijn we vandaag bij dag en dauw opgestaan om de Grand Canyon te verkennen.
Grand is een understatement.The Huge Canyons zou nog beter zijn.Alweer het bewijs dat alles groter en breder moet zijn in Amerika.We hebben er uiteraard maar een stukje van gezien, maar we vonden het toch wel overweldigend.De eerste keer dat we op zon view point stonden, waren we allebei merkelijk stil.Na een paar van die punten, heb ik wel een verzadigd gevoel bereikt.Een man naast me zei (op zeer droge toon):oh God, there all the same.Ive seen them.Zon verzadigd stadium heb ik nu niet bereikt, maar uiteindelijk klopt het wel. Als je geen geoloog bent of een waanzinnige passie hebt voor kloven, dan heb je het na een paar uur kloof-staren wel gezien.Het blijft wel een machtig gevoel hoor, boven die waanzinnige kloof staan en turen in de diepte en de verte.We hebben ons niet tot de echte hikers gerekend die tot in de kloof afdalen.De temperatuur van in de kloof hebben we gisteren wel meer dan ervaren.We zijn door gigantische woestijnstukken gecruisd waar de temperatuur tot 43 graden C is opgelopen.Een paar uur later zagen we hem per minuut dalen tot 11 graden.Op zijn minst een trip van uitersten te noemen.
Vandaag hadden we een lange trip voor de boeg, maar het uitzicht heeft de tijd doen vliegen.We rijden hier door ware natuurprachten.En telkens net weer iets anders.Droge, hete woestijnen, naaldbossen, canyons, rode zandgronden, en uiteindelijk miles door een indianenreservaat.
Daarna hebben we een omweg via Monument Valley gedaan om naar onze volgende stop te gaan.Monoment Valley is het meest gebruikte decor in Western films.Prachtig!
We zijn momenteel in Mesa Verde, waar we morgenochtend het nationaal park gaan verkennen.Enkele geografische statistieken: gisteren hebben we Califonia ingeruild voor de staat Arizona., vandaag zitten we net over de grens en verblijven op het grondgebied van Colorado.We zijn ook een tijdszone opgeschoven en moeten er nu 1u bijtellen.Ik ben nog steeds gedesoriênteerd in tijd, vooral s nachts dan, hoop dat dit niet nog meer verwarring brengt.Maar we hebben besloten op dezelfde tijd te blijven staan, alleen moeten we dus opletten bij sluitingsuren!
Ons bezoek aan LA zal me ongetwijfeld levenslang bijblijven.Dit is het Amerika die we kennen uit de films, vandaar ook deoor mij Filmland genoemd.Living the American dream is ongetwijfeld in LA uitgevonden.Massas jonge mensen trekken naar Hollywood, huren daar een 1-kamer appartement van 900dollar per maand , in de ultieme hoop ontdekt te worden en te kunnen leven als een beroemdheid.Ondertussen werken ze in bars, op toeristische attracties en ja, verkleden ze zich als superheroes of mega filmsterren, flaneren ze op Hollywood Boulevard en leven ze van de tips die ze krijgen om fotos van hen te shooten.We hebben onze tijd vooral in Malibu, Hollywood en Beverly Hills doorgebracht omdat we ons echt als filmsterren in filmland wilden wanen. En eerlijk, het is hier niet moeilijk.Ik heb er enorm van genoten, Dimi was na een tijdje gedegouteerd van al dat fake gedoe.Voor hem is Hollywood één groot pretpark dat draaiende en proper gehouden wordt door talloze immigranten.De meest gefotografeerde letters ter wereld staan ook in Hollywood en ja, we hebben ook die zonde begaan!Overal doorheen de stad vind je de verschillende productiehuizen en de filmstudios waarin ze wereld kaskrakers maken.In Rodeo Drive, de meeste chique straat van USA, samen met 5th Avenue in NY, hebben we rondgeslenterd kijkend naar de meest exclusieve designer winkels met dito wagens geparkeerd voor de deur.Wie herinnert zich Pretty Woman niet bij het horen van deze straatnaam ?Daarna huizen gaan spotten in Beverly Hills.Brasschaat en Sint-Martens-Latem verbleken in het niets hierbij.
Gisteren hebben we onze dag doorgebracht in de Universal Studios.Dat vonden we allebei een waanzinnig leuke ervaring.In the downlot vind je talloze supergrote studios waar ze bekende films en series maken en ook een groot aantal filmsets in openlucht.In the upperlot vertoef je eerder in een pretpark waarin ze de bezoekers entertainen met special effects en attracties.
Voor alle desperate housewives fans, waaronder wij onszelf zeker rekenen:wij waren in Wisteria Lane!!!!!!Dit is echt een buitendecor in de vorm van de straat zoals je ze ziet in de serie met de huizen van al die waanzinnig, wanhopige huisvrouwen.We zijn nu nog meer fan dan we al waren!!!De gids verklapte me reeds een geheim over de finale van seizoen 5:met pretlichtjes in de ogen kon hij me vertellen dat Edie an electrifying experience heeft meegemaakt of ondergaan, maar meer kreeg ik er niet uit, ook niet na het argument te geven dat ik hier waarschijnlijk nog 2 jaar moet op wachten Voor Dim was de topattractie the Simpsons Ride.Moeilijk uit te leggen, voorlopig uniek in de wereld, het is een waanzinnige rit in een rollercoaster die eigenlijk geen rollercoaster is.Het speelt zich af in een wereld van special effects, simulatie en zinsverbijstering waardoor je door handige manipulatie van alle zintuigen een dolle rit maakt doorheen Crustyland, te midden van de andere Simpsons figuren op de hielen gezeten door een manniakale Sideshow Bob.
Ondertussen zijn we in de woestijn aan het rijden en zie ik hier dat de buitentemperatuur aan het stijgen is en momenteel 102 graden Fahrenheit aanwijst, na snelle omrekening besef ik dat dit 38 graden Celsius is!!!Feeling hot hot hot!Vandaag staat een relaxe dag op het programma, morgen rijden we naar de Grand Canyon.
Tijd om te stoppen en me te concentreren op mijn lichaamstemperatuurs-regelaars en mijn vochtgehalte aan te zuiveren.
10 pm op de luchthaven van SFO. Het is zover. De jongensdroom om met een amerikaanse cruiser duizenden mijlen te kunnen vreten zou werkelijkheid worden.
Eerst wordt mijn karige geduld nog op de proef gesteld door het Hertz kantoorke dat slechts door één klein chineesje bemand is. Een uurtje wachten (na 24u wakker te zijn) kan er nog wel bij. Gelukkig blijkt alles van de eerste keer in orde en mogen we ons met de rental voucher een verdiepje lager begeven, waar de wagens geparkeerd staan.
Even de plaats met het nummer op de voucher zoeken en we kunnen vertrekken. De sleutels van alle wagens zitten hier blijkbaar al op het contact.
Het is een kersenrode met een congnac kleurig lederen interieur! Bij het openen van het portier wordt de interieurverlichting ingeschakeld, maar naast het banale plafondlampje baadt ook het hele interieur van de wagen in een blauwachtig neonkleurig licht. Op de deurdrempels zijn er metalen plaatjes aangebracht met het opschrift Mustang dat langs achter blauw verlicht wordt. Op de zijruit wordt onze aandacht getrokken door de sticker Build by Ford with pride. We zullen zien.
Na het omdraaien van de sleutel klinkt het geluid dat we van een 4.0L V6 in een galmende parkeergarage mochten verwachten. Vet, diep en gelijkmatig. Tijd om de knuppel van de 5-traps automaat in stand D te zetten en de voet van de rem te halen en voorzichtig gas te geven.
Beheerst wordt het gepruttel van de V6, die onder de reusachtige motorkap schuil gaat, overgezet op de achterwielen en kruipt de wagen richting uitgang. Uit de sirius satelite radio weerklinkt Roy Orbinson J
Drie dagen en 600 mijlen later. We kunnen zeggen dat we onze mustang echt wel appreciëren. Een strak geveerde en gepousseerde sportwagen is hij niet. Wel een zalige cruiser die naast een genereuze hoeveelheid PKs een lekker vet geluid produceert als het gas wordt ingedrukt. Het comfort dat we ondervinden is echt top!
Handig of leuk vinden we:
-het vintage dashboard met blauwe verlichting
-het knopje op de afstandsbediening waarmee je hem kan terugvinden. Guess how that works J
-het verbuik van 9 10 l premium gasoline lijkt ons meer dan redelijk
-ipod compatible
Minder goed:
-de koffer die bij aankomst groot genoeg leek, maar nu door de vele aankopen erg klein uitvalt. In dit kader was het dan ook beter geweest mochten de achteruiten geblindeerd geweest zijn J
-door de lange snuit is het moeilijk in te schatten hoe ver je nog vooruit kan rijden in een parkeerplaats. Parkeersensoren vooraan zouden handig zijn. Achteraan zijn ze volkomen nutteloos in de VS
-het feit dat de passagiersdeur niet automatisch opengaat als je de wagen opent. In minder goede weersomstandigheden zou dit wel eens de nodige irritatie kunnen opwekken bij reisgezellinnen met gemodelleerde kapsels
Conclusie: verwachtingen zijn ingevuld en maken de mijlenlange trips zeer aangenaam!
Terug een werkend internetje.... lang leve de Hilton, maar vooral het hotel hiernaast want op dat network kunnen we gratis surfen :)
Dit is nog het verslag van zaterdag in San Francisco - gisteren werkte ons verbinding niet.....Geschreven in de auto - tussen de landschappen van California - luisterend naar de 60's zender
San Francisco: de stad van de homos, de hippies, de cable cars en Alcatraz
Gisterenavond allebei na 10min bedconfrontatie als een blok in slaap gevallen.De heuvels van San Francisco hadden ons uitgeput.
San Francisco was echt geweldig ondanks de koude waar ik niet op voorzien was.Zoals wel vaker gebeurt, zat SF onder een volledige mist, waardoor de temperatuur slechts rond de 10 à 12 graden schommelde.
s Ochtends op de cable car gesprongen richting Fishermans wharf waar we aan boord gingen voor een bezoekje aan Alcatraz.Dit was al de eerste confrontatie met de hellingen die echt waanzinwekkend stijl of diep kunnen zijn.Zowel het afdalen of het beklimmen zijn een beproeving maar dat is een goede zaak aangezien we op 1 dag ook al bagels, burgers en pizza hebben gegeten.
Het bezoekje aan wat ooit Amerikas best bewaakte gevangenis was, vonden we allebei de moeite waard.
Daarna wandelen door Chinatown dat inderdaad zoals beschreven, immens is.Een schat aan kitsch hebben we daar gevonden.Zalig om te zien. @ Nathalie:het stond daar vol Hello Kitty spulletjes van maf tot zeer maf!
Na verschillende stops hier en daar, hebben we kennis gemaakt met het US shoppen.Macys is bijna-niet-meer-leuk groot.Maar heb me daar gelukkig snel kunnen overzetten.In Amerika moet het dus echt groots zijn, zoveel is ons ondertussen duidelijk.Behalve dan de urinoirs volgens Dim.De ganse dag door hoor ik hem mekkeren over die dingen.Ze zijn van het merk Sloan, zijn absoluut voldoende groot, maar hangen blijkbaar niet ter hoogte van de edele delen, maar eerder op kniehoogte.Het blijkt een vervelende zaak te zijn.
Het is ons zeker ook opgevallen hoe vriendelijk het personeel hier is, bijna te vriendelijk Alleen weten we niet goed wat we nu precies van antwoord moeten geven op de 100 keer gestelde vraag : How are you?In 1 winkel krijg je tot 10 keer die vraag.
Na een lange dag zijn we dan slenterend met pijnlijke voeten terug de hellingen opgegaan, om dan als afsluiter nog voor de laatste steile klim een stukje cable car te nemen.Zalig hangend half uit de tram, haren in de wind, afscheid nemen van onze eerste bestemming en voor mij, mijn allereerste kennismaking met the US. Vandaag vooral onderweg geweest, niets speciaal te melden. We zijn onderweg naar Santa Maria dat als tussenstop naar LA dient. We hebben vandaag het outlet shoppen ontdekt. 1 woord: on-ge-lo-fe-lijk!!!! Dim is nog steeds zwaar onder de indruk. Spotgoedkoop! Ik heb hem nog nooit zo makkelijk in een kleedhokje gekregen... en hij bleef er maar in gaan! Hillfiger kost hier evenveel als de duurdere stukken van de H&M!!! Alles is reeds zwaar afgeprijsd, maar doordat het nu Memorial weekend is, geven ze nog extra korting die rond de 40 % schommelt. Bijgevolg kost een Hillfiger hemd nog een slordige 25, een Ralph Laurent jeans nog 22.... De betekenis van die Memorial Day kennen we niet echt, maar het effect is korting en daar zeggen we natuurlijk geen neen tegen. Het is reeds een vaststaand feit, we krijgen het al niet meer allemaal in de huidige valiezen. Dus een extra valiesje zal noodzakelijk worden :) maar dat doen we met veel plezier!!! Morgen LA, kijk er enorm naar uit!!!
Eigenlijk niet veel meer te vermelden dan, we zijn er! Joepie!
De trip duurde wel lang, vooral die 2de vlucht. Het is verder dan we zelf dachten. Washington DC airport is Dim wel bevallen. Als je daar de ober roept en teken doet om te betalen, brengen ze nog een 2de Budweiser. Ik zie het al voor me, hier leven... goed in de wind thuiskomen en als excuus kunnen zeggen dat je de ganse avond de rekening hebt gevraagd
Ik zie dat het BE time nu 8u35 is, local time nu 23:35... we zijn nu 25 uur wakker,dus tijd om onze eerste Amerikaanse nacht door te brengen.
Voor de liefhebbers: de Ford Mustang is reeds getest! We hebben nog heel wat pijnen moeten doorstaan eer we de sleutels hadden (meer dan een uur in de rij!!!!) Maar zelfs ik moet toegeven dat het nogal een blitse kar is Een knalrode! Dim zijn smoeltje was goddelijk als hij bij Hertz 5 Mustangs in een rij vond en de onze mocht opendoen. Foto's zullen ongetwijfeld snel verschijnen en ik denk dat hij wel eens technische uitleg zal doen na meer testritjes. Vandaag was het vooral wennen aan de automatique, het donker en de hellingen in San Francisco.
Deze morgen vroeg opgestaan en met het SN busje naar de luchthaven.Veel te vroeg natuurlijk . Niet slim uiteraard, want zo maken we die reis nog langer.
Het avontuur begon al in Zaventem
Het eerste Starbucks cafe van BE bevindt zich in de luchthaven.Om in Amerikaanse sfeer te komen en ons lege maag te verwennen, wou ik eens iets van die speciale dingen van Starbucks proberen.De bestelling opnemen ging me iets te vlug en ik was nog niet optimaal wakker gevolg: Dim had een grande koffie met verdacht veel chocoladesmaak en ik had ipv een warme chocomelk, een soort milkshake van chocolade met massas slagroom J Op zich lekker, maar niet bepaald ideaal om 8u s ochtends.Hopelijk gaat koffie bestellen me beter af in the States, want op die manier kom ik 10kg bij!
Bij het inchecken kwamen we tot de conclusie dat 1 valies maximaal 23kg mag wegen!Je mag elk 2 x 23kg meenemen Ik had bij het pakken nogal royaal de ene valies volgepropt, denkend: aan 46kg kom ik toch nooit J.Maar het is dus letterlijk te nemen, die 2x 23 kg en het blijkt dus geen cumulatief gegeven te zijn daar stonden de 2 professionele globetrotters 2kg gewicht van de ene valies naar de andere over te laden.Gelukkig moesten de mensen na ons dezelfde operatie doen, waardoor wij ons pakken beter voelden.
Mijn favoriet stekje in de luchthaven die de tijd normaal doet vliegen, het tax free paradijs, heb ik onaangeroerd moeten laten L Dim kon me op tijd overtuigen met Dior-feiten dat het in de States nog goedkoper zou zijn.
Bij het boarden op het vliegtuig en na het besef dat die eerste stoelen, niet voor ons bestemd waren maar voor 1st class, zielsgelukkig, want eindelijk eens in een vliegtuig met tvkes in de zetels!En veel plaats aan de benen en een half bezet vliegtuig, waardoor Dim een rijtje heeft en ik ook eentje.Zaaaaalig!Wat een ongelofelijk luxe in vergelijking met dat Cuba vliegerke.Vanaf nu vliegen we dus enkel nog naar de States!Eerste film net bekeken, nu wachten op de volgende en ondertusssen zijn reeds 2,5u voorbij . Nog 6,5u op deze vlucht te gaan en dan nog eens een 5-tal uur op een andere vlucht.We zijn er bijna ;-)
22/5: vlucht UA 951 om 12u in Brussels voor een 16uur durende reis via Washington DC. Estimated time of arrival 19u45 local time San Francisco. Tijdsverschil: -9u 23/5: San Francisco 24/5: Santa Maria 25/5: LA 26/5: LA 27/5: Palm Springs 28/5: Flagstaff 29/5: Mesa Verde 30/5: Moab 31/5: Vernal 1/6: Yellowstone 2/6: Yellowstone 3/6: Salt Lake City 4/6: Capitol Reef 5/6: Bryce Canyon 6/6: Zion 7/6: Las Vegas 8/6: Las Vegas 9/6: Death Valley 10/6: Yosemite 11/6: San Francisco 12/6: The Big Journey Back
Doorheen de tour verandert het tijdsverschil eens naar -10u en ook naar -8u, maar doen we niet aan mee ;-) We blijven gevoelsmatig op -9u!
De evoluties na 1 maand en 1 dag na het vorige bericht....en 7 dagen voor vertrek
- het verlangen is des te groter geworden - het aftellen is evenredig gestegen - de mexicaanse griep is uitgebroken - Dim heeft ne Ford Mustang!!! - de mexicaanse griep breidt uit - ook in de States - Els heeft brand new mini laptopke en 't gaat binnenkort mee op reis! Bloggen kan verder gaan! Reisvoorbereiding wordt simpeler, want nu kunnen we daar online gaan! - we hebben blijkbaar speciale rijbewijzen nodig en worden geconfronteerd met de helaasheid der dingen in het Antwerpse Districthuis - de stress op het werk neemt toe - alles proper proberen achter te laten is een kunst - de Ford Mustang blijkt nu ineens ne cabrio te zijn - help valiezen kunnen daar niet - de wasmand stijgt en de strijk neemt in zelfde proporties toe - Els panikeert over wat nog allemaal moet gebeuren alvorens te vertrekken - Dim heeft een nieuwe Ford Mustang mét dak en mét kofferruimte! - $ zijn in huis - Els panikeert nog meer over was, strijk en inpakken - lichtpunt : mexicaanse griep was niet in het nieuws, maar wel bosbranden in California - Els ontdekt op het net de US Malls (Macy's) - ziet de prijzen van kledij en beseft dat ze niet al de strijk meer gaat wegwerken maar daar inkopen gaan doen en wordt dus rustiger - Els telt bijgevolg nogmaals de dollars - de mexicaanse griep heeft 2 BE slachtoffers gemaakt, komende van de States - Dim maakt lijstjes van de elektronica die hij daar wil gaan bestuderen - Els telt bijgevolg nogmaals de $ - Dim moet absoluut nog naar de kapper voor het vertrek om die krullen te laten bedwingen, maar Els beseft dat Dim graag in het buitenland naar de kapper gaat en denk na of haar dat extra shoppingtime geeft of net minder? - Els droomt over Las Vegas.... en heeft haar casino kleed reeds klaar hangen - praktische zaken zijn allemaal geregeld - enkel nog Alcatraz boeken - Tamiflu is in the house!
.
.
Voor hem ging het dan nog vlotjes, bij mij wel wat meer protest... wat is liefde toch mooi! 
Ik heb zin in nog eens mooie kleren aan te doen, beetje make-up op te doen en in dat neppe wereldje te flaneren en uiteraard de slots uit te proberen. Dim heeft vooral zin in een pokertafeltje te proberen, luxe kamers met internet en flatscreens, grote baden....
, in de ultieme hoop ontdekt te worden en te kunnen leven als een beroemdheid.
?
Dit is nog het verslag van zaterdag in San Francisco - gisteren werkte ons verbinding niet.....Geschreven in de auto - tussen de landschappen van California - luisterend naar de 60's zender
