01-06-2009 om 02:28 geschreven door Els  

31-05-2009 om 06:16 geschreven door Els  

Door een niet al te best time management gisteren, zijn we vandaag bij dag en dauw opgestaan om de Grand Canyon te verkennen. 

Grand is een understatement.  The Huge Canyons zou nog beter zijn.  Alweer het bewijs dat alles groter en breder moet zijn in Amerika.  We hebben er uiteraard maar een stukje van gezien, maar we vonden het toch wel overweldigend.  De eerste keer dat we op zo’n view point stonden, waren we allebei merkelijk stil.  Na een paar van die punten, heb ik wel een verzadigd gevoel bereikt.  Een man naast me zei (op zeer droge toon):  oh God, there all the same.  I’ve seen them.  Zo’n verzadigd stadium heb ik nu niet bereikt, maar uiteindelijk klopt het wel.  Als je geen geoloog bent of een waanzinnige passie hebt voor kloven, dan heb je het na een paar uur kloof-staren wel gezien.  Het blijft wel een machtig gevoel hoor, boven die waanzinnige kloof staan en turen in de diepte en de verte.  We hebben ons niet tot de echte hikers gerekend die tot in de kloof afdalen.  De temperatuur van in de kloof hebben we gisteren wel meer dan ervaren.  We zijn door gigantische woestijnstukken gecruisd waar de temperatuur tot 43 graden C is opgelopen.  Een paar uur later zagen we hem per minuut dalen tot 11 graden.  Op zijn minst een trip van uitersten te noemen.

Vandaag hadden we een lange trip voor de boeg, maar het uitzicht heeft de tijd doen vliegen.  We rijden hier door ware natuurprachten.  En telkens net weer iets anders.  Droge, hete woestijnen, naaldbossen, canyons, rode zandgronden, en uiteindelijk miles door een indianenreservaat.

Daarna hebben we een omweg via Monument Valley gedaan om naar onze volgende stop te gaan.  Monoment Valley is het meest gebruikte decor in Western films.  Prachtig!

We zijn momenteel in Mesa Verde, waar we morgenochtend het nationaal park gaan verkennen.  Enkele geografische statistieken: gisteren hebben we Califonia ingeruild voor de staat Arizona., vandaag zitten we net over de grens en verblijven op het grondgebied van Colorado.  We zijn ook een tijdszone opgeschoven en moeten er nu 1u bijtellen.  Ik ben nog steeds gedesoriênteerd in tijd, vooral ’s nachts dan, hoop dat dit niet nog meer verwarring brengt.  Maar we hebben besloten op dezelfde tijd te blijven staan, alleen moeten we dus opletten bij sluitingsuren!

Groetjes,

Rangers Dim en Els

foto's volgen nog, netwerk hier te traag

30-05-2009 om 15:34 geschreven door Els  

Ons bezoek aan LA zal me ongetwijfeld levenslang bijblijven.  Dit is het Amerika die we kennen uit de films, vandaar ook deoor mij Filmland genoemd.  Living the American dream is ongetwijfeld in LA uitgevonden.  Massa’s jonge mensen trekken naar Hollywood, huren daar een 1-kamer appartement van 900dollar per maand , in de ultieme hoop ontdekt te worden en te kunnen leven als een beroemdheid.  Ondertussen werken ze in bars, op toeristische attracties en ja, verkleden ze zich als superheroes of mega filmsterren, flaneren ze op Hollywood Boulevard en leven ze van de tips die ze krijgen om foto’s van hen te shooten.  We hebben onze tijd vooral in Malibu, Hollywood en Beverly Hills doorgebracht omdat we ons echt als filmsterren in filmland wilden wanen. En eerlijk, het is hier niet moeilijk.  Ik heb er enorm van genoten, Dimi was na een tijdje gedegouteerd van al dat fake gedoe.  Voor hem is Hollywood één groot pretpark dat draaiende en proper gehouden wordt door talloze immigranten.  De meest gefotografeerde letters ter wereld staan ook in Hollywood en ja, we hebben ook die zonde begaan!  Overal doorheen de stad vind je de verschillende productiehuizen en de filmstudio’s waarin ze wereld kaskrakers maken.  In Rodeo Drive, de meeste chique straat van USA, samen met 5th Avenue in NY, hebben we rondgeslenterd kijkend naar de meest exclusieve designer winkels met dito wagens geparkeerd voor de deur.  Wie herinnert zich Pretty Woman niet bij het horen van deze straatnaam ?  Daarna huizen gaan spotten in Beverly Hills.  Brasschaat en Sint-Martens-Latem verbleken in het niets hierbij. 

Gisteren hebben we onze dag doorgebracht in de Universal Studios.  Dat vonden we allebei een waanzinnig leuke ervaring.  In the downlot vind je talloze supergrote studios waar ze bekende films en series maken en ook een groot aantal filmsets in openlucht.  In the upperlot vertoef je eerder in een pretpark waarin ze de bezoekers entertainen met special effects en attracties. 

Voor alle desperate housewives fans, waaronder wij onszelf zeker rekenen:  wij waren in Wisteria Lane!!!!!!  Dit is echt een buitendecor in de vorm van de straat zoals je ze ziet in de serie met de huizen van al die waanzinnig, wanhopige huisvrouwen.  We zijn nu nog meer fan dan we al waren!!!  De gids verklapte me reeds een geheim over de finale van seizoen 5:  met pretlichtjes in de ogen kon hij me vertellen dat Edie “ an electrifying experience” heeft meegemaakt of ondergaan, maar meer kreeg ik er niet uit, ook niet na het argument te geven dat ik hier waarschijnlijk nog 2 jaar moet op wachten…  Voor Dim was de topattractie the Simpsons Ride.  Moeilijk uit te leggen, voorlopig uniek in de wereld, het is een waanzinnige rit in een rollercoaster die eigenlijk geen rollercoaster is.  Het speelt zich af in een wereld van special effects, simulatie en zinsverbijstering waardoor je door handige manipulatie van alle zintuigen een dolle rit maakt doorheen Crustyland, te midden van de andere Simpsons figuren op de hielen gezeten door een manniakale Sideshow Bob.

Ondertussen zijn we in de woestijn aan het rijden en zie ik hier dat de buitentemperatuur aan het stijgen is en momenteel 102 graden Fahrenheit aanwijst, na snelle omrekening besef ik dat dit 38 graden Celsius is!!!  Feeling hot hot hot! Vandaag staat een relaxe dag op het programma, morgen rijden we naar de Grand Canyon. 

Tijd om te stoppen en me te concentreren op mijn lichaamstemperatuurs-regelaars en mijn vochtgehalte aan te zuiveren.

Zandgroeten,,

Woestijnrat Dim en Fata Els Morgana

Bijlagen:
LA Simpsons.jpg (166.2 KB)   

10 pm op de luchthaven van SFO. Het is zover. De jongensdroom om met een amerikaanse cruiser duizenden mijlen te kunnen vreten zou werkelijkheid worden.

Eerst wordt mijn karige geduld nog op de proef gesteld door het Hertz kantoorke dat slechts door één klein chineesje bemand is. Een uurtje wachten (na 24u wakker te zijn) kan er nog wel bij. Gelukkig blijkt alles van de eerste keer in orde en mogen we ons met de rental voucher een verdiepje lager begeven, waar de wagens geparkeerd staan.

Even de plaats met het nummer op de voucher zoeken en we kunnen vertrekken. De sleutels van alle wagens zitten hier blijkbaar al op het contact.

Het is een kersenrode met een congnac kleurig lederen interieur! Bij het openen van het portier wordt de interieurverlichting ingeschakeld, maar naast het banale plafondlampje baadt ook het hele interieur van de wagen in een blauwachtig neonkleurig licht. Op de deurdrempels zijn er metalen plaatjes aangebracht met het opschrift “Mustang” dat langs achter blauw verlicht wordt. Op de zijruit wordt onze aandacht getrokken door de sticker “Build by Ford with pride”. We zullen zien.

Na het omdraaien van de sleutel klinkt het geluid dat we van een 4.0L V6 in een galmende parkeergarage mochten verwachten. Vet, diep en gelijkmatig. Tijd om de knuppel van de 5-traps automaat in stand D te zetten en de voet van de rem te halen en voorzichtig gas te geven.

Beheerst wordt het gepruttel van de V6, die onder de reusachtige motorkap schuil gaat, overgezet op de achterwielen en kruipt de wagen richting uitgang. Uit de sirius satelite radio weerklinkt Roy Orbinson J

Drie dagen en 600 mijlen later. We kunnen zeggen dat we onze mustang echt wel appreciëren. Een strak geveerde en gepousseerde sportwagen is hij niet. Wel een zalige cruiser die naast een genereuze hoeveelheid PK’s een lekker vet geluid produceert als het gas wordt ingedrukt. Het comfort dat we ondervinden is echt top!

Handig of leuk vinden we:

-         het vintage dashboard met blauwe verlichting

-         het knopje op de afstandsbediening waarmee je hem kan terugvinden. Guess how that works J

-         het verbuik van 9 – 10 l premium gasoline lijkt ons meer dan redelijk

-         ipod compatible

Minder goed:

-         de koffer die bij aankomst groot genoeg leek, maar nu door de vele aankopen erg klein uitvalt. In dit kader was het dan ook beter geweest mochten de achteruiten geblindeerd geweest zijn J

-         door de lange snuit is het moeilijk in te schatten hoe ver je nog vooruit kan rijden in een parkeerplaats. Parkeersensoren vooraan zouden handig zijn. Achteraan zijn ze volkomen nutteloos in de VS

-         het feit dat de passagiersdeur niet automatisch opengaat als je de wagen opent. In minder goede weersomstandigheden zou dit wel eens de nodige irritatie kunnen opwekken bij reisgezellinnen met gemodelleerde kapsels

  Conclusie: verwachtingen zijn ingevuld en maken de mijlenlange trips zeer aangenaam!

Groeten,

Herr Luxemaler V6

27-05-2009 om 19:08 geschreven door Els  

27-05-2009 om 18:37 geschreven door Els  

aan de techische recensie wordt momenteel gewerkt!

Maar op algemeen verzoek, hier al een eerste impressie

27-05-2009 om 18:32 geschreven door Els  

San Francisco: de stad van de homo’s, de hippies, de cable cars en Alcatraz

Gisterenavond allebei na 10min bedconfrontatie als een blok in slaap gevallen.  De heuvels van San Francisco hadden ons uitgeput.

San Francisco was echt geweldig ondanks de koude waar ik niet op voorzien was.  Zoals wel vaker gebeurt, zat SF onder een volledige mist, waardoor de temperatuur slechts rond de 10 à 12 graden schommelde.

’s Ochtends op de cable car gesprongen richting Fishermans wharf waar we aan boord gingen voor een bezoekje aan Alcatraz.  Dit was al de eerste confrontatie met de hellingen die echt waanzinwekkend stijl of diep kunnen zijn.  Zowel het afdalen of het beklimmen zijn een beproeving… maar dat is een goede zaak aangezien we op 1 dag ook al bagels, burgers en pizza hebben gegeten.

Het bezoekje aan wat ooit Amerika’s best bewaakte gevangenis was, vonden we allebei de moeite waard.

Daarna wandelen door Chinatown dat inderdaad zoals beschreven, immens is.  Een schat aan kitsch hebben we daar gevonden.  Zalig om te zien. @ Nathalie:  het stond daar vol Hello Kitty spulletjes van maf tot zeer maf!

Na verschillende stops hier en daar, hebben we kennis gemaakt met het US shoppen.  Macy’s is bijna-niet-meer-leuk groot.  Maar heb me daar gelukkig snel kunnen overzetten.  In Amerika moet het dus echt groots zijn, zoveel is ons ondertussen duidelijk.  Behalve dan de urinoirs volgens Dim.  De ganse dag door hoor ik hem mekkeren over die dingen.  Ze zijn van het merk Sloan, zijn absoluut voldoende groot, maar hangen blijkbaar niet ter hoogte van de edele delen, maar eerder op kniehoogte.  Het blijkt een vervelende zaak te zijn.

Het is ons zeker ook opgevallen hoe vriendelijk het personeel hier is, bijna te vriendelijk…  Alleen weten we niet goed wat we nu precies van antwoord moeten geven op de 100 keer gestelde vraag : How are you?  In 1 winkel krijg je tot 10 keer die vraag.

Na een lange dag zijn we dan slenterend met pijnlijke voeten terug de hellingen opgegaan, om dan als afsluiter nog voor de laatste steile klim een stukje cable car te nemen.  Zalig hangend half uit de tram, haren in de wind, afscheid nemen van onze eerste bestemming en voor mij, mijn allereerste kennismaking met the US.

Vandaag vooral onderweg geweest, niets speciaal te melden.  We zijn onderweg naar Santa Maria dat als tussenstop naar LA dient.
We hebben vandaag het outlet shoppen ontdekt. 1 woord: on-ge-lo-fe-lijk!!!!  Dim is nog steeds zwaar onder de indruk.  Spotgoedkoop!  Ik heb hem nog nooit zo makkelijk in een kleedhokje gekregen... en hij bleef er maar in gaan!  Hillfiger kost hier evenveel als de duurdere stukken van de H&M!!!  Alles is reeds zwaar afgeprijsd, maar doordat het nu Memorial weekend is, geven ze nog extra korting die rond de 40 % schommelt.  Bijgevolg kost een Hillfiger hemd nog een slordige 25€, een Ralph Laurent jeans nog 22€.... De betekenis van die Memorial Day kennen we niet echt, maar het effect is korting en daar zeggen we natuurlijk geen neen tegen.  Het is reeds een vaststaand feit, we krijgen het al niet meer allemaal in de huidige valiezen.  Dus een extra valiesje zal noodzakelijk worden :) maar dat doen we met veel plezier!!!
Morgen LA, kijk er enorm naar uit!!!

Groetjes,
de outlet shoppers

Bijlagen:
P5230835.JPG (44.9 KB)   
P5230837.JPG (78.9 KB)   
P5230923.JPG (37.7 KB)   

Eigenlijk niet veel meer te vermelden dan, we zijn er! Joepie!

De trip duurde wel lang, vooral die 2de vlucht.  Het is verder dan we zelf dachten.
Washington DC airport is Dim wel bevallen.  Als je daar de ober roept en teken doet om te betalen, brengen ze nog een 2de Budweiser.  Ik zie het al voor me, hier leven... goed in de wind thuiskomen en als excuus kunnen zeggen dat je de ganse avond de rekening hebt gevraagd

Ik zie dat het BE time nu 8u35 is, local time nu 23:35... we zijn nu 25 uur wakker,dus tijd om onze eerste Amerikaanse nacht door te brengen.

Voor de liefhebbers: de Ford Mustang is reeds getest!  We hebben nog heel wat pijnen moeten doorstaan eer we de sleutels hadden (meer dan een uur in de rij!!!!)  Maar zelfs ik moet toegeven dat het nogal een blitse kar is  Een knalrode!  Dim zijn smoeltje was goddelijk als hij bij Hertz 5 Mustangs in een rij vond en de onze mocht opendoen. Foto's zullen ongetwijfeld snel verschijnen en ik denk dat hij wel eens technische uitleg zal doen na meer testritjes.  Vandaag was het vooral wennen aan de automatique, het donker en de hellingen in San Francisco.

Bye bye,
familie Mustang

23-05-2009 om 08:45 geschreven door Els  

Deze morgen vroeg opgestaan en met het SN busje naar de luchthaven.  Veel te vroeg natuurlijk…. Niet slim uiteraard, want zo maken we die reis nog langer.

Het avontuur begon al in Zaventem…

Het eerste Starbucks cafe van BE bevindt zich in de luchthaven.  Om in Amerikaanse sfeer te komen en ons lege maag te verwennen, wou ik eens iets van die speciale dingen van Starbucks proberen.  De bestelling opnemen ging me iets te vlug en ik was nog niet optimaal wakker… gevolg: Dim had een grande koffie met verdacht veel chocoladesmaak en ik had ipv een warme chocomelk, een soort milkshake van chocolade met massa’s slagroom J Op zich lekker, maar niet bepaald ideaal om 8u ’s ochtends.  Hopelijk gaat koffie bestellen me beter af in the States, want op die manier kom ik 10kg bij!

Bij het inchecken kwamen we tot de conclusie dat 1 valies maximaal 23kg mag wegen!  Je mag elk 2 x 23kg meenemen… Ik had bij het pakken nogal royaal de ene valies volgepropt, denkend: aan 46kg kom ik toch nooit J.  Maar het is dus letterlijk te nemen, die 2x 23 kg en het blijkt dus geen cumulatief gegeven te zijn … daar stonden de 2 professionele globetrotters 2kg gewicht van de ene valies naar de andere over te laden.  Gelukkig moesten de mensen na ons dezelfde operatie doen, waardoor wij ons pakken beter voelden.

Mijn favoriet stekje in de luchthaven die de tijd normaal doet vliegen, het tax free paradijs, heb ik onaangeroerd moeten laten L Dim kon me op tijd overtuigen met Dior-feiten dat het in de States nog goedkoper zou zijn.

Bij het boarden op het vliegtuig en na het besef dat die eerste stoelen, niet voor ons bestemd waren maar voor 1st class, zielsgelukkig, want eindelijk eens in een vliegtuig met tv’kes in de zetels!  En veel plaats aan de benen… en een half bezet vliegtuig, waardoor Dim een rijtje heeft en ik ook eentje.  Zaaaaalig!  Wat een ongelofelijk luxe in vergelijking met dat Cuba vliegerke.  Vanaf nu vliegen we dus enkel nog naar de States!  Eerste film net bekeken, nu wachten op de volgende en ondertusssen zijn reeds 2,5u voorbij…. Nog 6,5u op deze vlucht te gaan en dan nog eens een 5-tal uur op een andere vlucht.  We zijn er bijna ;-)

Groetjes van de Starbucks-kenners

23-05-2009 om 08:30 geschreven door Els  

19-05-2009 om 10:16 geschreven door Els  

15-05-2009 om 00:00 geschreven door Els  

Onwennig, nieuwsgierig, ongeduldig...

We zijn 3de Paasdag en ik ontdek het bloggen...
Na gisteren gezien te hebben dat het internetten en het computeren als een virus ook de mammie mammie van Eeklo (84j) heeft bereikt, na eerst de mama van Kapellen te hebben aangestoken, besef ik dat we een nieuwe afslag op de elektronische snelweg hebben bereikt. Tijd om te bloggen!!
Doel: een ietwat realtime verslag aan het thuisfront geven van Lucky "Dim" Luke and Marilyn "Els" Monroe te sturen tijdens ons bezoek aan The States.
Voor diegene die de boodschap nog geen 10 maal hebben vernomen, we gaan naar The Far West en naar wat voor mij, gevoelsmatig beter bekend is als "Filmland" .  Deze morgen een kleine statistische telling gemaakt en de kalender wees op 6 weken!  De dagen tel ik nog niet, dat lijkt me net te gek.
Ik waan me als een kind dat binnenkort het grote Amerika ontdekt, het land van de film.  Liefst zou ik nu uren voor TV gaan liggen om binnen 6 weken te kunnen zeggen, dit decor heb ik reeds eerder gezien.   The States dat is bij me echt film!  Ik voel me al prinsheerlijk als ik een plaats in Flikken herken of in Loft, ... laat staan dat ik binnenkort in een echt filmdecor zal staan.
Dim droomt vooral van auto's!!! Nog meer dus!!! Goed nieuws meldde hij gisteren, Avis verhuurt nu toch een Ford Mustang!  In welke film kwam er zo eentje? Dan kan ik de passie beter delen .  Prima voor mij, elk zijn deel van het stars en stripes gevoel, zolang de koffer maar groot genoeg is om onze spullen (en uitbreiding van spullen) weg te bergen.

De plicht roept!
Later meer,
Els Monroe

14-04-2009 om 00:00 geschreven door Els