In Melbourne (nee, niet dat van Australië ) maar een stad aan de Atlantische kust of de Space Coast hadden we gisteren onmiddellijk een hotel.Na het ontbijt was het de bedoeling om een flink stuk over de A1A naar het zuiden te rijden.In Amerika zijn er verschillende soorten wegen,van supertraag tot de rapste , en allemaal in dezelfde richting.Wij hadden voor de allertraagste gekozen, een mooie weg die vlak langs de kust loopt.Soms was het ook niet altijd even duidelijk voor ons hoe deze weg loopt en ondanks onze GPS reden we wel eens een woonwijk in.
In Palm Beach zijn we uitgestapt om wat te wandelen en om ons te vergapen aan de chique winkelstraat WorthAvenue, maar we hadden pech want de hele straat was opgebroken door wegenwerken. In deze straat zijn de grote merken zoals Cartier ,Gucci en al die anderen gevestigd. Op dit moment zoudende superrijken beter met botten gaan shoppen in plaats van rondte paraderen op hoge hielen of stilletos en dan zeker als het een stevige bui geregend heeft.
We reden verder richting Fort Lauderdale en omdat het zo warm was hebben we er nog wat van geprofiteerd om aan het strand te kunnen zitten en te zwemmen.
Rond kwart voor 5 kwamen we in het hotel aan, dat we vooraf via Priceline geboekt hadden.
Priceline is een website waar je op een hotelkamer kan bieden.Je zegt je prijs ,het aantal sterren van het hotel en de omgeving en de website zoekt een hotel dat je prijs accepteert.
Zo hebben we hotel Crown Plaza kunnen versieren, een chique hotel in Fort Lauderdale voor ongeveer 50 euro voor 1 nacht per kamer;.
Aan de receptie zei de man dat we moesten wachten want onze kamer zou nog niet klaar geweest zijn.Na dik een half uur ben ik het nog eens gaan vragen maar nu stond er een receptioniste die zich verontschuldigde voor haar collega want er was al wel degelijk een kamer voor ons vrijgehouden.Ze bood ons voor het onnodige wachten een upgrade aan in een chiquere kamer op de 10de verdieping,wat we dan ook accepteerde.
Nadat we wat opgefrist waren gingen we naar Sawgrass Mill,volgens sommige het grootste shoppingcenter van Florida.
In hetbegin van onze reis zijn we hier al zondags geweest en toen was er verschrikkelijk veel volk. Nu is het zaterdagavond en was het volk iets minder maar toch nog erg druk.Na het vele slenteren langs de vele winkeltjes reden we door naar het Seminole Hard Rock casino.Ook hier waren we toen geweest maar toen was het zondagmorgen in de regen.Nu is het zaterdagavond en droog en voor de lokale bevolking is dit waarschijnlijk de uitgaansbuurt want nu was het er gezellig druk.
Voor onze laatste avond kozen we ervoor om in het Hardrock cafe te gaan eten.Een laatste keer lekkere spare ribs met barbecue saus op Amerikaanse bodem ,dat smaakte lekker.
Na middernacht reden we terug naar het hotel en in de buurt daarvan is een Wal-mart ,een grote supermarkt , en aangezien die 24/7 open zijn gingen we hier nog even binnen.
Voor ons Europeanen is het vreemd om s nachts je inkopen te doen maar de Amerikaan vindt het doodnormaal want we liepen er niet alleen in rond.
Toen we in het hotel aankwamen kropen we gelijk ons bed in ,want er stond ons morgen een drukke, lange dag te wachten.
Na het ontbijtbuffet met weer een lekkere wafel(de kilos zullen er zo wel aan vliegen )reden we naar St Augustine Historic District.
Normaal stelt een historic district in Amerika niet zoveel voor, want hun geschiedenis is natuurlijk niet zo oud alsdie van Europa.
Deze stad heeft een rijk Spaans verleden en dat zie je goed aan de straten en pleinen. Er is een mooie verkeersvrije straat en die heet St George street, hierin staat het onder andere het oudste schooltje van de VS en dat dateert van voor 1788.
Ditstraatje is vol gezellige winkeltjes zoals je ze in Ibiza, Malaga of eender welke stad in Spanje zou kunnen vinden.
In St Augustine kan je ook een oud fort bezoeken dat de Spaanse kolonisten in de 17 e eeuw gebouwd hebben.
Wij reden verder naar het zuiden over de weg die langs de kust gaat zodat we af en toe eens konden stoppen om bv dolfijnen te zien zwemmen of ook een klein nationaal park te bezoekenwaar we een wandelpad hebben gevolgd.Deze wandelroute ging over houten bruggen door het bos waar veel grote spinnen hun web hadden over gesponnen.
In de late namiddag hebben we nog het American Police Hall of Famebezocht.Dit is een museum dat je van alles laat zien over het politieleven van vroeger en nu met oa een gaskamer ,cellen,politieautos ,een electrische stoel enzovoort.Allemaal erg indrukwekkend vonden we allebei.
Met de couponbonnetjes die ze in Amerika hebben is een hotelkamer vinden erg gemakkelijk en het belangrijkste is dat ze korting geven .
In de buurt van ons hotel is een Dicks Sportinggoods ,een sportwinkel waar ze misschien wel Lacrosse gerief kunnen hebben ,want onze Levi kon nog wel iets daarvan gebruiken.Spijtig voor hem maar er was niksvan Lacrosse ,net zoals de meeste winkels in Florida omdat deze sport hier bijna niet gespeeld wordt.
Het was weeral laat toen we nog iets gingen eten ,want we leven hier niet op de klok dus eten we als het ons uitkomt .
Het zal wel aanpassen zijn als we terug thuis zijn want the American Way of life als toerist zou ik hier wel gewoon kunnen worden.
Sommige hotels serveren een gratis ontbijt en dat van deze nacht was er zo eentje.
Dit hotel maakte zelfs reclame dat ze terug Belgian Waffles op het menu staan hebben.Als Belgische moest ik ze dan ook geprobeerd hebben en ik moet zeggen ,ze waren lekker.
Bij ons iseen wafel iets dat je eet als vieruurtje met slagroom en/of fruit maar hier stond een potje siroop bij op het buffet.
Ons reisdoel deze dag was St Augustine,een stad in het noorden van Florida. Het was wel een eindje rijden en omdat er onderweg niet veel toeristisch te zien was namen we de snelweg.Voor het middageten hebben we gestopt bij een Cracker Barrel,een winkel met restaurant ingericht zoals een oude Amerikaanse kruidenierswinkel en waar je ook erg lekker kan eten.
We maakten ook een omweg naar Kingsley Plantation,gelegen ten noorden van Jacksonville.Dit is een oude katoenplantage die toendertijd veel slaven hadden en de resten van de oorspronkelijke slavenhutten staan nog op het domein . De plantation is gelegen aan een rivier maar om er te geraken moest je eerst over een lange weg die door een dicht bos ging met palmen en de typische overhangende bomen met mos.
Hoe dichter we daarna bij St Augustine kwamen, hoe donkerder het werd van de donderbuien.
Toen we in het hotel aankwamen brak het onweer pas echtlos., dus bleef er niks anders over dan een tijdje te wachten tot het wat minder regende.
Vlakbij is een outlet shopping center dus vervelen moet je je hier niet bij minder goed weer.
In de buurt van Orlando kan je tot s avonds 11 uur nog gaan shoppen en daar zie je dan ook nog veel volk rondlopen op dat late uur.Hier in St Augustine sluiten de winkels om 9 uur en hier loopt bijna niemand in de winkels.Teveel volk is niet plezant maar te weinig is ook niet alles,want het winkelpersoneel klampt je gelijk aan zo gauw je een voet in de winkel binnen zet (waarschijnlijk uit verveling?)
Ligt het aan de periode of misschien aan de streekmaar hier is overal nogal weinig volk vinden wij.
Nog vlug iets gegeten , in ook weer en leeg restaurant,daarna richting hotel en onze dag zat er spijtig genoeg weeral op.
Deze morgen zijn we vroeg opgestaan omdat we met dat uur tijdsverschil zitten en vandaag Thomasville in de staat Georgia ons doel is.
Vanuit Tallahassee gaat er volgens onze reisboek een Cotton trail tour een route die langs oude katoenplantages gaat ,maar dit was niet erg duidelijk in onze boek.
In het Visitors center van de stad wist men ook niet goed watwe bedoelden maar de mevrouw stuurde ons toch op de goeie weg.
Het was een weg met oude bomen ,die typisch zijn voor het zuiden,langs elke kant van de baan en die elkaar in het midden leken te raken
Op de route is een oud kruidenierswinkeltje die een soort worst als specialiteit hebben .
Deze worst werd tussen een broodje gelegd en met de nodige suasjes was het een lekkere lunch .
De mooie weg naar Thomasville ging nog langs een rustigmeer met enkele vissers en over onverharde wegen..
Buiten de stad is Pebble Hill gelegen, een oude plantage die je kan bezoeken. Het was ondertussen al 10 voor 4 maar we waren nog net op tijd voor een rondleiding door het huis.
Wij tweeën waren de enige bezoekers voor deze tour en we werden dan ook uitgebreid ingelicht over het leven van de vroeger eigenaars.
De vrouw des huizes was vroeger een enorme liefhebster van de jacht en de paardensport ,wat dan ook duidelijk te merken was aan de vele trofeeën .Het was geen plantage die vroeger slaven had, want zolang bestaat het enorme domein nog niet. In de gloriedagen van Pebble Hill werkten er wel 140 personeelsleden en de familie hadden erg bekendegasten zoals oud presidenten ,oa Jimmy Carter logeerde hier in zijn jonge jaren.
Na het interessante bezoek moesten we nog een bed zoeken voor de nacht ,maar dat was geen moeite want het eerste hotel dat we binnen gingen had aleen kamer vrij.
Maandagmorgend hadden we plaatsen gereserveerd voor een tocht met een catamaran.We moesten daar om 1 uur zijn dus deze morgen hadden we wat tijd om aan het zwembad te zitten en deze blog bij te werken. Doordat de dagen zo gevuld zijn heb ik daar de tijd en goesting niet altijd voor maar ook de internetverbinding is in dit hotel niet altijd even goed.
Toen het tijd werd reden we naar de kade waar we op de catamaran konden.
We vaarden met ongeveer 40 personen en 3 crewleden naar Shell island. Voor het eiland ging de boot voor anker en daar had men de gelegenheid om te snorkelen.Peter vond een paar schelpen waaronder één met stekels die hij in de emmer legde waar iedereen zijn vondsten in deponeerden, maar die nadien terug in zee werden gelaten.
Men kreeg ruim de tijd om te snorkelen en nadat iedereen terug aan boord kwam ging het richting open zee.
Toen de kapitein enkele dolfijnen opmerkte stopte hij de catamaran en kon men terug in het water waarna enkele dolfijnen dichterbij kwamen ,wat een mooi spektakel was om te zien. Onderweg naar de wal kreeg iedereen nog een snack aangeboden en werd er een competitie gehouden met wie het langst op een grote schelp kon blazen en terwijl nog geluid makend .
Het was een erg toffetocht die ons nog lang zal bij blijven.
In het hotel aangekomen spoelden we het zeewater van ons af en gingen we daarna nog iets eten.Dit deden we in Margarittaville ,een restaurant dat bekend staat voor zijn ,hoe kan het ook anders ,lekkere,frozen Margaritas.
Pensacola was vandaag ons doel ,maar vanuit Panama City Beach moet je over een tweebaansweg met stoplichten en dit ongeveer 150 kilometer lang,dus dat vraagt wel wat tijd maar het was wel mooi.
We reden naar de US Naval ,een grote marinebasis met en enorm museum.Er vertrok een busje die langs de vliegtuigen reed die niet meer gebruikt werden.De gids,een gepensioneerde piloot , kon enorm veel vertellen over deze vliegtuigen en helikopters.Na de rondrit konden we nog in het groot museum rondwandelen waar ook nog van alles stond wat met de luchtmacht te maken had.
De staat Alabama is niet ver en op de grens staat een bar genaamd Florabama.Het is eigenlijk een grote hut dat op het strand ligt en waar we aan de praat geraakten met een man die ons meer over de streek wist te vertellen.
De zon lokte ons om naar het strand te gaan en dat hebben we ons dan ook niet beklaagd.Hagelwit zand en helder water dat zeker niet besmeurd is met BP olie en waar je de rog,schildpad en andere visjes in ziet zwemmen.
We moesten nog een heel eind terug naar het hotel dus om niet te laat daar terug te zijn, reden we met spijtweg uit de Pensacola area.
Zondag ,rustdag en daarom besloten we de +/- 200 km langs de snelweg af te leggen om straks wat te kunnen zwemmen en zonnen.
Na het lekkere ontbijtbuffet van het hotel waren we op weg naar Panama City Beach.
We hadden geen hotel vastgelegd maar de vakantie voor de kinderen is hier voorbij dus er zou vast wel een kamer vrij zijn .
Het eerste hotel hadden we al geluk en met een couponnetje kregen we 3 nachten voor de prijs van 2,dus dat was mooi meegenomen.
Panama City Beach kan je vergelijken met Benidorm in Spanje, dit hotel is een doorsnee toeristenhotel dus geen chi chi maar eerder voor John with the hat of noemen ze hier Rednecks ?
We konden nog niet naar onze kamer omdat we redelijk vroeg hier aankwamen, want hier is het nl 1 uur verschil met Tallahassee ,dus 7 uur met België.
Dichtbij is een mooie shoppingmall dus een mooie gelegenheid om die te bezoeken.
In de namiddag nog wat gezwommen in het zwembaden alhoewel dit hotel op het strand ligt zie je geen volk omdat de kustlijn vol zeewier ligt , dit wier zou nog ongeveer een week blijven liggen om daarna te verdwijnen.Je zult dus maar pech hebben en juist hier zijn zoals ons , wat heel spijtig is want de stranden zijn hier supermooi !
s Avonds hebben we de omgeving nog wat verkend en zijn nog iets gaan eten bij een Caraibisch restaurant aan de zeeboulevard.Tijdens het eten hadden we goeie muziek op de achtergrond want er was net een concert bezig op het strand. Het bleek Michael W. Smith te zijn,een zanger met de stem van Bono en zelfsde genre van muziek van U2 maar met een religieus tintje.
Na het concert was er nog vuurwerk op het strand, wat een mooie afsluiter was van deze dag.
De ochtend vroeg begonnen met inpakken en het huis opruimen, zoals beddengoed en handdoeken in de machine steken zodat de kuisploeg deze konden wassen.Met zijn tweeën ging dat erg vlot zodat we nog even de tijd hadden om een laatste plons in het zwembad te doen.
Ons volgende reisdoel was Tallahassee in het noorden van Florida,ongeveer een 400 km rijden.De gps werd ingesteld om tolvrije wegen te vermijden en geen snelwegen te nemen zodat we de kleinere banen op moesten rijden.(maar wat is klein in Amerika?)
Onderweg zijn we gestopt bij een wijnboer die vandaag zijn opendeurdag had en die rondleidingen gaven op het domein .Men had er ook de gelegenheid om wijn te proeven en om met de blote voeten druiven plat te trappen in een vat.Na dit plezant bezoek reden we verder naar Ocala ,een stad die bekend staat voor de vele paardenfarms .Volgens onze reisgids kon men de stoeterijen bezichtigen maar overal stonden grote hekken met poorten rond.Een bezoek aan zo een immens landgoed met een eigen renbaan ,konden we dus spijtig genoeg vergeten.De streek was erg mooi maar ook erg verschillend van het Florida dat wij tot nu toe al hadden gezien.
De verdere route naar Tallahassee was een flink stuk door onbewoond gebied met heel af en toe een paar huizen of een kleine stad
In Tallahassee aangekomen reden we nog langs de Florida State University,een immens complex zoals we het kennen van de film of tv.
Omdat de scholen hier maandag beginnen liep het ook al vol studenten die waarschijnlijk vandaag al allerlei activiteiten achter de rug hadden, zelfs op de sportvelden werd er al druk gesport.
Nadat we lekker hadden gegeten bijThank god its Friday of TGI zoals het in Sex and the citygenoemd werd ,was het weeral tijd terug te keren naar het hotel.
Deze morgen liep de wekker al vroeg af want we hadden een lange rit voor de boeg.
Nadat de laatste spullen werden ingepakt, namen we nog een snel ontbijt en zo waren we vlug op weg naar Miami airport.De dichtstbijzijnde luchthaven is Orlando maar om boekingsredenen werd het een vlucht vanuit Miami.
Het inchecken ging redelijk vlot maar de reiszak met de lacrossesticks moesten geseald worden,of volledig omwikkeld worden met plastiek folie ,om zo veilig in Brussel aan te komen.
Toen het tijd werd om afscheid te nemen werden er wat traantjes weggepinkt,want we zullen ze toch wel missen ons 2 krawaten.
Om terug naar ons vakantieadres te keren, reden we een flink stuk langs de kust terug.
In Fort Lauderdale zou volgens onze reisboek een haven zijn met cruiseschepen en dat wilden we wel eens zien.Zover zijn we niet geraakt want om de haven binnen te rijden moesten we een controlepost passeren die naar onze reden van ons bezoek vroeg. We werden vriendelijk maar dwingend verzocht om terug te keren.In dit land mag je dus niet naarbootjes gaan kijken ,wat een verschil met onze eigen Antwerpse haven waar een cruiseschip aan de kade van het Steen nog een attractie is!
Fort Lauderdale heeft overigens een mooie kustlijn met kanalen waar de grote villas met bijbehorende yachten niet te tellen zijn.
Aan de strandpromenade hebben we nog genoten van een late lunch op een mooi terras.Na nog een flink stuk langs de kust te hebben gereden ging het weer richting Orlando.De rit van Fort Lauderdale naar de Mouse House was nog lang ,dus dat betekende dat het weer laat was toen we er aankwamen.
Dit was de laatste dag voor Levi en Vicky om naar een pretpark te gaan en te shoppen want vrijdag moeten zij het vliegtuig terug naar huis nemen.
Spijtig ,maar aan alles komt en eind, ook aan deze mooie vakantie.
We stonden vroeg op om ten volle van deze dag te kunnen profiteren.
Iets na 9 reden we de parking van Universal Studios opwant het park rond het Harry Potter thema moest nog bezocht worden. Iedereen had vandaag het plan om het te bezoeken blijkbaar ,want het was een drukte van jewelste.Bij de ride van Jurassic Park viel het aanschuiven nog wel mee.De verkoeling die je bij deze waterattractie krijgt was zelfs s morgens al mooie meegenomen want de hitte kon al tellen.
Om het gedeelte van Harry Potter binnen te gaan moest je in een lange rij gaan staan ,dan kreeg je een inkomkaartje en na een lange wandeling kwam je in de wereld van de leerling tovenaar.
Hier staat een draken rollercoaster die met 2 treintjes tegelijk vertrekken en onderweg elkaar bijna lijken te raken.Voor deze attractie heb ik gepast ,want ik merk dat ik de laatste tijd nogal rap misselijk ben als het teveel draaien en keren is(zou de ouderdom er voor iets tussen zitten?)
Voor de publiekstrekker van het park moesten ze een dik uur aanschuiven maar alle 3 waren ze erg enthousiast omdat Harry Potter and the forbidden journeyiets unieks is in zijn soort.
Nadien zijn we richting uitgang gelopen omdat er ook nog geshopt moest worden vandaag.
Een Amerikaanse outlet shopping is hetzelfde als een Europese met 1 groot verschil en dat zijn de prijzen.Hier koop je een Levis jeans voor rond de 40 $,Tommy Hilfiger t shirt ong. 20 a 30$ en Timberland sweater 40$ .
Hier zie je mensen beladen met winkelzakjes van merken waar we thuis al eens 2 keer over moeten nadenken om 1 stuk van te kopen.
Na het shoppen ,op weg om iets te gaan eten,kwamen we nog een sportwinkel tegen die, ongelooflijk maar waar,verschillende Lacrosse spullen verkocht. In deze winkel vonden Levi en Vicky nog wat ontbrak aan hun uitrusting.
In Kissimmee zijn we nog iets gaan eten bij Logans Roadhouse.Dit is een typische Amerikaanse bar/restaurant waar de grote pot pindanootjes op tafel staan en waarvan je de lege notendopjes op de grond mag gooien volgens traditie.Na de lekkere steaks en ribs in dit gezellig restaurant ,was het tijd geworden om de valiezen te gaan pakken want de 2 jongsten van ons vieren moeten morgen terug naar huis.
De regen van de eerste dagen hebben we achter ons gelaten en nu vandaag was het vollen bak zon geblazen.
Met de tickets die kochten voor de pretparken hebben we ook toegang tot Seaworld en Aquatica en omdat deze kort bij elkaar liggen wilden we die combineren.
We begonnen bij Seaworld en dachten in de namiddag te zwemmen in Aquatica maar er is zoveel te doen dat we langer in het park van Shamu, de orka zijn gebleven. Om de dag goed te beginnen deden we eerst The Manta een rollercoaster waarin je overal vastgeklikt wordt en waarbij de zetels kantelen en je horizontaal op je buik start. Daarna doe je allerlei bochten ,krullen en overkoptoestanden waar je achteraf toch een beetje van moet bekomen.
Seaworld is een park waar je shows kan bekijken met o.a Shamu ,de orka één met dolfijnen, roggen aaien en voor 7$ p.p kan je zelfs de dolfijnen eten geven. In Idaho heb ik al eens een babybeertje de papfles gegeven en nu wilden we ook wel visjes voeren .Vicky ,Levi en ik kregen elk een bakje met 4 visjes in die we mochten geven en terwijl we de beestjes aaiden ,kon Peter filmen. Een supertoffe ervaring!!!
Het was een bloedhete dag en het spijtige is dat je in Seaworld niet zoveel verkoeling vindt dus het zwemmen in Aquatica deed erg veel deugd.
In Amerika zijn er supermarkten 24 uur per dag open dus konden we s avonds rustig nog wat inkopen gaan doen. Een Walmart supermarkt binnenlopen staat gelijk voor een lange tijd winkelplezier en daardoor was het weeral laat op de avond dat we in onze Mouse House aankwamen.
Omdat Levi en Vicky interesse hebben in de Lacrossesport zijn we deze vakantie al verschillende sportwinkels binnengestapt op zoek naar Lacrosse spullen.Tot onze grote verbazing is deze sport niet erg populair in Florida want je vindt er weinig van in de winkels.
Onze laatste hoop was Sports Authority een redelijk grote sportketen in Amerika.
Deze morgen reden we eerst naar deze winkel en wonder boven wonder vonden ze allebei een Lacrosse stick en ballen en Levi kon ook nog de nodige bescherming kopen.
Omdat de laatste dagen de zon meer dan goed haar best deed gingen we terug verkoeling zoeken in Aquatica.Dit waterpretpark is een mooi en aangenaam park met diverse glijbanen en ander waterplezier. De zon brandde de hele dag zo hard en we voelden ons stillekesaan veranderen in een wandelende kreeft ,ondanks dat we ons hadden ingesmeerd met zonneprodukt.
In de late namiddag hebben we het park verlaten om nog naar een andere sportwinkel te rijden die ook Lacrosse spullen zou verkopen. Spijtig genoeg bleek die winkel voorgoed zijn deuren te hebben gesloten en was het een reis voor niks geweest.
Nu we toch in de buurt van Orlando waren ,zijn we door het centrum van de stad gereden maar dat kan je niet vergelijken met het centrum van een Europese stad..Hoge gebouwen met kantoren en een paar straten met wat restaurants en winkels en je hebt downtown gezien.
Als avondeten hadden we gekozen voor een restaurant met buffet ,zoals je er hier veel vindt. Voor een goedkope prijs kan je eten zoveel je wil tot je niet meer kunt .
Met een volle maag zijn we dan naar huis gereden om nog wat te bekomen van het eten en intussen nog deze blog wat bij te werken alvorens te gaan slapen.
Het is ondertussen al dinsdagavond, al bijna nacht ,als ik dit verslagje schrijf en we hebben hier tijd tekort. We vertrekken s morgens vanuit ons huis om laat in de avond telkens terug aan te komen. Gisteren ,maandag dus, zijn we naar Daytona Beach gereden met een stop naar een shopping Mall . Daytona Beach staat bekend voor zijn racecircuit en daar zijn we dan ook even gaan kijken. Je kon er een tour doen met een trammetje maar wij zijn enkel even op de tribune geweest om het circuit te bekijken..Een stukje kon je maar zien van waar wij stonden maar zo kreeg je al wel een indruk dat de piste enorm is.
Het weer was wel bewolkt maar toch zijnwe het strand opgereden met de auto want dat is iets waar deze stad ook voor bekend staat. De auto hebben we geparkeerd in het zand en dan hebben we een tijdje(sommigeuitgerust en sommige gezwommen) op het strand gezeten.
Tegen de avond hebben we de boulevard nog wat opgewandeld maar dit is toch niet hetzelfde als bv Torremolinos of Blankenberge.
Daarna werd het tijd om terug naar Orlando te rijden want Levi en Vicky (en ik ook wel) wilden naar een Outlet shopping gaan. Rond half negen zijn we daar aangekomen dus hadden we nog 2,5 uur om de winkels te verkennen want deze sluiten pas om 11uur s avonds.
Om geen tijd te verliezen ging de jeugd apart van ons want zij hebben toch een andere smaak als ons .
Onze voorkeur gaat meer uit naar Timberland ,Adidas, Tommy Hilfiger enz..
Daar kan je een jezelf van top tot teen kleden voor belachelijke prijzen in vergelijking met de Belgische .
Omdat de winkels sloten moesten we wel naar huis maar omdat we nog niet gegeten hadden stopten we nog bij Dennys om onze maag nog wat te vullen. Hier leven wij niet op de klok zoals thuis maar eten wij als we honger hebben, dus vandaar onze late diner.
Omdat het weeral laat was dat we thuis kwamen zijn we direct gaan slapen want slaap is iets wat we hier soms tekort komen.
Zondagmorgen 6 uur 's morgens ,en wie staat er op dat vroege uur op in zijn vakantie? Wij dus ,want er is afgesproken met Mitzi ,Herbert en hun zoon Thomas aan de ingang van de Full Sail University in Winterpark rond 8u 3O en vermits het toch een klein uurtje rijden is zijn wij vandaag dus die vroege vogels . Het is een universiteit waar je alles wat met muziek ,tv,film en computer kan studeren en waar Thomas als muzikant dus graag zou gaan studeren.Mitzi had het geregeld dat wij ook mee naar deze opendeurdag konden gaan want een Amerikaanseuniversiteit langs de binnenkant bekijken daar krijg je niet alle dagen de kans voor. Na het ontvangst werden we in groepjes verdeeld en ons groepje ging naar de muziekstudios, omdat dit Thomas zijn keuze zou worden. Na de intressante rondleiding en nog enkele speeches met de boodschap om hier zeker te komen studeren kregen we nog een lichte lunch aangeboden ,terwijl de toekomstige studenten persoonlijk nog allerlei vragen konden stellen.
In de namiddag zijn we met onze Amerikaanse vrienden naar Downtown Disney gereden waar we ook Mitzi haar zus ,schoonbroer en haar vader, die in North Carolina wonen, hebben leren kennen. Na de nodige natjes en droogjes in Planet Hollywood en de winkeltjes tehebben plat gelopen was het tijd om afscheid te nemen van iedereen.Het was zeker een geslaagde dag en met de belofte om elkaar zeker deze week nog eens te zien reden we ieder naar huis .Wanneer dat zal gebeuren is nog niet beslist want Mitzi en haar gezin zijn naar Florida gekomen met de bedoeling om voorThomas alles te regelen voor als hij hier komt studeren in november,dus zij hebben een nog drukke week voor de boeg.
Het is zaterdag vandaag en we zijn al een volle week van huis,wat gaat de tijd hier toch snel.
Vrijdag moeten onze Levi en Vicky al terug naar huis vertrekken en we hebben nog zoveel plannen.We gaan gewoon tijd tekort hebben maar misschien toch een reden om terug te komen.
Deze morgen zijn we voor de verandering eens opgestaan zonder incidenten.Het weerbericht voorspelde zon in de voormiddag en later op de dag bewolking dus hebben we eerst het waterpark Wetn Wild gepland.Gisteren hadden we een Orlando Flexticket gekocht en dat betekent dat we in Seaworld,WetnWild,Aquatica en de 2 parken van Universal Studios 2 weken onbeperkt toegang hebben.Blijkbaar hadden veel mensen hetzelfde idee als ons want het waterpark was één grote mierennest.Als je op reis bent vergeet je wel eens dat er zaterdagen bestaan en dat de meeste mensen wel eens vrij kunnen zijn. Omdat we toch terug kunnen komen met ons ticket zijn we dan ook maar een paar uurtjes gebleven.
Ons plan was daarna om naar een Outlet shopping te gaan maar omdat het ook daar weer erg druk was en omdat we s avonds nog naar Tampa moesten gaan we een volgende keer wel eens.
Onze Levi had op het internet en wedstrijd Arena Football (soort indoor American Football) gevonden en daar hadden we tickets voor gereserveerd. Tampa ligt op een uurtje rijden van Orlando dus zijn we in de namiddag doorgereden en daar maar wat gaan shoppen in een Mall.
De wedstrijd was in de St Pete Times Forum en was een belangrijke game van Tampa Bay Storm tegen Orlando Predators,een regionale finale play offs maar ook een derby, hier bekend als The war on the interstate 4 Hoewel de arena niet geheel uitverkocht was krijgt men er toch door het Amerikaanse enthousiasme de sfeer goed in. De wedstrijdwas tof om te volgen en niet zoals base ball waar er vele dooie momenten zijn. Tampa Bay Storm maakte het nog erg spannend door in de laatste minuut te winnen .
Dit verslagje zit ik nu in de auto op de terugweg naar onze Mouse House te schrijven zodat we het maar hoeven in te typen en op onze blog te zetten ,zodat we snel kunnen gaan slapen want het was weer een vermoeiende maar toffe dag
Was er gisteren het voorval met het reservewiel ,vandaag hadden we de sherrif aan de deur. Doordat we niet bekend zijn met een huisalarm en de instructies nogal onduidelijk zijn ,waren we van plan om het verhuurbureau 'smorgens te bellen maar die konden we pas vanaf 9 uur bereiken.Rond 8u30 wilden we wel eventjes zwemmen en deden de deur naar het terras open met als gevolg dat het alarm afging. We belden het noodnummer die ons de codenummer gaf en zo konden we het lawaai afzetten.Na een vijftal minuten stond de sherrif voor de deur waaraan we natuurlijk onze uitleg moesten geven.Het was een vriendelijke man die ons vertelde dat als het nog 5 of 6 keer gebeurde we een boete zouden krijgen,dus laat ons nu hopen dat dit ons niet meer voorvalt .Ondertussen belde ook een vriendelijke mevrouw van het verhuurbureau die ons de volledige uitleg van het alarm gaf. Na weer een dag met een valse start hebben we toch nog een aangename dag gehad in Universal Studio's waarvan we vooral "The Simpson Ride" ons nog lang zullen herinneren.
Donderdagmorgend toen Peter de koffers in de auto wilde zetten ontdekte hij iets raars. Het reservewiel van de auto ,dat onderaan hangt ,was losgekomen. Omdat er zoiets als een verzekering bestaat hebben we via de hotelreceptionist gebeld met Alamo,de verhuurmaatschappij, en ons probleem uitgelegd. Deze zeiden dat we naar een Firestone filiaal moesten rijden om het te laten repareren.Daar bleek dat niet het reservewiel loshong maar gewoonweg gestolen was en er een kleiner wiel in de plaats gestoken was.We kunnen niet zeggen dat er in Florida onvriendelijke dieven zijn want ze stelen iets en geven iets in de plaats Dan zijn maar naar Alamo zelf gereden en na een kleine discussie ,want ze wilde ons verhaal eerst niet geloven,kregen we toch een andere auto in de plaats. Hadden we eerst een mooie witte Chrysler Traverse nu is het dezelfde maar in't grijs. Na dit oponthoud zijn we nog even gestopt in de buurt van Sarasota bij een winkel met restaurant die door Amish people gerund wordt. Nu de zee zo dichtbij was hebben we nog een tijdje aan het strand gezeten om wat kleur op te doen,we kunnen toch niet als melkflessen terug naar huis gaan hé Na nog een stevige rit zijn we dan eindelijk aangekomen in onze "Mouse House" zoals de eigenaar het huis noemt.Deze villa met zwembad mogen we nu de komende 10 dagen de onze noemen.De kamers zien eruit zoals ze op de website staan,dus was het alsof we er al eens geweest waren. De supermarkten zijn hier tot 's avonds laat open zo konden we nog wat eten en spullen inslaan voor de komende dagen. Iedereen was redelijk moe dus hebben we daarna in het huis nog wat gegeten en zijn we direkt gaan slapen
Na de vele regen van de vorige dag zijn we 's morgens opgestaan met een aarzelend zonnetje,Key West zag er op slag een pak aangenamer en vrolijker uit. Omdat er een nogal lange rit op het programma stond zijn we vroeg op pad gegaan. Vermits er op de Keys maar 1 lange weg is die alle eilanden met elkaar verbinden moesten we dezelfde route terug nemen richting Everglades. Nu het weer beter was hebben we een paar keer halt gehouden om fotos te nemen want dat is iets wat gisteren echt niet kon.
In de Everglades zagen we een paar roofvogelswaarvan er 1 met een prooi in zijn bek wegvloog,zijn menu bestond die middag uit versgevangen slang.
De Everglades staan ook gelijk aan alligators ,dus daar moesten we er toch wel eentje van gezien hebben . We zijn een trail (een wanderoute ) op gewandeld in de hoop er minstens eentje te kunnen spotten . Aan het begin van de wandeling hadden we al geluk want er zat een baby-alligatortje onder een bruggetje. Omdat het ondertussen bloedheet geworden was benikteruggewandeld naar het beginpunten zijn Peter,Levi en Vicky voortgegaan en hebben er nog 2 grote zien liggen onder de bladeren vlakbij het pad .
Om onze weg naar het volgende hotel te vervolgen moesten we over de Tamiami trail ,een weg aan de rand van de Everglades , Hier kan je een tochtje met een Airboat maken maar omdat het redelijk laat in de namiddag was lagen er al veel boten stil. Wij hadden geluk ,ze zouden nog eenmaal uitvaren maar er moesten nog wel 4 personen opdagen. Omdat er niemand kwam deden ze ons daarna een voorstel om ons 4 apart in een kleine boot mee te nemen . Daar gingen we natuurlijk maar al te graag op in, een privéritje met een persoonlijke gids wie slaagt zoiets af?
De rit duurde iets meer dan een halfuurtje en was een echte belevenis.Glijdend over het water tussen het hoge gras en wetend dat je vlakbij de alligators en andere wildlife zit. Op een gegeven moment zagen we er nog net een grote wegglippen ,de gids is onmiddellijk teruggedraaid met de boot maar spijtig genoeg hebben we hem niet meer teruggezien.
Na nog een lange rit zijn we aan het hotel aangekomen waar we nog vlug iets gegeten hebben en in ons bed zijn gedoken want het was weer een vermoeiende maar onvergetelijke dag.
Toen we deze morgenddoor het raam kekenzag het er naar uit dat het weer een dag van natte voeten en paraplu zou worden. Gisteren zagen we de zon nog eens af en toe maar dat was vandaag zeker niet het geval . Het enige verschil met de voorbije dagen was dat men lichte regen of stortregen hadL We waren op tijd vertrokken want het was een lange rit van Miami naar Key West. De afstand zou men via een autostrade op een 3 uurtjes kunnen afleggen maar de route naar de Keys is via een éénbaansweg dus de reistijd is hier veel langer.
Door de regen missen we de vele mooie uitzichten en stap je natuurlijk veel minder uit de auto om eens iets te bekijken.
In Key West hebben we een wandeling gedaan naar Southernmost Point,het zuidelijkste stukje USA en in Duvalstreet kan je van hetene winkeltje in het ander. Normaal maken ze op Mallorysquare een heel spektakel van de zonsondergang omdat die daar erg mooi zou zijn. Maar omdat ons Laura ,de zon, vandaag een snipperdag had genomen ging dat feestje spijtig genoeg niet door. Mallorysquare gaf maar een desolateindruk en dat zal op normale zonnige dagen wel anders zijn.
Omdat aan alles wel ooit een eind moet komen en er niks blijft duren is het tegen de avond dan toch gestopt met regenen. Blijkbaar hadden Levi en Vicky nog geen genoeg van al die nattigheid want zij hebben dan nog maar een duik in het zwembad genomen.
Daarna zijn we gaan eten aan de jachthaven ,waar het erg gezellig was met verschillende restaurantjes en bars.
Hopelijk trekt de zware depressie die deze streek treft een beetje wegen kunnen we morgen droog door de Everglades rijden naar ons volgende hotel. PS Een van de volgende dagen zullen we ook eens werk maken om wat fotootjes ergens te plaatsen zodat men kan zien dat het hier ,ondanks al die nattigheid , echt wel erg mooi is.
Deze morgen was de zon van de partij en hebben we eerst het Holocaust standbeeld bezocht waar we werden rondgeleid door een joodse overlevende van de 2de WO. Dit monument is gemaakt voor de Joodse slachtoffers van de concentratiekampen.
Omdat de sfeer s avonds toch anders is dan overdag zijn we terug naar South Beach gegaan en zo wandelden we voorbij de tatooshop van Miami Ink (het programma van Discovery Channel )en het huis van Versace waar hij woonde en vermoord is .
Op weg naar Miami Downtown begon het te stortregenen en liepen er daardoor straten onder water. Hoe noemt men de staat Florida ? de Sunshine State?? Dat moet bedacht zijn door iemand met een erg groot gevoel van humor
Wij zijn dan maar de American Airlines Arena binnengevlucht ,de thuishaven van het basket team Maimi Heat. De zaal kon je niet binnen om te kijken maar er was een een shop aan het stadium en aangezien we een basketspeelster hebben in ons gezelschap konden we die natuurlijk niet overslaan.
Toen we buiten kwamen was de bui weggetrokken zijn we naar Bayside Marketplace getrokken. Dit is gelegen aan het water met diverse winkeltjes en restaurantjes met oa Hooters ,Bubba Gump en Hardrock café . Men kon er ook een boottochtje maken enwe kozen voor de Thriller. Een grote speedboot voor ongeveer 20 personen die eerst langs eilandjes varen en daarna naar South Beach om op volle zee alle remmen los te gooien. Drijfnat van het opspattende water en plakkend van het het zout kwamen we een uurtje later onder een stralend zonnetje weer aan land.
Onze dag hebben we afgesloten met een autoritje door Coral Gables ,dit is een chique wijk met huizen in Mediterraanse stijl. Hier is het Biltmore hotel gelegen met een prachtig zwembad waar ooit Johnny Weismuller alias Tarzan ooit nog badmeester was in zijn jonge jaren. Nog een toeristentrekker in de wijk is de Venetian Pool, een prachtig zwembad gebouwd in een koraalrotsgroeve helemaal in Ventiaanse stijl.Spijtig maar we konden enkel fotos nemen en niet zelf gaan zwemmen want het was afgehuurd door een privégezelschap .
Met het idee om dan maar te zwemmen in ons hotel zijn we teruggereden maar erg lang hebben we niet kunnen zwemmen want er was alweer een hevige regenbui die roet in het eten kwam gooien. Dat is wel een raar zicht als je vlucht voor de regen uit een zwembad terwijl je al kletsnat bent.
Omdat we morgen vroeg willen vertrekken naar Key Westen het toch blijft regenen gaan we vandaag maar eens op tijd in ons bed om fris te kunnen op staan want er wacht ons een redelijk lange rit.
maar een stad aan de Atlantische kust of de Space Coast hadden we gisteren onmiddellijk een hotel.Na het ontbijt was het de bedoeling om een flink stuk over de A1A naar het zuiden te rijden.In Amerika zijn er verschillende soorten wegen,van supertraag tot de rapste , en allemaal in dezelfde richting.Wij hadden voor de allertraagste gekozen, een mooie weg die vlak langs de kust loopt.Soms was het ook niet altijd even duidelijk voor ons hoe deze weg loopt en ondanks onze GPS reden we wel eens een woonwijk in.
)reden we naar St Augustine Historic District.
maar ook de internetverbinding is in dit hotel niet altijd even goed.
Vrijdag 13 augustus
Het reservewiel van de auto ,dat onderaan hangt ,was losgekomen. Omdat er zoiets als een verzekering bestaat hebben we via de hotelreceptionist gebeld met Alamo,de verhuurmaatschappij, en ons probleem uitgelegd. Deze zeiden dat we naar een Firestone filiaal moesten rijden om het te laten repareren.Daar bleek dat niet het reservewiel loshong maar gewoonweg gestolen was en er een kleiner wiel in de plaats gestoken was.We kunnen niet zeggen dat er in Florida onvriendelijke dieven zijn want ze stelen iets en geven iets in de plaats 
Woensdag 11 augustus
Maandag 9 augustus
