Ik begin stilaan wat pijn in m'n arm te voelen. Vandaag ben ik een stukje gaan bowlen met enkele collega's. 't Was toch weeral bijzonder lang geleden en mijn scores illustreerden dat rijkelijk. Ik ging er van uit dat erg hard gooien met die bal een positieve impact zou hebben op het aantal kegels dat omvalt, maar dat blijkt dus niet echt het geval te zijn. Anderzijds heb ik met mijn brute gooitechniek wel enkele toffe effecten kunnen krijgen. Zo wipte de bal een keertje terug uit de goot om de laatst overblijvende kegel alsnog omver te duwen. Het was lang geleden dat ik het had mogen aanschouwen, maar uiteindelijk sloeg één collega er toch in om de bal als het ware naar achter te werpen - tot groot plezier van de omstaanders uiteraard...

De hele belevenis deed me terugdenken aan de keren dat we vroeger met grootmoeder gingen bowlen. Grootmoeder kon niet meer bijzonder goed uit de voeten en liet de bal telkens weer rustig uit haar handen glijden. Ik vond het steeds geweldig om te zien hoe die bowlingbal op z'n duizendste gemak helemaal tot aan het einde van de baan rolde om daar toch steeds enkele kegels te laten omvallen. Ik had het toen al moeten beseffen: een goede techniek is veel belangrijker dan brute kracht in het bowlen. Dat is natuurlijk wel met meer sporten het geval.

Morgen zal ik het allicht moeten bekopen vrees ik. Het zal een dagje rustig aan zijn met mijn arme arm. Ik zal dan maar denken dat ik er weer wat sterker van ben geworden... De collega's lieten al verstaan dat ze tegen volgend jaar veel zullen oefenen. Ik zou ook wel willen oefenen, maar ik vraag me vooral af of dat ertoe zou resulteren dat mijn ene arm dubbel zo gespierd zou worden als mijn andere arm. Ik stel me al een arm voor zoals die van Popeye - of eentje zoals Mr. Proper of Jerommeke van Suske en Wiske... Voor het zover komt zal ik effectief nog heel wat moeten trainen.

Maar eerst mag mijn arm wat tot rust komen...