Het is hier fantastisch mooi weer. Lekker warm met een fijn zee-briesje erbij. Het leven gaat hier zijn gewone gangetje, dus veel heb ik eigenlijk niet te vertellen. Er is hier zo goed als niets veranderd tegenover de laatste keer dat ik hier was, en dat is best fijn.
Elke vrijdag komen er een hele hoop vrienden hier samen om een glas te drinken, dus ik heb heel wat oude bekenden teruggezien en meteen ook nieuwe mensen leren kennen. Een aangename afwisseling van de zware lectuur die ik tijdens de rest van de week (probeer) in mijn hoofd te steken.
Het leven is hier wel erg duur geworden. Als je dacht dat de overheid in België hebzuchtig is, hier is het nog een pak erger... 23% BTW, en de taxen op sigaretten en alcohol zijn zo hoog dat het een sterke motivatie is om met allebei te stoppen. Een pakje Marlboro met 19 sigaretten, kost bijvoorbeeld 9,60 euro... Ik heb vorige week een brood gekocht en ik was bijna 3 euro lichter... Rantsoeneren geblazen dus en zuinig zijn...
en tot slot
nog een goeie 4 uur rijden tot mijn eindbestemming...
Door de
hitte in België heb ik de nacht voor ik vertrok jammer genoeg geen oog toe
gedaan en dat heb ik mogen voelen onderweg *zwaar afzien*
Desondanks
ben ik er veilig geraakt en het lijkt wel of ik maar twee weken ben weg geweest
(hoewel het in werkelijkheid meer dan tien jaar is).
Superfijn
wederzien met alle mensen hier, die me heel hartelijk en met open armen hebben
ontvangen. Het voelt een beetje als thuis komen.
Fenka heeft
de reis ook heel goed en dapper doorstaan, ze wou zelfs niet meer uit de auto
komen en als ik mijn portier laat openstaan, duurt het geen twee minuten of ze
springt er in. Mijn vrees dat ze aan de lange autorit een slecht gevoel zou
over houden, was dus volledig ongegrond
Hoe het
hier verder is? Wel, ik laat de foto's even voor zich spreken want er bestaan
in onze taal niet genoeg adjectieven om dit prachtig stukje paradijs te
beschrijven. Slaapwel en tot binnenkort.
Het heeft heel wat meer voeten in de aarde gehad dan ik graag had gewild, maar deze nacht is het eindelijk zo ver... Fenka en ik kunnen eindelijk vertrekken naar Ierland.
Het wordt een vertrek dat ik alleen maar kan omschrijven als "vol"... De auto vol bagage, ik vol stress om aan de andere - en volgens mij nog steeds de verkeerde - kant van de weg te moeten rijden, en mijn hond vol pillen om rustig te blijven terwijl ik stress
Op deze blog zal ik regelmatig wat foto's posten en iets neertokkelen zodat mijn familie, vrienden en kennissen kunnen volgen hoe het mij ginder vergaat. Mijn eerste missie nu is echter om heel en veilig daar te geraken, dus *fingers crossed* dat de ferry niet zinkt of dat ik nergens als spookrijder wordt gesignaleerd.
Voor de mensen die me eventueel zouden missen, dat is helemaal niet nodig. Filmliefhebbers herkennen in dat verband zeker en vast deze quote: "Veur dadde goed en wel deur hed da 'k eweg zen, ston ik hier al were" (uit: De helaasheid der dingen)
Het heeft heel wat meer voeten in de aarde gehad dan ik graag had gewild, maar deze nacht is het eindelijk zo ver...
