|
Sinds gisteravond terug van Nicaragua, en hier volgt het kersverse verslag...
Heel de trip was in 1 woord super. Wat Costa Rica nooit gelukt is, daar slaagde Nicaragua wel in: we waren nog geen 10 min over de grens en dat land had mijn hart gestolen. Het is er zo anders dan Costa Rica en ik vind het duizend keer beter. Ok het land is ongelooflijk arm, maar ik vind het voor de stuk een charme. Waar Costa Rica een mengeling is tussen Centraal-Amerika en de Verenigde Staaten, in vele delen volledig op het toerisme gericht en met ongelooflijk irritante mensen die alleen maar een Europese of Noord-Amerikaanse vriendin willen versieren, is Nicaragua 100% puur.
Kort nadat we de grens overstaken begonnen de huisjes. Minihuisjes, vaak gewoon uit golfplaten, en in de tuinen spelen de kinderen tussen de kippen, de koeien en de gewassen kleren, ok armoede, maar wel fantastisch om te zien, en geloof me die mensen zien er neit eens ongelukkig uit. Er zijn daar ook zo echte ranches, ongelooflijk grote weilanden met koeien en paarden. Het landschap: grote glooiende weilanden met erachter en errond de bergen. Ook de zee en de meren zijn omgeven door bergen. Nadat we dus een hele tijd door dat landschap met die huisjes gereden waren en ik mij al absoluut verliefd voelde op Nicaragua, kwamen we aan op onze bestemming, de stad Granada. Ook daar is maar 1 woord voor: fantastisch. De stad is gebouwd in de 16de eeuw en alle huizen zijn in verschillende kleurtjes geverfd. Hetzelfde geldt voor enkele van de kerken. En je zou denken dat een stad in zo een arm land vuil is, maar niets is minder waar. Ik heb zelden zo een mooie, propere stad gezien. In het historische centrum ook helemaal geen auto's, enkel paard en kar. En de mensen zitten gezellig buiten hun deur hun krantje te lezen, super gewoon. Ze hebben daar in en autovrije straat zelfs terrasjes, iets wat je hier in Costa Rica niet vindt.
De eerste avond zijn we Pizza gaan eten en nog iets gaan drinken. Pizza kost in Nicaragua tussen 4 en 6 dollar, ongelooflijk gewoon.
De zaterdag hebben we dan een stadswandeling gedaan en hadden we tijd om wat te shoppen. Dat shoppen viel wel wat tegen want de winkelstraat is wel 1 grote overhoop, vol van de auto's en rommelwinkels, maar zelfs dat vond ik charmant (denk dat ik tegen die tijd al niet objectief meer was). Daarna ging het richting meer. Er is een heel groot meer in Granada dat vol staat van minuscule eilandjes, gevormd door een vulkaanuitbarsting lang geleden. We zijn op zo een eilandje gaan eten, daarvan viel ik nu niet echt omver, maar de toch er naartoe en terug was letterlijk ongelooflijk. Fantastisch al die eilandjes, en dan kom je families tegen die even naar een ander eilandje of naar de stad roeien. Zalig. Een aantal van de eilandjes zijn ook bewoond door rijke mensen met een kast van een huis erop en hun jacht ervoor, en 1 zelfs met landplaats voor een helicopter. Het past er niet echt tussen maarja, wie kan ze ongelijk geven... Op de terugweg zijn we lang Apeneiland gevaren, en de aapjes komen dan echt richting bootjes om te zien of er iets te eten valt. Schattig, echt niet te geloven.
's Avonds zijn we typisch Nicaraguaans eten gaan eten, een buffet dat al in de prijs van de reis zat. Daarna was het feest, volledig westers deze keer maar dat vond ik dan weer fijn want ik heb het gehad met de salsa-toestanden. Daar waren ook de meest fantastische cocktails, zo heb ik ze thuis nog nooit gedronken, voor 4 dollar, ongelooflijk. Om 1 uur was ik echter uitgefeest, het voelt hier altijd zo snel laat, en we moesten er natuurlijk ook alweer vroeg uit.
De volgende dag zijn we een vulkaan en een krater gaan bekijken, spectaculair maar niet zo indrukwekkend als Arenal, een van de vulkanen hier in Costa Rica. De klim naar de krater daarentegen was wel indrukwekkend, amai, dat was blazen. En toen ging het naar de lokale markt. Daar smijten ze de juweeltjes voor 1 a 3 dollar naar je hoofd, dus heb ik me volledig laten gaan en veel te veel gekocht, maar dat moest wel he voor dat geld. Bovendien moest ik ook een paar souvenirtjes hebben nietwaar...
En toen zat de trip erop, en wat ik bij Costa Rica na 14 weken niet zal hebben, had ik bij Nicaragua na 2 dagen, op weg naar huis schreeuwde alles in mij dat ik zou blijven. Super gewoon, heel dat land. Dus bij deze weet ik dat Latijns-Amerika mij weldegelijk ligt en dat ik zeker nog terugkeer, maar het zal dan waarschijnlijk niet Costa Rica worden. Ik heb al een lijstje van landen die ik wil zien en de kans dat ik ooit terug in Nicaragua sta is ook ongelooflijk groot. (Ik hoor er al een paar vloeken, verdikke, ze gaat nog zo ver weggaan of wat?!) Al goed dat de school in Costa Rica is en niet in Nicaragua, want ik betwijfelen of ik dan zou staan springen om naar huis te gaan.. Maar nu is dat dus wel het geval, so I'll be back soon.
Voila mensjes, tot zover mijn reisverslag, perfect getimed ook want mijn les begint over 1 minuut.
Chau (correct op zijn Spaans!)
15-12-2008 om 15:01
geschreven door evita 
|
