uitzicht over de rimutaka en heel in de verte de wairarapa
bergketen om via wellington naar de oostkust van het noordereiland te geraken, inclusief een (fijn) aantal haarspeldbochten.. bovendien vormt de gehele keten een soort van windtunnel, wat maakt dat de weg met de regelmaat van de klok wordt afgesloten voor alle verkeer
..en soms zelfs in combinatie met de breuk van een kraterwand van een bijna 2.800 m hoge vulkaan/berg!
en wat een giller.. passeer ik daar toch wel in de buurt die dag; of dat was alvast het plan..
zoals gezegd, vrijdagavond naar Auckland vertrokken, en vanochtend terug richting Wellington vertrokken (680 km) met de trein (de 'Overlander', één van de drie grote treinreizen die NZ te bieden heeft dwars door de natuur).
die trein passeert halverwege via het Tongariro National Park, waar de Ruapehu vulkaan deel van uitmaakt. ik ben echter niet tot daar geraakt: zoals gezegd, besloot de kraterwand van de vulkaan (krater die gevuld is met een meer, toepasselijk 'lake crater' genaamd..) om het deze namiddag te begeven (de activiteiten van de vulkaan/het meer werd al maanden opgevolgd, omwille van de stijgende waterlijn o.a. ten gevolge van vulkanische activiteit)!
aangezien er in 1953 een zwaar ongeval is gebeurd met de trein die langs Ruapehu voorbij komt (meer bepaald, de brug waarover de trein reed & de trein die net passeerde werden van de kaart geveegd als gevolg van een modder/lavastroom) met meer dan honderd doden, was de diagnose vandaag snel gesteld door de geologen en het leger: no way dat de trein nog verder rijdt met het risico dat de brug het opnieuw begeeft..
daar stonden we dan.. na veel vijven en zessen zijn we dan opgepikt met bussen (we moesten nog meer dan 200 km afleggen) en zijn dan een héél eind om moeten rijden om met ettelijke uren vertraging in wellington aan te komen..
