ondertussen zit ik hier een dikke maand, dus is het stilaan tijd voor een nieuwe tussentijdse balans.. enkelen onder jullie hebben me al de vraag gesteld "en, zou je je kunnen voorstellen daar 'permanent' te wonen/werken?"
to be perfectly honest, I don't know.. 't is te zeggen, kunnen wel - er zijn véél slechtere plaatsen te bedenken - willen, daar zou ik toch nog even moeten over denken..
wat de omgeving betreft, is er geen twijfel: vergeleken met het volgebouwde België is dit zeker en vast heaven on earth.. zoals de voorbije weken al aangehaald (en visueel getoond), is het verbazingwekkend hoe groen het hier is, wat elke dag een plezier is om te ervaren. ook het feit dat er 'water' in de buurt is (wat trouwens het geval is voor de meeste steden in NZ, aangezien ze quasi allemaal aan de kust liggen) is een absolute plus (één van de dingen wat voor mij ook de absolute charme van antwerpen garandeert, zoals de meesten ondertussen wel weten...).
verder is het op een bepaalde manier ook wel fijn dat wellington zo 'kleinschalig' is: je kan hier quasi alles te voet doen, de invalswegen zitten hier tijdens de spits nog niet volledig volgepropt (hoewel er sprake is van beginnend file-leed) etc. en het gaat er op een bepaalde manier allemaal heel gemoedelijk aan toe, no stress, one happy family.. het cliché dat NZers echt vriendelijke mensen zijn, is ook echt waar (met uitzondering van de buschauffeurs, om de één of andere duistere reden..)
maar dat cosy gedoe is dan ook meteen de keerzijde van de medaille: door de band genomen is het hier toch allemaal redelijk provinciaal.. ben op dat vlak benieuwd om Auckland te zien (hopende dat ik er één dezer in het weekend kan geraken..): veel groter dan wellington, en naar het schijnt de enige NZse stad 'op wereldformaat'!
voor de rest zijn er ook nog wel wat kleine kantjes aan onze NZse vrienden (met het risico om in stereotypen te vervallen..):
hoewel het grootste deel van de inwoners hier relatief recent zijn aangekomen is het verbazend te zien hoe hard ze op NZ zelf gericht zijn.. enerzijds zou je het chauvinisme kunnen noemen (wat op zich wel sjiek is, dat je op één of enkele generaties tijd echt een band opbouwt met het land en je een soort van NZ-identiteit creëert), anderzijds denk ik af en toe toch ook wel eens 'h-e-l-l-o welcome to the globalised world..'. soms zijn ze nogal freaky (ze hechten bijv. enorm veel belang aan lokale producten etc.), terwijl ze toch ook redelijk veramekaniseerd zijn (fastfood, televisie) en in TV commercials constant verwijzen naar 'european standards' (en dan hebben we het zowel over energiezuinige ovens als yoghurt met koffiesmaak...). heb soms de indruk dat ze een ietsiepietsie schizofreen zijn op dat vlak..
een tweede freaky aspect is toch wel de 'vermarkting' van alles en nog wat (de IOers onder jullie zien hier meteen het overheidsmanagement-lichtje flikkeren..): vooral op het werk is dat soms hilarisch (en soms ook gewoon ergerlijk), en bovendien op een bepaalde manier gaat het ook samen met een redelijk wantrouwen in de goedheid van de gemiddelde mens... om enkele voorbeelden te geven: als je hier iets kopiëert op het werk, verschijnt er telkens de kostprijs van de gemaakte kopies op de copier (het is me nog niet helemaal duidelijk of ik op het einde van mijn verblijf hier ook de rekening ga gepresenteerd ga krijgen, of dat het louter 'sensibilisering' is). een ander - pijnlijker - voorbeeld: op mijn bureau kan ik met mijn telefoon enkele lokale nummers bellen (die gratis zijn): gsm-nummers, nummers buiten wellington etc. zijn geblokkeerd. bij enige navraag was het antwoord: 'ah sorry, maar daar kunnen we niks aan veranderen (wat redelijk lastig is als je mensen moet bellen om afspraken te maken voor interviews...), want je zit op een bureau met PhD students en daar is de telefoon geblokkeerd, om misbruik te vermijden...' tot zover een werkrelatie die gebaseerd zou zijn op vertrouwen.. et pour la petite histoire, moet je weten dat mijn twee PhD-collega's de respectievelijke leeftijd van 36 en 71 (!!!) hebben, waarbij je zou denken dat men er gerust op zou zijn dat die geen puberaal-belgedrag meer zullen vertonen..
anyway, so far dus voor de mindere kantjes in Kiwi-land. gelukkig slaat de algemene balans zeker naar de positieve kant over!!
see you on monday, met foto's van de noordelijke regionen van het Zuidereiland..
vandaag richting eastbourne gegaan, ttz de twintig minuten ferry-varen vanuit wellington; dorpje van twee keer niks, ligt in een baai recht tegenover wellington; met wederom een fijne kustlijn.. na vier weken heb ik ondertussen de beste plekjes van wellington en omgeving gezien; volgend weekend begint het grotere werk.. zaterdag de ferry richting zuidereiland (drie uur varen) om op zondag een stuk van de 'queen charlotte track' te gaan stappen (in één van de vele natuurparken die NZ rijk is), beeldmateriaal volgt...
alle economie, public management en ontwikkelingsstudies ten spijt, komt de antropoloog in mij nog af en toe naar boven en ook dan blijkt NZ een fijne case te zijn!
lange tijd was NZ voornamelijk bevolkt met Maori`s enerzijds (de autochtone bevolking, die tss. 500 en 1200 na Chr. richting NZ kwamen) en - sinds 1800 - Europese (in essentie Britse) kolonisten anderzijds. in grote lijnen had je daarbij een onderscheid in de samenleving tussen de blanke `kiwi` cultuur en de autochtone Maori-cultuur, wat min of meer redelijk stabiel en werkbaar was (in de academische volksmond ook wel eens het `biculturele model` genoemd); over de tijd heen hebben die twee groepen een soort van `samenlevingscontract` uitgewerkt, waarbij de Maori`s een aantal speciale rechten kregen. in belangrijke mate zie je het onderscheid tusse beide groepen ook vandaag nog (fysiek, natuurlijk, maar ook op andere vlakken: Maori is bijvoorbeeld naast het Engels een officiele taal)
relatief recent (vooral sinds eind jaren tachtig, o.a. tengevolge van een actieve strategie van NZ om geschoolde arbeiders via migratie aan te trekken) is er echter een grote instroom van Aziatische immigranten op gang gekomen, wat de demografische statistieken redelijk door elkaar heeft geschud: ongeveer 70% is nu van Europese afkomst, 15% Maori, 7% Pacific en 7% Aziatisch.
naast deze migratietendens heb je de voorbije decennia een soort van revival van de Maori-cultuur en van Maori-people die hun speciale positie binnen de NZ samenleving willen benadrukken (als autochtone bevolking en dus als een minderheid met een aparte status). ze hameren op hun rechten als autochtone minderheid (wat zich bijvoorbeeld vertaalt in toegang tot bepaalde subsidie-kanalen), en willen zich duidelijk onderscheiden van andere minderheden.
als gevolg van die twee tendensen is er nu een boeiend debat aan de gang, over waar het nu naartoe moet met dat `biculturele` NZ-model en of het nu niet tijd is voor een `multi-cultureel` model (waarbij men dan wel eens wil verwijzen naar hoe dat in Europa allemaal in z`n werk gaat) en er wordt de vraag gesteld hoe ver de integratie/assimilatie van de nieuwkomers moet gaan (er zijn een paar interessante cases, o.a. van een vrouw die weigerde haar boerka af te doen tijdens haar getuigenis in een rechtzaak en de tegenpartij die dat niet pikte..).
net zoals in Europa gaat heel het immigratie- & minderhedendebat ook hand in hand met verontrustende statistieken mbt scholingsgraad, sociaal-econmische positie en criminaliteit van bepaalde minderheden
NZ (en zeker steden als Wellington en Auckland) willen zich tegenwoordig graag als cosmopolitisch profileren, maar dat belet niet dat er behoorlijk wat druk op de ketel staat.. decennia lang heeft NZ in grote mate geisoleerd geleefd tov dit soort maatschappelijke debat, maar die tijd lijkt nu defintief voorbij...
leuk weetje: tussen Australiers en NZ`ers bestaat er een soort rivaliteit, die vergelijkbaar is met die tussen Nederlanders en Belgen; de beste quote die ik tot hiertoe gehoord heb (ttz, eigenlijk is het gewoon de waarheid) en die NZers gebruiken om van zich af te bijten tov Australiers en hun underdog-positie in perspectief te zetten, is "op z`n minst zijn wij vrijwillig naar hier gekomen, Australiers zijn gewoon afstammelingen van Britse gevangenen die naar de andere kant van de wereld werden gestuurd met een ticket enkele reis.."
