Zo zeggen de
Zweden in het Biologisch station Klubban (wat klinkt als een Ikea kinderbedje)
in Fiskebäckskil (wat klinkt als Jean-Marie-Pfaff-Zweeds voor visbakkunsten)
goeiedag. Het klinkt identiek als het Engelse hey!, makkelijk toch? Sinds
zaterdagochtend zijn mijn mede-Groningers en ik al terug uit dat idyllische
uithoekje van Zweden. Per autobus is dat een stevige 15 uur rijden, plezant is
anders. Maar bon, terug naar het begin
Vorige zaterdag:
Eva maakt haar intrede in Groningen, na een nachtje pakken en opruimen thuis.
Weinig ruimte voor triomf als je je ogen nauwelijks kan open houden. Dutje.
Inkopen. Tegen de avond spreek ik af met één van de Nederlandse MEMErs, en zo
via-via met de hele groep. Toffe mensen, toffe sfeer op het festivalleke hier,
alles veelbelovend.
Vorige zondag: 2
MEMErs komen bij mij intrekken: Ginny (Hong Kong) en Katie (Georgia, USA). Zij
kunnen tot 1 sept niet in hun kamer. Pizza met de groep, nog steeds toffe
mensen. s Avonds vertrek met de bus naar Zweden.
Vorige maandag:
Aankomst in Fiskebäckskil. Het dorpje is een picture-perfect beeld van een
Zweeds kustdorpje. Dit komt omdat het hoofdzakelijk bestaat uit vakantiehuisjes
voor de rijke Zweden We worden voorgesteld aan alle andere MEME studenten, uit
alle uithoeken van de wereld.
Vorige dinsdag
tem vrijdag: We worden overstelpt met informatie. Credits, kalenders, vakken,
mentors, proffen, onderzoek, papers, presentaties, boottocht Het is genoeg om een
normaal mens gek te doen worden. Gelukkig zijn wij biologen en kunnen we er een
beetje beter tegen. Toch, het slaaptekort loopt op. Zeker omdat de sfeer er geweldig
inzit, en iedereen weet dat we maar een weekje allemaal samen zullen zitten. De
fel bespotte Student Presentations (stel uzelf voor met een powerpoint
presentatie, hoe vakidioot) blijken toch nuttig te zijn. De meeste studenten
hebben al interessant onderzoek achter de rug, of komen uit een prachtig land,
of hebben een heel parcours afgelegd om hier te geraken, of... En vaak nog
allemaal tegelijk. Ik begin terug te voelen hoe geweldig het is om bij deze
groep te horen en om deze master te doen.
Zaterdag: om half
zes s ochtends staan we aan het centraal station van Groningen. Gelukkig
rijden de bussen hier vroeger (en later) dan in België! Slapen. We proberen het
vuurwerk van Groningen Ontzet mee te pikken, en falen. Toch leuke avond.
Slapen.
Zondag: Slapen.
s Avonds kijken we naar Lauberge espagnole, op mijn aanraden, wat iedereen
geweldig vond. Slapen.
Maandag:
Uitputtend. s Ochtends in de regen op zoek naar fietsen voor Ginny en Katie
(de mijne mag ik gebruiken samen met de kamer, heel tof). Op de middag spreken
we af met de coördinatrice bij de bank, die zeggen ons om later terug te komen.
Daarna gaan we nog naar fietsen kijken en slenteren we in de richting van de
Ikea. De homes hier in Groningen zijn verschrikkelijk (vies, te duur, vol
afval, ), dus iedereen behalve diegenen met privé-kamers is toe aan een
opkikker. Als we thuiskomen zie ik voor de eerste keer sinds het interview weer
mijn kotgenootjes, nadat ik hier dus al even woon. Het is een beetje vreemd
omdat zij elkaar al zo goed kennen, maar het gaat goed*.
En zo komen we
aan vandaag, een dag van shoppen en wie-weet-wat doen voor morgen de
introductieweek begint. De eerste anderhalve week zijn niet gemakkelijk
geweest: slopend, fysiek zwaar en met korte nachten, maar de positieve kanten
zijn zo veel groter. Laten we zo doorgaan!
Groetjes uit
Groningen (dit uit te spreken met de vettigste G en R mogelijk),
Eva
*Hier moest ik
mezelf moeten tegenhouden om prima of gezellig te schrijven. Het Hollands
heeft mij al besmet
