Op de 'Open Monumentendag', ben ik met enkele vriendinnen naar Brussel getrokken. Daar hebben we ondermeer het Théâtre Royal du Parc, Cercle Royal Gaulois, Galeries Royal St Hubert en de koninklijke Muntschouwburg bezocht. 

We hebben ook een bezoek gebracht aan manneken pis.

Manneken Pis is een standbeeld dat een plassend jongetje voorstelt. Het  standbeeld is zo'n 58 cm groot. Het beeldje werd in 1619 gemaakt in opdracht van het Brusselse stadsbestuur door Hiëronymus Duquesnoy. Bij speciale gelegenheden plast hij bier of wijn in plaats van water.

Het huidige beeldje is een afgietsel van het eerste, dat in 1817 werd vernield.

Manneken Pis is wereldberoemd vanwege de legendes die om zijn persoon werden geweven. De bekendste legende verhaalt over een jongetje dat de stad gered had door de vlammen of een brandende lont te blussen door erop te plassen.

Manneken Pis heeft meer dan 200 kostuums. Hij wordt dus geregeld in het nieuw gestoken.

Mijn mening
Ik vind het leuk dat ze hem vaak een ander kostuum geven. Meestal zijn standbeelden groot maar in dit geval vind ik het enig dat hij zo klein is. Klein maar dapper! Hij heeft ten slotte de stad gered.

Het theater werd in 1855 door brand verwoest. Enkel de buitenmuren en de portico bleven bewaard. Architect Joseph Poelaert leidde de wederopbouw. In 1985 werd het gebouw uitgebreid, gerestoreerd en gemoderniseerd. In de Munt vinden regelmatig wereldrecreaties van nieuwe opera’s plaats.

De hal bleek er niet zo ouderwets uit te zien dan dat ik aanvankelijk gedacht had. Met zijn witte kleur en zijn kleurrijke vlekken kwam deze eerder modernistisch over.

Deze galerij is al meer dan 200 jaar oud. Er zijn boetiekjes, restaurants, theaters en kleine kantoortjes gehuisvest. Er is zelfs ook een bioscoop, ‘De Arenberg’ genaamd. Koning Leopold I gaf in 1837 aan architect Jean-Pierre Cluysenaars de opdracht van de Rue Saint-Hubert, een galerij te maken. De galerij die hij maakte is verdeeld in de galerijen van de koning, de koningin en de prins.

Mijn mening/ wat ik ervan vind

Het is leuk dat er in deze galerij verschillende zaken gevestigd zijn, vooral de chocoladezaak geniet mijn voorkeur. Het lijkt me wel druk om in de galerij te wonen. Ik vind het wel leuk dat het daglicht de galerij een natuurlijke lichtbron bezorgt.

Gedurende de 19 de eeuw onderging het theater verschillende restauraties en verbouwingen. Toch behield het zijn oorspronkelijke uitzicht. in 1782 werd het in de classicistische Franse stijl gebouwd naar de plannen van architect Montoyer. Het gebouw maakte deel uit van het Waux Hall complex. de schouwburg is tot op vandaag een vaste waarde in het Franstalige Brusselse toneelleven. De toneelzaal kreeg een decoratie in Lodewijk 16de stijl. 

Ik vond dit gebouw nogal donker maar het is dan ook een theater.

In 1782 kreeg Architect Lois Montoyer de opdracht dit gebouw in de stijl van Lodewijk de 16^de te ontwerpen. Het gebouw dat Waux- Halle werd gedoopt is samengesteld uit een schouwburg, een balzaal en een ontvangstzaal. Brussel besloot om het gebouw in 1820 afzonderlijk te verhuren.
Het café van de Waux-Hall en enkele aanpalende gebouwen in concessie werden genomen door de société du Concert Noble. Dat bouwde de balzaal naar de plannen van Charles Van der Straeten. De Cercle artistique et litteraire huurde het geheel in 1871 en bied sinds 1951 ook onderdak aan cercle gaulois. deze privéclub heeft het gebruiksrecht van de groene salon, de koninklijke salon, de balzaal die intact gebleven is en de lotharingenzaal.

Ik vind het goed dat mooi decoratief studwerk en pilasters bewaard zijn gebleven. Voor de rest is er weinig over te vertellen denk ik.

Op zaterdag 28 november vond het winterconcert van de koninklijke Sint-Martinusfanfare van Halle plaats. "Winterconcert 2009 Fanfare gaat vreemd … Ierland" prijkte op de affiches. Vanaf dit jaar zal de fanfare immers elk jaar tijdens de winterconcerten een bepaald land voorstellen. Dit jaar was Ierland dus aan de beurt. Zo werden er typische Ierse folksliedjes gespeeld. Er werd ook muziek gespeeld uit Lord of the dance. De speciale gast was ditmaal Rudy Velghe, een folk violist. Rudy speelde niet allen met het orkest, hij speelde ook samen met de presentator Mark Demesmaeker, die een duidelijke interesse had voor Ierse liedjes. De dirigenten waren Jan Loris en Emmanuel Reynaerts.

Waarom ik het een fijne avond vond
Het was boeiend om de muziekanten zo life te zien spelen. Het is fantastisch hoe al deze muziekiekinstrumenten verschillende geluiden produceren maar toch 1 geheel vormen. Ik vind het leuk dat ze een paar liedjes gespeeld hebben dat ik kende. Kortom ik heb me geamuseerd en kijk al uit naar het volgende winterconcert.