We hebben de drukte van Las vegas verlaten en zijn
na een rit van 270 km aangekomen in Zion, Dit nationaal park is bekend om zijn vele planten, diersoorten en rode rotsen. Dit is Natuur met een hoofdletter, met de
shuttle rijden we van punt tot punt waar we kunnen uitstappen en één worden met
de natuur, na het hectische van de voorbije dagen is dit een verademing. De temperaturen zijn hoog maar een warme wind brengt verkoeling.
Na Californie en Nevada zijn we vandaag met Utah aan
onze derde staat in de US, we zijn ook de tijdsgrens gepasseerd en zijn nu een
uur korter bij Belgie, maar daar gaan we niet van wakker liggen.
Na een stevig ontbijt vatten we de rit aan naar
Bryce Canyon, een rit van een 2 tal uur die ons langs lokale wegen door de
natuur tot de bestemming brengt, onderweg is het landschap al de moeite om in
te verblijven, rustig cruisen over Amerikaanse wegen, afstanden afleggen van 70
km zonder één keer te moeten remmen, we zijn het anders gewoon.
Bryce Canyon is weer een ander natuurfenomeen. In
dit natuurpark hebben de jaren hier rotsformaties gevormd die tot de verbeelding
spreken, op" inspiration point" kan je je fantasie laten gaan over
welke vormen er hier allemaal zijn onstaan. Je kan in deze vreemde vormen dieren,
torens of zelfs sfinxen in terug vinden, de foto's geven weer hoe het eruitziet
maar de indruk die je krijgt wanneer je hier in het onmetelijke van de deze
canyon staat kan je niet weergeven.
Na het ontbijt, waarbij we de plaatselijke regels van
het saloon volgen, brengt een rit van 450 km ons naar het volgende Nationaal
Park, de wegen zoeven onder de Chevy onderdoor, met zijn 2.4 cc benzinemotor
halen we een gemiddeld verbruik van 6.7 liter wat zeer aanvaardbaar is, de
brandstofprijzen die men hier betaalt zijn ook prettig, met 0.75 euro of 29.5 oude Belgische frank is het voordelig
tanken.
Op de middag komen we aan in Monument Valley gelegen in Arizona, meteen de vierde staat die we aandoen, en bekend
om zijn massieve rotsmassa's die boven de prairie uitsteken en uitgebaat wordt door de Navajo indianen. Een rondrit van 17 mile op onverharde wegen liet ons
toe om al het moois te bekijken Wij kennen Monument Valley vooral uit de oeroude
klassieke westerns, John Ford, Sergio Leone om er maar een paar te noemen
hebben hier films geregistreerd. Ik voelde mij Billy the kid, of één van de
Daltons. Ik zag de Indianen bovenop de rotsmassa's de postkoets begluren die
werd begeleid door John Wayne, of was het nu "Once Upon A Time In The
West" waar ik mij in bevond. Nog een geluk dat ons Carine erbij was om mij
terug op de grond te zetten.
Morgen staat de Grand Canyon op het programma, (met
of zonder perslucht)
De Grand
Canyon, een enorme kloof in de aarde, 435 km lang een breedte van gem 20 km en diepte
van 1600 m, Dit is groot en je wordt er door overweldigd. Het eerste dat we
zagen was een uitkijktoren gebouwd in 1932 toen het toerisme hier massaal op
gang kwam, binnenin is deze versierd met indiaanse schilderingen. Boven op de
toren had je een prachtig uitzicht, alleen, met een doorsnee camera kan je dit
stuk natuur niet vastleggen, hetgeen je werkelijk ziet is zoveel meer dan de
foto's. We zijn de ganse route afgereden en hebben ieder uitkijkpunt bezocht.
De colorado rivier slingert hierdoor en heeft in de loop van de miljoenen jaren
de Canyon verder uitgespoeld, men schat dat hetgeen men nu ziet 2 miljard jaar oud is.
Om onze terugtocht naar de kust van Santa Monico
niet in één keer te moeten rijden overnachten we in Boulder City, Dit stadje is
destijds gebouwd voor de huisvesting van arbeiders die de van de Hoover Dam bouwden. De Dam is genoemd
naar Herbert Hoover, de 31ste president van de Verenigde Staten, die het
mogelijk heeft gemaakt deze dam te bouwen. De aanleiding voor het bouwen van
deze dam waren de herhaaldelijke overstromingen die de Colorado rivier met zich
meebracht. Het was voor die tijd de grootste dam ter wereld, er werd met 6000
mensen 24 uur op 24 uur en 7 dagen op 7 dagen aan gewerkt, dit hield in dat ze 2 jaar
vroeger dan gepland klaar was. Door de bouw van deze dam is het "Lake
Mead" ontstaan, een gigantisch meer dat gevoed word door de Colorado en de
Virgin rivier, die op hun beurt het water uit de Rocky Mountains krijgen.
Nog altijd is de dam met haar 2074 megawatt een belangrijke energieproducent, met steden als Las Vegas en Los Angeles in de
buurt. Ze wordt ook streng bewaakt, iedereen die hier een bezoek aan brengt
wordt uitgebreid gescand.
Morgen is het een overgangsdag we rijden terug naar
de oceaan waar de temperaturen een tiental graden lager liggen, dan hier in het binnenland we zullen met 28°C toch nog tevreden zijn,
mogelijks is er morgen vanwege de rit geen blog, hou het in de gaten.
Dag 14, Terugrit Santa Monica en bezoek Venice Beach
Na de hoge temperaturen van het binnenland en een
rit van 450 km, zijn we vandaag toch nog even gaan uitwaaien op Venice Beach. De woonplaats van Jim Morrison en Julia Roberts. Het was er
gezellig druk en, buiten mezelf, lopen hier de meest vreemde snuiters rond, en
om al dat goddeloos geweld een halt toe te roepen staat er een mormonenkoor te
zingen. Je kan hier, alsof het de normaalste zaak, is marihuana aankopen.
Stralende zon, felblauwe lucht, witte stranden, Palmbomen,steile rotswanden, surfers, een aangename temperatuur,Point Dume en het Adamson House.We
zijn op Malibu Beach. Als er een paradijs is dan moet het hier wel zijn, menig
beroemde persoon, om er enkele te noemen: Richard Gere,Barbara Streisand, Robert Redford en Mel Gibson heeft hier zijn optrekje.Van
boven in hun stulpje op de rots kijken ze richting oceaan.Wie zou er hier niet
willen wonen, spijtig genoeg niet voor ons weggelegd. Het Adamson huis is
gebouwd in de 18 eeuw door de Spaanse kolonialen, ze vervaardigden hier faience
tegels met allerlei figuren en kleuren, vanaf de jaren 60 is het door de Staat
California ingericht als museum.
Vandaag deden we het rustig aan en starten met een
bezoek aan het Griffith Observatory, zeg maar een sterrenwacht, het is gelegen
boven op de heuvels van Los Angeles en geeft een zicht op de ganse stad, ware
het niet dat de "june gloom" roet in het eten gooide, een fenomeen
dat zich voordoet in California in de maand juni, er komt dan een mist vanuit
de oceaan een stuk het binnenland in gedreven en lost pas tegen de middag op.
Maar het gezelschap van een Colibri, die gewillig wou pauzeren, maakte alles
goed. Ook waren er opnames voor, naar verluid een "commercial" bezig,
de figuranten maakten hun opwachting, de acteurs werden met limo's naar boven
gereden.
Hollywood is niet veraf en de "walk of
fame" langs de Hollywood Boulevard konden we natuurlijk niet overslaan. Meer
dan 2000 beroemdheden hebben hier hun ster. België was ook vertegenwoordigd,
niet op de grond maar langs de gevel van een gebouw.
En dan voor de liefhebbers die hun vrouwtje eens
willen verwennen, één adres, Rodeo Drive in Beverly Hills, Alle bekende
couturiers zijn aanwezig dus geen probleem met afstanden. Aan iedere shop staat
er iemand aan de deur die deze voor u opent, enkel de portefeuille openen en de
visa kaart afgeven dat moet je zelf doen. Hou er rekening mee dat je wel de
gepaste auto voor de deur parkeert.
Solvang, een dorp in de US, maar dan één met Deense
roots, We hadden er al veel over gelezen maar dat het zo indrukwekkend zou zijn
hadden we niet kunnen vermoeden. We hadden dit willen combineren met Santa
Barbara maar zover is het niet gekomen, na een wandeling door het dorp zijn we terug
gestart met een bezoek aan de bezienswaardigheden.
In 1804 hebben de Spaanse veroveraars hier een
missiepost neergezet met de naam "Old Mission Santa Inés", een bezoek
aan deze missiepost was de moeite waard. Honderd jaar later hebben twee leraars
uit Minnesota van Deense afkomst hier een school met een aantal huizen
opgericht, dit was de directe aanleiding om het dorp te bouwen zoals het nu is.
We bezochten het "Hans Christan Anderson" museum en De "Bethania Lutheran Church".
Santa Barbara, de woonplaats van sterren zoals: John
Cleese, Oprah Winfrey en Kirk Douglas. Ronald Reagan bezat hier een ranch, maar
het is ook een stad met een rijke geschiedenis, hier is door de Spaanse
Fransiscanen in de US de eerste missiepost opgericht op 4 december 1786, en
genoemd naar de heilige Barbara. Later is hier dan de stad Santa Barbara
gebouwd, welke nu een zeer populaire toeristische plaats is. Wandelen in de
winkelstraten, uitwaaien op de pier in het gezelschap van een meeuw, luisteren
naar het geroep van een zeeleeuw en in de verte uitkijken op de boorplatformen.
Alles is hier aanwezig en dan vooral het aangename weer, er heerst een mediterraan
klimaat. En ik denk zelfs dat de echte Coca-Cola van hier komt.
En om "den" John Wayne uit te hangen en
rond te rijden in een blitse sportwagen met wat wiet tussen de lippen denken we
hier te blijven, het klimaat kunnen we niet meebrengen.
Onze laatste dag hier in Santa Monica, een dag om
het rustig aan te doen, enige voorbereiding te treffen voor onze terugvlucht en
een wandeling te maken op "Third Street" daar waar het drie weken
geleden is gestart, Er is een foto van het Getty museum, genoemd naar de
olieMagnaat Jean Paul Getty overleden in 1976, die er zijn kunstcollectie met
voorwerpen uit de oudheid tentoonstelt. Het gebouw zelf is een copy van de "Villa
dei Papiri" in Herculaneum. Verder zijn er nog wat sfeerfoto's van
choppingcenter.
Het was een prachtige reis die ons nog lang zal
bijblijven, Stilletjes zijn we al aan het denken of we hier een vervolg kunnen
aan geven.We zullen zien.
Hiermee sluiten we dan ook deze blog, ik hoop dat
iedereen die dit gevolgd heeft zich ook een beetje heeft kunnen inleven. Santa Monica, Seqouia, Death Valley, Las Vegas, Zion
national park, Bryce Canyon, Monument Valley, Grand Canyon, Hoover dam, Malibu
Beach, Griffith Observatory, Hollywood, Beverley Hils, Solvang, Santa Barbara
en terug Santa Monica, of 4908 km verder dan we zijn gestart. Vanavond
gaat de Chevy terug binnen en morgen nemen we het vliegtuig richting België. Om
14 uur staan we op de tarmak van Zaventem. Hiermee willen we ook de mensen
bedanken die deze reis voor ons zo aangenaam mogelijk hebben gemaakt, in de
eerste plaats Maarten die ons gegidst heeft, maar zeker niet vergeten de mensen
hier in Santa Monica die ons zeer gastvrij hebben ontvangen, Shri en Abby die
hun Cottage de laatste week ter beschikking hebben gesteld. Ook de mensen thuis die ons van en naar de luchthaven hebben gebracht, en toch wel een speciale vermelding voor het zorgen voor Floris onze hond die deze keer niet mee kon, we zijn er wel van overtuigd dat hij deze drie weken met alle goede zorgen is omringd.
)
