En last but not least Rode met zijn schutters
(4), blijft ook verweesd achter.
Maar wij vonden zelfs twee bijnamen voor Eversem
(een deel van de parochie Rode).De
Humbekenaren noemden de nabije inwoners van Eversem de slijkstampers (1) omdat ze door de slijkerige wegen naar Eversem
moesten.Bij hun waren de wegen
waarschijnlijk reeds verhard.Maar moest
ik toen geleefd hebben zou ik de Humbekenaren de hobbeltrappers noemen.De
tweede bijnaam is dezelfde als deze van Meise dorp : de klotteboeren (1).
En last but not least Rode met zijn schutters
(4), blijft ook verweesd achter.
Maar wij vonden zelfs twee bijnamen voor Eversem
(een deel van de parochie Rode).De
Humbekenaren noemden de nabije inwoners van Eversem de slijkstampers (1) omdat ze door de slijkerige wegen naar Eversem
moesten.Bij hun waren de wegen
waarschijnlijk reeds verhard.Maar moest
ik toen geleefd hebben zou ik de Humbekenaren de hobbeltrappers noemen.De
tweede bijnaam is dezelfde als deze van Meise dorp : de klotteboeren (1).
We vertrekken aan de kleine gotische kerk van
St.-Brixius, opgetrokken in witte zandsteen van de streek, met boeiend
dakenspel, ingeplant in het ommuurd kerkhof.Westertoren met steunberen en ingesnoerde naldspits.Het schip is vroeggotisch (13de
eeuw) en beschermd.Achter de kerk nemen
wij de Hoefkantweg, gaan voorbij de pastorij (nu scoutslokaal),
tussen de tuinen tot aan het oude schoolgebouw (met bungalows) De Linde.
We nemen links op de Potaardestraat , steken het kruispunt met de
Broekstraat over, en gaan rechtdoor langs de veldweg tot aan de
Birrebeek.We volgen daar naar rechts de
ruigten tot aan de poel.Wat verder
komen we op een veldweg die ons terugbrengt langs rechts op de Broekstraat.We volgen deze tot aan het ijsfabriek en
daarachter bevindt zich de ingang naar het Velaertbos.Dit begint bij het overschrijden van de
Birrebeek.
We gaan verder tot aan de brandgang die we inslaan.Op het einde nemen we links tot op de Velaert
.Hier gaan we links naast het bos.
We volgen de Velaert tot aan de Schriekstraat en
volgen deze linksaf tot de Grensstraat die we links ingaan tot de
Velaetbosweg rechts.We
volgen deze tot de voetweg links die leidt langs de wipweide van de
Sint-Sebastiaansgilde (1412).
Hier zien we links in de weide een poel en het begin
van het reservaat dat wij hopen aan te kopen.
Uffra Louisa, als ik u zo mag noemen of hebt u liever
mevrouw de erevoorzitster ?
Mij, uw nederige dienaar,
werd gevraagd nu tot u het woord te richten naar aanlei-ding van uw thans zo
stevig vaststaand besluit om deze door ieder zo zeer geëerde groep leden van de
kerkraad van St.-Brixius-Rode te verlaten en zo helaas deze leden aan hun
droevig lot over te laten. U durft nogal en ik durf dus meteen een beroep te
doen op uw eigen verantwoordelijkheidsgevoelen dat nu erg sterk moet spelen om
voortaan als erevoorzitster geen enkele vergadering te willen missen.
Louisa, hoewel u deze datum misschien niet zo graag bekend maakt, uw grote
be-scheidenheid kennende, u bent geboren op 16 december 1935; u behoort dus tot
de kranige nooit aflatende dertigers zoals bv. kardinaal Danneels, net wat
ouder dan u-zelf. Uw kleuterschool en lagere school deed u in het u zo door en
door geliefde Rode bij de Wolvertemse mevr. Reyers, bij juf Struelens uit Meise
en bij meester-schoolhoofd Ameryckx uit Rode. Als u 7 werd hebt u uw eerste
communie gedaan, een mooie dag voor uzelf en voor uw ouders in de maand mei
van1942, weliswaar in volle oorlogstijd. Jij mocht op die dag een mooi wit
kleedje dragen. Wij hebben haast hopeloos gezocht naar een foto hiervan, maar
helaas de oorlogsjaren en de nasleep ervan hebben er anders over beslist.
Gelukkig werden er later van u nog heel wat mooiere schoolfotos gemaakt,
waarvan gelukkig nog meerdere exemplaren in ons archief.
Twaalf jaar: tijd voor haar plechtige communie; de oorlog was gedaan en we
schrijven 1947. Er moest weliswaar nog gekocht worden met
rantsoeneringsbonnetjes, maar niets stond het feesten in de weg. De
normaalschooltijd in de Molenbeekstraat in Laken liep fantastisch. Velen kunnen
daarvan getuigen en deden ons allen hetzelfde verhaal:onze toekomstige
erevoorzitster uffra Louisa was een buitengewoon goede leerlinge; het zou ons
niet verwonderen dat zij vroeg of laat, - eerder vroeg - directrice zou worden
en zo is dan ook geschied !
We schrijven nu 1 september 1954, uffra Louisa overschrijdt met enige schroom,
maar toch met grote vastberadenheid de drempel van haar klas. Ze heeft alles
tot in de puntjes voorbereid en laat de leerlingskes nu maar komen. Op
diezelfde dag heeftde Italiaanse
politicus Alcide de Gasperi, - u allen welbekend van de bewuste straat zonet
zijn pijp aan Maarten gegeven.
Nu gaat de geschiedenis met rasse schreden vooruit Haar eigen schoolcarrière
neemt meteen een even goede vlucht en tien jaar later wordt de degelijke inzet
van uffra Louiza al opgemerkt door de toenmalige schepen van Onderwijs Marcel
Belgrado, die niet weinig fier is dat de gemeenteschool van Rode, zon prima
kracht in huis heeft. Toch staat ze op haar strepen en ze droomt van een
splinternieuwe gemeenteschool in Rode. Voor degelijke leerkrachten moeten er
toch degelijke schoollokalen zijn Zij alleen en zij alleen wist aan welke
lijdensweg zij dan begonnen was en ze bedenkt in stilte deze slogan: Rodenaren wees wijs, investeermee in nieuwe klaslokalen voor uw
basisonderwijs. Het was niet langer te doen, de zo slecht verwarmde
klaslokalen met grote en hoge stoven die zoveel energie opslorpten van directie
en leerkrachten.
Als ze veertig werd groeide haar carrière naar haar hoogtepunt. Om zich nog
meer te kunnen inzetten voor kinderen en collegas droomde ze stiekem van een
directiefunc-tie, die haar niet meer kon ontsnappen, niet om de baas te spelen,
dat heeft ze nooit gedaan, maar wel om nog meer ten dienste te staan van
anderen, want zo was haar leven altijd al geweest: zichzelf weggeven voor anderen tot de laatste snik. Wie weet hoe
dikwijls zij gekuist en gedweild heeft in die school, kindertranen gedroogd en
radeloze ouders ontvangen, uitgekeken naar bekwame leerkrachten; teveel om op
te noemen en dit niet enkel van 8 tot 17 u, maar heel vaak van 6 tot 23 u met
vele schoolraden, oudercomités, verslagen maken enz. zonder ophouden.
31/12/90 kwam in aantocht: einde loopbaan in zicht, ze had de
pensioengerechtigde leeftijd bereikt na 36 jaren onverdroten inzet om aan
doodgewone kinderen steeds weer het wonder te wijzen. We kunnen niet tellen hoeveel dagen dit waren en ook niet hoeveel
uren, maar het waren er ontelbaar veel en nog steeds zette ze zich in voor haar
school, die haar levenswerk is geweest. Iedereen kan dit getuigen en zijzelf
bleef daarbij de doodeenvoudige dienstbare directrice, de DDD.
Maar nieuwe levensopdrachten waren voor haar weggelegd luister .
Op 6 april 1994 werd ze verkozen als lid van de kerkraad in vervanging van
André Robaeys, nu pas overleden. Op 27 juni 1996 na twee jaar werd ze al
verkozen als voorzitter van het bureau der kerkmeesters Al één jaar later op 7
april 1997 werd ze verkozen tot voorzitter van de kerkraad en voorzitter van
het bureau der kerkmeesters en na het verschijnen van het nieuwe decreet op de
kerkfabrieken van 7 mei 2004 en op 12 april 2005 was zij al meteen de nieuwe
voorzitter, een functie die ze met vaste hand zeven jaar lang heeft uitgeoefend
tot ze na zeer rijp beraad haar ontslag heeft aangeboden op 01/01/2012..
Nog even een zicht op de verscheidene pastoors
met wie ze steeds in dienende liefde
heeft samengewerkt. Van 1993 tot 1997 met de pastoor Marcel De Pauw, die samen
met haar vele vernieuwingen heeft gerealiseerd met een veilige kerktoekomst
voor ogen. Van 1997 tot 2001 heeft ze vooral ook de humor moeten doorstaan van
Jan Arnalsteen, de vrolijke duvel-doet-al van Wemmel tot St.-Brixius-Rode. Ze
dacht eerst wel even bij zichzelf:wa
smijten zehie na binnen maar
het duurde niet lang of ze had diene deugniet in haar hart gesloten tot ze hem
met pijn moest laten vertrekken in 2001. Dan kwam er verandering,met Jan Lagae,
soms meer afwezig dan aanwezig, en er was ook nog heel even pastoor Cuong, een
sympathiek baasje.. Intussen was zij de beschermengel van ons mooie kerkgebouw
en ze is niet teruggedeinsd om naar aanleiding van Brixius 100 de onvergetelijk
mooie glasramen te laten installeren, waardoor de schattige parochiekerk van
Rode bekend raakte tot ver in het buitenland. Kort geleden heeft ze bereikt dat
deze kleurige kerkramen voor eeuwig en altijd dit sympathieke dorpskerkje
zullen blijven sieren nu ook de voorgevel en de andere gevels deskundig onder
handen werd genomen.
Welnu, zo was het leven van onze erevoorzitster steeds opnieuw nooit voor zichzelf, altijd voor het onomwonden gelukvan elkander en zo willen wij ze blijven eren en danken, loven en prijzen
een leven lang.
P.S. En de verwarming
van de kerk zul je zeggen, welnu beste vrienden, ieder van ons heeft in het
leven al iets gehad dat je niet altijd kan realiseren en waarvan je moet
blijven dromen om dit te kunnen realiseren. De grote protestantse theologe
Dorothee Sölle heeft ooit gezegd: als
je niets meer hebt om van te dromen of om naar te verlangen, dan gaat de wereld
stuk bij gebrek aan een visioen of visie.
° 22.2.1961 in Meerbeek als oudste van 5 zonen uit een
landbouwersgezin.
Zijn lagere school doorliep hij te Meerbeek en zijn middelbare studies voltooide
hij aan het H. Drievuldigheidscollegevan de paters Jozefieten in Leuven.
Hij voltooide zijn theologische studies an het Johannes XXIIIste college te
Leuven.
Hij werd priester gewijd op 14.8.1988.
Hij werd op 23.2.1997 tot parochie-administrator van St.-Brixius-Rode benoemd.
Hij was pastoor in St.-Servaas-Wemmel en St.-Godele-Hamme.
Vanaf september 1999 werd hij parochie-administrator te St.-Stephanus-Oppem.
Voordien is hij vijf jaar medepastoor geweest oin St.-Amandus-Strombeek-Bever.
Op 28.8.1993 werd het 25-jarig priesterschap van
priester Marcel De Pauw gevierd.Op
dezelfde dag werd het 900-jarig bestaan van de parochie St.-Brixius-Rode
gevierd.
Zes jaar tevoren kwam deze moraaltheoloog en missionaris van het Heilig Hart als
pastoor naar Rode.
Hij combineerde die taak met de functie van directeur van de V.Z.W. Broederlijk
Delen.
Zijn aandacht ging vooral uit naar de uitbouw van de parochiewerking.Een belangrijk initiatief was de
Ankergroep, een groep vrijwilligers die regelmatig bejaarden en zieken gaat
bezoeken en discreet een handje toesteekt waar nodig.
In het jaar 1997 heeft hij zijn taak als priester van de parochie afgestaan, om
zich volledig te kunnen wijden aan zijn functie bij Broederlijk Delen.
Marcel De Pauw was pastoor van St.-Brixius-Rode van 1.3.1987 tot 24.2.1997.
Assumptionist
° Ubeek 30.5.1916
Priester gewijd op 22.8.1943
+ op de leeftijd van 70 jaar.
Onderpastoor in Woluwe 1944-1947
Leerkracht Moraal-theologie en pastoraal 1947-1952
Leerkracht Filosofie en Psychologie 1952-1958
Leerkracht Godsdienst, Geschiedenis en Kunstgeschiedenis in het
Sint-Theresiacollege in Kapelle-op-den-Bos van 1958-1970
Medepastoor in St.-Martinus Meise van 1970-1974
Pastoor in St.-Brixius-Rode van 1974-1986
Norbertijn van de abdij van Grimbergen.
Priesterwijding 15.8.1925
Onderpastoor in Grimbergen.
Op 12.3.1948 pastoor in St.-Brixius-Rode.
Na een kortstondige ziekte Vilvoorde + 27.11.1973
Een belangrijk deel van zijn priesterleven heeft pastoor De Belder in Rode
doorgebracht.
Dat leven is zeker niet gemakkelijk geweest.
De vele nieuwe stromingen na het oecumenisch concilie hebben het hem niet
gemakkelijk gemaakt.
In de kerkgemeenschap St.-Brixius-Rode had hij een eigen stijl gevonden.Pastoor De Belder is vlug een echte Rodenaar
geworden.Fietsend bezocht hij tot zijn
laatste levensweken zijn parochianen.Hij leefde meer dan gelijk welke priester mee met het wel en wee van
zijn mensen.
° Dinter 26.5.1875
Op 12.10.1892 werd hij gekleed en legde hij zijn geloften af op 9.10.1894
Priester op 31.5.1898
In 1903 werd hij circator en nadien vicarius op 1.10.1908 in Nieuwenrode.
Op 10.3.1917 werd hij pastoor in St.-Brixius)-Rode tot 12.3.1948
Daarna op rust in de abdij van Grimbergen waar hijeen jaar later overleed.
Tot de fusie van gemeenten in 1976 bestond de gemeente Meise uit 2 parochies
: St.-Martinus Meise en St.- Brixius Rode.
Daarom wordt deze rubriek behandeld onder ErfgoedMeise.
Indeling : De parochie St.-Brixius-Rode bestaat uit 3 grote delen :
Rode
Eversem
Limbos
