Ja ja, ik leef nog hoor, het is al even geleden dat ik nog iets gepost heb op mijn blog. Vorige week had ik een nieuw bericht getypt op school, dat uren heeft gestuurd aangezien ze daar enkel qwerty toetsenborden hebben met nog extra toetsen voor de speciale letters. Maar ik had per ongeluk op een verkeerde knop geduwd, waardoor mijn bericht weg was en ik had niet de moed het opnieuw te typen, vandaar.

Het laatste weekend van september heb ik nog eens doorgebracht in de grote studentcabin, 'Studenterhytta'. Zaterdag voormiddag ben ik met de bus naar daar vertrokken en werd ik ingeschakeld om mee met de chef de pannenkoeken klaar te maken. Voor de rest van de dag was er niet zoveel werk, dus heb ik vooral gelezen. Ik was nog vrij moe van donderdag (we waren uitgeweest en het was een vrij korte nacht) en van vrijdag op zaterdag had ik ook niet top geslapen. Ik ben dus redelijk vroeg in mijn bed gekropen en zondagochtend op tijd opgestaan om het ontbijt klaar te zetten. Maar iemand was nóg vroeger opgestaan en alles stond dus al klaar, ik had dus gerust nog even kunnen blijven liggen. Thomas, één van de boardmembers (dit zijn de mensen die het daar zowat regelen en voor te zeggen hebben) ging brood bakken en ik heb hem daarbij geholpen. Best leuk om te zien hoe zelf studenten perfect weten hoe je een brood moet bakken, wat best nog wel simpel én vooral heel lekker is. Ik denk niet dat de gemiddelde Belgische student zou weten hoe je een brood bakt, hier in Noorwegen is het dus eerder normaal dat je dat weet. Als het brood klaar en wat afgekoeld was, hebben we ervan geproefd, heerlijk! Rond de middag was de chef gearriveerd en heb ik hem geholpen in de keuken. Eerst had hij een 'speciaal jobke' voor mij: ik mocht 4 grote bakken met lamsribben zouten voor het kerstdiner. Die bakken waren best wel vies met dat bloed en roken ook niet echt fris. Daarna heb ik hem nog even geholpen met het driegangen diner bereiden, dat deze keer bestond uit: zalm met een slaatje en een mousse van een soort van aardappel ("jewish artichoke" noemde hij het), gevolgd door gebakken ham met aardappel in de schil en kool en om af te sluiten chocomousse. Na het eten hadden we nog maar een uurtje om alles op te ruimen en de laatste bus te halen, wat op een haartje na gelukt is. 

De week die erna kwam was heel rustig en ik heb toen geen speciale dingen gedaan denk ik. In het weekend moest ik studeren voor mijn midterm examen, waardoor ik niet naar de Lofoten trip kon. De Lofoten zijn een groep eilanden redelijk noordelijk gelegen hier in Noorwegen en de plaatselijke Erasmus organisatie ESN organiseerde een trip naar daar. Ik wou heel graag meegaan maar ik had uiteindelijk beslist van niet te gaan door die midterm. Achteraf gezien had ik beter wel meegegaan, want echt veel leren was het niet, ik had dat gerust op maandag en dinsdag kunnen leren (het examen was woensdag). Wel jammer, aangezien iedereen zegt dat je daar MOET geweest zijn. We gaan proberen zelf een trip naar daar te plannen, hopelijk lukt het, want het wordt al redelijk snel donker hier en ook de temperatuur begint serieus te dalen. 

Vorige week stond er dus mijn midterm op het programma. Die ging niet slecht, maar het was wel moeilijker dan verwacht. De examens van de vorige twee jaar stonden online en die waren echt heel makkelijk. Het examen dat wij hadden gekregen was iets pittiger en onze verstrooide professor had ook enkele fouten staan in de opgaven, waardoor soms je volledige antwoord ineens fout was en je opnieuw moest beginnen. Ik heb de meeste dingen wel kunnen invullen, maar niet alles door tijdsgebrek en geen idee of het juist is. We zien wel, uiteindelijk was het niet zo belangrijk aangezien het enkel positief kan meetellen.

Donderdag (9/10) was er een feestje voor de verjaardag van iemand en achteraf zouden we allemaal samen de stad in gaan en uitgaan. Eens aangekomen in de stad, mochten Jonathan en ik weer niet binnen. De security aan de deur keken echt naar hun gsm om de datum te checken en vervolgens te zeggen 'je mag niet binnen aangezien je nog geen 20 bent, kom maar terug als je oud genoeg bent'. Heel frustrerend, aangezien het voor mij op die moment nog maar 1 dag was (het was al na middernacht). Sommige van onze vrienden vonden het heel erg voor ons en voelden zich precies schuldig dat zij wel binnenkonden en wij niet. Na enige overtuigingskracht van ons dat we er echt niet mee inzaten en dat zij best konden gaan, zijn ze uiteindelijk toch terug binnengegaan. Jonathan en ik zijn dan maar aan onze tocht van een uur naar huis begonnen, die dus voor niets is geweest. De bus was geen optie, aangezien het al na middernacht was. 

Vrijdag was ik helemaal in mijn nopjes, want Yannick zou 's avonds aankomen! Na een hele dag wachten, kon ik rond 20u 's avonds de bus opstappen richting de luchthaven om hem te verrassen. Het was nog wel even spannend, want blijkbaar was zijn vlucht overboekt en was hij niet zeker dat hij op het vliegtuig mocht. Gelukkig was alles inorde gekomen en was hij onderweg richting Trondheim. Hij dacht dat ik aan mijn kot op hem ging wachten, maar blijkbaar had hij (of toch zijn tante) wel een vermoeden dat ik op de luchthaven ging staan. Aangezien de laatste bus van bij mij richting luchthaven om 20u was en Yannick pas aankwam om 23u, heb ik mezelf wel even moeten bezighouden daar. En de tijd ging zo traag, ik wou dat het direct tijd was en ik hem kon zien. Uiteindelijk aangekomen was hij toch wel geschrokken dat ik daar stond en zijn we met de bus naar mijn kot gedaan, een rit van toch nog wel 40 minuten. Toen we daar aankwamen was het na middernacht en was ik dus jarig, joepie. Ik mocht mijn pakjes en kaartjes open doen die Yannick had meegenomen van thuis, heel fijn! De dag erna hebben we lang uitgeslapen en goed ontbeten, om vervolgens de stad in te gaan. Aangezien Yannick nog geen busticketje had, zijn we eerst te voet naar het centrum gegaan en daar hebben we gewandeld langs de mooiste bruggen en plekjes en even door het stad geweest. Het was heel druk, het was hier weer solden dus veel mensen waren aan het shoppen. In de namiddag is een vriend mij een appelcrumble met ijs komen brengen voor mijn verjaardag, dat was zo lekker! Ik heb echt een heel week liggen snoepen, maar je bent maar één keer jarig per jaar hé. 's Avonds zijn we gaan eten in een gezellig restaurant aan de haven, heel leuk en lekker. Ik heb zelf een cocktail gedronken, en ze hebben mijn pas niet eens gevraagd! Zondag zijn we nog even naar de stad gegaan en in de namiddag was het weer tijd voor Yannick om te vertrekken . De bus die hij moest nemen om op tijd op de luchthaven te zijn was niet komen opdagen, het was dus weer even spannend, maar hij is er toch nog op tijd geraakt met de volgende bus. Het was een emotioneel afscheid, ik zie hem nu pas terug binnen een 10 tal weken als ik naar huis ga. De rest van de zondag heb ik niet meer zoveel gedaan, enkel afleveringen van een serie gekeken in mijn bed. 

Morgen vertrekken ik voor een weekendje met wat vrienden naar Tromso (een stadje meer naar het noorden), ik kijk er echt naar uit! Ik hoop dat we het noorderlicht goed gaan kunnen zien. Ik had ook gehoopt op sneeuw, maar dat is nog niet het geval denk ik. Na dit weekend zal ik dus weer wat te vertellen hebben! 

x Leen