Ik heb weer even wat tijd gevonden om mijn blog aan te vullen.

Vorige week donderdag, na nog 2 uurtjes les te moeten volgen, zat ik op mijn kot te wachten op mama om op onze trip te vertrekken. Het weer was goed, dus het zag er naaruit een goed weekend/4-daagse trip te worden! Ik was 's ochtends nog speciaal opgestaan om pasta salade te maken voor ons, zodat we iets hadden om onderweg te eten, aangezien we een lange trip voor de boeg hadden. Rond 13u belde mama, vroeg dan verwacht, aan aan de deur. Ze was heel blij mij te zien en vroeg of ik nog even kon helpen met spullen uit de auto halen, dus ik ging mee naar beneden. Eens ik beneden was, kon ik mijn ogen niet geloven. Daar stond hij dan, Yannick, gepakt en gezakt! Beste verrassing ooit, ik was er echt sprakeloos van. Ik had totaal niets gemerkt van hun plannetje om hem mee te laten komen. Ik heb nog gevraagd of hij met ons meeging, wat een heel domme vraag was natuurlijk. Na iets gegeten te hebben en ik die nog steeds stom verbaasd was, vertrokken we met de auto richting Ålesund. We moesten onderweg enkele ferries nemen, wat best wel leuk was. Mama had er in het begin wat bang voor, maar eigenlijk was het heel gemakkelijk en meestal waren we net daar als de boot er ook was. Een deel van de weg, "Atlantic road' genaamd was echt prachtig. Er waren om de zoveel kilometer speciale stopplaatsen waar je een mooi uitzicht had op de omgeving of op de speciale bruggen. Jammer genoeg hadden we niet zoveel tijd om overal te stoppen, gezien ons strakke tijdsschema. Eens aangekomen in Ålesund, zijn we gaan inchecken in het hotel en nog snel iets gaan eten op restaurant, iedereen had grote honger, het was ook al wel 21u30. 

Vrijdag zijn we op tijd opgestaan om onze trip verder te zetten richting de Geiranger fjord, waar we vervolgens nog 2 dagen gingen slapen. Na een lekker, uitgebreid ontbijt (dat ben ik echt niet gewoon), hebben we eerst nog even in het stadje zelf rondgewandeld, maar echt groot was het niet, dus we waren snel rond. Vervolgens zijn we vertrokken richting de fjord. De weg erheen was vol met mooie uitzichten en het was vrij zonnig, perfect voor foto's dus. De weg was weer een paar keer voorzien van stoppunten met mooie uitzichten, echt prachtig! De laatste ferry die we moesten nemen duurde ongeveer een uurtje en ging doorheen de fjord richting Geiranger, waar ons tweede verblijf zich bevond. We hadden nog steeds geluk met het weer, waardoor de boottocht heel mooi was en het te doen was om boven op het dek te blijven zitten, hoewel ik toch wat kou had... In het begin zat het dek van met Japanese/Chinese/... (spleetogen) maar na een dik kwartier waren de meesten toch al naar binnen gevlucht door de koude denk ik. Eenmaal aangekomen in Geiranger, zijn we eerst iets gaan drinken in een lokale bar, echt veel keuze hadden we niet qua bar, aangezien er al veel gesloten was wegens einde seizoen. Daarna gingen we op zoek naar onze cabin voor de volgende twee nachten, die een stuk hoger op de berg gelegen was. Mama had wat bang in het naar boven rijden, zeker het laatste weggetje. Dat was namelijk een smal zandweggetje met af en toe een schaap op de weg en je kon niet zien of er een tegenligger kwam of niet. Maar na enkele keren was haar angst al wat geminderd, maar het is niet dat ze stond te springen om de auto te nemen. Spijtig genoeg voor haar, moesten we zelfs nog koken 's avonds en hadden we nog maar een klein half uur om naar de winkel te gaan voordat die sloot. Wanneer we terugkwamen van de winkel, hebben we nog een klein wandelingetje gedaan naar een uitzichtspunt over de fjord aangezien het nog redelijk vroeg was. Op onze weg zijn we vooral veel uitwerpselen, schapen en ook lama's gekeken. Die lama's hadden kleintjes en keken ons niet zo lief aan, zeker niet op de terug weg, toen ze in het midden van de weg stonden. Omdat we ze niet echt vertrouwden, zijn we een stukje door de bos moeten gaan, ten ongenoege van mama. s Avonds na het eten zijn we vroeg gaan slapen, iedereen was doodop!

Zaterdag stonden we op met regen en wat mist, waar aangezien een hele dag in de cabin zitten geen optie was, zijn we er toch op uitgetrokken om een kleine wandeling te maken. Achteraf gezien viel het weer echt nog wel mee, het regende af en toe en dan nog niet eens zo hard. Er waren vier moeilijkheidsgraden, wij kozen voor de makkelijkste. Het was toch nog vrij hard maar omhoog, maar er was een soort van trap gemaakt met stenen, wat het 'makkelijk' maakte. Na zo'n 3 km kwamen we uit bij een waterval, waar je onderdoor kon lopen. Mooi om te zien, iedereen was blij dat we toch besloten hadden naar buiten te gaan. Op de terugweg, wouden Yannick en ik wat meer uitdaging en kozen we niveau 2 om terug naar de camping te gaan. Dit hield in dat er geen mooi pad of trap meer was, maar enkel stenen in een modderig padje afgewisseld door grote gladde stenen. Niet aan te raden, die grote gladde stenen, mijn blauwe plekken op mijn been zijn het bewijs dat ze wel degelijk glad zijn. In de namiddag was ik plots heel moe en heb ik een dutje gedaan met Yannick en mama heeft in haar boek gelezen. Tegen de avond moesten we nog even naar beneden voor kaas voor het eten, en zijn we nog een vissoep gaan eten in het enige restaurant dat nog open was. Rond etenstijd was het heel mistig geworden en regende het pijpestelen, je kon de auto op de parking (nog geen 50m verder), niet meer zien staan. 

Zondag was het weer nog slechter. Harde regen en nog steeds heel mistig. Na het ontbijt hebben we nog gedouched, na zaterdagavond eindelijk de warmtelamp gevonden te hebben en het er eindelijk warm was (het was er wel degelijk koud, niet enkel Leen-koud). Rond een uur of 11 zijn we met de auto terug richting Trondheim vertrokken langs een andere mooie weg, "Trollstigen" genaamd. Jammer van de mist, wat het zicht was echt prachtig vanop de uitzichtpunten. Enkel het laatste stoppunt was het echt de moeite, zeker niet gezien de weersomstandigheden: toen we uitstapten, zei mama nog 'oh kijk, daar is de zon'. Twee minuten later is het beginnen regenen en zelf hagelen en stond er een stevige, koude wind. Maar aangezien we nu toch daar waren, wouden we tot het verste punt gaan voor het mooiste uitzicht. Eenmaal daar regende het alleen maar harder, was iedereen kletsnat en dus bevroren en het was mistig, dus voor hoever het uitzicht mooi was, zagen we het toch niet. Snel terug naar de auto, maar door de natte kleren had iedereen wel echt koud. Rond 18u zijn we aangekomen in Trondheim en hebben mama en Yannick hun valiezen terug ingepakt om maandagochtend terug naar huis te keren. Als dat gedaan was, zijn we nog iets gaan eten in het centrum van Trondheim. 

Maandagochtend ging de wekker om half 4, best wel een korte nacht dus. Mama had in de keuken geslapen op een veldbedje en ik had met Yannick in mijn kamer geslapen. Omdat ze zo'n vroege vlucht hadden en alle deuren al toe waren als we zondagavond terugkwamen van het restaurant, had ik niemand gewaarschuwd dat mama in de keuken lag, met alle gevolgen vandien. John was zijn fles water nog komen bijvullen in de keuken, half slapend in de donker. Mama had daar hand uitgestoken zodat hij niet tegen haar zou lopen, waardoor John verschrikkelijk verschoten was en geen woord meer gezegd kreeg. Ik voelde mij er zo schuldig over! Maandagnamiddag heb ik mijn dan ook verontschuldigd, maar hij moest er om lachen en hij voelde zich schuldig omdat hij dacht dat hij mama had wakker gemaakt. Nadat mama en Yannick vertrokken waren richting de luchthaven, ben ik nog terug in mijn bed gekropen, maar echt veel geslapen heb ik niet meer. 's Avonds hadden we met onze groep afgesproken om in de toren te gaan eten, pizzabuffet! Er was keuze uit 3 pizza's en je mocht zoveel eten als je wou voor 107 nok (ongeveer 13 euro), wat heel schappelijk is. Maar na zo'n 6 stukken, wat misschien juist een halve pizza was, heb ik moeten opgeven, de pizza's waren echt enorm. Nadat ik terug was, moest ik nog een tiental pagina's lezen van Fish Salting aangezien we dinsdag onze eerste meeting hadden met de professor van dat vak. 

Voor de rest van de week is er niet zoveel speciaals gebeurd, gisterenavond hebben we met de Belgen proberen vol au vent met frietjes te maken, maar echt super gelukt was het niet. De vol au vent was OK, maar frieten uit de oven zijn niet echt dat, hoewel ze met ketchup wel te eten waren. Bij gebrek aan bladerdeeg, hadden we pizzadeeg genomen als vervanging. Maar die hadden we onderaan in de oven gelegd, zonder plaat, waardoor het deeg bijgevolg zeer hard aangebrand was. Vandaag had ik geen les en heb ik redelijk lang geslapen, vervolgens naar de fitness geweest en wat voor school gewerkt. Vanavond is het 'verjaardagsfeestje' van Thomas, die maandag verjaart. Dat wordt een leuke avond! Zaterdag en zondag wordt ik verwacht in de Studenterhytta om er te werken (echt werken is het niet) als vrijwilliger. Mijn weekend zit dus weer goed vol!

Veel groetjes uit het inmiddels koudere Trondheim!