Chatten op Facebook.
Was eerst afstasten hoe ver ga ik of was het gaan we.
Maar toch voel ik een rem weer bij mezelf.
Niet toestaan dacht ik.
Maak niet dezelfde fout als zoveel jaar geleden.
Op het einde wisselen we al onze telefoonnummers uit.
Is dit het begin van iets moois.
Elke dag kijk ik op Facebook.
Of was het elk uur
Ik dacht ja hij wilt geen contact meer of is op vakantie.
Geen minuut uit mijn gedachten.
Na 8 dagen krijg ik eindelijk een teken van leven.
Je aanvaardt de vriendschap onmiddellijk reageer ik.
Dat ik zogezegd je toevallig gevonden heb.
Wat helaas niet klopte.
Maar geen reactie.
Op 5 augustus reageer je.
Eindelijk.
Ik word wakker.
Ik droomde van jou maar helaas was je niet blij om mij te zien.
De droom ging over een tv-programma en ik mocht iemand terug zien.
En ik koos jou...
Ho ho wat was je boos
Gelukkig een droom.
Even op Facebook je naam ingeven.
Ik zie je hmmmm.
Stuur ik een vriendschapverzoek ?
Want even de droom nog in mijn gedachten.
Ja,,,ik doe het
Mijn lieve vriendin wordt begraven...
Na de begrafenis ga ik iets drinken met een vriendin.
In ons cafeetje want zo voelt het na al die jaren nog steeds aan.
Ook al was ik daar maar een keer met jou.
En is er dan ook niets gebeurd tussen ons.
Maar toch gaan mijn gedachten terwijl ik daar zit steeds naar jou af...
Doordat ik af en toe je naam wel eens google ben je volgens wat ik weet een brandweercommandant.
Al honderd keer heb ik die foto's van die website afgelopen.
Maar ik vind je er niet tussen.
Ik vertrek daar nog overmand van het verdriet voor mijn vriendin...
Lang geleden maar het blijft voor altijd in mijn herinnering.
Jouw verjaardag we gaan samen iets drinken.
God waarom was ik zo verlegen.
Kriebels overal en de middag van mijn toen nog jonge leven.
Maar helaas zeg ik niets over wat ik voel.
De dag dat het schip de Herald of Free Interprise zonk.
Een triestige dag de ramp kostte het leven aan 197 mensen.
De berging is een maand later begonnen op 7 april 1987.
Op die dag ging ik iets drinken met de man van mijn dromen.
Helaas was ik te verlegen...
Ik dacht ja hij wilt geen contact meer of is op vakantie.
Geen minuut uit mijn gedachten.
Na 8 dagen krijg ik eindelijk een teken van leven.
Je aanvaardt de vriendschap onmiddellijk reageer ik.
Dat ik zogezegd je toevallig gevonden heb.
Wat helaas niet klopte.
Maar geen reactie.
Op 5 augustus reageer je.
Eindelijk.
Lang geleden maar het blijft voor altijd in mijn herinnering.
Jouw verjaardag we gaan samen iets drinken.
God waarom was ik zo verlegen.
Kriebels overal en de middag van mijn toen nog jonge leven.
Maar helaas zeg ik niets over wat ik voel.
