Even een praktische mededeling. Het zijn geen 4- of 5-sterrenhotels waar we logeren. De wifi is dus ook ondermaats. Ondergetekende maakt de blog op in een word-document, neemt hier foto's van, stuurt deze via whatsapp door naar vrouwlief. Zij typt dit over in de blog ... Om foto's op de blog te zetten moeten de foto's online 2x verkleind worden en daarvoor heb je opnieuw goede wifi nodig. Ook vanavond blijkt dit niet zo te zijn ... Sorry!

Oui, nous pouvons! (Yes, we can!)

Vanochtend waren de oogjes nog erg klein. Het was dan ook 06.00 uur. De spanning viel te snijden. Koen en Lode boden aan om de bagage in te laden zodat we vlot konden vertrekken. Zij moesten nog gaan winkelen. Het waterverbruik kunnen ze niet bijhouden. Je zou deze ritten daarom ook de fonteintjesrit kunnen noemen. Waar we ook kwamen, daar werd er gestopt. Ondertussen weet iedereen dat 'eau potable' drinkbaar water is. En wanneer het niet drinkbaar was, ging men er gewoon inzitten met de onderbenen.

Vrij snel stond de eerste klim geprogrammeerd: Col de Sentier, lengte 9 km, gemiddeld 5%, maximum 9%. Het was nog niet te heet en heel de groep reed op zijn eigen tempo naar boven. We voelden meteen dat het een zware dag zou worden ...

Na een korte afdaling volgde de 2de col van de dag: Col de Berentin, lengte 11 km, gemiddeld 5%, maximum 9%. In het bos was het aangenaam, maar éénmaal in de zon voelde je dat het weer ons parten zou spelen.

We maakten een tussenstop in een lokaal cafeetje. De vriendelijke dame vulde alle bidons met zeer fris water. Heerlijk!

De uitdaging van de dag was de beklimming van de Grand Colombier, een draak van een berg, ook vaak in de ronde van Frankrijk te zien als col buiten categorie. Deze col had een lengte van 13 km, gemiddeld 7,5 %, maximum 16%! De groep viel al snel uiteen. Iedereen klom volgens zijn mogelijkheden naar boven. Er zat zelfs een kilometer in aan 11,1% gemiddeld en de laatste kilometer was moordend steil.

Ook hier werden foto's genomen om aan vrienden en familie te bewijzen dat ze daar werkelijk waren.

De smalle afdaling (20 km!) vereiste wel wat stuurmanskunst voor diegenen die zich in het diepe lieten 'vallen'. Er werden snelheden boven 'soixante-dix' gehaald; anderen daalden rustig af en deden aan 'sightseeing'.

Wat verder vonden we een leuke locatie voor de picknick. Jeroen Meus en Peter Goossens serveerden een koude schotel met aardappelsalade. Opnieuw was dit een voltreffer.

Het is mooi om te zien dat overal waar we voorbij komen de hoofden draaien, chauffeurs aanmoedigend toeteren, de mensen ons begroeten. Overal worden we vriendelijk geholpen, ook in onze hotels.

Gebruik je gezond verstand! Na overleg werd beslist om na de pauze een aangepaste route te nemen. Eén van de cols zouden we moeten beklimmen in volle zon met zeer hoge temperaturen.

Onverantwoord ...

Spijtig genoeg was er op de alternatieve route een steenlawine en zelfs 'bikers' mochten er niet door.

Spoedoverleg vond plaats en een nieuwe weg bekeken. Uiteindelijk hebben we toch nog aan de lokale bevolking ondersteuning moeten vragen. De in te slagen weg was makkelijk volgens deze persoon.

Maar niets leek minder waar. De helling die we opreden bleek 7 kilometer lang te zijn aan 7 à 8 percent!

Het uiterste werd gevraagd van onze lichamen. Op het hoogste punt werd zelfs verkoeling gezocht in de kerk.

Vanaf hier was het nog 55 km naar het hotel. Het was een lichtglooiend landschap met een afdaling richting het meer van Annecy. Wat was het daar druk! We wriemelden ons door honderden auto's en daar was plots het prachtige meer met het appelblauwzeegroene water. Wat een aanblik!

We zochten snel een terrasje en wat bestelde bijna de hele groep: een ijscoupe. Dit bracht de nodige verkoeling. Deze bleek echter niet nodig te zijn ...

De laatste 24 kilometer verliepen nog steeds in dalende lijn, maar in de verte doemden onweerswolken op. 

Zouden we droog binnenrijden? Nee hoor, opeens gingen de hemelsluizen open. Het waren apocalyptische taferelen! Maar weten jullie wat? We hebben genoten!

Meer dan 12 uur na het vertrek, meer bepaald om 19.45 uur, draaiden we de straat in van Hotel Genève (met airco!). We hadden 166 km met toch nog steeds 2801 hoogtemeters. Snel werden de fietsen opgeborgen, de kamers verdeeld en de koffers uitgeladen. Meteen douchen was nu de boodschap.

21.00u: Dinertime! Als voorgerecht kregen we tabelé. Daarna konden we ons 'vergrijpen' aan pasta met kaas en kip. Het dessert was een caloriebom, een bol ijs met een crunchy toplaag.

22.30u: Briefingtime! Morgen is het al rit 7 van 8 met 144 km en 4216 hm. Wat de gaat de tijd hier snel! Er staan onder andere de beklimming van de Madeleine en de Telegraph op het programma. Opnieuw moeten we aan de bak.

23.00u: We keuvelen op het afgekoelde terras nog eens na over deze dag die voortaan in ons geheugen gegrift staat. Elk lid van de groep heeft daar wel zijn eigen redenen voor.

00.00u: Het is vrijwel muisstil. Hier en daar horen we wat gesnurk. Slaap lekker!