7.15: le petit déjeuner. Iedereen verscheen vanochtend fris en monter aan de ontbijttafel. We zagen meteen dat het goed kwam: stokbrood, allerlei soorten gelei, choco 

(Nutella), verse Serannoham, yoghurt en zelfs streekgebonden kaas. Onze spieren kregen alvast de nodige vitaminen voor de pittige eerste kilometers van de dag.

Voor het vertrek werden de fietsen een beetje opgeblonken na de regenbui van gisteren en de kettingen werden voorzien van Squirt. Het inladen van de valiezen vroeg nog wat oefening, maar oefening baart kunst, niet waar?

Stipt om half 9 reden we Haybes buiten. We volgden nog een tijdje de loop van de Maas.Toen we uiteindelijk het dal uitklommen kwamen we in een andere wereld terecht; het leek wel een wereld van goud met die honderden korenakkers. Dit is inderdaad de graanschuur van Europa. Boeren met tractors en pikdorsers waren druk in de weer. Het werd regelmatig stil in de groep. Iedereen genoot op zijn eigen manier van dit idyllisch landschap.

Het klimwerk tijdens deze rit viel vandaag erg mee. Het was een overwegend glooiend landschap. Het leek wel of we op de kermis in een klassieke rups zaten: op en neer, op en neer, ... .

Op 53 km was de eerste stop. Ons 'team d'assistance' kon de plek opnieuw niet beter kiezen (afgezien van de koeienvlaaien ...). Bidons werden gevuld, repen aangevuld en we zetten onze tocht verder.

12.55: Lunchtime bij meneer pastioor! Hoek om en daar waren onze begeleiders. De tafels (in de schaduw van een boom naast de kerk) stonden gedekt met overheerlijke pasta gemaakt door 2 Koerselse sterrenchefs. De ene luistert naar de naam van een meisje dat in de tekenfilms in de Duitse bergen gaat wonen bij haar strenge opa en de andere was een grote hit van Sam Goris. Ra ra ... . De borden werden meer dan één keer vol geschept en als dessert was er nog zelfgebakken cake van een Koerselse kokkin. Zij luistert naar de naam van de Nederlandse zangeres die ooit een wereldhit had met 'Girl'. 

Na een uurtje waren we opnieuw vertrekkensklaar; de afwas lieten we aan de anderen over. Hun werk wordt door de groep erg gewardeerd.

We zaten onder het snelste tijdschema wat er voor zorgde dat de 'camionnette' tijdens het laatste stuk tevergeefs op ons wachtte bij de laatste voorziene stop. Dan maar recht naar onze eindbestemming!

Eénmaal aangekomen (al om 16.20 uur!) kregen we een heruitgave van onze aankomst in 2016 in Belfort. Wat een beeld: Met de fietsen door het hotel naar een geïmproviseerde fietsenstalling! Hotel Renard bleek een modern hotel te zijn met verzorgde kamers en alle voorzieningen.

De ene ging onder de douche, een andere deed een dutje, een groepje vond een leuk terras en Jos haalde zijn massagetafel boven.

Om half 8 werden we verwacht in restaurant 'La bourse' op een tiental meter van het hotel.

Wordt vervolgd!