|
ZA, 20 / 07 / 2019 - 22:59
Verslag rit 1 : Koersel - Haybes
Om half 8 stonden de eerste mensen al voor de deur van de Remise, waar we getracteerd werden op een heerlijk ontbijt met o.a ovenverse broodjes en spek met eieren. Op die manier konden we samen met onze familie en vrienden op een gezellige manier afscheid nemen. Het vertrek leek op een gewone clubrit want Mark was zoals steeds de allerlaatste... . Maar niets was minder waar: je voelde de stress voor het onbekende. Na de obligate groepsfoto, gevolgd door de laatste knuffels en kusjes ( hier en daar ook gevolgd door een traantje ), werden de neuzen ( lees: fietsen) in dezelfde richting gezet, de gps opgestart en de meute zette zich in beweging onder deskundige leiding van Stefan.
We werden vergezeld door 10 anderen clubleden : Jarne, Johny, Cyriel, Dirk, Ronny, Davy, Jannes, Mark, Luc en Benny.
Het duurde slechts 5 kilometer alvorens we voor de eerste keer voet aan grond moesten zetten; wie stond er plat? Erwin! Voor de rest verliep het eerste deel zonder problemen.
Ondertussen gingen Koen en Lode, onze vaste begeleiders, de sandwiches halen voor de lunch in de namiddag bij bakker Verdi.
Na 50 kilometer hielden we stand bij een gerestaureerd standbeeld in Neerwinden. Dat was ook het moment om afscheid te nemen van onze extra belgeleiders. Bedankt jongens!
We trokken verder richting Walllonië, dit was duidelijk merkbaar aan de staat van de wegen. Het leek vaak of we over kasseien reden... . na de afdaling naar Marches - Les - Dames fietsten we langs de Maas om de Citadel van Namen te beklimmen. Bijna op de top , stond onze volgwagen opgesteld. Tijd om de verse sandwiches te veroberen met beleg naar keuze: hmmm!
We waren klaar voor deel 3 dat achteraf het zwaarste deel van onze eerste trip bleek te zijn. Het waren maar korte puisten, maar we haalden gemakelijk percentages van 10% en meer.
Onze laatste stop van de dag was op 135 kilometer. Geen café in de omstreken te bekennen, maar de voorbereidingen van een dorpsfeest boden soelaas. We waren verpicht om de fietsen op de grond te leggen omdat er op dat moment een felle wind waaide en wij hadden hem tegen! Als verrassing ( dubbele 'r' hé Heidi) toverden Koen en Lode rijsttaart tevoorschijn.
De laatste 35 kilometer richting Haybes gingen voornamelijk in de dalende lijn, steends geflankerd door de Maas.
Op 15 kilometer van het einde gingen de hemelsluizen toch nog open; we schuilden nog even onder een bruggetje, maar tevergeefs. we waren drijfnat, maar dat deerde ons niet.
Uiteindelijk bereikten we het hotel om half 6. We namen even de tijd voor verfrissing en daarna kreeg ons strijdros zijn slaapplaats voor de nacht. De kamers werden verdeeld en iedereen trok zich terug voor een verfrissende douche, een spoeling van de kleding, inname van de 'recoveryshake ' enz.
Een lang gedekte tafel in het restaurant betekende maar één ding; tijd voor het diner! De aperitief van het huis was een bosbessendrankje. Als 'amuse - geuelle?' kregen we gazpacho met geitenkaas. Het voorgerecht was een salade met paté, salami en carpaccio. De tagliatelle met kip en champignons snaakte heerlijk. En om het geheel af te maken werden we getrakteerd op een trio van cake, ijs en een mousse van mint. De buikjes waren rijkelijk gevuld!
Een korte wandeling om alles een beetje te laten zakken viel letterlijk in het water. Een deel zocht de kamer op. De anderen vonden nog plaatst op het terras en haalden herïosche verhalen boven van voordbije fietsrejzen.
Morgen staat er 169 km op het programma richting de Champagne-streek. Als dat maar goed komt!
De wifi is hier niet te doen ... sorry ...
Tot morgen!
|
