23-11-2007 om 22:47 geschreven door ElWimpathico  

Vermits ik wekelijks toch wat kilometers afpleur (bijna 180 werk-terug), is het aangeraden goed op de hoogte te zijn van de mogelijkheden van tankstations op de weg van en naar het werk.

Hier zitten bijkomend een aantal uitdagingen aan:
Uitdaging 1 Het juiste tankstation:

Onze wagens zijn verkregen met operationele lease, d.w.z. met tankkaart en dus met een bepaald merk, in ons geval Q8.
Nu is het zo dat Q8 twee concepten heeft, de onbemande site (Easy) en de reguliere stations met winkeltje e.d.
Van de eerste soort ben je vrij zeker van het voortbestaan, de tweede soort heeft een extra menselijke factor nl de franchisenemer en eventueel personeel. Dit zorgt ervoor dat ze toch iets winstgevender moeten zijn dan de eerste.

Uitdaging 2 Ze vinden en er geraken:

De weg van thuis naar hier, is buiten een stukje Brussel eigenlijk voornamelijk autostrade en je hebt dus geen zicht op de tankstations langs de zijwegen. Diegene op de autostrade zijn geen Q8 stations.
Vanochtend toen ik vertrok gaf de autonomiemeter nog 70km aan voor mijn tank leeg was. Met een eenvoudige vergelijking (afstand werk > autonomie brandstofpeil) kom je dus al vlug tot de constatatie dat je moet tanken.
De pompen dicht bij huis weet ik liggen en daar is dus geen uitdaging aan.
en route....

Uitdaging 3 De file:

Ik vertrok om 5u40 en dat is randje af tussen een beetje bumperen tegen 100Km/u of echte file. Je begrijpt als ik ergens 10 minuten moet uittrekken om even om te rijden, te tanken en dan weer op traject te geraken dit onvermijdelijk uitmondt in file doen.
1 probleem: ik HAAT file, file is de perfecte manier om mij te veranderen in een stresskonijn. Je verstijfd mentaal en fysiek, de apothekers zouden je verzekerd linken aan alle nep via*ra die momenteel circuleert en waar blijkbaar ook nog de helft van werkt.

Uitdaging 4 De GPS:

Mijn wagen is nog +- 4 maand oud en de GPS data is vrij up-to-date. Dit heeft mij zelfs op een aantal gelegenheden aangenaam verrast, je weet wel recente veranderingen in je omgeving die toch al vermeld zijn.
In het geval van tankstations, zeker van de 2e soort, ligt dit iets moeilijker. Regelmatig lijken de tankstations verdwenen ofschoon ze in de GPS aangegeven staan.

"Indien U deze uitdagingen niet aanvaard, krijgt U geen lunchpakket en verliest U de immuniteit voor de eilandsraad"

Onderweg, zo goed als niks file. Een beetje vertraging in Aarschot en Holsbeek, waarvan je niet kan verstommen dat men daar regelmatig kont-aan-kont staat. Kontich en Aartselaar zou nog in de buurt moeten liggen en Retie als tussenstop.

Verder de E40 af en met enig stijgend stressniveau zie je je bereik zakken in schijfjes van 10km. Je boordcomputer pest je regelmatig door herhaaldelijk please refuel aan te geven en het gele pomptekentje veranderd in rood.
De ring gehaald en met nog 10km autonomie de Brusselse tunnels in.

Eerste stop ergens in St Stevens Woluwe, tankstation nergens te bespeuren...weg...vaporised....foetsjie
Tweede stop Havenlaan aan Tour&Taxis, pompstation moet waarschijnlijk in het water gevallen zijn of met een boot verplaatst. Het is er in elk geval niet meer.

Start-Stop-start-stop-rood licht-inhaal manoeuver-stop-rood licht-start-pruts aan GPS-zoek bijzonder locatie in omgeving van positie-scroll door lijst van tankstations op zoek naar Q8's-filter de reeds verdwenen stations eruit-stop-rood licht-start.
Zoiets vreeeeet aan je benzine, nog 0km autonomie.... hahaha sukkel dat wordt duwen...gniffel.
Had ik nu toch maar niet de vrouwelijk blondine stem aanstaan bij de GPS, eerst was het leuk maar nu....

Derde stop, Q8 easy.............juich. De meest betrouwbare onder de Q8's. Meteen een record gebroken door een volle 70 liter Diesel in mijn knol te gieten. We genieten samen na, mijn wagen en ik, van dit intense moment.

Immuniteit en gratis een weekje temptation island.

--W

PS: Ik weet dat er collega's van het Antwerpse dit nuttig gaan vinden: Hij ligt op de ring richting koekelberg, zorg dat je voor Sainctelette uit de tunnels bent en volg (dus buitentunnels) verder richting Koekelberg tot ongeveer 300m na Sainctelette aan je linkerkant.

22-11-2007 om 07:47 geschreven door ElWimpathico  

dedju dedju,

eergisteren mijn knie gestoten en vandaag deed ze nog meer pijn dan gisteren. Net nu ik ging beginnen met mijn voorbereiding voor The Iron man. Het voelt momenteel echter meer aan als patattenzakman van het grote en lompe type.

Over oud gesproken, Vandaag leuke en minder leuke momenten beleefd.

Bij de leuke kan ik zeker vermelden dat ik na al die jaren nog eens iets gebouwd heb in ons vertrouwd CRM pakket. Bij de voorafgaande gesprekken met de klant had ik een belangrijke (daarom niet minder ridicule) business requirement over het hoofd gezien waardoor er een klein stukje werk niet ingeschat was.
Aangezien we eind volgende week moeten opleveren, vond ik het opportuun om zelf de mouwen op te stropen en onder het motto "Wie op zijn gat zit kan geen blaren verbranden", terwijl ik dit vrij gemakkelijk met een smoesje had kunnen afschuiven naar een van de ontwikkelaars.

Het gesprek gaat dagelijks van P-magazine tot gadgetfruit, en omdat ik ook niet van alles even vlot kan meebabbelen is het soms wel leuk dat je de jonkies kan tonen dat je ook nog weet waarover je het hebt tijdens het delegeren van werk.

Aan de slag dan maar, en hopen dat het fingerspitzengefühl van weleer nog niet regressief achter de knokels is teruggetrokken zoals het met de haarlijn van de mensen steeds vaker het geval is. Omdat tijd niet on our side is, toch maar wat links en rechts gevraagd hoe nu weer juist die syntax is van dat code statement.

Geloof me als een oude rot in het vak een paar jaar zich niet meer bezigt met de opbouw van iets gaan er ook randjes van sleet aan zitten. Vergelijk het maar een beetje met Koningin Fabiola dat al jaren voorlichting geeft, veel prins(es)jes zou ik uit die hoek ook niet meer verwachten. Of neen die schreef sprookjes en niet meer was nooit, maar je weet wat ik bedoel.

Na wat finetuning en testen is het stukje dan toch klaar, en op een of andere manier ben je toch trots dat je iets werkend aflevert. Het kind in ons gaat nooit weg, en gelukkig maar.

Het slechtere deel speelde zich af buiten de gebouwen waar ik rustig een sigaretje stond te roken, toen er een of ander snotter op me afliep.


Hij: Donne-moi une cigarette (lees gebiedende wijs)
Ik: Had je het nu beleefd gevraagd dan had ik het zeker overwogen. Dat lees je goed, in zulke omstandigheden smelt al mijn Franse vocabulaire onverklaarbaar weg.

Hij loopt weg om minder dan een minuut later terug te keren en me aan te kijken alsof ik Vlaams stuk hondenexcrement zijn Brusselse stoep stond te bevuilen. een paar eeuwen terug had hij er zeker aan toegevoegd Bruxelles, c'est moi zonder noodzakelijk Lodewijk te heten.

Het moment dat volgde moet een hoog Frank Drebin gehalte gehad hebben en ontaarde in een wedstrijd chinees fijnoogkijken. Op dat moment ontpopt hij zich tot ware polyglot en switcht naadloos van Frans naar Ara-Frans: Kesketoeregarde !? alhoewel mijn gedachten zeiden: Niet veel, en ik ook niet direct op een yo-momma grap kon komen, kwam er iets in de trent van: Ga werken, want geld is toch de meest zekere manier om aan sigaretten te komen.

Hij bedenkt zich niet en als een miniatuur Cassius Clay, gooit hij zijn rugzak op de grond en komt met gebalde vuisten op me af. Wottafok, ik ben hier toch in Brussel en niet aan de kust, aan de kust mag je iemand neersteken voor een sigaret...we zijn in Brussel en een MP3 speler heb ik niet op zak.

Mijn initiele irritatie en de gaspit van mijn bloed wordt hoger gedraaid. In chemie hebben we vroeger geleerd dat bij opwarming stoffen zich uitzetten doordat de moleculen steeds verder van elkaar gaan trillen, dit laat ruimte voor andere dingen...adrenaline.
Ik gooi mijn sigaret weg en grijp naar de aansteker in mijn broekzak om de veerkracht van mijn vuist op sportvering te zetten....uiterst hard doe ik mijn best om niet de eerste slag te geven alhoewel hij blijft provoceren.
Ik duw hem tot 2 maal toe van me weg, omdat hij zo dicht bij me kwam en onze residentiele huidmicroben al au-pair afspraken aan het maken waren.

Dit moet hem toch een beetje geintimideerd hebben want hij verschiet dat ce vieux mec zich niet laat doen. hij besluit ego-wonden likkend af te druipen en knijpt hierbij zijn ogen zo fijn dat ik hoop dat hij de paal niet gezien heeft.

Ik wil van deze gelegenheid dan ook de +- 40-jarige man met baard bedanken om weg te wandelen terwijl hij de hele opstoot toch van begin af aan meegemaakt heeft. Je bent een even grote held als onze Vlaamse politici in het zog van Madame Non.

Al bij al goede afloop van de dag, je maakt wat mee zo in onze hoofdstad. Mean Ol' folks Rule....

--W

20-11-2007 om 21:16 geschreven door ElWimpathico