Ik ben ElsVI
Ik ben een vrouw en woon in Eppegem, Zemst (België) en mijn beroep is energieconsulente.
Ik ben geboren op 12/04/1981 en ben nu dus 44 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, computer, badminton,....
Welkom op mijn blog!
Dagboek van mijn leven
04-08-2012
Gezellig avond
Hoi hoi hoi,
Gisteren werd ik opgebeld door Veerle, de verpleegster, die een e-mail had gestuurd naar de dokter...
Zij hebben samen over en weer ge-emaild, en dat terwijl de dokter op vakantie is!!! Ik word dus verwacht op woensdag 8/8 en word geopereerd op donderdag 9/8.
Gisterenavond hebben we een gezellige avond gehad. Dank je wel Heidi en Steven, Bianca en man, Nathalie en Carine.
Daarnet naar het ziekenhuis geweest. Ik dacht: goh zeg nog een paar administratieve dingetjes enzo... maar dat was het niet.... Integendeel!
Ik kom bij de verpleegster van de anesthesist terecht en deze vertelt me dat ik niet op 8 augustus word geopereerd maar dat ik op 9 augustus sta. Tiens zeg ik: dat was aangepast vorige keer, ik ben namelijk van dokter veranderd...
Die mevrouw belt dan naar zowat het hele ziekenhuis, en pech voor mij, woensdag 8/8 is er geen ok meer voor mij. Dr De Vogelaere heeft dit niet vastgelegd. Totaal vergeten door te geven. GRRRRRRRR
Het ergste van al is nu dat ik dus niet weet of ik wel op 9/8 kan geopereerd worden, er is enkel nog een plek vrij na 15u en ze weten niet of de chirurg dat wil... zo veel patiënten op 1 dag. MAW: tis een kloteziekenhuis. Kan er niets anders van zeggen. Ik ben al bezig sinds 20 maart van dit jaar en het is zeker niet de eerste dat er iets misloopt met mijn afspraken.
En je zou denken: dan bellen ze toch Dr De Vogelaere op om te vragen of 9/8 wél gaat voor haar: dat gaat niet, ze is met vakantie!!!!!
Ik heb nu een telefoonnummer meegekregen om haar maandag 5/8 te contacteren om een oplossing te zoeken.
Ok, dat was afspraak nummer 1 vandaag. Afspraak nummer 2 was de dokter zelf ( anesthesist).
Een beetje aframmelen: heb je suiker ( jij weet dat beter dan ik), heb ik hartkloppingen ( deuh ik heb zonet een papier ingevuld???), nog ne keer: heb je suiker?
Jajajaja, zo wil ik ook mijn geld verdienen???
Tot overmaat van ramp zegt ze op het einde:
Jij hebt nu een afspraak met de endocrinologe waaaaaant je maakt pieken bij je suikertest....
Je had mijn gezicht moeten zien... Verbazing alom want twee weken terug was alles in orde met me?
Ok daar gaan we: afspraak 3: de endocrinologe:
- suiker is ok maar je staat aan de voordeur van diabetes te hebben ( maak pieken ) - heb een teveel aan mannelijk hormoon, vandaar mijn buikvet en acne ( ocharme heb er ééntje ) - cholesterol veel te hoog, normaal moet dat 190 zijn, ik heb 231 - ik heb een tekort aan vitamine D
Ik dacht dus kerngezond te zijn, ondanks het teveel aan gewicht. Ik stond even met mijn mond vol tanden, want dit had ik niet verwacht vandaag! Ik moet zeggen dat ik redelijk veel twijfels had paar weken terug ivm de operatie. Nu weet ik dat het alleen maar mij vooruit gaat helpen en als ik nu niets doe: dan ga ik nog meer afzien.
Pffff Wat een ***dag en het is ook al veel te warm.
Het begint te korten nu. Nog 5 dagen en ik word in het ziekenhuis verwacht.
Spannend hoor allemaal.
Schrik heb ik niet echt. Ik heb meer het gevoel : laat maar op mij af komen.
Het gaat goed doen om eventjes alleen maar aan "ik" te denken. Egoistisch klinkt het he! Maar zo voel ik het toch aan. Een nieuw leven, en heb er meer dan 1 nachtje over nagedacht.
Een paar weken eerder had ik echte schrik, over het onbekende meer, want dan is het toch eh!
Ik besef nu al wel, dat als ik niets doe, dat ik binnen 5 jaar niet meer uit de voeten kan, en oh jee ben lelijke buikstriemen aan het krijgen.
Dat wil toch zeggen dat ik maar blijf verdikken.
Ik wil er komaf mee maken, met al dat vet en die fysieke ongemakken. Heb er genoeg van.
Wil terug gezond zijn.
Ergens bezie ik het ook als straf. Voor al diegene die denken dat een operatie de gemakkelijkste weg is:
ik hoop dat jullie nooit in diezelfde situatie terecht komen. De beslissing om een operatie te ondergaan vergt veel moed en lef.
Er zijn complicaties en je kan er zelfs dood aan gaan. Dat was bij mij psychisch toch wel het zwaarste waarover ik twijfelde.
Ik heb besloten er niet over te liegen. Ik krijg een operatie, ja, en ik moet heel mijn leven omgooien. Neen, ik WIL mijn leven omgooien, maar alleen kan ik het niet. Deze operatie is een hulpmiddel om gezond te eten en al die overtollige kilo's kwijt te spelen.
Vandaag gaan we naar de endocrinologe ( al weet ik niet goed waarom) en ook naar de anesthesist.
De kinderen zijn hier op de hoogte van mijn plannen ondertussen. Heb toch wel gewacht ot ik zekerheid had dat alles ging doorgaan. En verbazingwekkend: alleen maar positief. Ze willen ook dat ik terug fit word. Zeker Matthias kijkt er naar uit. We zullen, zodra ik beter ben, elke dag een half uurtje gaan bewegen. Fietsen, wandelen, zwemmen,.... Hij natuurlijk heel tevreden Laura iets minder, ik hoop dat dat betert...
Laura iets minder, ik hoop dat dat betert... 
