Het leven is lijden. Zelfs voor een juffie van het poepsjieke advocatenkantoor Almachtige, Huppelkont, Lawaaimaker en Partners. Want nog maar pas is de zomer begonnen al is er net nu plaatselijk niets van een opwarming van het klimaat te merken of de woonplaats van schrijfster dezes staat volop in de mediabelangstelling. Niet dat het hier direct een tweede Charleroi dreigt te worden, maar toch struikelen dezer dagen de cameraploegen elkaar voor de voeten. Om het over de mobiele radioverslaggevers maar eventjes zedig niet te hebben.
Oorzaak van dit alles is niet schrijfster dezes. Niet dus. Je mag van schrijfster dezes geen al te hoge pet ophebben, maar zo vilein is ze nu ook weer niet. Neen, de stichter van alle Roeselaarse onheil is een omhooggevallen sportjournalist, die zowaar de Tour de France wil laten starten in de stad van de Burgerking. Terwijl zelfs het kleinste kind weet dat de Ronde van Frankrijk start in de Britse hoofdstad. Ze zouden beter spreken van de Ronde buiten Frankrijk.
Maar niet getreurd, die koninklijke pipo wil Vlaanderen opzadelen met een Tourstart. Had hij dit voorstel geformuleerd in zijn eigen haardstede, men had hem met pek en veren tentoongesteld in het heemkundige museum. En dus moet Roeselare eraan geloven, nu onze Burgerking in een flagrant moment van zinsverbijstering Roeselare op de wielerkaart wil zetten. Een fata morgana in het Vlaamse polderlandschap. En dat bij dit ruige zomerweer van dit ogenblik.
En wat moet Roeselare presteren om ervan af te zijn? Och, een paar akkefietjes organiseren:
1. De Arc de Triomphe waarheidsgetrouw namaken op een schaal van 1 op 4
2. Minstens 5.000 mensen in een rode bolletjestrui het straatbeeld laten ontsieren
3. Duizend mannenbenen met wax ontharen
4. Een parcours van 1 kilometer in wit, rood en blauw versieren
5. Een ploeg van minstens 10 personen van op de top van de Mont Ventoux laten terugfietsen naar Roeselare
Schrijfster dezes wil er nog eentje aan toevoegen: onderwerp alle aanwezigen aan een psychiatrisch onderzoek, met extra aandacht voor gebruik van psychedelische middelen.
Ooit zong een baardige bard het de eeuwigheid in: er komen andere tijden. En als het al niet profetisch bedoeld was, het is in ieder geval toch maar uitgekomen. Schrijfster dezes stelt het vast: het zijn andere tijden!
Eeuwen geleden kwam Mozes in zijn eentje en neen, dit is geen dt-fout de berg af, met onder de arm twee stenen tafelen. Netjes gebeeldhouwd met zegge en schrijve tien geboden.
Eeuwen later kwam kardinaal Martino neen, niet die van het broodje de trap van Sint-Pieter af, met onder de arm 56 bladzijden. Netjes geprint in Verdana 8pt met zegge en schrijve tien geboden voor de zondige automobilist.
Kijk: dan gaat het hartje van een beetje juffie bij het poepsjieke advocatenkantoor Almachtige, Huppelkont, Lawaaimaker en Partners feller slaan. Hoe meer wetgeving hoe beter. Wat extra paragrafen en bissen, tertios en quaters en een doorsnee juffie gaat door het lint. En zon Vaticaanse prelaat met 56 A4tjes voor ocharme 10 geboden, het opent nieuwe perspectieven voor het poepsjieke advocatenkantoor Almachtige, Huppelkont, Lawaaimaker en Partners. Straks mogen de zondaars bij de juffies te biechten gaan
Er zijn van die momenten in het leven dat je in een mollengat zou willen kruipen. Niet dat dit juffie van het poepsjieke advocatenkantoor Almachtige, Huppelkont, Lawaaimaker en Partners daar last van heeft. Als er iets is waar schrijfster dezes niet mee gezegend is, dan wel met een minderwaardigheidscomplex. Of een Oedipoescomplex. Om over een Electracomplex maar zedig te zwijgen.
Maar nu Electrabel de kat de bel aanbond en aankondigde dat ze manu militari en eenzijdig de energietarieven fors zou doen stijgen, is schrijfster dezes tot een onthutsende vaststelling gekomen. Zij heeft nog altijd Electrabel als energieleverancier! Je zou voor minder in een mollengat kruipen Ga je door het leven als een bewuste groene meid. Je recycleert je een wereldrecord, je levert han- en spandiensten aan de groene beweging, je laat geen kans onbenut om de aarde af te koelen, blijk je Electrabelklant te zijn
En daar moet schrijfster dezes nog wat mee leren leven. Want ook al is de energiemarkt open, je kan zo maar niet van vandaag op morgen Electrabel de bel aanbinden. Laat staan ze kortwieken. En dus moet schrijfster dezes nog effen genoegen nemen met vuile stroom. En te duur aardgas.
Want hoe ecobewust je ook bent, helemaal zonder kan je niet. Zelfs in een mollengat.
Ik ben Elisabeth Pieters, maar zeg maar Els
Ik ben een vrouw en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is secretaresse bij een poepsjiek advocatenkantoor.
Ik ben geboren op 01/04/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: alles wat ondeugend en frivool is.
elke gelijkenis met bestaande personen en/of gebeurtenissen is niet toevallig. Toeval bestaat immers niet. En wie snel o
