"De morgenstond heeft goud in de mond." Dit is waar want die is vol van een gezegende stilte, die men in deze tijd van hebzuchtige gejaagdheid, zo zelden vindt. Maar bij mij is die heerlijke stilte gevuld met muziek: de taal van mijn leven. Intussen zie ik mijn vingers over de toets van mijn viool glijden en zoeken naar de meest gewenste plaats. Wie of wat zou ik zijn zonder deze gezegende taal: Schubert schreef daarover een prachtig lied: "An die Musik".
Als men een muziekstuk, al of niet moeilijk, wil instuderen, moet men eerst de tekst, vingerzetting, boogstreken en wisse- lingen, rhytme enz. trachten te memoriseren. Men luistert dan best, met een geoefend oor naar enkele"groten" en tracht dat na te doen of zelfs enigszins te veranderen want iedere violist heeft zijn eigen hand en eigen houding. Men bepaalt verder het soort vibrato dat bij elke phrase best past want weer heeft iedere muzikant zijn eigen gevoel en inzichten. Dit kan lang, zeer lang duren en betekent een hele studie want men kan niet snel tevreden zijn. Soms schiet men te kort wat betreft techniek en aanvoelen want iedere persoonlijkheid is niet even rijk en rijp. Na een tijd regelmatig geoefend te hebben en dit geldt voor de meesten, kan men spreken van: memoriseren. Nadien kan men vertolken zonder belemmeringen en zijn innerlijke veruitwendigen. Velen spelen met de ogen geloken..niets kan hen storen. Deze concentratie moet totaal zijn. Guidon Kremer
Zaterdag 20 januari 2007
Violiste Hilary Hahn: een portret
Hilary Hahn werd bekend als wonderkind uit Amerika. 27 is ze nu, maar ze staat al meer dan 10 jaar op de planken met de grootste orkesten en won zelfs al een Grammy Award.
Veel grote violisten en pianisten begonnen met hun instrument voor hun vijfde levensjaar, gaven publieke concerten voor ze tien waren, en waren internationaal doorgebroken voor hun twintigste.
Meestal zit er ook nog een strenge vader of moeder achter het wonderkind, dat een hels oefenschema opgelegd krijgt. Maar dat lijkt niet nodig te zijn geweest in het geval van Hilary Hahn.
Het portret dat Benedict Mirow maakte van de toen 25-jarige violiste, geeft de indruk dat Hilary Hahn geen dressuur nodig had. Blijkbaar was ze zeer ernstig op jeugdige leeftijd. Ze bereikte al gauw een hoge maturiteit en perfectiegraad. Maar ze is daarbij spontaan, speels en bijzonder innemend gebleven.
Aan het Curtis instituut van Philadelphia kreeg ze les van Jascha Brodsky, de laatste overlevende leerling van de Belgische vioolvirtuoos Eugène Ysaye. In die zin behoort ook Hilary Hahn een beetje tot de 'Belgische vioolschool', die in de 19e en in het begin van de 20e eeuw wereldberoemd was.
We volgen de ongecompliceerde en jeugdige muzikante. Van Philadelphia naar de Berlijnse Philharmonie, waar ze Korngold speelt met Kent Nagano.
Van de Londense Abbey Road Studios, waar ze Elgar opneemt met Colin Davis, naar het gele salon in Dresden. En we eindigen in Hong Kong, waar ze Paganini's eerste vioolconcert speelt en droomt van een optreden in Vietnam.
Over vertolking gesproken...daarnet hoor ik een machtig schone vertolking van het vioolconcerto van JSibelius door . deze violiste. Zij was begeleid door het Finse Nat.Philharmonisch orkest. Als het over hun eigen componist gaat dan zijn de Finnen op hun best! Deze jonge violiste was laureaat van de Kon.Elisabethwedstrijd:2005 en we hebben ze later nog gehoord ter gelegenheid van de Nationale feestdag.
Competition is past. The winner of the 9. International Jean Sibelius Competition is Alina Pogostkin.
Morgenwijsheid ---------------- Deze gedachte schoot me te binnen een kind, tijdens zijn zeer prille jeugd, de liefde voor de muziek meegeven, is een geschenk voor het leven. Deze aanvoeling is een troost "pour les heures grises de la vie". Die liefde heeft men nodig zellfs als men mag genieten van een heerlijke menselijke affectie. Maar hoe zeldzaam is deze en hoe blijvend? Uiteindelijk staat men er gans alleen voor, zoals men trouwens geboren wordt en zoals men sterft.. Is dit een herfstgedachte en is dit een begin van "die Winterreise"? Ach Schubert! Een ander citaat schoot me te binnen: "Là où il y aSongs Articles la beauté, on troucve la mort." Baudelaire. Recordings Links
Winterreise
Ich werde euch einen Zyklus schauerlicher Lieder vorsingen. Ich bin begierig zu sehen, was ihr dazu sagt. Sie haben mich mehr angegriffen, als dies bei anderen der Fall war. Mir gefallen diese Lieder mehr als alle, und sie werden euch auch noch gefallen.
Dimanche 21 octobre 2007 à 19h00 La petite musique de Marie-Antoinette Au théâtre de la Reine tout juste rénové, Les Agrémens interprètent deux des compositeurs préférés de Marie-Antoinette, Gossec et Grétry.
En 2006, ce festival sintéressait aux musiques dEurope centrale et orientale. De Varsovie à Milan en passant par Salzbourg, cette seconde partie met à lhonneur les compositeurs Carl Philipp Emmanuel Bach et Johann Ernst Eberlin, lItalien Alessandro Orologio, le Flamand Philippe de Monte et le Polonais Stanislaw Szarzinski. Leurs oeuvres sont interprétées par les ensembles Musica Florea et William Byrd, et la pianiste Aline Zylberajch.
--------------------------------------------------- Festival dAmbronay, ballade en Bohème (2/2) Réalisation : Olivier Simonnet Coproduction : ARTE France, Camera Lucida Productions, Centre Culturel de Rencontre dAmbronay ARTE France, France, 2007, 43mn Multidiffusion le 19, 25 et 31 octobre à 8h00
1° vioolsonate van J.Brahms ______________________ De laatste dagen herhaal ik veel en tracht natuurlijk mijn klank in deze sonate te verbeteren maar ik heb ze al zo vaak beluisterd in verscheidene uitvoeringen, met uiteraard verschillende violisten, dat ik me wel een persoonlijk oordeel durf vellen over de ver- tolkingen. Buiten een onberispelijke techniek komt natuurlijk de rijke persoonlijkheid van een violist hier tot uiting. Men mag dat niet te snel verlangen van jonge mensen. Die beheersen tegenwoordig wel de techniek maar het leven heeft hen nog niet genoeg geboetseerd om deze prachtige, warmbloedige" herfstmuziek" ten volle over te brengen. Natuurlijk hebben zeer begaafde jonge mensen wel de maturiteit om "muziek" aan te voelen..
Bedenkingen __________ Hetgeen deze jonge pianiste zegt in haar interview is zeker juist;"Il faut être seul pour développer son art." Een vertolker moet met heel wat factoren rekening houden en eerst de immer steile wand van de techniek verder ontwikkelen. Zijn persooblijkheid en verworven cultuur doet daarna de rest en .... alles verandert voortdurernd want "leven is veranderen". Luisteren dus naar anderen en vooral NEDERIGHEID!Paganini Carl Flesch
Dimanche 7 octobre 2007 à 19h00 Festival d'Ambronay, ballade en Bohème (1/2) Chaque année à lautomne, les meilleurs artistes baroques de toute lEurope ont rendez-vous à Ambronay, magnifique ensemble abbatial du pays de Bresse. Deuxième partie : 14 octobre 2007
Jehudi Menuhin was een viool-virtuoos, een kunstenaar en een werldburger van groot formaat, die alle aandacht ten volle geniet. Hij begon, als zoveel anderen zijn carrière als wonderkind. Maar hij groeide uit tot een universeel bewoner van deze aarde. Hij stichtte zijn school in 1959 te Londen, tot het systematisch ontwikkelen van het allerbeste viooltalent, dat de wereld kon opleveren. Een gewoon mens werpt een schaduw maar een geniaal mens werpt licht om zich heen. Muziek is ons aangeboren maar hoeveel brengen deze aangeboren gave tot ontplooiing? De Y.Menuhin School in Stoke d'Aberdon, in Surrey.
THE SCHOOL
President: Mstislav Rostropovitch Hon KBE
Yehudi Menuhin founded his famous school in England to provide the environment and tuition for musically gifted children from all over the world to pursue their love of music, develop their musical potential, and achieve standards of performance on stringed instruments and piano at the highest level.
Lord Menuhin had seen, during thirty years of travelling the world, the difficulties which children often face when studying music and having to attend normal schooling. He recognised the need to provide musically gifted children with excellent instrumental teachers, adequate time for practice, frequent opportunities for performance, ensemble work with other gifted children, a broad range of other music study and activity, together with a stimulating and creative academic programme. All this was to be undertaken within a family community in which every individual could fully develop musical, intellectual, artistic and social skills.
Since 1963 the School has expanded and now educates more than sixty musically gifted boys and girls between 8 and 18.
In 1973 the School was accorded special status as a Centre of Excellence for the Performing Arts, and since then has been supported by the Department for Education and Skills. All UK pupils are supported by the Music and Dance Scheme and parents pay a contribution to the cost of their childs education according to their ability to pay.
Following Yehudi Menuhins death in March 1999, Mstislav Rostropovitch was asked to become the new President of the School, a role which he accepted with enthusiasm.
Tibor Varga, één der besten van onze tijd, heb ik persoonlijk gekend en gevolgd in zijn festival, zijn internationale vioolwedstrijd, zijn opnamen enz. in de stad Sion CH. Dit werd "la Capitale du violon" genoemd. Moest ik dan nog aarzelen om daar in de omgeving te verblijven en me bijzonder goed te voelen. Het was dus niet alleen de magie van het schitterende berglandschap maar ook de roep van mijn snaarinstrument die me daar hielden, gedurende maar liefst 18 j. Het is vervlogen maar dierbare tijd. Mijn herinneringen aan zijn masterklassen, waar hij kandidaten uit alle landen meevormde, staan gegrift in mijn geheugen...was het gisteren? Zijn zoon, Gilbert, dirigeert o.a. regelmatig tijdens de K.E.-wedstrijd te brussel.
Tibor Varga als dirigent Tibor Tibor Varga died at his home in Grimisuat in Switzerland on September 4, 2003. He and his wife Judith, who predeceased him, had two children. Gilbert Varga, his son, is a noted conductor, and his daughter Susan Rybicki-Varga is a cellist and teacher. en Gilbert Varga
Krijg zojuist, langs deze ultra snelle weg, een uitnodiging tot het bijwonen van een concert, ten huize van:LIEVE PAS. Haar echtgenoot: BART TRUYENS is eveneens pianist en de drie kinderen beoefenen elk een instrument. Ik voel me bij hen op m'n plaats en deze uitnodiging brengt me zowaar een glimlach op het gelaat. Een prachtige familie!
De haan in ons achterbos staat de nieuwe morgen in te kraaien. Zeer fraai is dat bij het herfst-morgenrood maar akelig vroeg om de nieuwe dag in te luiden..We zouden hem eerder wat anders behandelen dan met zijn eigen onmuzikaal geluid te verwelkomen. Is dit dan ook de muziek van de omgeving en het tijdsgebeuren? Dus dankbaar zijn en 'opgaan' in de natuur! Dan maar stilaan naar de vioolkamer gaan-het heilige der heiligen- en studeren wat ik me zelf opgelegd heb: Brahms : adagio.
Eugène Drucker is een zeer goede violist, laureaat Kon.Elisabeth en stichter van het "Emerson string quartet" Wij hadden de eer hem 5 keer te mogen uitnodigen een concert te geven in onze zeer grote living, met Louis Pas als pianobegeleider. Dat was telkens een groot succes voor een enthousiast melomaan publiek. Ook de lokale pers was telkens aanwezig en men schreef er met veel lof over. Voor mijn kinderen was dit muzikaal gebeuren iedere keer een belevenis en hun persoonlijke albums staan er vol van. Onlangs kwam ik hem toevallig weer op het spoor te Badenweiler, waar zijn quartet Beethoven speelde met veel luister. Het Duitse volk is, begrijpelijker wijze, een muzikaal volk en men moest vechten voor een plaatske in de concertzaal van het Kurhaus. Hopelijk zie en hoor ik hem weer tij dens de volgende concertreis doorheen Europa.
Deze opname van de Messiah van Händel vind ik veruit de enigste, die me voldoening schenkt. Er wordt zoveel geknoeid en gedurfd met deze prachtige muziek, dat ik ze gehaald heb in een kleine shop in Cambridge zelf en nu heb ik de prachtigste vertolking door koor, orkest en leiding, die ge maar kunt wensen. Deze boys staan daar met een twintigtal ongelooflijk getrainde stemmen te zingen en geven, tesamen met de bassen, tenors en orkest, een resultaat, dat de capaciteiten van andere grote Europese koren , ver overstijgt. Ge wordt er ongewild koud van en vooral het 'amen' op het einde: een zeer grootse canon, doet u zinderen. Niet te verwonderen dat men spontaan rechtspringt uit eerbied en niet slechts voor het zeer gekende en soms misbruikte Halelluia. Dit koor geeft een énig voorbeeld van de nodige discipline om zoiets aan te durven en uit te blinken. het King's college choir-Cambridge
Op zaterdag, 22 september e.k. vindt de doop plaats van de kleine, schatttge Elisabeth en dit in de kapel te Oost-Duinkerke. Daar er geen begeleiding van een orgel of zelfs maar harmonium mogelijk is, nemen we twee platen mee om de plechtigheid enige luister te geven: N° 22 uit de Messiah van Händel nl.: Y know that my Redeemer levhet en gezongen door het King's college choir of Cambridge Ongelovig sereen gezongen en begeleid door de Academy of St Martin-in-the-fields met natuurlijk Sir N.Mariiner. Dan , tegen het einde, zou ik het andante van het vioolconcert van Mendelssohn draaien, gespeeld door Itzhak Perlman, ook zeer romantisch en groots vertolkt. Zou ik dat lieve, kleine meisje dan in mijn armen mogen houden? Dat is het toppunt van een wens! Messiah van Händel King's collegde choir of Cambridge
Tijdens de Proms op BBBC2 speelde Joshua Bell de romantische "vocalise" opus 34 no.14 van Sergey Rachmaninoff met opkest en daarna de "Tzigane" van M.Ravel. S.Rachmaninoff Joshua Bell
J.Bell speelde , zoals gewoonlijk ,op een zeer geïnspireerde en gevoelige manier maar ook met een beetje show. Zijn techniek is onberispelijk en zijn perfecte vertolking van deze mooie stukken laat niets te wensen.
Terug van het festival Meklenburg en het gedenkwaardige concert te Redefin met het vioolconcert van Elgar en de heerlijke inzet van dit orkest: St Martin in- the- fields, onder de schitterende leiding van de eeuwig jeugdige Sir N.Marinner, denk ik met bewondering aan deze jonge,hoogbegaafde Duitse violoiste: Julia Fischer. Ze is amper 24j maar wat een gevoelig diep vioolspel! Bravo! Ze verdient alle lof en de wereld staat voor haar open. We gaan er alleszins nog veel van horen en ik blijf haar volgen in haar optredens. Het concert had plaats in de ongebruikelijke ruiterzaal van het schloss. Er zaten honderden mensen, met de voeten in het zand, te luisteren en het Duitse enthousiasme was bijzonder groot na afloop. Ja, dit was een gedenkwaardige gebeurtenis.
Wat een goddelijk feest en wat een enthousiasme! Het kwintet : die Forelle van Fr.Schubert werd op een ongeëvenaarde manier vertolkt door vijf musici van de bovenste.......Alleen het ondergaan van de meeslepende uitdrukkingen op het gelaat van Lang Lang, de pianist, bracht de luisteraar in verrukking. Ik heb het nog meege- maakt bij sommige vertolkers. Men vergeet gewoon dat dit stervelingen zijn zoals wij allemaal maar ze trekken u naar de 'essentie' van de muziek, hetgeen uit het diepste van de componist te te voorschijn kwam en bij Schubert duiken we ook altijd even in het menselijk heimwee maar dit fenomeen: de Chinese Lang Lang trekt u onvoorwaar- delijk terug naar de haast onbegrensde en meeste verfijnde blijdschap die deze heerlijke muziek kan bieden.
Het maestro-programma van deze zondag is het volgende:Dimanche 26 août 2007 à 19h00 La truite de Schubert avec Lang Lang Le 15 juillet dernier, le pianiste chinois Lang Lang et les solistes de lOrchestre symphonique du Bayerischer Rundfunk donnaient un concert de musique de chambre à la Résidence de Munich. :
Guidon
En 2006, ce festival sintéressait aux musiques dEurope centrale et orientale. De Varsovie à Milan en passant par Salzbourg, cette seconde partie met à lhonneur les compositeurs Carl Philipp Emmanuel Bach et Johann Ernst Eberlin, lItalien Alessandro Orologio, le Flamand Philippe de Monte et le Polonais Stanislaw Szarzinski. Leurs oeuvres sont interprétées par les ensembles Musica Florea et William Byrd, et la pianiste Aline Zylberajch.
1° vioolsonate van J.Brahms
Tibor Tibor Varga died at his home in Grimisuat in Switzerland on September 4, 2003. He and his wife Judith, who predeceased him, had two children. Gilbert Varga, his son, is a noted conductor, and his daughter Susan Rybicki-Varga is a cellist and teacher.
