Eerst en
vooral wil ik zeggen hoe fijn ik het vind een weblog bij te houden! Het doet echt goed om even alles neer te
schrijven. Zo kan ik gemakkelijker mijn prioriteiten stellen. Valse beloften maak ik tegenwoordig niet meer, toch niet aan mezelf.
Ik heb de
draad weer goed opgepakt, vooral mijn carrière als student. Ik voel dat mijn
leven nu meer op orde is aan het komen. Oude banden met vrienden zijn weer
hersteld, de relatie met mijn mede-studenten is terug in orde, Noah is er nog
steeds en ik heb ook een job. Niets speciaal, maar vanaf nu kan je mij elke
zondag zien bij de bakker. Het verdient lekker plus ik mag vrij vroeg stoppen (
van 06.00 tot 14.00). Daarna kan ik dus nog wat tijd spenderen met de familie, vrienden
of mijn absolute favoriet Noah. Ik kan altijd nog even met mijn neus in de
boeken zitten! Aanstaande zondag begin ik! Spannend!
Aangezien
ik ook mijn rijbewijs heb gehaald. Zijn de extra centjes wel meer dan welkom.
Mijn ouders zouden mij een auto geven. Maar ik zit nu in een fase waar ik dit
niet zomaar kan accepteren. Ik denk
dat het beter is dat ik even werk, minder feest (en dus even spaar!).
voordat ik trots in een autootje ga rijden. Ik kijk er al naar uit!
Maar ik ga
eens mijn kot opkuisen! Het ziet er niet uit!
Vrijdag was
het nog eens tijd om met mijn mede-studenten te feesten! Het gala van PSW.
Eigenlijk weet ik niet meer zo heel erg veel van de avond Noah was er
natuurlijk wel bij als mijn date. En Saleeha en Michelle waren er ook, maar voor de rest, een zwart gat. Op ons mooist, zo zagen we er
natuurlijk uit! Toch in het begin van de avond...
Jammer dat we te veel gedronken hadden. Ik weet echt niets meer! Op facebook
verschenen er plotseling fotos van mij. Ik schaam mij dood. Dansend op de
tafel, schoenen uit, haar nat, schmink tot onder mijn kin, vlekken op een veel te
dure jurk ( ik vermoed zelfs dat het braak-vlekken zijn)! Wat is dat toch met mij de laatste tijd?
Ik moet dringend veranderen.
Trouwens
bedankt aan iedereen die mijn blog leest! Laat gerust een een berichtje achter!
De laatste tijd voel ik me nogal eenzaam. School lukt niet zo goed meer, ik ben heel vergeetachtig, heb heel veel dingen aan mijn hoofd en weet het allemaal niet zo goed meer. Ik ben blij dat ik Noah heb, hij is diegene die mij rechthoudt en die, het klinkt misschien zielig, maar betekenis geeft aan mijn leven. Zonder hem, zou ik niet weten waar ik zou staan.
Ik heb geen zin en fut meer om uit te gaan en ben een beetje gedeprimeerd. De laatste tijd was ik ook veel te veel bezig met dingen die niet echt correct waren. Mijn leven draaide maar om één ding, namelijk feesten, feesten en nog eens feesten. Ik probeer mij nu te herpakken door niet elk weekend meer weg te gaan en het ook op een laag pitje te zetten.
Sinds ik vorige keer teveel Tequila had gedronken en zo dronken was dat ik zelfs niet meer wist waar ik was, had ik eindelijk door dat het nu voor eens en altijd maar eens gedaan moest zijn met al dat ongezond gedoe. Daar draait het leven toch niet om, of wel soms? Dat ik nooit naar mijn lichaam heb geluisterd eist nu zijn tol...Je grenzen kennen is soms moeilijk en ik mispak me er altijd in.
Ik probeer mijn lessen terug op te pikken, maar ik denk dat het voor dit jaar al te laat gaat zijn. Mijn examens waren niet bepaald goed, maar misschien dat ik het nog wel haal, wie weet.
Noah steunt me in alles en motiveert me om mijn school vol te houden. Hijzelf heeft enkel een middelbaar diploma en wijst me er maar al te vaak op, dat hij zeer veel spijt heeft dat hij nooit is gaan verderstuderen en hij wilt dus dat ik deze kans niet vergooi. Ik blijf hem zeggen dat het nooit te laat is om iets te doen, en dat hij nog altijd terug kan gaan studeren, hij is uiteindelijk nog maar 21, maar hij zegt het niet meer aan te kunnen. Eens je werkt, zit je in de vicieuze cirkel van werken en geraak je er niet gemakkelijk meer uit.
Morgen ga ik nog eens afspreken met een oude vriendin van mij en gaan we naar de Chocoladebar in Antwerpen. Ik heb haar veel te lang verwaarloosd en nu is het eens tijd om alles terug recht te zetten! Ze is me allesinds nog niet vergeten en geeft me wel het gevoel dat ze mij vergeeft voor mij brutaal en onrespectabel gedrag. Ik ben blij dat zij er ook voor mij is, want uiteindelijk is zij de enige vriendin die mij nog een tweede kans geeft, geloof het of niet.
Zaterdag ga ik met Noah naar Brugge. Genieten en rustig onder ons twee, zonder dat er drukte ofwat dan ook rondom ons is. Iets waar ik dus echt nood aan heb met andere woorden. Liefde is de norm!
Ik ben
naar ANOUK gegaan. Hihi!!! Voor al
degene die zich nu afvragen over wie heeft die gekke Ella het toch Het gaat
dus over Anouk, de geweldige rockzangeres uit Nederland. Ze gaf
maandagavond een concert in het sportpaleis. Via een goede vriend van me ben ik
aan twee gratis tickets kunnen raken. Ik trommelde meteen mijn liefste, beste
vriendinnetje op en in onze mooiste outfit vertrokken we richting de metro.
Het was
echt een leuke avond. Ik had trouwens al een tijdje het gevoel dat ik haar wat
aan het verwaarlozen was, en ik voelde me schuldig. Maar met haar te trakteren
op Anouk heb ik heel wat goed gemaakt denk ik. Het was zo
een super goed concert!! Vooral met haar klassiekers zoals Girl, Michel,
Nobodys wife, heeft ze het dak echt van het sportpaleis gespeeld. Iedereen
ging uit de bol.
Ik ga
jullie nu laten,want ik heb nog afgesproken met de meiden om iets te gaan
drinken.
Liefs,
een
Ella die al heel de dag met liedjes van Anouk in haar hoofd zit.
Het was zo
een super goed concert!! Vooral met haar klassiekers zoals Girl, Michel,
Nobodys wife, heeft ze het dak echt van het sportpaleis gespeeld. Iedereen
ging uit de bol.
