Ik ben nog altijd niet zeker of ik nu officieel een vriendje heb. Maar het voelt wel zo. En Het voelt heerlijk. Er is niemand zo attentvol zoals Noah. Maar toch kreeg ik kleine twijfels over mijn Mr. Perfect Toen ik wat met hem en zijn vrienden ging drinken stelde hij mij voor als: En ja dit is Ella, een meisje dat ik ken. "Niet als Ella, mijn vriendin. Of Ella, het fantastische meisje uit Anvers". Het leek zelfs of zijn vrienden nog nooit iets over mij gehoord hadden. Die avond speelde ik gewoon Ella, ik ging naast een vriend van Noah zitten. Noah zocht wel steeds contact met me. Maar ik was gekwetst. Ik ging ook vroeger door omdat ik deze keer zeker op tijd in de les wou zijn.
De volgende dag was ik het groepswerk helemaal vergeten. Ik had weken de tijd. Waarom heb ik dat nu niet gedaan? Daar stonden mijn partners, met een kwade blik. Dit is de eerste en de laatste keer dat je zoiets flikt! We hebben het zonder jou gemaakt! zei Marleen. Ik knikte gewoon en ging rustig mee naar binnen. Al snel stuurde Noah dat hij mij miste. Ik kon niet wachten tot ik hem terug zag, ook al had ik nog mijn twijfels. Na de les spraken we af.
ELLLLAAAA riep hij. Ik draaide mij om. En daar stond hij dan met een dozijn rozen. Ik liep en sprong hem in de armen. Hij gaf mij de rozen, de mooie, prachtige, rode rozen. Ik was in de hemel. Later die dag liepen we samen over de Meir. Hij had mij net een nieuwe jurk gekocht toen we zijn moeder zagen. Ze tikte op zijn schouders en hij schrok. Ik schrok ook, daar stond ik in de Stadsfeestzaal met een dozijn rozen en de gedachte van Ella, een vriendin. Hij aarzelde niet om mij voor te stellen. Moeder! Dit is Ella, mijn vriendin. We zijn al een paar weken samen. Dat waren net de woorden die ik nodig had. Ik moest ze horen. We zijn nu officieel samen. WOEHOEW !
Ik heb me nog nooit zo gelukkig gevoeld sinds de keer dat ik Noah leerde kennen! Elke dag komt hij naar mijn kot en amuseren we ons onder ons twee. Veel leren komt er dus niet in huis, maar dat interesseert me niet echt meer. Noah zelf werkt al, dus hij kent niet echt het studentenleven waar ik nu mee inzit of beter gezegd, mee inzat.
Ik ga niet echt meer naar de lessen, maar de enkele uurtjes dat ik in de dag alleen ben, spendeer ik zoveel mogelijk aan mijn lessen. Ik moet wel stilaan toegeven dat ik het studentenleven beu ben, en dat ik liever al mijn tijd in Noah en feesten steek.
Gisteren ben ik opnieuw gaan feesten in Café d'Anvers. Het is ondertussen de vaste uitgaansplek van mij en Noah geworden en we amuseren ons er tot in de vroege uurtjes. Soms gaat het er wel heel hevig aan toe en moet ik toegeven, dat een feestje vaak ook gepaard gaat met veel alcohol en af en toe eens drugs. Sinds een paar weken durf ik wel eens drugs van iemand aan te nemen, omdat het feesten dan dubbel zo leuk word. Zelf zie ik er niet veel verkeerd in. Het is maar een onschuldig pilletje en zolang ik er niet aan verslaafd ben, is er geen enkel probleem, niet?
Overlaatst is mijn beste vriendin van in het middelbaar nog eens langsgekomen en ze zei dat ze mij niet meer herkende. Mijn uiterlijk, gedrag en dergelijke was zo hard veranderd volgens haar, wat ik totaal niet vind! Ik ben gewoon volwassen geworden en ik denk dat dat er gewoon voor zorgt dat ze jaloers is op mij. Ze zei het op een heel verwijtende manier wat ervoor zorgde dat ik me niet goed kon bedwingen en eens goed, op een heel brutale manier mijn gedacht over haar zei. Ik heb lelijke dingen gezegd, waar ik nu wel spijt van heb, maar mijn leven gaat nu eenmaal door, met of zonder haar.
Ik moet wel toegeven dat ik de laatste tijd nogal veel uitspattingen heb en dat ik niet goed weet hoe het komt. Emotioneel ben ik een wrak soms, wat ervoor zorgt dat ik veel mensen van vroeger kwijt geraak, omdat ze mij niet meer herkennen. Ze stellen me altijd de vraag wat er met dat vrolijke meisje, Ella, gebeurt is. Mijn antwoord is dan doodgewoon:"Niks." Voor mij is het vrolijke meisje gewoon een vrolijke vrouw geworden, die misschien wat emotionele onstabiliteit kent in haar leven, maar heeft iedereen dat niet? Ik ga je laten, want Noah komt zo meteen naar mij en ik wil natuurlijk alle aandacht op hem vestigen dan.
Deze week is heel rustig geweest. Ik ben best wel blij dat ik eens tijd heb om me volledig op mijn examens te focussen. Het komt steeds dichterbij en ik wil dit jaar er echt door zijn!
Gisteren ben ik eens rustig naar de cinema geweest met enkele vrienden. Ik was best wel blij om nog eens met hen af te kunnen spreken zonder al die chaos dat je hebt als je met hen afspreekt op een feestje. Het was best wel gezellig en het babbeltje dat we achteraf hebben gevoerd was ook zeer aangenaam!
Ik heb volgende week examens, dus ik hou me de laatste weken wat in. Ik denk dat het echt beter is als ik al mijn zinnen nu eerst op de examens zet en dan kan ik achteraf lekker uit de bol gaan en een geslaagde examenperiode vieren. Na de examens heb ik al afgesproken met een aantal mensen om naar Amsterdam te gaan en daar een feestje te bouwen. Ze hebben me verteld dat het daar de plaats is om eens lekker uit je dak te gaan en je volledig te laten gaan. Ik kijk er echt uit want ik heb dringend wat ontspanning nodig!
Vorige week ben ik nog eens langs mijn grootouders geweest. Ze vonden dat ik er zeer vermoeid uit zag en vroegen zich luidop af, of er iets met me was. Ik zei natuurlijk nee. Ik wil niet dat ze zich zorgen gaan maken om mij, dat is voor niets nodig. Niet dat er ook echt iets is met mij, maar ik moet wel toegeven dat ik de laatste tijd wel vrij moe ben en dat dit ook zo zijn effect heeft op mijn inzet dat ik lever voor de examens. Een paar weken geleden ging ik bijna elke dag naar een feestje en liet ik me wel gemakkelijk gaan. Ik was meer zat dan nuchter en had bijna elke ochtend een kater wat ervoor zorgde dat als ik lessen in de voormiddag had, dat ik die wel eens durfde overslaan. Dit heeft natuurlijk zijn tol geëist en mijn lichaam is hierdoor enorm uitgeput.
Mijn moeder is er steenvast van overtuigd dat ik met de verkeerde mensen om ga en dat ik vroeg of laat ga ontsporen. Ik probeer ze altijd gerust te stellen door te zeggen dat dit gewoon eigen is aan de puberteit, of in mijn geval, de periode vlak na de puberteit. Doordat ik heel mijn middelbare schoolperiode zeer zwaar heb zitten studeren en dus nooit tijd heb gehad om weg te gaan en te genieten doe ik dat nu maar. Ik heb het gevoel dat ik nooit echt een puber heb kunnen zijn en misschien is dat wel de oorzaak van wat ik nu allemaal doormaak. Misschien komt mijn puberteit nu pas naar boven, omdat ze nu de kans krijgt om zich te ontplooiien. Misschien ben ik nu pas aan het ontdekken wie ik echt ben door te experimenteren met vanalles. Dat is toch niet erg, of wel soms?
Maar ik ben er eens mee weg, ik heb afgesproken om met enkele vrienden iets te gaan eten in de Pizza Hut.
Dit is mijn 2de weblog, hopelijk is mijn leven spannend genoeg om te blijven schrijven .
Vandaag is het 1 november, een dag waar er veel gevoelens bij me op komen.
Ik kon vannacht niet goed slapen. Vandaag ga ik naar de kerk om mijn Moeke (grootmoeder) te herdenken. Zij is vorig jaar, 9 januari 2009, overleden aan borstkanker. Voor mij was die een enorm intensieve ervaring. Het is raar om iemand te zien sterven. De ene moment zijn ze nog warm en lijkt het alsof ze gewoon aan het slapen zijn en de andere moment zijn ze ijskoud en helemaal verkrampt, zoals een standbeeld.
Straks naar de kerk om haar kruisje in ontvangst te nemen. Eindelijk zal ze dan terug bij mij zijn. Hoe raar dat dit ook zal klinken maar, ik heb nooit willen geloven dat mijn moeke ooit weg is geweest. Soms, wanneer ik een moeilijk moment heb, voel ik haar aanwezigheid. Vergeten zal ik haar nooit, maar ik hoop dat ik er ooit mee kan leven want, dat is af en toe nog heel moeilijk.
Wat een drukke week! Ik heb veel te weinig tijd gehad om mijn gloednieuwe blog te onderhouden, schandalig.
De examens komen steeds dichterbij en op de een of andere manier ontglipt dat idee me steeds. Eventjes een waarschuwing voor de toekomstige studenten: je kan wel zeggen dat je op de universiteit je best gaat doen en dat je zal leren ,geloof mij, de TD's kan je niet blijven negeren zelfs ik niet. Het weekend dat ik achter de rug heb is het gekste en grappigste weekend ooit! Zal ik jullie niet langer in spanning houden?!
Aangezien ik vrijdag geen les had begon mijn weekend al donderdag, dit was mijn kans om de bloemetjes buiten te zetten. Ik heb mijn vriendinnen opgebeld en zo begon onze girlsnight. We zijn begonnen in de Colmar, die bekend staat om zijn drank à volonté. Na ons etentje hebben we ons verplaatst naar Café dAnvers. Om de avond af te sluiten zijn we nog gaan feesten in Red&Blue. Het was een supertoffe avond met een leuke groep mensen. Ik werd vaak getrakteerd door vrienden en zelfs door onbekenden, dus ik geef toe: "ik was dronken.". Om 7:00 s ochtends lag ik in mijn bed, spijtig genoeg duurde mijn schoonheidsslaapje niet lang. Om 12:00 vond mijn moeder het zo nodig om mij wakker te maken. Volgens haar moet je ook maar kunnen opstaan als je heel de nacht kan dansen. Typisch voor ouders zeker?! Persoonlijk vind ik het een absurde gedachtegang.
De volgende vrijdagavond was het weer zover. We zijn met mijn vroegere klas uitgegaan en het is weeral laat geworden. Spijtig genoeg moest ik er zaterdag vroeg uit om te gaan werken. Als ik jullie in één woord zou moeten vertellen hoe dat voelde: "Wreedaardig". Die avond ben ik iets gaan drinken in het tofste café van Brasschaat: 't Dakhuus! Veel energie voor de komende week heb ik maar ik sla me er wel door...
Ik besef nu dat ik dringend moet gaan studeren! HELP! DE EXAMENS.
Wat een weekend! Het begon allemaal donderdagavond. Na een rustig etenje in de pizzahut belde Saleha me om mee uit te gaan in Café dAnvers. We maakten ons klaar bij haar thuis. Vier meisjes helemaal opgemaakt, klaar om weer een avondje stevig te feesten! Maar al gauw flirtten we erop los. Mijn doel was zeker niet om met iemand mee naar huis te gaan. Maar al snel leerde ik Noah kennen. Hij was overduidelijk één van de knapste daar. Ik brak mijn eigen regel die avond: Geen one night stands mee nemen naar huis. Hij bleef die nacht bij mij slapen. Vrijdagochtend gingen we samen nog ontbijten (als we het nog ontbijt kunnen noemen om 11 uur) en wisselden gsm nummers uit.
Al gauw kreeg ik een smsje van hem. wat doen we vanavond? ik wist niet zeker wat ik moest doen, dacht hij nu echt dat er iets van ging komen? Na enkele berichten vroeg hij me mee uit naar petrol , een club in antwerpen. Hier vond een Drum and Bass feestje plaats. Maar aangezien ik zaterdag vroeg op moest staan voor de Jimmy Choo collectie. Was mijn antwoord "Een ander keertje misschien.." Daarna hoorde ik niets meer van hem.
Zaterdagochtend was het een totale chaos aan de ingang van H&M. Ongeduldige, drukke vrouwen die allemaal maar één ding wilden. Een item uit de Jimmy Choo collectie, begrijp me niet verkeerd ik stond daar ook voor een nieuw paar schoenen, maar deze vrouwen zijn zo materialistisch ingesteld. Enkel de naam geldt voor hen, niet hoe het eruit ziet! Al goed stond ik er vroeg genoeg en heb ik mezelf getrakteerd op een paar heerlijke schoenen (ze zitten hemels en ze zien er ongelofelijk sexy uit). Die avond belde hij me. We hebben wel 3 uur aan de telefoon gezeten! We eindigden ons gesprek met Tot morgen
Zondag ging ik even langs het ouderlijk huis. Meteen mijn nieuwste aankopen laten zien! Tijdens de lunch toverde mijn papa plotseling een paarse zak van Jimmy Choo for H&M Het is niet waar? zei ik met de breedste glimlach ooit. Ik heb een jurk, Ballerinas en een prachtige riem gekregen!! Mijn ouders Het zijn toch schatjes. Later die dag had ik weer een kleine date met hem. Meteen trok ik mijn jurk aan met de riem en de sexy schoentjes, helemaal Jimmy Choo. Ik moet toegeven, ik zag er verrukkelijk uit! En dat bleef niet onopgemerkt. Hij gaf me heel de avond complimentjes en we hadden het erg naar ons zin. En zo gebeurde het, zondag bleef hij weer bij mij slapen.
Ik wist niet wat me overkwam een verliefd gevoel of gewoon een fling? Hij is zeer speciaal maar zou het ooit iets kunnen worden? We zullen nog wel zien. En ik meld het jullie zo snel mogelijk, eens ik er zelf uit ben
Dit is de eerste keer dat ik een weblog aanmaak, maar aangezien veel vrienden van me ook zo een weblog hebben, kreeg ik het idee er ook maar eentje te beginnen.
Ik ben Ella, 18 jaar en zit in mijn eerste jaar sociologie op de universiteit.
Zelf ben ik een heel ijverige student, maar sinds ik aan de universiteit studeer, begin ik door te hebben dat alles toch niet zo gemakkelijk is als het lijkt. Ik studeer heel graag, daar niet van, maar de invloed van de andere studenten is moeilijk te negeren. Zo word ik vaak meegevraagd naar verschillende feestjes, die eigenlijk niet echt mijn ding zijn. Ik ging naar de universiteit om te leren en niet om te feesten.
Vorige week ben ik voor de eerste keer meegeweest met een vriendin van me naar zo een studentenfeestje. Het ging er vele harder aan toe dan ik verwacht had. Het leek wel of alle studenten al de stress van zich afdronken. Zelf ben ik een persoon die amper tot geen alcohol drinkt, maar toen ik daar was kon ik niet anders dan hier en daar ook eens een biertje nemen. Ik werd welliswaar bekeken als een buitenaards wezen toen ik daar stond met mijn cola.
Ik heb het gevoel dat ik mezelf wat aan het verliezen ben. Achja, het kan ook zijn dat ik aan het overdrijven ben. Het is algemeen bekend dat ik wel vaak van een mug een olifant maak. En misschien kan het geen kwaad om af en toe eens lekker de losbol uit te hangen en me te laten gaan. Ik zie wel hoe het verder verloopt en misschien went het wel.
Maar ik zie dat het al bijna half negen is en ik moet mijn schema's nog verder afwerken. Dus voor vandaag laat ik het hierbij.
.
