We hebben even zonder internet gezeten, waardoor ik wat moet inhalen. Maar ik heb ontdekt dat er internet is op de bus en vermits we weer onderweg zijn, kan ik mijn schade inhalen. Als we doe woenstijn uitreden, twee dagen geleden, brachten we een bezoek aan een dromedarisboerderij. Hier hebben we van de demelk van de dromedaris kunnen proeven , vers gemolken! En het was best lekker! We hebben ook kennis gemaakt met de geluiden van de die beesten. Dit was gewoon lachwekkend. Bart heeft het gefilmd, dus hier konden we nog goe mee lachen. We zijn aarna nog gestopt aan de waterkanten van vroeger. Vanuit de bergen naar de woestijn werden er vroeger kanalen ondergronds gegraven om water te laten doorstromen Ichtegem de woestijn. Ze worden nu niet meer gebruikt, maar nomaden gebruiken ze nog om er te wonen ofzo, omdat het daar koel is. Dan zijn we aangekomen in Tineghir, een stadje aan de Todrakloof en bij een oase. S Hier woont de vriend van ons reisleidster en die heeft ons gisteren rondgeleid in de regio. Eerst een wandeling door de oase om te eindigen in de woning van de gids, waar hij de gite van aan het maken is. Het terras was af en hier kregen we een lekkere maaltijd, klaargemaakt door de familie. Het zal een leuke gite worden, maar ver van de weg gelegen. De Todrakloof, een rots formatie was wat overroepen of al te commercieel geworden. Maar hier hebben we leuk gewandeld. 's avonds nog het stadje Tineghir bezocht om te eindigen in een tapijtenwinkel. De stappenteller heeft vandaag een maximum bereikt. 20.000!
Gaan we even sprookjesverhaal vertellen? Of toch maar niet.... Toen we toekwamen in het hotel, lees zandkasteel, op de grens met de woestijn, was het weer niet goed en mogelijks ging er nog een onweer komen. Dus werd er besloten om niet me de dromedarissen de woestijn in te trekken naar het tentenkamp. We konden gelukkig allemaal in het hotel blijven en er werd een maaltijd aangeboden door KoningAap. Voor ons reisleidster was het de eerste keer in 80 reizen dat het niet doorging, dus voor haar was het ook een stresske om de verantwoordelijkheid te nemen om het al dan niet te laten doorgaan. Volgens mij heeft ze de fout gemaakt door er geen expert erbij te halen, die ons kon uitleggen wat de risico's waren. Maar ik begrijp haar wel dat zij geen risico's kon nemen of die verantwoordelijkheid niet kon nemen. Achteraf bleek dat het rustig weer was.... Lastige zaak en zo hebben we één van de hoogtepunten van deze reis moeten missen. Maar nadien kregen we onze kamer toegewezen en mijn kamer lag in de hoek van de gang. Als ik binnenging kreeg ik daar precies een paleis uit de middeleeuwen. Groot, mooi, met trap naar dakterras, salon (of in totaal 4 bedden), reuzengroot bed.... Fun alom ! Dit hotel, in de vorm van een Kasbah (fort), zijn precies zandkastelen. Echt mooi ! En zo mocht ik me voor één nacht een prinses wanen (in mijn gedachte hé). Maar het slapengaan in zo"n grote kamer is toch ook niet evident, want daar zit je dan alleen, je kent de geluiden niet van die ruimte en als je het licht uit deed, was het echt pikdonker. Maar goed, we hebben wat geslapen en de wekker stond vroeg, want als het weer mee zat, gingen we toch nog een ritje maken met de dromedaris door de woestijn om hopelijk daar een mooie zonsopgang mee te maken. En de rit ging door, maar het was grotendeels bewolkt. Dromedarissen zijn brave beesten en alles is prima verlopen. En vlak voor we het hotel gingen verlaten, kwaa de zon nog opzetten, wat toch nog een mooie afsluiter was van deze uitstap.
We zijn bijna in de woestijn, maar we hebben het al geweten! Zandstorm onderweg en in de tuin van het hotel. Maar voor we vertrokken zijn we in Midelt nog de plaatselijke veemarkt gaan bezoeken met schapen en geiten. Alain had het lumineuze idee om gewoon door de verkopers met hun dieren, die er op een hoop bijeen staan, door te lopen. We hebben goed gelachen en we werden niet vies bekeken. We mochten de schapen zelf aaien. Geweldig momentje. De schapen worden schoon gerangschikt en zo blijven ze mooi staan. Zie foto. En dan zijn we weggereden uit Midelt. Onderweg kregen we zeer mooie landschappen ; de uitlopers van het hooggebergte, mooie vergezichten en uiteindelijk mooie oases. De laatste oase is kilometers lang met miljoenen palmbomen (dadels). We hebben geluncht bovenaan de kloof met beneden de oase. Prachtig zicht. In de laatste kilometers voor Erfoud, waar we nu zitten, kregen we een zandstorm. En ook in Erfoud zelf tierde de wind het zand in het rond... Om te gaan eten moesten we 20 minuten stappen, in de wind.... Dus dan maar een sjaal rond ons hoofd en een zonnebril op. We kregen goedkeurende blikken van de plaatselijke bevolking. Ah ja, mijn haar en mijn schouders waren eindelijk eens bedekt.... Met Bart en Alain een zeer splaatselijk restaurantje uitgeprobeerd. Zeer sober van inrichting, we waren de enigste klanten, maar een superlekkere tagine ! Nadien kwam een ander deel van de groep binnen, dus de uitbater zijn avond was een succes ! En dan nog een winkel binnen voor een sjaal voor de mannen, want morgen gaan we in principe op bivak met de dromedaris naar de woestijn van Erg Shebi en dan moet je een sjaal bij hebben om de mogelijke zandstormen te trotseren. Eén groot probleem ; ze voorspellen regen voor morgen..... En wie weet gaat het niet door. Dit zou erg spijtig zijn, want er wordt toch gezegd dat deze uitstap één van de hoogtepunten van de reis is. Hopelijk verandert het nog, inshalah, zoals ze hier zeggen. Morgen zal ik geen internet hebben, maar dinsdag zullen jullie kunnen lezen over onze avonturen op de dromedaris, in het tentenkamp.... Salut !
Vandaag weer een fantastische dag gehad! In de buurt van Midelt worden er veel mineralen opgegraven. Het gebeurt nu nog illegaal, maar de overheid knijpt een oogje toe. Er zijn ook verlaten mijnsites, waar er dan nog enkele gezinnen blijven om een oogje in het zeil te houden. Die illegale opgravingen en die dorpjes zijn we gaan bezoeken en dit met een oude Mercedescamionat met gordijntjes! Tussendoor een wandeling gedaan van 1,5 uur naast een riviertje, maar in een kloof. Het dorpje dat we nog bezocht hebben, lag precies tussen de Rocky mountains. Fantastisch mooi! Ook wel een stofferig dag, dus dat zwembadje deed deugd nadien, alhoewel, ik schat dat het water maximum 17 gr was. Ijskoud, maar het was een goede voorbereiding voor mij als ik ook een winterijsbeer wil worden. De douche had ik nodig om mij op te warmen. We zijn in het hotel blijven eten, want we liggen nogal afgelegen. En voor het eerst in mijn leven heb ik kameel gegeten, wel in een vorm van kefta, maar was wel lekker! De Marokkaanse wijn begint hier ook wel beter te vloeien... En de het gezelschap wordt alsmaar beter. Na een week beginnen we elkaar te kennen, waardoor de nodige uitspraken alsmaar sappiger worden. Er wordt echt veel gelachen en dat doet deugd. Ik geniet met volle teugen van deze reis en voel me een beetje in een andere wereld, wat eens per jaar toch wel eens nodig is. Morgen spelen de Xaverianen (harmonie van Aartselaar), hun wedstrijd voor de provincie en ik wil hen bij deze veel succes wensen! Morgen gaan we naar Erfoud, de laatste halte voor de woestijn. Ik hoor hier net dat Alain zich een beetje te kort gedaan voelt ; hij heeft wat nood aan nieuwe Arabische woordjes... Ach ja, slaapwel!
