Ik ben Eline Todts
Ik ben een vrouw en woon in Brasschaat (België) en mijn beroep is student.
Ik ben geboren op 01/09/1988 en ben nu dus 36 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: (die kom je nog wel te weten).
Ik studeer tijdelijk aan de University College of Oslo.Ik heb een leuke familie bestaande uit een grote broer, een niet
Zondag ben ik met 4 vrienden naar de Steinsfjorden getrokken. Het eigenlijke plan, staafkerken bezoeken, was aan de kant geschoven aangezien ze allen tot eind mei gesloten zijn. We hadden om 11 uur bij de Duitsers afgesproken en vertrokken rond 12 uur naar ons nieuw plekje. Ik stelde voor om eerst naar een 'viewpoint' te rijden en daarna een plekje te zoeken om te picknikken. Op de baan vanuit oslo mocht je maar 60 km/h, behoorlijk irritant, maar na een uurtje kwamen we dan aan het uitzicht. Echt heel knap. Er waren mensen paragliding aan het doen. Ze namen een aanloop en hup, de lucht in met hun parachute. Ze hoeven zelfs niet te springen, alleen goed gebruik van de wind kunnen maken. Tamelijk belangrijk denk ik. Dat wil ik ooit nog wel doen. Zal wel ongeveer hetzelfde zijn als parachutespringen, maar dan zonder de vrije val. Dat was zalig, een echte aanrader! Hierna terug de weg op, op zoek naar een fijn picknikplekje. Aan het water zaten we. Heerlijk, met dat mooie weer. Maike had haar gitaar mee, we hadden allerlei lekkere dingen bij, als dessertje verraste ik hen met lekkere Côte d'Or en Fonne ons met heerlijke stroopwafels. Genieten, babbelen, zonnen, ...
Op terugweg was iedereen aan het slapen. Niets doen kan ook vermoeiend zijn. Deze week heb ik mijn laatste fieldwork. Vorige week was trouwens bijzonder interessant. Een ONTZETTEND rijke school. Een heel gemengd publiek, maar wat ze aan materiaal hadden, dat is niet te vergelijken met wat 10 scholen in België samen zouden kunnen hebben. Om maar even een voorbeeld te geven: een grote ruimte met 5 kleine keukentjes waar dan lessen over koken, hygiëne in de keuken, hoe praktisch, snel en goed afwassen, ... werden gegeven. Maar ook de muziekruimte, de computerklasSEN, ... waren imponerend. Enkel de bibliotheek vond ik teleurstellend, niet zoveel aanbod, ook niet zoveel in het Engels, maar dan weer wel leuk ingerichte leeshoekjes. Het niveau van de klas die ik vorige week observeerde was echt beduidend beter dan dat van de vorige 2 scholen. En hun engels, ... was ons Frans na 4 jaar maar zo goed. Na 12 jaar kan ik het nog altijd niet deftig spreken. Ik heb het al gezegd, maar ik vind het zo schrijnend, gewoon omdat ik weet dat het niet alleen aan mij ligt. Vandaag heb ik me de hele voormiddag met een boekje in de zon gezet. Zomer is het hier. En dat terwijl de lente nog niet is langsgeweest. Naar het schijnt duren de winter en de zomer hier lang en gaan de herfst en lente snel voorbij. Hopen dat we toch even van de bloesems en het lenteweer mogen genieten. Verder blijft Oslo oslo en blijf ik Eline, waardoor ik genoodzaakt ben om heel erg te liegen over mijn leeftijd. Dan moeten ze hier maar niet van die idiote regeltjes volgen. Maar goed, ik amuseer me dus nog steeds!
21-04-2008 om 16:57
geschreven door Eline
13-04-2008
BsB
Ik moet absoluut terug wennen aan het alleen zijn. Maria komt vanavond terug, dat zal al fijn zijn. Ik moet dringend terug die goede gewoontes die ik hier had 'opgebouwd' terughalen, zoals bijvoorbeeld 1 keer in de week eten kopen, in plaats van iedere dag weer te winkelen. Gisteren ben ik bij Bieke blijven slapen. We hebben met nog enkelen heerlijke pannenkoeken gebakken, en hierna het wat belachelijke en zoals gewoonlijk voorspelbare "27 dresses" gezien. Maar het was wel grappig, want de film was opgenomen in een cinemazaal en de filmer liet af en toe een doek over zijn lens vallen, waardoor wij enkel geluid hadden en een zwart scherm. Maar ik wilde in ieder geval gewoon rustig blijven en kon op een luchtmatras met een fliesdekentje en een donsovertrek blijven slapen. Goed genoeg voor mij. Op de scouts hebben we nieuwe groepsleiding, ik heb niet mogen stemmen, want je moest aanwezig zijn, maar ik heb dus ook niet gehoord wat ze te zeggen hadden. Geen idee of ik het nu goed of niet goed moet vinden. Ah, nog grappig: ik vertrok naar Ulleval voor de pannenkoeken en stond te wachten op de metro die 30 minuten vertraging had en er stond een groepje zatte grieten op het perron te wachten. Ze hadden allemaal hartjes en namen zoals Nick en Brian op hun gezicht getekend. Ik dacht dat ze een spelletje hadden gedaan met het nodige drankgebruik en in Oslo gingen verderfeesten. Maar even later stapten er op die metro nog een 20-tal jonge meisjes op met dezelfde kenmerken. Half van de wereld en ook Nick, Brian, ... op hun gezicht. Raad eens wie er in Oslo optrad gisterenavond? The BackStreetBoys, hoe heb ik dat kunnen missen. Mijn helden! En lees dit inderdaad maar als ontzettend sarcastisch.
Terwijl ik hier niets zit te doen, zitten mijn vriendinnen lesvoorbereidingen te schrijven en te slijmen bij hun mentor, hopend op goede punten voor hun stage. Blij dat ik dat even mag missen. Maar volgend jaar gaat dat des te harder pikken, vrees ik.
Gisteren heb ik met Céline even gebabbeld over Arcimboldo. Ik vertelde over de tentoonstelling die we hebben gezien in Parijs. Zij had hem niet gezien, maar was uiteraard zot van zijn werk en ze had er al een les over gegeven tijdens haar stage vorig jaar. Dus ga ik haar lesvoorbereiding maar eens afsnoepen en hopen dat ik aan haar Frans uitkan. Dat zou trouwens een goede oefening voor mij zijn. Mijn Frans, ... terrible! Ik weet nog niet hoe, maar als ik Frans wil geven, zal ik het zelf wel wat beter moeten kunnen.
Ik heb een kaartje gekregen van mijn tante Anneleen. Super vind ik dat! Want die Maria, die krijgt maar post, ze maakt me er helemaal jaloers mee. Hint hint !!!
13-04-2008 om 17:28
geschreven door Eline
07-04-2008
Hier ben ik weer!
Wat is dit lang geleden.
Ondertussen ben ik enkele dagen naar huis gegaan en heb ik als ik terug naar Oslo vertrok mijn lief meegenomen. We hebben 10 dagen lang van elkaar, van de natuur en van Oslo zelf genoten. Nu volgt er jammer genoeg wel een lange periode waarin we elkaar niet zullen zien. Het had flink gesneeuwd dus hebben we ons gewoon laten gaan in mijn tuintje, zoals dat hoort, en we hebben een sneeuwmonster gemaakt. Prachtig toch, met ijspegels enzo.
We zijn in de bossen van Oslo gaan wandelen. Op de foto hieronder (links) zie je een bedrijf dat duidelijk boomstammen verzamelt.
Op onze tocht zijn we enkele fijne beestjes tegengekomen.
En we hebben op het ijs van het meer gewandeld, met enige zenuwen. Sneeuwengels gemaakt, liefdesverklaringen geschreven,
We hebben het Vikingmuseum bezocht dat op een schiereiland van Oslo ligt, dus daar zijn we met de boot naartoe gegaan. En daar hebben we (om nog eens de boot te kunnen nemen) ook het Kon-tiki museum bezocht. Beide toffe musea! We hebben ook even rondlopen op dat schiereiland en kwamen enkele huisjes van het Norsk Folkmuseet tegen, met een groendak. Toevallig iets waarover Michiel een project doet op school. Op de foto hieronder (rechts) zie je bomen, heel tof enzo, maar er zit een specht in, die toen we hem tegenkwamen ontzettend veel lawaai aan het maken was.
Nu ben ik hier weer op mijn eentje. Niet erg, maar het was heel fijn om Michiel hier te hebben, en ook mijn broer en zus waren hier dit weekend. We hebben het gezellig gemaakt. En mijn zus is gestopt met roken, hip hoi! En iedereen moet haar steunen.
Trouwens, dit is de laatste week dat ik hier les moet volgen. Alle weken die nog volgen zullen gevuld worden met fieldwork, het schrijven van mijn paper, presentaties volgen van de studenten die hier maar tot begin mei blijven, en dat is het ongeveer.
07-04-2008 om 00:00
geschreven door Eline
15-03-2008
Paasvakantie komt eraan...
Liene is veilig thuisgeraakt, ik probeer dat ook volgende maandag. Dinsdag gaven de Poolse Nina en de Braziliaanse Briza hun presentatie in de klas. Beide waren erg interessant. Briza moet nogal een cultuurshock hebben meegemaakt. Ze vertelde over de onveiligheid, geweld, ... alsof het normaalste van de wereld is. Misschien is het dat ook wel ? Nina kwam heel trots vertellen over haar land en deed me denken aan een meisje uit belgië. Liene hielp me met het vinden van de juiste persoon om haar met te vergelijken. Nina is opgegroeid in Polen, maar heeft enkele jaren in Amerika geleefd. Ik erger mij nogal vaak aan haar 'Polen is het beste'-attitude. Ze vertelde dat ze voor haar komst ook haar twijfels had bij het strikte overgestructureerde onderwijs van Polen, maar na haar bezoekjes aan de Noorse scholen, was dat helemaal anders.
Woensdagavond ben ik pannenkoeken gaan eten in de studentenblok van St.hanshaugen. Er waren gelukkig ook van die Noorse wafels, want de pannenkoeken waren een regelrechte flop. Donderdag waren het nog eens 2 presentaties. Van Céline en van Yulia (Ukraïne). Ook heel interessant. Het Franse onderwijs waarbij de Staat je in scholen plaatst, dus geen interviews bij directies, maar gewoon hopen dat je een goede school krijgt. In dat zuidelijke buurland van ons hebben ze ook nog les op zaterdagvoormiddag, maar daar komt verandering in. En er wordt niets over religie onderwezen op school. Yulia haar presentatie zorgde voor de nodige discussie. Maar ik vind dat bijna iedereen hier al een bijzonder interessante en goed gegeven presentatie heeft neergezet.
Vrijdagnamiddag gingen we naar Akershus Festing. Het oude kasteel van Oslo. Met overblijfselen uit de Middeleeuwen, en wegens verwoest, afgebrand, ... ook met delen uit vele verschillende andere periodes.
Zicht vanuit het kasteel. Het was nogal hard aan het regenen, dus ik trek nog wel een keer een mooie duidelijke foto als het mooier weer is. (Normaal zie je al de eilandjes liggen)
Céline onder een hartje, in één van de zalen van het kasteel.
Sorry lieve Michiel, maar toch 2 foto's van een tamelijk onbekende man, wegens "Viking"heid. Een rossekop met een echte vikingblik. Dit is de eerste echte viking die ik hier heb gezien. De foto's zijn getrokken tijdens het schuilen voor de regen met zicht op een van de binnenpleinen in het kasteel.
15-03-2008 om 17:00
geschreven door Eline
10-03-2008
Skiën
Wij zijn gaan skiën !!!
Ik kan niet meer zeggen dan dat het leuk was! En nu zijn we moe.
10-03-2008 om 21:23
geschreven door Eline
09-03-2008
Fieldwork en daarna
4de keer goede keer? Al 3 keer geprobeerd om een bericht te publiceren en al 3 keer een stomme fout gemaakt, maar dus.
Het fieldwork deze week heeft niet zoveel opgebracht. Dinsdag en woensdag werkte de hele school rond een project, met als hoofdthema afval. Dus de hele school was ofwel aan het knutselen of dansen aan het oefenen, een animatiefilm aan het maken, aan het werken aan een krantje over de afgelopen projectdagen, Dus woensdag zijn we niet naar de school geweest, aangezien de lessen er hetzelfde uit zouden zien als dinsdag, maar we zijn wél naar het optreden gegaan. We hebben de tentoonstelling gezien en genoten van al het eten dat in de turnzaal voor hele redelijke prijzen werd verkocht. Donderdag heeft me meer opgeleverd voor mijn Final Paper. Ik kon een lerares religie interviewen en had enkele interessante gesprekken met nieuwsgierige leraars.
Dinsdagavond was het international café, maar daarvoor was het volleyball. Man, wat doet dat pijn. Mijn pols deed echt een paar dagen pijn, maar bij mij viel alles nogal mee als ik op donderdag Maria haar polsen zag: hele maar blauw, groen, bruin, geel gezond kan dat niet zijn. Dus donderdagavond heb ik het volleyballen maar gelaten.
Woensdagavond was ik uitgenodigd voor een etentje bij Turid. Een van de Italiaanse internationale studenten zou koken. Het werd pasta met kabeljauw, dus bij deze heb ik wel vis gegeten, lieve Eva J !
Na de lekkere maaltijd speelden we spelletjes, uiteraard jungle speed en ook ligretto, ook ontzettend leuk.
Vrijdag is Liene aangekomen. s Avonds samen die lekkere Vlaamse steak opgesmuld en bijgebabbeld. Gisteren het Munch Museum bezocht en door Oslo gelopen. Van het Centraal Station via de grote, belangrijkste straat in Oslo naar het koninklijk paleis. Van daaruit naar de Hogeschool en hierna een kijkje gaan nemen in de haven. s Avonds terug naar Oslo gegaan en met Binke en haar 4 Brusselse vrienden en Isabel op café gegaan. We hadden trouwens geluk! Net nadat we binnen waren kwam de ID controleur binnen. Het was een hele gezellige Belgische avond.
Vandaag wilden we op tijd opstaan, zonder succes. Maar we hebben de metro tot aan Holmenkollen genomen want daar werden zoals ieder jaar de World Cup schansspringen georganiseerd. Dus wij hebben echt die zotte mannen van de schans zien springen. En ze landen ook weer, misschien nog zotter. Het enige mindere was het meer dan 3 uur lang stilstaan. De koude was nogal aanwezig. Maar de pannenkoeken deze avond hebben die koude doen vergeten.
Morgen hebben Liene en ik een dagje skiën gepland, spannend hoe dat zal aflopen. Je hoort het nog wel!
Zoek de schansspringer op de rechtse foto hierboven.
09-03-2008 om 00:00
geschreven door Eline
29-02-2008
Fieldwork
Zo meteen ga ik proberen zelf het paneermeel rond mijn stukje vlees te krijgen, kwestie van een schnitzel te maken. Dan moet ik een outfit kiezen voor de 'Foute avond' .
Maar even over afgelopen week. Maandag kregen we dus uitleg van Paul over het fieldwork. Het was nogal ónboeiend. Die man is hier echt slecht in. Maar ik denk dat meesten wel doorhadden dat ze zeker niet te laat mochten komen, aan gezien hij dat 10 keer heeft herhaald. Maar goed, hij heeft gelijk natuurlijk, sommigen in de klas snappen niet goed wat 'de les begint om half 9' wil zeggen, aangezien ze soms een half uur, of zelfs een uur te laat komen. Ik vind het een beetje onbeleefd, zeker als dat te laat komen niet eenmalig, maar een gewoonte is.
Dus dinsdagochtend de metro's naar Sinsen Skole genomen. Net op tijd, omdat ik uiteraard helemaal verkeerd was gelopen. Gelukkig dat ik gewoon de kinderen moest volgen. Mijn eerste indruk? Wat een grote school. Er zijn 45 leraars en 420 leerlingen. (Eerste leerjaar tot 4de middelbaar). Het was vooral het gebouw dat indrukwekkend was; maar ik wist nog niet dat de middelbare school hier ook zou zitten. Wel dus. De directeur komt 15 minuten te laat, maar is ontzettend vriendelijk en bereid om zich in te zetten voor onze 'wensen'. De eerste dag observeren we per 2 een groep uit de eerste graad (1e leerjaar). In de meeste klassen van de lagere graden, zitten 15 kinderen. Ik ga niet heel het systeem uitleggen en de manier waarop lessen hier worden gegeven, dat moet je dan maar eens persoonlijk vragen, als je dat echt interesseert. Mij is het althans duidelijk waarom Noorwegen zo laag scoort op de OECD, met slechte resultaten op kennis en hoge op democratisch denken en 'self-esteem'. Ze leren nogal weinig, het is veel gespeel, wat wel maakt dat de kinderen genieten van het onderwijs. Schooldagen duren van 8.45 tot 13.00 met in totaal 1 uur pauze. Eten gebeurt in de klas. Ik heb de kinderen niet veel zien werken, maar misschien is dat hoe het gaat in deze school, volgende week kan ik voor het eerst scholen vergelijken (al zijn het er maar twee).
Woensdag mocht ik observeren in een hoger jaar, het derde leerjaar, bij een hele lieve juf. De kinderen kwamen me knuffelen aan het einde van de dag, al was de enige conversatie die we hadden in hun eerste engels. Ik probeerde af en toe een beetje Noors, met beperkt succes. Maar ik ga naar huis met een heel fijn gevoel. In die klas zitten trouwens een Jelle krullebol en een langharig blonde Justin, voor zij die mijn kawellers een beetje kennen.
Donderdag kon ik de directeur interviewen en dat heeft me het meeste opgeleverd deze week. De juf had vandaag een les voorbereid waar ik misschien iets mee kon doen. Ze had een klasgesprek over empathie. Het lastige van zo'n gesprek is de taal, maar misschien kan het toch interessant zijn.
Ik heb jullie trouwens nog niet op de hoogte gebracht van het waarschijnlijk thema van mijn Eindpaper. Wel, hoe gek het ook zal klinken, het zal gaan over de manier waarop Noorse scholen 'omgaan' met het geven, betrekken van religie in hun onderwijs. Wat ik tot hiertoe heb gehoord klinkt heel positief. Positiever dan ik ons godsdienst/niet-confessionele zedenleeronderwijs vind. Maar mijn 'onderzoek' in nog maar in een beginfase, dus ik blijf op mijn hoede.
Ik ben ondertussen ook een wandelkaart gaan kopen om in de bossen van Oslo zelf op zoek te kunnen gaan naar Elanden. Die lopen daar dus echt rond. Dus Liene en Michiel pas maar op en neem wandelschoenen mee, want wij gaan een lange vermoeiende Elandentocht maken! Tenminste één ... Be Prepared
Trouwens, wij mogen geen foto's nemen van kinderen, hiervoor moet je de toestemming hebben van de ouders. De reden waarom, ... die moet ik nog vinden.
29-02-2008 om 00:00
geschreven door Eline
23-02-2008
Olympische spelen met de Lappen (?)
Vrijdagochtend hadden we les van Elisabeth. Dit keer bijzonder interessant. Het ging namelijk over de curricula voor de Noorse scholen, over de evolutie en ook de inhoud ervan. Volgende week dinsdag begint het 'Fieldwork', wat zoveel wil zeggen als klassen observeren. Daarom was de les van Elisabeth echt boeiend en nuttig ter voorbereiding van de volgende 2 weken.
Zo meteen kies ik het onderwerp voor mijn eerste paper (die tegen 3 maart af moet zijn) en ook het onderwerp voor mijn Fieldwork/grote paper. Nu geef ik mezelf nog een beetje tijd om die keuze te maken.
Elisabeth stopte de les een uur te vroeg, zonder het zelf door te hebben. Dan maar in de bibliotheek gaan zitten. Ik had me donderdag ingeschreven voor de excursie naar het skimuseum in Holmenkollen. Om 1 uur hadden we met de geïnteresseerden afgesproken aan de fontein bij het Nationaal Theater. Van daaruit de metro naar Holmenkollen genomen.
Een gids leidde ons door het skimuseum, met enkele grappige en interessante anekdotes. Hierna konden we tot helemaal boven op de skischans. Je weet wel die grote skischans, die daar staat en die ook voor de Olympische winterspelen wordt gebruikt. En een mooi uitzicht... Aangezien ik al mijn foto's hier met mijn gsm trek, is de kwaliteit niet altijd zo'n succes.
Maar goed, zij die het beter willen zien, moeten maar tot in Holmenkollen komen om het zelf te beoordelen. Ik vond het super.
De binnenzee van Oslo en de eilandjes die erin liggen. Het centrum van de stad. Mijn eigen flatje zoeken en nogmaals besluiten dat het toch nogal ver ligt van Oslo zelf. De grote bossen van Oslo. De kleine mensen. De skibaan die de Olymische atleten afskiën om van de schans te springen. Wat zijn die mannen gestoord... De schans op zich valt wel mee, maar de landingsbaan ligt echt een stuk lager. Ik zou het niet wagen, eerlijk gezegd. Maar ik ben dan ook geen skischansspringer. (Als dat laatste al een woord is.)
Met moeite de trappen afgelopen, weg van het mooie uitzicht. Er was een skisimulator, "het voelt net alsof je zelf de sprong neemt" , dat was wat werd verkondigd, dus dat wilde ik wel eens testen. Met 9 andere internationale studenten in de machine gekropen en gevoeld wat we horen te voelen. Of toch niet helemaal. Er was wel wind om de snelheid te benadrukken, de machine bewoog van links naar rechts, van boven naar onder zoals ook op het scherm gebeurde, maar echt 'the real thing' kan het niet geweest zijn. Niet helemaal voldaan uit de stilumator gestapt en hierna richting metro. Het jammere is dat die skisschans op ongeveer 3 kilometer van mij staat, maar dat het onmogelijk is om van mijn plaats rechtstreeks naar daar te gaan. Eerst moet ik terug naar het centrum van de stad, hetzelfde voor de skipiste die zelfs nog dichter bij mij ligt, maar verder van de stad. Te voet is niet echt een optie, wegens grote drukke banen en teveel bochten (vanwege de helling), dus een te lange afstand.
Samen met Isabel en Binke, de 2 Brusselse meiden,ben ik hierna naar de film gegaan. "Kautokeino" een Noorse film die over de Lappen (Saami-gemeenschap) ging. Ja ja , wij, drie niet Noors sprekende meisjes zagen een Noorse film waar geen Engels in voorkwam. Maar het was geen probleem. Het was een goede film zelfs. Er waren Noorse ondertitels, waar je toch een beetje kan uit opmaken, en de beelden op zich zeggen vaak genoeg. Wel 90 kronen kwijt. Maar dat was het waard.
Ondertussen ben ik begonnen in een nieuw boek, mijn 'Liefde in tijden van Cholera' van Gabriel Garcia Marquez is uit en 'God als misvatting' van Richard Dawkins is dus het nieuwe. Het zint me wel.
En dan nu net als vorige week een lijstje maken van wat ik wil eten en wat ik ervoor nodig zal hebben.
23-02-2008 om 00:00
geschreven door Eline
20-02-2008
Presentatie België
Dinsdag gaven de 6 Vlamingen een presentatie over België. Volgens mij werd ze positief ontvangen. Er waren wel nog veel vragen achteraf. Maar die gingen dan eerder over 'haat' van Vlamingen tegenover Walen en vice versa, hoe het nu zat met de regering,... Het was wel goed! We hebben de 20 minuten die we mochten gebruiken mooi verdubbeld, maar dat was geen probleem.
Die wet waarover ik het in mijn laatste bericht had. De ongeschreven wet die de Noren naleven, noemen ze 'Jante Law'.
The ten rules are:
Don't think that you are special.
Don't think that you are of the same standing as us.
Don't think that you are smarter than us.
Don't fancy yourself as being better than us.
Don't think that you know more than us.
Don't think that you are more important than us.
Don't think that you are good at anything.
Don't laugh at us.
Don't think that anyone cares about you.
Don't think that you can teach us anything.
Het klinkt misschien nogal negatief, maar het gaat erom dat je niet boven of onder je status moet leven, op sociaal en economisch vlak. Volgens een dame waar ik gisterenavond mee heb gesproken bestaat er ook een Jente Law, die net het omgekeerde is en die niet zo negatief ingesteld is. Zij prefereert de laatste, ik de eerste. Ik zei dat ik het merkte aan de Noren die ik tegenkwam dat zij deze wet naleven, maar dan bedoel ik niet dat ze niet geïnteresseerd zijn, of denken dat je niets goed kan doen, maar dan gaat het om het gevoel van gelijkwaardigheid.
Na de Noorse les was er een feestje bij Céline op de gang, op Ulleval (een ziekenhuis, maar ook de studentenblok die op het domein van het ziekenhuis staat). Blijkbaar had iemand van haar gang iemand uitgenodigd en gaf hij er een feestje voor. De dame die hij had uitgenodigd, was een iets oudere vrouw, waarbij de jongen had gewoond (waarschijnlijk om te studeren). Het was nogal genant, de jongen had nieuw servies gekocht, caké gekocht, fruitschaaltjes gemaakt, heel mooi en lekker, maar wij, buiten Céline, waren niet echt uitgenodigd. Maar hij vond het leuk dat we er waren en dus hebben we wat gebabbeld, onderandere over die Jante Law, en mee genoten van de lekkere dingen die hij had voorzien.
Hierna zijn we naar het International Café gegaan, waar geen wafels waren, ... Ontevredenheid alom! Maar het was gezellig, een beetje praten met de internationale studenten, een beetje lachen, ... zoals dat gaat.
Vanochtend hadden we les in de muziekklas. We dansten een paar volksdansen van verschillende landen, makkelijk om met kinderen te doen, en besproken enkele projecten rond multiculturaliteit voor de lagere school. Er was 1 ruimte waar zeker 10 buffetpiano's stonden. Al waren ze niet opgesteld om op gespeeld te worden. Maar in het gewone - wel extreem grote - muzieklokaal stond ook een piano, dus even praten met de leraar, en ook hier kan ik komen spelen, als het lokaal vrij is tenminste.
Mijn zusje is jarig vandaag !!! Hele gelukkige verjaardag lieve Hannah !
En stiekem is de zus van tatjana ook jarig, en zij wordt precies even oud (en ze is geboren in hetzelfde ziekenhuis als mijn zusje! Gek é, misschien is dat waarom Tatjana en ik zulke goeie vriendinnen zijn Neeeee, wij zijn gewoon ontzettend tof !
Het Chinese meisje van de klas, stapte daarnet op mijn bus. Ze blijkt om 10 minuten van mij te wonen. Haar vriend werkt hier en ze hebben een appartementje gehuurd in Roa. (Roa is het gehucht waar ik woon) Ik ben in ieder geval blij dat ik niet als enige zo ver woont, al heb ik me er stilaan overgezet
Als je een berichtje wil sturen, zodat enkel ik het kan lezen, moet je een email sturen en anders mag je uiteraard gewoon iets fijn achterlaten in mijn gastenboek. Tot gauw
20-02-2008 om 16:57
geschreven door Eline
16-02-2008
Weekend
Deze ochtend lekker lang kunnen slapen. Het was blijkbaar niet nodig om te beginnen timmeren om 9 uur. Uiteindelijk ben ik toch opgestaan en heb ik de bus naar Oslo Sentrum genomen. (Trouwens ik schrijf Sentrum met een 's' omdat dat hier zo hoort.) Ik ben eten gaan kopen voor de hele week, of toch ongeveer. Eerst heb ik een lijstje gemaakt met alles wat ik wil eten (er staat nog geen vis op het menu), dan opgeschreven wat er in mijn koelkast staat (kwestie van bezigheidstherapie, nu ik erover nadenk) en daarna op een papiertje geschreven wat ik nog nodig heb. Vanavond ga ik proberen lamskoteletjes proberen klaar te maken. Morgenavond mijn lievelingsgerecht: jagerschotel. Doen wij thuis trouwens geen ei in de puree? Recept voor zij die het niet kennen - je moest je schamen, het is een typisch Belgisch gerecht! Recept is een groot woord, even kort wat erin moet dun laagje puree op bodem van ovenschaal daarboven het gehakt dat je hebt gebakken op het gehakt komt de gestoofde prei en dan terug een dikkere laag puree Hierna in de oven, lekker met paneermeel bestrooien.
Ik begin al zenuwachtig te worden voor dinsdag, de presentatie ...
Nog beter nieuws over het pianospelen in Noorwegen: Gisterenmiddag, ik was net thuis en ik hoor iemand piano spelen. Dus ik ga meteen op de gang horen waar het geluid vandaan komt. De buurvrouw is de schuldige. Om het spel niet te storen besloot ik 'geduldig' te wachten tot het gedaan was. Na een half uurtje ging ik dus bij haar bellen, en ze heeft inderdaad een piano, waar ik inderdaad op mag spelen. De communicatie verloopt wel niet zo goed, maar ze heeft me laten zien waar de extra sleutel ligt als ik wil komen spelen en ze is niet thuis. Gisterennamiddag, nadat zij enkele uurtjes had kunnen slapen (ze is blijkbaar een verpleegster met veel avonddiensten) ben ik binnen gegaan en heb ik me neergezet. Beeld je maar in hoe ik daar dan zat. Om je een idee te geven: DOLGELUKKIG
Ik had al enkele partituren afgedrukt op school (en dat heb ik vandaag opnieuw gedaan) en ik heb ook de muziekboeken die ik daar vond even bekeken. Ik heb geen idee hoe lang ik daar gezeten heb. Ik lijk wel verslaafd, geobsedeerd, ... maar dat ben ik ook. 's Avonds niet naar het 'Traffic light'-party gegaan, ik zou toch in het rood moeten, maar gezellig met mezelf een film gezien. Voor zij die het concept Trafficlight niet kennen. Vrouwen komen gratis binnen, mannen betalen veel centjes, rood is de kleur voor 'bezet', groen voor 'vrijgezel/vrij' en oranje voor '....'. Zo een feestje waarbij de roden samenhokken en aan de kant blijven zitten, de groenen constant lastig worden gevallen door lelijke kerels en de oranje, ja, dat weet ik niet.
Ik heb mijn eerste brief/paket uit België ontvangen!!!! De beste verrassing die iemand die Eline heet kan krijgen.
De presentatie die de Noren donderdag hadden gegeven was eigenlijk een beetje herhaling van wat we in de klas te weten waren gekomen, met als belangrijk iets dat ik me niet meer kan herinneren, maar ik leg het even uit. Het is een soort wet die alles Noren naleven, het is een ongeschreven wet: denk niet dat je speciaal bent, denk niet dat je meer waard bent dan een ander, ... De Noren moeten hun presentatie nog online zetten, als dat gebeurd is, zet ik het op mijn blog, want het is een soort van attitude die alle Noren die ik tot hiertoe ben tegengekomen echt naleven, en ik vind het wel een mooie wet.
De presentatie van het Spaanse meisje staat ook nog niet online, maar daaruit heb ik vooral begrepen dat de siësta in Spanje maximum 15 minuten duurt, ondanks wat sommigen beweren, dat ze graag feesten, en dat je een toelatingsexamen moet doen om te mogen studeren aan eender welke universiteit, of je nu een middelbaar diploma hebt of niet. Ze trakteerde ons achteraf op een typisch Spaans gerecht, waarvan ik niet heb geproefd: het bestond voornamelijk uit ei. Jammer!
16-02-2008 om 00:00
geschreven door Eline
14-02-2008
Cultuurcentrum van Oslo en andere
Na de niet zo boeiend gegeven les van Jan Sverre op dinsdag (Music and Identity) zou hij met ons het International Culture Center & Museum bezoeken. Zo gezegd, zo gedaan. Te voet naar het kleine onopvallende museum, en onderweg plaatsen tegenkomen waarvan je denkt: 'ik ben hier al eens geweest' al wist ik toen absoluut niet waar ik was. Het museum zelf was best leuk. De 6 grootste religies in de wereld, maar ook in Oslo werden er 'vertegenwoordigd'. Een slechte woordkeuze... Het ging in ieder geval over Hinduïsme, Boedisme, Sikhisme, Christendom, Jodendom en de Islam. Een gids leidde ons door het museum en vertelde de belangrijke aspecten van iedere religie. Iedere religie had eigen ruimtes in het museum en in sommige ruimtes moesten wij dan ook ons hoofd/haar bedekken met een sjaal, moesten de mannen een keppeltje dragen, moesten mannen gescheiden zitten van vrouwen, ... (Ik heb trouwens de ontdekking van mijn leven gedaan in het deel over Boedisme, daar vertel ik volgende keer meer over!)
Na de rondleiding vertrok ik terug naar de hogeschool voor de Noorse les. Het lukte nu best om te volgen en terug naar de beginners gaan is toch niet zo nodig als eerst gedacht. De lesgever begint de les met Noorse krantenkoppen, we lezen enkele tekstjes in ons handboek en maken oefeningen op de nieuwe grammatica. Aangezien Maria (flatgenote) in deze les zit, hebben we samen het handboek aangekocht. Kwestie van de kosten te delen.
Dinsdagavond was het 'International Café' in de kelder van de hogeschool, waar het studentencafé van de internationale studenten zich gevestigd heeft. Er was een verkiezing voor 5 nieuwe bestuursleden van OAS. De organisatie die feestje, uitstapjes, enz. organiseert. Opnieuw Noorse wafels, die absoluut niet zo lekker zijn als die van het grote wafelfeest dat ik in België zal moeten missen. En dan veel te vroeg naar huis vertrekken om daar nog te geraken.
Woensdag kregen we de eerste les van Paul Sundar. Ook niet zo bijzonder. Wel van inhoud, maar het was zo moeilijk om de aandacht erbij te houden. Niet dat er zoveel was van afleiding, maar zijn overmatig 'Euhm'-gebruik stoorde me ontzettend. Dus als je ooit voor een klas of een groep mensen staat (sommigen die mijn blog lezen, zullen dat heel waarschijnlijk doen), let erop!
Vandaag viel de les heel goed mee. Heel interessant eigenlijk, onze Geir kent er wat van, al weigert hij het Engelse 'are' te gebruiken, zoals in 'you are' 'they are', alles is 'is' bij hem. Waarschijnlijk omdat hij zijn eigen taal erg linkt aan het Engels, maar de kleine verschillen vergeet aan te brengen. We hadden een korte middagpauze en daarna de eerste 2 'culture presentations' van Noorwegen en Spanje. De vertegenwoordigers van ieder land geven dan een korte presentatie over hun land, cultuur, onderwijssysteem, .., alles dat interessant kan zijn. Heel leuk die presentatie, misschien dat ik hierop terugkom als het iets minder laat is. Dan opnieuw naar de Noorse les.
En hierna met de andere 5 Vlamingen naar mijn flat, ver ver weg, om te werken aan onze presentatie. Samen lekkere, volledig zelfgemaakte Gyros gegeten met rijst en hard gewerkt aan de presentatie over ons lief klein Belgenlandje. Wij zullen het voornamelijk hebben over het systeem. Over hoe België in elkaar zit, een beetje geschiedenis om het onderwijssysteem uit te leggen, om de 'taal-problematiek' aan te kaarten, en ik doe het leukste: een beetje typische Belgische dingen, enkele symbolen en enkele iconen, (leve onze tenniskampioenen) en de situering van ons land.
Ik vind die berichtjes in mijn gastenboek zó geweldig. Niet te doen, meer van dat :P Morgen meer...
14-02-2008 om 00:00
geschreven door Eline
10-02-2008
Norsk Folkemuseum
Rond de middag hadden we afgesproken aan het stadhuis van Olso. Wij zijn vandaag: Bieke, Binke, Isabel, Celine (Franse) en ik. We nemen de bus naar het Noorse Folkmuseum. We hadden niet zonder reden deze zondag uitgekozen om naar dat museum te gaan. Vandaag waren er speciale dingen te doen in verband met de Saami gemeenschap. Of de Lappen (al mag je dat niet tegen hen zeggen). Eerst keken we even rond in het museum zelf, hierna kregen we een korte film te zien over het leven bij de Saami, hun gebruiken, religie, muziek, ... Na de film werden we uitgenodigd om in het dorpje ( dat hoort bij het museum ) in één van de huisjes een typische maaltijd te nuttigen. Het was rendier, maar net toen wij aan de beurt waren, bleek de pot leeg. Dan maar verder rondgelopen. De zon scheen. Dus op zoek naar de beruchte staafkerk! Helemaal in hout, gebouwd in 1200.
(Het rode meisje is vrij onduidelijk, maar ze heet Celine) LEVE CELOEN !
Hierna verder in het dorpje rondgedalkt. Even in een klein snoepwinkeltje gegaan.
Dan terug naar downtown Oslo. Op zoek naar een plek op de haven waar we een veerboot konden nemen. De plaats hebben we uiteindelijk gevonden, maar de boot zou niet meer varen. Dan maar naar een rommelmarktje in het oosten van de stad. Ik kocht een Noorse strip van de geweldige Asterix en Obelix, om mijn Noors te oefenen. Op weg naar de bushalte kwamen we een grote groentenwinkel tegen, dus daar zijn we ook even gestopt. Daarna huiswaarts om pannenkoeken te bakken, (geen commentaar nodig). Morgen zal ik me eens bezighouden met de presentatie die we over België moeten geven, en de Timberlands (JA Timberlands) die ik heb zien staan, gaan kopen! Ik wilde vanavond voor het eerst wassen, maar het wasmachien wil niet, voorlopig mag ik het machien van de bovenburen gebruiken (hoe komt het dat de mensen hier zo vriendelijk en vertrouwend zijn? Prachtig vind ik het.)
10-02-2008 om 21:57
geschreven door Eline
09-02-2008
Vrijdagavond
Gisterenavond gaf Turid een Noorse medestudente een feestje thuis. Er was veel volk, veel mensen van de klas, en ook Noorse vrienden. Ik was er rond kwart na 9 en toen was het al heel druk. Rond half 10 begon het spectakel. Turid leeft samen met 2 vriendinnen. En 1 daarvan studeert aan het conservatorium. Er stond dus een piano, gitaar en trombone. Er werden enkele meezingers gespeeld, 1 jongen gaf een klein gitaaroptreden met zelfgemaakte liedjes. Turid speelde eens op de trombone onder begeleiding van de piano, een meisje dat zong,... Leuk dus, hierna werd de muziek (cd) terug opgezet. Ik moest door om mijn bus en metro te halen, maar eerst wilde ik vragen of ik misschien kon oefenen bij hen thuis. Ik sprak het meisje van het conservatorium aan en legde mijn probleem voor. Ze zei dat ik af en toe kan komen spelen, maar dat zij nog een betere plaats heeft om te oefenen. Ze werkt in een kerk en zij heeft een sleutel. Er staat een vleugelpiano en een buffetpiano, waarop buiten de dienst op gespeeld mag worden. Ik heb haar nummer en het adres, dus zo gauw als ik mijn partituren heb, kan ik beginnen!!! Hierna de bus naar het station nemen. In het station wachten op de metro. Die kwam niet... Er moesten er minstens 3 komen voor de laatste zou vertrekken. Ze kwamen niet. Dus rond half 1 naar buiten gegaan op zoek naar een taxi. Die heeft me dan naar huis gebracht, maar leuk is anders. Het is mooi weer, de zon schijnt, dus straks ga ik eens wandelen in de buurt/ in de bossen. Gisteren zelf hamburgers gemaakt. Lekkerrrrr Maandag is het meestal geen les, die moet dienen voor individuele studie.
09-02-2008 om 11:56
geschreven door Eline
07-02-2008
Frognerparken
Het blijft hier glad. Maar vandaag was het zonnig en leuk om rond te lopen. Om gevaarlijke schuifpartijen te vermijden heb ik de 10 minuten-wandel naar de metro omgeruild voor de 20 meter-tocht naar de bushalte. Stipt om half 9 verschijn ik in de klas. Vandaag zou Elizabeth ons 'onderwijzen'. We bespraken enkele artikels over childhood constructions, childerens rights en het recht van kinderen om deel te nemen (to participate). Rond 11 uur sloten we de les af en maakten we ons klaar voor een wandeling. Geir - dat is zijn voornaam trouwens - zou ons een rondleiding geven in het Frognerpark. Ongeveer 20 minuten wandelen vanaf de hogeschool. Hij doet daar gidswerk in de zomer en vertelde ons nu ook waarom het park er is, de geschiedenis ervan, .. 1 naam om te onthouden : Vigeland, de 'ontwerper' van het park. Na de wandeling in het mooie park, werden we uitgenodigd om bij Geir thuis soep te gaan eten. Dus met heel de klas naar Geir zijn appartement waar we heel vriendelijk werden ontvangen. Babbelen, stiekem nog een beetje les krijgen van Geir en genieten van de soep, ...
Gisteren was ik naar de eerste Noorse les gegaan, maar ik vond het nogal makkelijk, en ook wel vervelend: we zaten in een slechte ruimte met meer dan 30 studenten. Dus werd ik door de leraar uitnodigd om de lessen van de gevorderde groep te volgen. En die waren deze namiddag om half 4. Dus na de soep terug naar de Hogeschool. Net op tijd, meteen beginnen, eerste indruk: véél te moeilijk Maar ik probeer het nog de eerste week/weken, anders terug naar de beginners. Mijn flatgenote, Maria is een 21 jarige Sociaal Werk studente uit Duitsland. En toevallig volgde zij net als ik de cursus Noors voor gevorderde. (Ook zij had er moeite mee.)
Slecht nieuws voor mijn ouders: ze lust geen vis en heeft het zelfs in geen jaren gegeten (niets: geen garnalen, kreeft, mosselen, tong, ...). Dus dat werkt niet bevorderend, MAAR we hebben afgesproken dat we het samen eens zullen proberen te maken binnenkort.. Spannend ! Iemand met een goed recept mag dat altijd doormailen. Niet te ingewikkeld, want ik ben niet zo'n keukenheld. (Een prinses ben ik wel, maar dat wisten jullie al.)
Leve skype, dat werkt fantastisch, al is er één persoon die maakt dat niemand anders de kans krijgt om te bellen. En dat is zijn récht! Ik heb nog geen reactie op mijn email naar de muziekleraar... We zijn al plannen aan het maken om een weekendje naar Bergen te gaan met zij die zin hebben. Ik heb er zin in!
Net diepvriespizza gegeten, ik begrijp nu, en kan nu ook met reden zeggen waarom ik dat tot nu toe nooit heb gegeten: wat is dat voor afval. Ben ik een snob? Waarschijnlijk ...
Morgen schoenen kopen; goede, warme, waterdichte schoenen heb ik nodig ! En dan op naar het eerste echte weekend.
07-02-2008 om 21:13
geschreven door Eline
02-02-2008
First day
Vandaag was de grote. Afscheid nemen van het thuisfront. De vlucht verliep goed en meteen vonden 5 Belgische meisjes elkaar bij het uitstappen in Oslo. (Bieke, Isabel, Glenda, Marjanka en ik) Het sneeuw!!! Het was heel mooi om te landen tussen dennenbomen, veel sneeuw, ... griezelig vond ik het ijs waarop we zouden landen. We namen samen de bus naar Oslo Sentrum. Stapten te vroeg af, stapten op de volgende bus, en wandelden beladen met loodzware zakken naar het juiste gebouw (ook dat was even zoeken). We maakten kennis met de coördinatoren van het international office van de University College of Oslo en kregen de nodige informatie over onze slaapplaatsen. Als enige van de 5, zit ik in een flat op 25 min - met de bus - van het centrum. Normaal deel ik een kamer met een ander meisje (Isabel), maar zij verkoos iets anders. Dus op dit moment, en liefst het hele semester heb ik een grote kamer met 2 bedden. Mijn andere flatgenoot, Maria komt maandag. Na veel fout lopen, pijn in beide armen, vond ik de juiste bus. Hup naar mijn appartement. Ik geraak voorbij de voordeur: hindernis 1. Nu op zoek naar mijn flat,... hindernis 2. Mijn buurvrouw was thuis en hielp me verder. Een irritant piepende koelkast: hindernis 3. Prachtig geïnstalleerd dat ding, (Kan op geen enkele manier verplaatst worden, dus aan de stekker kan je niet.) Een sympathieke bovenbuur liet het gepiep verdwijnen, en na een kort gesprekje werd ik uitgenodigd voor thee. Dus, bij de bovenburen thee gaan drinken. Ze zorgden ervoor dat ik nu op het internet kan, toonden een snellere verbinding tussen de flat en downtown Oslo, en bovendien brachten ze me tot bij een studentenblok in de stad waar vanavond al een feestje werd georganiseerd. (Ze moesten er toch langs.) Echt heel vriendelijke mensen! Op het feestje hebben we enkele mensen leren kennen, waar we misschien morgen mee gaan sleeën. De huisbazin kwam net langs toen de bovenburen en ik vertrokken, we hebben morgen afgesproken. De weg terug naar huis was ook geen makkie. Tram 17, bus 31, bus 32 en ieder in een andere richting gaande. Nu maak ik mijn bed klaar om te dutten.
02-02-2008 om 00:00
geschreven door Eline
31-01-2008
We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar ...
Morgen is het zover: dan verlaat ik het Belgenlandje. Weg van de koude, het nog koudere Noorwegen in. Gisteren ben ik uiteindelijk quasi alles te weten gekomen over mijn kamer, wat een flat blijkt te zijn. Spannend! Als ik er ben, vertel ik er wel meer over. Het ligt in ieder geval ten noordwesten van Oslo, op 30 minuten van de hogeschool. Nu moet ik beginnen pakken.
31-01-2008 om 00:00
geschreven door Eline
12-01-2008
Welkom
Hallo iedereen
het eerste bericht op mijn eigen blog om 2 zaken te doen. Ten eerste het testen of ik een bericht kan toevoegen. Dat is bij deze geslaagd! En ten tweede om te melden dat het blog eigenlijk pas belangrijk is als ik in Oslo ben, dus vanaf 1 februari. Hopelijk hebben jullie veel plezier met het lezen van mijn 'belevingen' in Oslo... We zullen zien, ik kijk er in elk geval naar uit!
12-01-2008 om 18:19
geschreven door Eline
27-09-2005
Wandelingetje
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
27-09-2005 om 16:32
geschreven door Eline
Op de hogeschool
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Zicht vanuit het kasteel.
Céline onder een hartje, in één van de zalen van het kasteel.
Vrijdagochtend hadden we les van Elisabeth. Dit keer bijzonder interessant. Het ging namelijk over de curricula voor de Noorse scholen, over de evolutie en ook de inhoud ervan. Volgende week dinsdag begint het 'Fieldwork', wat zoveel wil zeggen als klassen observeren. Daarom was de les van Elisabeth echt boeiend en nuttig ter voorbereiding van de volgende 2 weken.
(Het rode meisje is vrij onduidelijk, maar ze heet Celine) LEVE CELOEN !
En dat is zijn récht!
Het sneeuw!!!
