Vroeger, toen de wereld nog niet beschadigd was met al ons vuile dampen en gassen, kon men nog spreken van seizoenen. Nu beginnen de droogteverschijnselen op te komen. Het heeft al zeker twee dagen niet meer geregend in Stavanger. Ik weet niet wat er aan de hand is. Normaal zou ik zeggen dat we hier best iets aan moeten doen en allemaal ons steentje moeten bijdragen, maar ik zeg u...doe gewoon niets want zo vind ik het best oke!
Dit was sinds twee maanden het mooiste weekend tot nu toe. Ik heb dan ook geen seconde langer getwijfeld en ben zaterdag eindelijk naar de Preikestolen geweest! Samen met een huisgenoot hebben we twee uur gewandeld om de top te bereiken. Het is de stijve spieren en schrammen meer dan waard want wat een mooi uitzicht! Voor zij die niet weten wat de Preikestolen is... een prachtige fjord met uitzicht over een helderblauwe rivier en hoge bergen (zoals in de boekskes!). Misschien een beetje jammer van de veel te vele andere toeristen die het mooie uitzicht breken, maar tja.... ik kan ze er moeilijk af duwen he! Maar ik heb er allesinds van genoten! 's Avonds laat terug thuis heb ik toch nog de laatste krachten bijeengehaald en ben ik naar Stavanger city geweest om met een paar Indonesiërs naar 'The bourne Legancy' te gaan kijken. Een aanrader voor wie van een goede actiefilm met een slap einde houdt!
De eerste stageweek is gepasseerd en ik mag zeggen dat ik het zeer zeker, absoluut zie zitten om hieraan te beginnen. Allereerst heb ik twee dagen mee in de coffeeshop van het jongerenhuis gestaan. Hard werken en blaren op mijn handen van al dat zitten en met de jongeren praten. Het was zeer fijn om iedereen te ontmoeten. Naar mijn maatstaven waren de meeste jongeren ook zeer sociaal. Zij kwamen zelf vragen wie ik was, wat ik daar kwam doen, uit welk land ik kom... . Ook de andere stafleden zijn jong, energiek, interessant en zeer welkom. ;) Samen met de twee verantwoordelijjke van UKM, het kunstproject (te vergelijken met de kunstbende in Begië voor zij die dit kennen) en L54, het jongerenhuis, zijn we donderdagavond een presentatie over onze projecten gaan geven in het 'Sandnes Learningcenter'. Dit is een school voor immigrante jongeren die net in Noorwegen zijn aangekomen en de taal nog niet spreken. Hier leren ze vakwerk om de taal te leren, mensen te leren kennen en uiteindelijk te integreren. Na de presentatie heb ik al mijn moed bijeengeraapt en me tussen de groepjes jongeren gaan mengen om met hun te praten. Enkelen waren toch best geïnteresseerd en kwamen mij vragen of ik hun hip -hop danslessen wilde geven. Duidelijk was dat niet iedereen de taal evengoed begrijpt! Na een mooi afsluit met dans, zang en muziek van de jongeren zelf, een krop in mijn keel en waterige ogen, zijn we dan weer naar huis gegaan. Ik denk dat ik dit Leercenter ook een zeer boeiende stageplaats had gevonden!
Vrijdag was mijn laatste werkdag en ben ik meegeweest met de dagraven. Ondertussen beginnen de jongeren op straat mij te kennen en ik hen. Om drie uur in de namiddag is de school uit en zie ik hen dan ook vaak aan het busstation rondhangen. Af en toe maak ik een praatje met hen of zwieren we eens naar elkaar. Zoals het een echte local betaamt! Enkel tijdens een gesprekje met een paar locals die op tijd en stond al graag eens in pintje drinken aan de haven, kan een leugentje om bestwil geen kwaad. Allesinds, dat dacht ik! Na een bijna onverstaanbaar en 'walmende' : 'Joe aar a bjoetifoel girl , aar joe mawied?" heb ik dan maar snel 'ja' gezegd. Een mens zou voor minder liegen. Al is dat niet altijd het beste idee want zelfs met een paar promille meer in hun bloed zien ze nog dat je geen ring draagt! Nuja, gelukkig konden ze ermee lachen! zelfs enkele wijsheden zoals: 'A pessimist is an optimist with experience', of 'Do you think you can change a man?' (dan toegepast op hun drankgebruik denk ik), werden elkaar nog meegegeven.
Ik moet ook zeggen... mijn energie is helemaal terug! Ik ben weer bezig met de dingen die ik heel graag doe, dansen dus, en dit heeft veel effect op mijn lichaam en energie.
Nu heb ik een zondag vrij... ik denk dat ik maar wat voor school ga werken want in deze twee weken vol nieuwigheden en vermaak is dat er nog niet van gekomen! Houd jullie goed!
Het is nog net geen acht uur en het begint al stilletjes aan donker te worden buiten! Joepie! Ik vind het zalig om binnen in mijn kamertje te zitten , een beetje te schrijven, na te denken, wat muziek luisteren terwijl buiten de wind door de bomen waait en de regen zachtjes tegen de ruiten tikt...
Zoals de titel doet vermoeden, was het vandaag een bewogen dag vrienden! Deze morgen kon ik voor de eerste keer naar mijn andere stageplaats, L-54, gaan. Daar ontmoete ik mijn stagebegeleider die mij heel de dag uitleg gegeven heeft en rondgeleid in de drie huizen die ten dienste staan voor de mensen in en rond Sandnes. Nu begrijp ik ook beter wat mijn taak hier zal zijn en kan ik het jullie nog beter uitleggen! In L -54 zal ik werken voor het project UKM als milieuarbeider met jongeren vanaf vijftien jaar. Zij behoren meestal tot een risicogroep kinderen, die kans hebben om gemakkelijk in een drugs- ,drank- of prostitutiemilieu terecht te komen. Het project UKM is een nationale kunstcompetitie waar jongeren in Noorwegen aan kunnen deelnemen. Ze kunnen alleen of in groep hun talenten tonen aan een jury waarbij ze telkens door een selectie moeten. Ook in Sandnes in een basis voor UKM en de groepen die hieraan willen deelnemen zullen gebruik maken van de lokalen in L -54, Varatun Gard (met een bolleke op de a van Gard) en Lure. Drie gebouwen die hun danszalen, muziekstudio's, ateliers, theaterzaal, podia,... ten dienste stellen voor de jongeren. Mijn taak zal zijn om een of twee dans - en muziekgroepen te begeleiden/coördineren. Omdat dit jongeren zijn die vaak in een POS (Problematische Opvoedings Situatie) zitten, kan het zijn dat er ook meer bij komt kijken dan alleen hun 'show' te begeleiden maar ook hun problemen en/of twijfels, ... aan te pakken. Ik heb ook de andere collega's ontmoet die ook groepen zullen begeleiden en het lijkt me een 'goeie' bende bij elkaar. Ik moet morgen terug om de eerste keer mee de coffeeshop, dat zich in het gebouw van L- 54 bevindt, open te houden en de jongeren te leren kennen.
Vandaag was het ook een mooie dag, niet te veel regen en wat zonneschijn! Ik heb van mijn vrije tijd gebruik gemaakt om een mooie fietstocht te maken hier vlakbij langs de zee en de bergen. Zeer mooi!
Natuurlijk is er na goed nieuws ook weer tijd voor minder goed nieuws. Allez, het is te zeggen... Als je op een zaterdagmorgen, acht uur, graag tenten opzet in de regen, moet wachten tot vier uur in de namiddag om ze dan weer af te breken...is dat nauurlijk relatief. Er werd een cultuurdag georganiseerd waar allen organisaties van Sandnes 'Health City' hun stand konden opzetten. Natuurlijk waren wij het, de organisatoren en ik, die dit werkje mochten opknappen. Nu, zo erg was het ook niet. Ik kon er tijdens de middag even vandoor gaan en ben en theetje gaan drinken en wat gaan rondwandelen in de winkelstraat. Heb met wat mensen gepraat, onbekenden, en dat vind ik altijd wel fijn! Toch was het weer (ik bedoel het weer in de lucht, zon, wolken, wind,...) best oke en heb ik wat mensen leren kennen waarmee ik zal samenwerken in L -54.
Zondag dacht ik eens zot te doen en wou ik de Preikestolen , een van de mooie fjorden, gaan beklimmen! Aangekomen met de bus in Stavanger wist ik niet waar ik de boot moest nemen en heb ik deze uiteindelijk gemist omdat ik te laat vertrokken was. Dus ben ik maar een paar uurtjes alleen in de regen gaan rondwandelen (om het allemaal nog wat dramatischer te maken!). Ik heb wel het oliemuseum bezocht wat best eens leuk was om te zien. En...het was gratis! Een speciale actie die dag... toch nog een zonnestraaltje in mijn leven! Stavanger is trouwens een van de grootste steden in de olieindustrie. Een van mijn stagebegeleiders heeft naast zijn job als jongerenwerker en vrijwilligheidscoördinator dan ook nog een klein bedrijfje in de olieindustrie... ik wil maar zeggen...ik weet waar al die rijke stinkerds hun centen halen! ;) Maar wat later weer thuis ben ik in mijn nest gekropen en even gaan slapen. Ik moet zeggen, ik voel me niet zo goed deze dagen, fysiek bedoel ik dan. Ik ben alle dagen, zelfs overdag, heel moe en vind weinig energie in de dingen die me normaal zeker en vast een energie boost zouden geven!Al die nieuwe dingen, alleen erop uit trekken, ... Ik vind dat wel jammer want zelfs vandaag op de stageplaats had ik geen fut ... . Ook wat typische verkoudheid -sypthomen...Maar dat is nog het minste van mijn zorgen. Af en toe zit ik weer vol energie andere keren ontbreekt het mij aan alles... Ik weet niet zo goed hoe of waar ik die energie kan terug vinden. Ik slaap genoeg, ik eet gezond,... misschien wat meer sporten? Dat kunnen we in ieder geval eens proberen! Nochtans, hier wandelen en fietsen in de bergen, langs het water met de frisse lucht zou een mens toch ook wel wat energie mogen geven he?
Tja, We zien wel hoe het loopt. Wie er een oplossing heeft of andere vragen of opmerkingen...wees niet bevreesd om hier een reactie achter te laten! :) Maar om met goed nieuws te eindigen, deze week en vooral dit weekend wordt het mooi weer! Ik ga alvast wat uitstapjes plannen!
Een Erasmus stage zou moeten dienen om uit je 'comfort zone' te geraken... Toch ben ik nog maar vijf dagen hier en nu al heb ik het gevoel dat ik hier al maanden ben! Ik voel me hier goed, ik voel me hier thuis! Ik heb nog niet het gevoel uit mijn comfort zone te zitten. Ik voel mij meestal ook goed wanneer de dingen anders lopen dan ik ze gewend ben... een taalbariere, niet weten waar ik die winkel met 'merk' producten vind, geen idee waar ik moet afstappen van de bus, geen regenjas bij nat weer,... jaja,That's how I like it! Natuurlijk zijn dat maar de kleine dingen. Wacht tot ik plots in mijn schoenen loop te 'soppen' door afwezigheid van waterdichte schoenen of ik geen activiteit kan begeleiden doordat ik geen Noors spreek... Dan zult ge mij horen!Tja, ik ben er mij van bewust dat het misschien niet allemaal zo vredig blijft maar ik geniet op dit moment te volle van alle nieuwigheden en uitdagingen!
Mijn tweede dag stage zit er ondertussen ook op. Ik ben gestart bij het Dagraven project in Sandnes (vijftien km ten zuide van Stavanger). Het is een project waarbij vrijwilligers de straat worden opgestuurd om er 'te zijn'. Hun aanwezigheid heeft een preventieve werking om geweld of andere 'ongunstigheden' tegen te gaan. Een plaats genaamd 'Rutten' of 'Route' is de stationsplaats in Sandnes waar vaak geweld, drugs of drankgebruik naar boven komen. Doordat de raven daar dag en nacht waken wordt dit gedrag enigzinds beperkt. Het ravenproject is zeer gekend in Scandinavië. Doch ik mij niet echt uitgedaagd voel, weet ik dat dit een heel goed project is om aan deel te nemen. Door de straat op te gaan leer ik de stad Sandnes en zijn bevolking goed kennen. Het is ook de perfecte manier om mijn 'Norsk' te leren want de meeste vrijwilligers zijn al gepensioneerd en zijn hun Engelse lessen van vroeger precies al even vergeten (Of ze hebben het nooit gehad)!
Op donderdag is er dan ook een uurtje Noorse taalles en heb ik deze mooi meegevolgd! Samen met enkele Somaliërs en Eritreeërs ( Ja dit heb ik opgezocht!) hebben we wat gepraat over familie en werk. Allesinds, dat denk ik toch! Ik vond het best fijn om eens in dezelfde positie te staan, of toch bijna dezelfde positie, als de immigranten. (eigenlijk verre van...:) ). Maar goed, ik vond het fijn om met hen deze les te volgen en te begrijpen dat dit stukje van het immigreren allesinds geen eenvoudige opgave is!
Mijn stagebegeleider heeft me deze morgen ook even rondgereden door Sandnes... in het centrum, door de bergen, langs de zee... jaja, ge kunt u niet voorstellen hoe schoon het daar is! Hoewel dit blijkbaar nog maar een klein stukje Noorwegen is, is dit voor mij al impressionant!
Ik ben ook zeer tevree van het studentenhuis waar ik zit! Veel internationale studenten, blijkbaar ook Noren maar die heb ik nog niet ontmoet! Op het einde van de gang in er een living met televisie waar vaak studenten vertoeven! Ik heb al mensen leren kennen van Nigeria, China, Rusland, Indonesië, ... . Zeer interessant en veel ambiance!
Mensen, ik dacht dat wij als Belgen asociaal waren! Vergeet dit stigma en maak plaats voor een nieuw! De Noren zijn volgens mij nog net iéts asocialer! Voortdurend mp -3's in de oren, maken weinig contact, zelfs hun non - verbale mimiek is niet echt uitnodigend. . . Natuurlijk wanneer je zelf pas enkele locals ontmoet, zijn ze best geïnteresseerd om je alles te laten zien en uit te leggen. Verder wil ik nog even enkele andere, sociaal onverantwoorde opmerkingen over de Noren maken want wie zou dit als buitenlander in een ander land niet doen?!
De Noren dragen maar 3 soorten schoenen: regenlaarzen, witte All -Stars en loopsportschoenen. De Noren Zien er altijd goed uit! Vrouwen maken zich op , zijn ondanks het slechte weer altijd goed gekleed! De Noren stoppen altijd direct met hun auto wanneer er een voetganger wil oversteken. De Noren hebben een tic. Telkens ze klaar zijn met hun zin happen ze naar adem. De Noren houden van outdoor -activiteiten De Noren hebben veel geld... ...
Ziezo, jullie hebben weer wat bijgeleerd! Tegen volgende keer zal ik proberen wat foto's van de prachtige omgeving te uploaden!
Aan al diegenen die hunkeren naar wat nieuws van mij uit Noorwegen... speciaal voor jullie maak ik deze blog! Het was een lange lijdensweg voor een computerfreak als ik maar jullie zijn het meer dan waard!
Om te beginnen wil ik jullie mededelen dat ik veilig en wel ben aangekomen! Na een avondje vliegen met veel wittekoppen op het vliegtuig werd ik opgewacht door Linda mijn supervisor en docent aan de universiteit waar ik regelmatig zal moeten vertoeven! Zij heeft me dan ook naar het studentenhuis gebracht waar ik deze vijf maanden zal wonen. Op het eerste zicht een kil, groot gebouw maar wanneer ik iets verder kijk zie ik een gezellige en propere keuken een aangename slaapkamer met bureau en groot raam, modern en proper badkamertje en een beetje verder mijn roommate uit Mexico! Ribaaa!! Een toffe en sociale madam die mij vandaag , de eerste dag, al een rondleiding heeft gegeven in het gebouw en de stad.
Samen hebben we dan de bus genomen naar Stavanger city waar we een mooie wandeling hebben gemaakt door een 'pitoresk plaatje' aan de haven en een koffietje (voor 3,60 ballen!) hebben gedronken. Stel u dit alles voor bij een temperatuur van 18 graden, een zonnetje en een warm zuidelijk windje!Heerlijk! Ze heeft me dan ook direct laten zien welke bussen ik kan nemen om morgen naar de universiteit te gaan.
Terug thuis heb ik dan maar geprobeerd om een blog aan te maken maar na een jewelste van miserie, gevloek en vooral geen goesting, ben ik maar een boterhammeke met kaas en een omelet gaan eten. Hierna heb ik mijn schoentjes aangetrokken en een mooie avondwandeling rond het plaatselijke meer gaan maken. Zeer schoon!
Verder heb ik hier nog niet veel spannends meegemaakt of een Breivik zien rondlopen... voor zij die toch een beetje ongerust zijn! Morgen trek ik voor het eerst naar de universiteit (jaja, géén hogeschool meer voor mij!) en daar wacht het papierwerk op mij.
Ziezo, klaar om in mijn nest te kruipen! Slaapwel beste vriendjes!
