Er zou een nieuwe wet moeten gestemd worden, en wel deze. Hoe slechter een land voetbalt, hoe beter het in films is. Kijk alleen maar naar België. Zelfs met klompen aan zou Oranje beter presteren dan onze Rode Duivels maar wat een weelde in de cinema! Eldorado, Le Silence de Lorna van de gebroeders Dardenne en Aanrijding in Moscou. Het zijn maar 3 recente films van bij ons die in Cannes in de prijzen vielen.
En zo is het ook met Oostenrijk. Kansloos eruit geflikkerd door Ball(z)ack (de groene grasmat was duidelijk niet de heimat voor die 11 Weense worsten). Maar Grüss Gott, de films zijn andere koek. Met Michael Haneke (Funny Games ! Caché ! La Pianiste !) op kop. In Hanekes zog maakt nu ene Ulrich Seidl furore. Drie jaar geleden liet hij al het bevreemdende Dog Days op ons los. Nu is er Import Export, een film over twee mensen op zoek naar geluk.
Pauli trekt van West naar Oost om er samen met zijn stiefvader snoepautomaten en in ranzige discotheken hun druipers aan te bieden. De Oekraïense Olga maakt de omgekeerde beweging. Als verpleegster annex webcamhoertje had ze het wel gehad. In Wenen gaat ze aan de slag als schoonmaakster in een hospitaal met bedlegerige bejaarden.
En het is daar dat de mooiste scènes van dit kleinood zich afspelen die de kijker trapezegewijs van de ene emotie naar de andere doen zweven. Mededogen krijg je als een oud mannetje zich tergend langzaam van zijn luier ontdoet, tedere gevoelens spelen op als Olga een danspasje waagt met een andere ouderling terwijl u wellicht zult grijnzen van genot bij een gevecht op leven en dood tussen Olga en een jaloerse collega.
Maar Import Export is bovenal confronterende cinema. Alsof Ulrich Seidl himself de zaal binnenwandelt en alle kijkers eigenhandig met zijn pelliculeslingers de strot dichtknijpt en u fel en kordaat toespreekt : « deze film maakt duidelijk dat het leven geen lachtertje is ». Iets wat we natuurlijk allang wisten en bovendien des te geloofwaardiger klinkt als het uit de mond van een Oostenrijker komt. Heil Import Export !
E-MaN
Volgende week kunt u bij ElaN Filmavonden in TheRoxyTheatre in Koersel komen kijken naar Aanrijding in Moscou. Voor dit aardig Vlaams filmpje geven we 5 vrijkaarten weg. Mailen naar wim@elanlanguages.com met vermelding van de film Aanrijding in Moscou.
Stel, u bent een stofzuigerreparateur in Dublin - we benadrukken: stel - en u komt thuis van een dagje werken. Wat zou u doen ? Nou, wij weten het wel, nl. stante pede naar de pub om daar met de 'mates' enkele glazen Guinness achterover te kappen. Niet zo bij Guy, de hoofdfiguur van het wonderbaarlijk filmpareltje Once. Guy speelt liever gitaar op straat om wat bij te verdienen.
Niet dat het veel opbrengt. Slechts een luttel biljet en wat koperen centjes liggen te blinken in zijn gitaarkoffer. Maar we wedden dat het alvast meer is dan het budget dat regisseur Jim Carney aan dit klein maar fijn filmpje besteedde.
Misschien nog belangrijker dan het geld dat Guy verdient, is de liefde die hij wint van een Tsjechisch bloemenverkoopstertje. Om dan toch op een ijzeren gordijn van misunderstanding te botsen. Once is een Chaplinesk verhaal waarbij terzelfdertijd alle clichés over ldvd zorgvuldig omzeild worden. Dat u daar maar eens naar gaat kijken, mijnheer Verheyen.
Ierland en muziek zijn net zo verbonden als Kabila met corrupte ministers. De songs in Once tillen de film dan ook op een hoogte waar zelfs ene Tia voor zou terugdeinzen. Falling Slowly kreeg niet voor niets de Oscar voor beste filmsong.
Once was op maandag 26 mei te zien bij ElaN Filmavonden in TheRoxyTheatre in Koersel. Op maandag 2 juni kan u komen kijken naar The Savages, een ironisch familiedrama over een dementerende vader. Philip Seymour Hoffman speelt de zorgdragende zoon. Niet vergeten te komen !
Zwanger zijn, het doet wat met die vrouwen. Angelina Jolie vindt het plots hoognodig om in Cannes op een balkon haar balkon te laten zien sorry, Geert Hoste, maar wij kunnen het ook - terwijl hoofdfiguur Vera in de Russische film The Banishment haar man Alex zomaar wat op de mouw speldt.
Een pijnlijke affaire voor Alex die van de weeromstuit terugprikt met een breinaald.
"Its a story of an unlove between a man and a woman", aldus regisseur Andrej Zvangintsev. Nou, moe. We hebben het geweten. Het was van de laatste interland van de Rode Duivels geleden dat er in TheRoxyTheatre nog zoveel tristesse van het scherm was gespat. En dat hoofdzakelijk door toedoen van actrice Marie Bonnevie die daarvoor slechts één enkele oogopslag en dito snottebel nodig had. Nooit eerder was de achternaam van een actrice zo in contrast met de rol die ze speelde.
The Banishment trager dan het personeel van Exquisa - verveelde geen minuut en steekt de Bob Dylan-film Im Not There moeiteloos voorbij als hét meesterwerk van dit ElaN-seizoen.
Uit zichzelf zwaaiende deuren en vensters, poppetjes die net niet aan het dansen gaan, kinderschedels in cementzakken en een vogelverschrikker in de tuin met de looks van FDFer Olivier Maingain. Het huis in El Orfanato de film die ElaN Filmavonden op maandag 12 mei in TheRoxyTheatre in Koersel vertoonde - had verdacht veel weg van het spookkot dat mijn broer en ik destijds frekwenteerden op Hasselt Kermis.
Deze Spaanse versie van Peter Pan - Panos, eigenlijk bleek gesneden brood voor producent Guillermo del Toro, eerder al regisseur van het magnifieke Pans Labyrinth. Een mooie, intrigerende film die evenveel vragen opriep als er beantwoordde. Een hedendaags kernkabinet is er niks tegen.
Is El Orfanato een horrorverhaal ? Ja en nee. Ja, omdat bij elke schurende scharnier de schrik u op het lijf slaat dat Jos Ghysen in beeld verschijnt. Nee, omwille van de glansrol van good old Geraldine Chaplin. Good en old zijn hier overigens zéér letterlijk te nemen.
Volgende week op 19 mei presenteert ElaN Filmavonden in avant-première in TheRoxyTheatre The Banishment.
Inderdaad, precies 5 jaar geleden, op 1 april 2003, werd Filmclub ElaN boven de doopvont gehouden. 70 Invités daagden enigszins in dubio, het was tenslotte 1 april op voor de exclusieve vertoning van Cest arrivé près de chez vous in de toen nog stoffige Roxy. Zon 200 films en tientallen avant-premières later is ElaN Filmavonden uitgegroeid tot een constante in de maandagavondbesteding van een trouwe schare filmliefhebbers. Jubileumgezind als we zijn willen we dit niet onopgemerkt laten passeren. Op maandag 31 maart verwachten we jullie na de film Into the Wild voor een HAPPY HOUR met GRATIS drank u aangeboden door ElaN.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
