Joepie, eindelijk vrijdag! Dan is het vrouwke 2 hele dagen thuis. Tenzij ze maar weer eens beslissen om op stap te gaan zonder mij. Toen ik 1 jaar was kwam mijn vrouwke triomfantelijk thuis, ze had de oplossing gevonden om me mee te kunnen nemen: een leiband! Ze bond me helemaal in (zo voelde het toch) en liet me loslopen in de leefruimte. Ik voelde me hier absoluut niet goed bij en heb dan ook demonstratief proberen duidelijk te maken dat ik dit niet dulde, wat resulteerde in een lading snoepjes (mmmm, misschien niet moeilijk dat ik een beetje te dik ben). Na een paar dagen oefenen in huis, beslisten baasje en vrouwke dat het tijd werd om dit ook eens buiten te proberen, ik moest maar eens mee naar de videotheek. Wat volgde was een tocht vol doodsangsten die ik niet snel zal vergeten, ik heb meerdere keren geprobeerd om toch maar ergens binnen te geraken (desnoods door de brievenbus) als ik maar niet langer op stoep moest lopen. Het gevaarlijk grote monster dat vrouwke een bus noemt, maakt zoveel lawaai dat ik nog liever in bad wordt gestoken dan dat ik nog een keertje meemoet, en geloof me, ik haat water. De wandeling terug naar huis heb ik gelukkig veilig in de armen van vrouwke mogen doorbrengen, al maakt dat het geluid van die bussen natuurlijk niet minder erg. Eenmaal terug thuis hebben vrouwke en baasje beslist dat ik duidelijk geen leibandkat ben en dat meegaan dus ook uitgesloten is. Ik hoop dus dat ze dit weekend thuisblijven. Tot de volgende miauw!
Aangezien mijn leven onlangs grondig is verandert heb ik besloten mijn frustraties en bedenkingen op jullie los te laten via deze blog. Wat is er zo grondig verandert zie ik jullie denken? Wel, mijn vrouwke is terug beginnen werken, gedaan met knuffeltjes de hele dag. Mijn baasje zit momenteel thuis maar dat is niet zo'n knuffelaar, ik kan wel altijd op hem rekenen als ik zin heb in snoep. Alhoewel, altijd... ze hebben mij onlangs op dieet gezet, volgens de dokter ben ik veel te dik. Zo dik ben ik niet, ik kan me nog steeds zelf wassen (misschien zit ik een beetje in de ontkenningsfase, maar wat wil je, ik ben een knuffelkat en vind dat ik er best gezellig uitzie nu) dus de hoeveelheid snoepjes die ik op een dag krijg is beperkt. Momenteel bestaat mijn leven dus uit wachten op eten en slapen. Vervelend hoor zo'n dieet, normaal bestaat mijn ochtendritueel (lees: iedere keer ik wakker word) uit uitrekken, beetje wassen, beetje drinken en dan een beetje eten... maar mijn eten is altijd op! Feit is wel dat ik elke dag een beetje fitter ben, gisteren heb ik nog volop jacht gehouden op de vliegjes die rond deze tijd altijd binnenvliegen, ik ben er zelfs voor op de kast gekropen (dit tot grote frustraties van mijn vrouwke, ze kan namelijk net niet aan mij aan als ik daarbovenop zit, mij er af halen is voor haar dus een onmogelijke opdracht) maar die vliegjes laten zich natuurlijk niet zomaar vangen. Ik denk dat ik jullie maar eens ga laten, tijd om nog een beetje te slapen op de badmat. Tot de volgende miauw!
