De tekenaar is: Hugo Van Loock

Als Dolfje wakker wordt, denkt hij 7 jaar 'Jippie!'

Hij kroop uit zijn bed om een luchtje te scheppen. Opeens heeft hij witte poten, witte voeten. Helemaat wit!

Hij ging in een spiegel kijken en zag zichzelf helemaal wit.

Hij gaf een hele harde gil.

Zijn broertje Timmy hoorde het. Hij kroop snel in een hoek voordat Timmy kwam.

Timmy kwam binnen en vroeg waar Dolfje was. Wolfje sprong toen opeens op hem.

Timmy gaf ook een gil. 

Dolfje vroeg: "Wat kan ik nu doen? Misschien blijft het voor altijd."

Timmy zei: "Het gaat vanzelf wel over."

Maar dat was niet zo. Dolfje at een kip op van de buurvrouw. 

Zijn opa vertelde dat hij 3 dagen weerwolf zou blijven en dat hij daarna weer normaal zou worden. 

Maar bij volle maan zou hij altijd veranderen in een weerwolf. Zelfs overdag.

De buurvrouw, die zelf een weerwolf bleek te zijn, probeerde Dolfje in een speciaal centrum te krijgen. Maar dankzij opa lukte dat niet.