Ik ben Eddy De Keuster, en gebruik soms ook wel de schuilnaam niliam.
Ik ben een man en woon in Zwijndrecht (België) en mijn beroep is Metaalbewerker.
Ik ben geboren op 12/04/1952 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: PC, aquarium(vissen), kinderen en kleinkinderen.
Door omstandigheden in contact gekomen met een zeer lieve, spontane vrouw, die nu mijn partner geworden is en mij enorm
Onze job voor vandaag, het stadion van Antwerp, een mankement aan de dakplaten. Een mooie dag, licht briesje, ideaal weer om een dak te repareren. Maar het dak was enkel bereikbaar via trappen en ladders aan de buitenkant. Geen probleem, we hadden ladders genoeg bij om de hoogte van 20 meter te overbruggen. Zo bouwden we van verdiep naar verdiep een weg richting dak. Na de reparatie konden we zo terugkeren naar de begane grond. Maar op onze terugweg was er tot onze grote verbazing een ladder verdwenen.Omver gewaaid door een opstootje van de wind. Wat nu gedaan? Er was toch een afstand van 6 meter naar het volgende verdiep. In de verste verte was er niemand te bespeuren. De vorige ladder was te kort(3 meter) We moesten van dat dak af of het risico was er dat we er de nacht zouden moeten doorbrengen. Mijn collega zou de kleine ladder over de leuning vasthouden en zo kon ik naar beneden en me dan laten vallen op het onderste verdiep zodat ik de ladder kon teruplaatsen. Zo gebeurde en zonder erge verwondingen geraakten we terug op de begane grond. Zo kwam na wat bange ogenblikken alles in orde en konden aan de collega's al lachend navertellen over onze belevenis...................Einde goed al goed.
Moeilijk te voorspellen. Na een verlies van iets dierbaars, met geen woorden te beschrijven. Je keert je af van de buitenwereld. Sporadisch wil je naar buiten komen, maar het lukt niet. Je zoekt een weg maar vind hem niet. Hulp word aangeboden maar baat niet. Je wil alleen zijn, weg van alle realiteit. Door toeval kom je in contact met een lotgenote met het zelfde gevoel. Je kan je wereld in alle intimiteit delen en dat geeft je een goed gevoel. Zo bouw je een vriendschapsband op met het zelfde gevoel. Verstaanbaar alleen door ons. Het is fijn onderling hierover te praten. Maar naarmate je mekaar beter begrijpt moet je toegeven dat er andere gevoelens naar boven komen dan alleen maar vriendschappelijke. En dat, wat we beiden duidelijk niet wilden, gebeurde toch. We moesten bekennen dat onze vriendschappelijke gevoelens veranderden naar liefdevolle gevoelens die steeds heviger werden. De drang om samen te zijn werd hoog.........zeer hoog. Het gevoel naar onze overleden partners was nog innig aanwezig, maar we besloten "ons gevoel" aan de buitenwereld bekend te maken. Een zeer moeilijke beslissing voor ons beiden.
Maar nu na één jaar samen is het een fantastisch gevoel iemand aan je zijde te hebben die je enorm veel liefde schenkt. Een liefde die groeide uit een verscheidenheid van gevoelens..........en die we beiden nodig hadden om verder te gaan en terug gelukkig te worden.
"ons gevoel"..........bracht weer zin in het leven.
Ik werkte bij een aluminium contructiebedrijf als technieker. Mijn job was het verzorgen van de naverkoopdienst. Ramen en deuren waren geplaatst, waarna wij ter plaatse gingen en de laatste hand legden om een goede functionaliteit te verzekeren. Deze dag was onze regio Charleroi. Steeds waren de klanten verwittigd van onze komst. Terplaatse aangekomen, gebeld, maar geen enkele reactie. Dan maar even rond het gebouw gewandeld om toch maar leven te bespeuren. Stopt er een R4-ke op straat en ik zeg tegen mijn collega die komen de weg vragen se. Hoe gaan we dat hier expliceren in het Frans. Dat zal jij moeten doen zegt hij. Ik ken geen letter Frans. Stappen er 2 sportief uitziende heren uit die recht naar ons komen. Op een halve meter afstand gaan die in hun binnenzak en duwen een kaart voor onze neus. "Politie" Daar stonden we, aan de grond genageld en met vragende blik. We dienden ons paspoort af te geven en moesten hen met onze eigen wagen(zonder paspoort) volgen. Ongeveer 15 km verder kregen we het bevel voor de wagen te staan, ondertussen belde één van hen aan bij de bewoners van die straat. En deze moesten ons komen bekijken. Een toch wel onaangename situatie. Zo konden we hun reacties zien: schouderophalend, een nee schuddend. Het werd ons toch wat te veel en op de vraag wat er aan de hand was kregen we geen antwoord. Na de nodige formaliteiten te hebben vervuld konden we beschikken.
Nu was er blijkbaar een golf van inbraken in die omgeving en de geburen van onze klant hadden de politie geseind dat we als zeer verdacht overkwamen in onze bewegingen rondom het huis. Onze werkgever kon er echter niet mee lachen. En in mijn woonplaats moest ik geruime tijd aanhoren"in den bak gezeten"...........op dat moment met de daver op het lijf, maar nu een herinnering waar ik soms lachend aan terug denk.
Nog dezelfde dag dat arno bij ons was is hij opgenomen in het ziekenhuis. Eerst werd oorontsteking vastgesteld maar naarmate de onderzoeken vorderde was het hersenvliesontsteking in zeer erge vorm. Door het snelle optreden werd het ergste voorkomen. Arno moet nu nog een tijdlang in het ziekenhuis verblijven en we hopen op een volledige genezing.
Ik ben Maria, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Poepoeke.
Ik ben een vrouw en woon in Zwijndrecht (België) en mijn beroep is Huisvrouw.
Ik ben geboren op 22/09/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: PC,vissen,kinderen en kleinkinderen.
Ben niliam tegengekomen en we wonen nu samen
Poepoeke-Niliam
In dit blog zal je geregeld de namen Poepoeke en Niliam tegenkomen Dit zijn onze nicknamen bij een andere mailgroep Poepoeke is ontleend aan haar eerste kleinzoon die bij de eerste geluidjes naar de oma toe kreetjes slaakte die erg op poepoeke trokken En zo werd de naam Poepoe ook de aanspreektittel voor de volgende kleinkindjes naar de oma toe Niliam, ook onstaan door de kleinkinderen Bij het inschrijven bij een mailgroep diende de nickname uniek te zijn en is het niet zo makkelijk je voornaam te gebruiken, dus op zoek naar een nickname Na lang denken en alles naast mekaar gezet te hebben kwam de gedachte aan de kleinkinderen NIna,LIne en AMber NILIAM was een feit groetjes poepoeke en niliam
De computer kiest een willekeurig getal tussen de 1 en de 100. Je hebt 10 beurten om het getal te raden! Je typt in het onderste vakje een getal in. De computer geeft aan of je te hoog of te laag zit! Suc6 !
Voor Line de eerste maal.
Ze vergasten ons op leuke dansjes
