Ik ben Eddy De Keuster, en gebruik soms ook wel de schuilnaam niliam.
Ik ben een man en woon in Zwijndrecht (België) en mijn beroep is Metaalbewerker.
Ik ben geboren op 12/04/1952 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: PC, aquarium(vissen), kinderen en kleinkinderen.
Door omstandigheden in contact gekomen met een zeer lieve, spontane vrouw, die nu mijn partner geworden is en mij enorm
Als je denkt dat de mammoet uitgestorven is, heb je het mis, want:
... mam moet eten koken, ... mam moet koffiezetten, ... mam moet was en strijk doen, ... mam moet boodschappen doen, ... mam moet helpen met het huiswerk, ... mam moet zorgen dat het huis schoon is, ... mam moet helpen in de tuin, ... mam moet zorgen dat alle rekeningen op tijd betaald worden, ... mam moet als het nodig is dokter zijn,
... en als mam een man heeft met twee linkerhanden, moet ze ook nog electricien, timmerman, behanger, etc, etc, etc zijn, maar ...... mam moet vooral niet zeuren !!!
Een bejaard koppel zit op een zondagochtend in de kerk. Halverwege de mis leunt de vrouw naar haar man en zegt : "Ik heb juist een stil windje gelaten. Wat moet ik nu doen? " Haar man leunt naar voren en zegt: "Voorlopig niets. Als we thuis zijn zal ik een nieuw batterijtje in je hoorapparaat steken."
Mijn knappe vriendin en ik waren al meer dan een jaar met elkaar en
besloten het erop te wagen.
De huwelijksdatum werd vastgelegd maar er was 1 ding dat mij parten
bleef spelen:
Haar bloedmooi jonger zusje
Mijn toekomstige schoonzusje was 22, droeg ultrakorte minirokjes en liep gewoonlijk zonder beha. Als ze in mijn buurt was, gebeurde het regelmatig dat ze zich bukte en
mij een hemels zicht op haar lekkers gunde.
Dat kon geen toeval zijn. Ze deed zoiets nooit bij anderen.
Op een dag belde het kleine zusje om te vragen of ik even langs kon
komen om de huwelijksaankondigingen met haar te overlopen.
Ze was alleen thuis toen ik toekwam en fluisterde dat ze gevoelensen
verlangens voor mij koesterde die ze niet kon overwinnen.
Ze bekende mij dat ze 1 keer met mij wilde neuken voor ik zou trouwen
en haar zuster tot vrouw zou nemen.
Ze zei met hese stem: ?Ik ga naar boven, naar mijn kamer .
Als je nog een laatste wilde beurt wil, storm dan de trap op enneem
me.
Ik stond als aan de grond genageld, kon mijn oren niet geloven,toen
ik haar heupwiegend de trap op zag gaan.
Op de bovenste trede stroopte ze haar panty af en gooide die mijtoe.
Ik stond een ogenblik perplex, draaide me dan om en beende rechtnaar
de voordeur.
Ik opende de deur en liep naar mijn auto Daar stond heel mijn
schoonfamilie verzameld Ze klapten allen in de handen. Met tranen in
de ogen legde mijn schoonvader zijn armrond mij en sprak:
Wij zijn zo blij dat je onze kleine test hebt doorstaan.
We kunnen ons geen betere schoonzoon wensen!?
Moraal van dit verhaal ? Bewaar je condooms altijd in je auto !!!!
De bestuursleden(waaronder ik) hadden de taak er voor te zorgen dat er elk jaar een organisatie was......etentje, een reisje.........enz.
Voor het jaar 2000 hadden we er voor gekozen een uitstap naar Canterburry in mekaar te steken. Na heel wat voorbereidingen was ons programma tot in de puntjes geregeld. Op 19 december 2000 was het zover.
Per autocar naar callais(FR.) waar de oversteek met de ferry geschiedde en verder met de autocar naar onze bestemming Canterburry.
Daar aangekomen konden onze leden vrij beschikken over hun doen en laten(middagmaal was wel samen gepland.) Onze afspraak was om 18 uur terug aan de bus.
Alles was aanwezig om er een fijne dag van te maken. Mooi plaatsje doormidden gesneden met een riviertje, winkels en een winterzonnetje........voor ieder wat wils.
Ook wij moesten er onze dag door brengen. De tijd vorderde en onze afspraak met de bus naderde, intussen donker geworden besloten we maar naar daar af te zakken.
Maar we waren wel langs de andere zijde van het riviertje op de terugweg naar de bus. Na wat stappen zag ik in de pikkedonker wat lichtjes branden(parking van de bussen) We moesten wat verder een bruggetje over, maar ja!! Ik zeg tegen mijn metgezellen, ik ga hier binnendoor, deze weigerden me te volgen. Besloot ik maar alleen te gaan. Na wat stappen werden de lichtjes veel duidelijker en zag(volgens mij) een rijbaan die ik moest oversteken en dan was ik er al.
Haastig om als eerste bij de bus te zijn zette ik mijn voet op de rijbaan, maar dat was een hele misrekening. Ik kwam namelijk met een plons een meter lager in de rivier terecht. Met een dikke winterjas was het me onmogelijk maar iets te ondernemen, ook kon ik niets zien. Na heel wat gespartel en weerwerk besefte ik dat er voor mij geen redding meer mogelijk was. Ik had me al neergelegd bij mijn situatie en in gedachte was er nog, waar gaan ze me(mischien) vinden. Engeland?Aangespoeld in Blankenberge? Ik besloot toch maar met de laatste restjes kracht er nog aanwezig was een spartellende poging te doen. Tot mijn grootste verwondering raakte ik een ijzeren staaf(was afgedreven tussen de huizen)Met een laatste krachtinspanning kon ik alzo tegen de muur omhoog klauteren. Al strompelend en knieen totaal kapot,volledig uitgeput zakte ik bij de bus in mekaar.Blijkbaar hebben ze me uitgekleed en verzorgd......hebben ze me later verteld.
Ben pas in Gent bij mijn possitieve gekomen..............en kan het gelukkig nu aan jullie vertellen.
Waar gebeurd, voor geen herhaling vatbaar. Ik ga nooit meer alleen op vreemd terrein!!!!!!!!!!!!
Door het noodlot getroffen, zinloos, totaal uitgeput, op sterven na dood was er dringend behoefte aan een opname in het ziekenhuis voor mij. Zo gebeurde ook. Bij een bezoek aan een psycholoog, die na het eerste oogcontact het ziekenhuis belde met het verzoek mij onmiddellijk op te nemen. Een uur later lag ik te bed, afdeling psychiatrie te Bonheiden. Afgesloten van de buitenwereld en met de nodige medicatie zou ik in de juiste richting geholpen worden. De eerste dagen durfde ik mijn kamertje niet verlaten. Dat was geen probleem, ik kon in alle rust en naar eigen behoefte werken aan mijn herstel. Schuchtere pogingen leverde de eerste contacten met mijn medepatiënten en zo kwam ik tot het besef dat ik niet alleen stond met wat ik niet kende:depressie. Persoonlijk en in groep werd van nulgewerktaan het verder herstel. De genegenheid en het vele samenzijn met de mede patiënten leverden positieve gesprekken op. Een lieve medepatiente, ongeveer gelijktijdig met me opgenomen gaf me de raad me in te schrijven bij een mailgroep van seniorennet daar het bij haar een positieve ervaring was. Na 7 weken(max. opname) was ik volgens de artsen klaar( weliswaar met de nodige medicatie) het normale leven terug aan te vatten. De raad van de lieve dame indachtig schreef ik me ook in bij de mailgroepen harten2 en alleenstaanden op seniorennet. Zoals je hier op mijn blog nog zal merken(nog in voorbereiding) met een voor mij verrassend, fantastisch, ongelooflijk eindresultaat.
Bedankt lieve vriendin Eddy
Vriendschap werd liefde
Er onstond een hechte vriendschapsband
Zo groeide Maria en ik naar elkaar toe en besloten om samen te wonen.
Rattenfeest 1978, met enkele kameraden besloten we drieskermis terug leven in te blazen. Dit gehucht van Beerzel, het huidige Putte bij Mechelen had een reputatie op gebied van wielerwedstrijden. We besloten om 3 koersen aan te vragen. Onze financiële middelen waren nihil, dus onze eerste vereiste was: zaad in het bakske. Een tombola en steun van de middenstand was al een start. Doch dit was onvoldoende om uit de kosten te geraken. Zo kwam ik op het idee iets ongebruikelijks te organiseren. We hadden hier ter plaatse de rattenvangers familie, die voor het plezier muskusratten vingen en de pelsjes(toen gegeerd) verkochten. Ik nam contact met hun en we spraken af dat ik de billetjes kon krijgen. Zo ging ik wekelijks langs om te helpen en verzamelde alzo enkele kilos billetjes. Deze werden de week van de kermis(2de zondag van mei) klaar gemaakt. Het kende een enorm succes. rattenfeest op den Dries was geboren. Van enkele kilos groeide dit naar 100 kg. Van heinde en ver kwamen er bezoekers. Ook alle inwoners(al of niet etend) voelden zich verplicht er aanwezig te zijn. Men moest kunnen zeggen ik ben op het rattenfeest geweest. Alles met naam in onze gemeente, dopper, werkman of bankier .ieder was welkom hier. Zo groeide deze kermis tot iets uniek in de verre omgeving. Later meer over Dries kermis een kermis waar telkens een jaar voorbereiding bij te pas kwam. Het recept voor de ratten is geheim. Maar in grote lijnen: braden in de pan, stoven, kruiden en opdienen. Dit alles werd gratis geserveerd, 1000 porties op enkele uren. Groetjes tot de volgende maal
Gisteren was het dus op vele plaatsen moederkesdag. Een voor mij heel speciale dag. Een jaar geleden, zondag 13 mei 2007 besloten Maria en ik een relatie te starten. We wisten beiden dat het niet zo makkelijk zou zijn die te doen slagen. Door omstandigheden(overlijden van onze partner) was de situatie niet ideaal. Doch het wederzijds begrip en luisterend oor voor mekaar deed ons samensmelten. Onze kinderen (die onze ellende mee hadden ondergaan) aanvaarden ons snel als partners. Onze negatieve gedachten over onze start groeide alzo snel naar vrouwman verhouding met een intense liefde voor elkaar die nog elke dag aangroeit. Er rest ons nog een laatste stap...................een officiële"ja" Wat een bekroning zou zijn van 2 personen die uit een diepe put klommen en door hun wederzijds begrip en liefde voor elkaar terug gelukkig werden.
Ik ben Maria, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Poepoeke.
Ik ben een vrouw en woon in Zwijndrecht (België) en mijn beroep is Huisvrouw.
Ik ben geboren op 22/09/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: PC,vissen,kinderen en kleinkinderen.
Ben niliam tegengekomen en we wonen nu samen
Poepoeke-Niliam
In dit blog zal je geregeld de namen Poepoeke en Niliam tegenkomen Dit zijn onze nicknamen bij een andere mailgroep Poepoeke is ontleend aan haar eerste kleinzoon die bij de eerste geluidjes naar de oma toe kreetjes slaakte die erg op poepoeke trokken En zo werd de naam Poepoe ook de aanspreektittel voor de volgende kleinkindjes naar de oma toe Niliam, ook onstaan door de kleinkinderen Bij het inschrijven bij een mailgroep diende de nickname uniek te zijn en is het niet zo makkelijk je voornaam te gebruiken, dus op zoek naar een nickname Na lang denken en alles naast mekaar gezet te hebben kwam de gedachte aan de kleinkinderen NIna,LIne en AMber NILIAM was een feit groetjes poepoeke en niliam
De computer kiest een willekeurig getal tussen de 1 en de 100. Je hebt 10 beurten om het getal te raden! Je typt in het onderste vakje een getal in. De computer geeft aan of je te hoog of te laag zit! Suc6 !
Vriendschap werd liefde
Er onstond een hechte vriendschapsband
