Na 10 personen geïnterviewd te hebben, heb ik een beter zicht gekregen op het probleem.

Vier van de 10 hebben het meeste last van lezen, 3 van de 10 met schrijven, en de andere

3 hebben met allebei evenveel last. Leerlingen krijgen hulp van thuis, centra voor

leerproblemen, het CLB, leerkrachten, en tenslotte vooral van logopedie.

Op onze school wordt er een dispensatiepasje gegeven, waarmee de leerling langer tijd

krijgt voor examens en testen, en waarmee hij in een ander lokaal zit tijdens de examens.

Volgens leerlingen houden sommige leerkrachten er rekening mee door minder streng te

verbeteren (door bijvoorbeeld geen punten af te trekken voor spellingsfouten). Maar de

meeste zijn van mening dat niet alle leerkrachten er genoeg aandacht besteden, niet

genoeg begrip tonen en dat ze de leerlingen meer tijd mogen geven bij toetsen, zeker bij

toetsen waarbij er veel gelezen moet worden. Sommigen hebben ook het gevoel dat niet

elke leerkracht van hun dyslexie weet.

Ik kan dus besluiten dat er op school wel aandacht aan besteed wordt, maar dat er nog

veel gedaan kan worden. Dit vooral bij leerkrachten. Leerkrachten zouden op de hoogte

moeten zijn van leerproblemen en ze zouden moeten weten welke leerling dyslexie heeft

(of eender welk leerprobleem) en hoe ze er mee moeten omgaan.

30-03-2009 om 21:33 geschreven door Laura  

Ik heb met een aantal leerlingen met dyslexie van de eerste graad, waar op Pulhof

blijkbaar de meeste kinderen met dyslexie zitten, afgesproken zodat ik samen met hen de

vragenlijst kon overlopen. Ook toen viel het me op dat het onderscheid tussen verbale en

ruimtelijke dyslexie niet duidelijk is. De kinderen hebben vooral problemen met

slecht kunnen leren, lang doen over een lange tekst, lang nadenken over de schrijfwijze

van een woord, werkwoorden, spellingsregeltjes,… Hiervoor hebben ze hulp gekregen

van thuis, leerkrachten die er verantwoordelijk voor zijn en van logopedisten. Voor de

meeste heeft deze hulp dan ook geholpen na ongeveer één jaar.

Vele leerlingen zeggen dat niet alle leerkrachten er genoeg rekening mee houden en dat ze

minder streng moeten zijn bij het verbeteren van toetsen of dat ze hen meer tijd moeten

30-03-2009 om 21:32 geschreven door Laura  

Een leerling uit het 3^e middelbaar had zich laten testen in het vierde leerjaar nadat hij een

hele strip in het spiegelschrift had geschreven. Onbewust schrijven in spiegelschrift

gebeurde wel vaker bij hem. De leerling heeft meer moeite met lezen, vooral in vreemde

talen en moeilijke woorden en maakt vaak spellingsfouten. Van het 4^e leerjaar tot het 1^e

middelbaar heeft hij 2 uur in de week logopedie gevolgd en dit jaar volgt hij weer 1uur in

de week logopedie. Daar leert hij vele trucjes en hij heeft het gevoel dat de hulp al

geholpen heeft. De leerling denkt dat niet alle leerkrachten weten dat hij dyslexie heeft,

dat vind ik een beetje raar want hoe kan je een leerling helpen als leerkrachten er geen

rekening mee kunnen houden omdat ze het niet weten? Een leerling uit het 4^e middelbaar

is ook geholpen door logopedie en had het idee dat het beter ging na een tijdje.

Ik heb ook iemand buiten het Pulhof gevonden met dyslexie, een meisje van het 3^e

middelbaar die naar het Sint Ursula in Wilrijk gaat. De dyslexie werd bij haar op

achtjarige leeftijd ontdekt. Ze heeft veel moeite met schrijven, lezen en zichzelf

uitdrukken en heeft 3 jaar logopedie gevolgd. Op haar school wordt er

met een contract gewerkt, maar zij vindt dat de meeste leerkrachten er niet veel naar

30-03-2009 om 19:49 geschreven door Laura