Tja dan begin je natuurlijk dingen te denken die je normaal niet moet denken .

 Ook het plots telefoontje van de ex in alle paniek met de woorden IK heb de advocaat niet omgekocht ????? hebben wij dit gezegd dan ??? hmmmm nee dacht het niet .

 Dat we beter hard zouden werken (ik werk ALTIJD en brenda hebben ze haar werk afgenomen en dat we beter geen kinderen samen gehad hebben en zeker nog geen met een handicap erbij …… 

Nog beter is dat wij nu net mensen kennen die het voorbij jaar hetzelfde meegemaakt hebben in de andere richting. Een moeder die zelfstandige is met een heel laag loon (inmiddels ook gestopt ) heeft drie kinderen die studeren . Ze wil dat de vader mee betaald omdat deze elke maand meer dan 3000 euro netto loon krijgt . Wat blijkt deze moet niets betalen en zij draait zelf voor ALLE kosten op (+- 8000 euro ) . Terwijl wij zwart op wit hebben bewezen dat wij het niet konden betalen en wij moeten het wel . 

Nu het geluk moet zo zijn dat deze mensen toevallig op ons pad kwamen want nu hebben we alle bewijzen in handen dat het gerecht faalt en hiermee echt naar de pers kunnen stappen.

 Paar dagen later worden we verwacht bij de politie in Turnhout (deze verplicht zijn steeds gehoor te geven aan zulke zaken ) wegens laster en eerroof :) Brenda zou niet in de maand mei op onze blog geschreven mogen hebben (blijkbaar schamen ze zich rot voor wat ze ne mens aandoen raar maar waar) . En ik moet gaan wegens poging tot diefstal , ik zou geprobeerd hebben haar rekening te plunderen LOL , nu moet je eens proberen een meerderjarig kind die in het buitenland zit haar rekening te plunderen !

 tja wie het weet mag het zeggen . Gelukkig steeds als wij ons verhaal doen zoals het is met de waarheid zijn de mensen mee , maar wij hebben er wel een hele voormiddag moeten zitten zelf 1 van onze kids heeft zijn boterhammen bij de politie moeten opeten omdat die ondertussen op therapie zat en het erg laat werd . 

 Waarom doen die dat ….. tja puur om ne mens te pesten natuurlijk want zolang wij geen namen gebruiken mogen wij schrijven wat wij willen als het de waarheid is . 

 Ondertussen hebben we ook een gesprek gehad met de wijkagent om ons verhaal eens echt uit de doeken te doen en te vragen hoe we ons tegen zulke onmensen kunnen beschermen wat ook echt nodig is. 

Ondertussen ligt het geheel bij de procureur in Turnhout en deze moet maar uitvissen waar het fout gelopen is .

In juli mochten we dan naar het gerecht gaan samen met de advocaat van de tegenpartij want DE  dochter ging haar gezicht niet laten zien natuurlijk.

Volgens de rechter moesten we maar thuisblijven met werken om zo met de camionette van mij Cor naar de therapie van onze kinderen te kunnen rijden .

Dus we nemen dan maar de koe bij de horens en gaan opzoek naar geld en waar doe je dat dan ....... natuurlijk bij de bank waar je al meer dan 20 jaar klant bent en nog nooit te laat geweest bent met een afbetaling van iets .

Maar wat blijkt ons inkomen lag het vorige jaar zo laag dat we zelf geen 5000 euro mochten lenen !!!!

Maar Mevr. de rechter beweerde dat we net heel veel geld hadden want wij moeten over heel de lijn alles betalen van snoepreisjes voor DE dochter .

Komt er ondertussen ook nog bij dat er weeral klanten zijn die nie willen of kunnen betalen en wij daardoor nog minder centen hebben maar nog steeds de rechter zegt dat wij rijk zijn en wij maar zoeken achter al da geld .

Na weer een weekje van de ene plaats naar de andere te lopen zijn we weer een stapje wijzer geworden. 

Hetgeen we al heel de tijd dachten wordt overal bevestigd maar hier komen we later zeker nog op terug want we moeten uitkijken wat we schrijven . 

Wat we ook ondertussen weten en deze is echt goed is dat er mij een gevangenisstraf boven het hoofd hangt. 

Ikke de boze Stiefmoeder (deze zoals het woord al aangeeft er voor niets tussenzit) zit in het gevang wegens het eten geven aan haar eigen kinderen !!!!! 

Ja mensen je leest het goed ik vlieg het gevang in omdat ik het geld wat ik nu verdien van mijn winkel ik hiervan eten koop voor ons gezin of zelf eten uit mijn eigen winkel opeten mag niet. 

 Dus met andere woorden dit is strafbaar en hier staan zware straffen op . 

Tja mij echt niet gelaten dat ik het gevang in vlieg maar ik kom op voor RECHTVAARDIGHEID!!! 

 Ik geef mijn bloedeigen kinderen, die er voor niets tussen zitten maar wel het dupe zijn van heel de zaak, gewoon ETEN en als dit strafbaar is ja dan is het maar zo . 

Als mij nu nog iemand vraagt dat ik op verlof ga kan ik tenminste antwoorden van ja ik ga even op vakantie in het gevang . 

 Wordt vervolgd .........

We zijn volop bezig met ons huis te verkopen dus wie iemand weet geef het zeker door . 

We moeten nog wel veel opruimen en netjes maken maar deze energie hebben we er zeker voor over. 

De kinderen zijn gewoon super en we moeten heel eerlijk zeggen dat ons gezin nog nooit zo sterk geweest is met elkaar te helpen als nu. 

We proberen in de mate van het mogelijke zo weinig mogelijk over heel het gedoe te praten maar dat is makkelijker dan gezegd . 

Onze toekomst ligt nu echt met zekerheid in het buitenland en tot onze grote verbazing ziet iedereen dit volledig zitten , ja ook de oudst kinderen . 

Met ons gaat het een beetje beter , na een paar dagen op automatische piloot te leven zoeken we nu dingen om onze zinnen te verzetten zoals het huis verkoop klaar maken .

Positief puntje is dat er personen van de pers in paraatheid staan en op gepaste tijden zeker gebruikt gaan worden . Ook zijn er twee politieke partijen die ons heel wat wijsheid bijgebracht hebben . 

We zijn nu rotsvast overtuigd dat vechten heel veel kan opbrengen maar het is spijtig dat ze dit in België niet gewoon zijn .

Onze huisarts die gelukkig een attest kan schrijven dat onze auto echt nodig is voor de nodige therapie van onze kinderen . 

Hiermee hopen we toch (een piep piep klein) kansje te hebben dat ze de auto moeten laten staan , wij gebruiken trouwens verder de auto bijna niet .

Verder waren zijn woorden nog van dit doe je je ergste vijand niet aan, en weeral vol ongeloof met een krop in de keel kijken de mensen mij dan aan en ja dat is dan ook elke keer het moment dat wij het moeilijk krijgen . 

Van politie / jurist / advocaat / dokter / begeleiding kinderen / groothandelaars en nog veel meer krijgen bij het vertellen van ons verhaal tranen in hun ogen van ongeloof en dan denken wij. 

Wij vertellen gewoon de waarheid niets meer of minder en wij willen echt geen medelijden opwekken bij de mensen maar het gebeurt spontaan.

 Tot hier toe is er nog niemand maar dan ook niemand geweest die ons zegt van tja ze heeft geheel gelijk en het is normaal dat jullie met je kinderen op straat gezet worden . ( van mij mag iedereen zijn mening zeggen ook als is het tegen ons ). 

Ons zoontje van 6 die thuis was toen de deurwaarders kwamen is terug door de dag in zijn broek beginnen plassen en kan weer niet zonder zijn (snuif)doekje waar hij heel de dag ligt aan te rieken terug van de zenuwen . 

DE dochter die normaal moet weten wat deze situatie doet met zulke kids (ze volgt nu opleiding voor leraar bijzonder onderwijs) maar die geeft er blijkbaar niet om .

 

Verder vandaag heeft Cor weeral moeite gedaan bij de tegenpartij voor een afbetalingsplan maar DE dochter zegt nee en haar wil is wet ook al staat er in haar verslag aan de rechtbank dat ze geen geld wil en wil ze dat haar vader op zijn plaats gezet wordt ( tja wij zijn tot onze spijt niet zo slim om dit te snappen bij ons komt het een beetje anders over) 

Op naar de volgende boeiende vermoeiende dag . 

Toch iedereen nog bedanken voor de abnormale steun die wij krijgen vele mails zelfs van mensen die wij niet kennen en andere mensen die spontaan met een idee komen om ons te helpen geweldig tof is dit . 

En vooral dat iedereen zegt dat we vooral door moeten gaan voor de gerechtigheid en ons niet zonder slag of stoot moeten geven want wij staan in ons recht .

 

Omdat heel veel mensen blijkbaar het ook echt niet kunnen geloven dat dit kan en er vele zijn die ook willen weten hoe het nu verlopen is kan ik nog het volgende schrijven:

Na de belofte dat ze gisteren alles zouden komen opschrijven is er gewoon niemand komen opdagen weet dat al onze kinderen net thuis waren omdat ze geen school hadden !

Het kwam voor hun niet uit en nu komen ze vrijdag ( echt ne mens kloten want dan start de uitverkoop van de winkel ) ps voor al de mensen die dachten dat dit maar een verzinsel was WINKEL GAAT DICHT OMDAT ER DADELIJK CENTEN MOETEN ZIJN VOOR DE DOCHTER)

Ook onze kinderen waar we mee naar de dokter moeten omdat ze stilletjes aan het doorslagen zijn omdat ze dit alles perfect aanvoelen !

Zelf buiten wat maagproblemen en hartproblemen (wat met wat geluk nog goed kan uitdraaien voor bepaalde mensen) is het nog te doen .

Brenda is anders die zit er bijna onderdoor en moet zien dat deze rustig kan blijven en niet de auto zal instappen en naar bepaalde personen zou rijden .

Ook de mensen die denken dat het alles bluf is , blijkbaar is het hier erg moeilijk te begrijpen dat wij een moeilijke periode gehad hebben door de crisis en daar gaat ons spaargeld !

Ook het feit dat wij GEEN geld willen hebben van staat of andere want wij zijn PERFECT gelukkig met wat we hebben ( tja voor vele mensen niet begrijpbaar) wij kunnen goed gezond eten onze kinderen zijn steeds netjes en iedereen is gelukkig !

 

voor ons moet het geen auto zijn die blinkt of jaarlijkse reizen naar weet ik veel waar of een overvolle kleerkast dat mensen niet meer weten wat ze allemaal hebben NEE .

De centen die er over blijven daar worden de verbouwingswerken van gedaan in stukken weliswaar , maar nogmaals buiten onze lieve buren heeft hier niemand last van en nee wij kunnen hier ook mee leven.

Vrijdag zullen we zien wat het gaat geven , maar we weten al dat ze onze (versleten) auto aanslagen ! 

had hiervoor gisteren aan die mannen de vraag gesteld dat ze alles mochten aanslagen behalve de auto enkel en alleen omdat we meermaals per week op therapie moeten met onze kinderen en deze echt maar dan ook echt samen in staat zijn om aan een bushalte te wachten laat staan elke keer in een bus te blijven zitten .

Maar nee het is gewoon PECH voor ons ! wij hebben dan ook echt het gevoel dat alles hier gaat om  persoon en onze kinderen worden bekeken als weet ik veel wat .

Wij zijn echt niet opgezet met het vonnis (waarin echt grappig zwart op wit fouten staan) zoals de betaling stopt bij het afstuderen maar de rechter doet er gewoon nog twee extra maanden dat wij moeten betalen erbij en weet je wat ...... dat is weeral gewoon PECH de rechter maakt op papier dan toch in België geen fouten .

Ook de pech met advocaat die ons de indruk nu geeft gesproken of centen (heeft de tegenpartij samen met de moeder in overvloed ) heeft gekregen van de andere kant want wij hebben volgens de recht niet aangetoond dat we geen centen hadden en onze advocaat vond dit ook niet nodig om even te bewijzen zwart op wit .

Nu op het ocmw (tja wij zijn denk overal al geweest ) kunnen ze nooit geloven dat gezien onze toestand wij dit moeten betalen (raar de advocaat gaf dit niet aan in de rechtbank) .

In ieder geval het enigste wat wij nu nog willen is een afbetalingsplan !!!!! maar de tegenpartij mag hier over beslissen en als zij nee zegt (en dit doet ze dus ook) dan is het nee als zij zegt aanslagen NU moet de deurwaarder springen en komen aanslagen en dit kan allemaal .

Zij kan naar Davos gaan (wij kunnen dit raar maar waar niet aanvragen ) en dan krijgt zij dadelijk al de centen en wij mogen dan afbetalen + 10% extra erbij aan Davos maar nee die gek wil ons met onze kinderen gewoon op straat want ze heeft zelfs ooit aangegeven dat ze schrik had dat ze ooit niet genoeg zou erven met al die kinderen erbij .

Weet dat ze ooit heel machtig zal worden want de moeder zwemt met de nadruk op zwemt in het geld dit ook de reden is dat zij op haar gemak iedereen kan omkopen + bijkomend dat als men de dochter of moeder ziet men spontaan medelijden krijgt omdat ze er toch zo schattig uitziet .

 Mijn naam is Cor en ik sta met mijn rug tegen de muur dankzij de tegenstrijdigheden tussen de Belgische wetten en de werkelijkheid. Waarschijnlijk ben ik daarin niet de enige. Reden te meer om mijn verhaal te doen in de hoop dat ernaar wordt geluisterd. 

 Na een huwelijk van 15 jaar verliet mijn vrouw mij en onze twee kinderen voor een andere man. Plots was ik vader én moeder tegelijk en dat was niet altijd eenvoudig. 

Een dochter die voor de eerste keer ongesteld is, heeft toch vooral nood aan haar moeder? Maar al bij al redden we het prima met ons drieën. 

 Een jaar later leerde ik mijn huidige vrouw kennen met haar twee kinderen. Het klikte en al snel besloten we te gaan samenwonen. Geen wittebroodsweken voor ons, omdat de vier kinderen altijd bij ons waren, maar dat vonden we niet erg. Samen  droomden wij van een groot, warm gezin waar eerlijkheid en zelfstandigheid belangrijk zijn en waar luxe geen voorwaarde voor geluk is. 

Samen kregen we nog vijf kinderen, die jammer genoeg allemaal lijden aan autismespectrumstoornissen (ASS) met normale begaafdheid. 

 Na verloop van tijd was er een bezoekregeling ontstaan met mijn ex-vrouw. 

Op woensdagnamiddag brachten mijn kinderen een paar uur bij haar door om weer thuis te zijn voor het avondeten. Al die tijd deed ik met liefde en plezier alles voor mijn zoon en dochter, zonder enige financiële bijdrage van hun moeder.

Dat lukte, tot mijn kinderen begonnen aan hun hogere studies. 

Mijn dochter ging studeren aan de universiteit van Gent en stond erop om op kot te gaan. 

Die € 300 huur en € 200 leefgeld joegen onze maandelijkse kosten flink omhoog. 

Gelukkig hadden we recht op een studiebeurs. 

Èèn jaar later volgde mijn zoon, die ook op kot wilde. 

Zijn moeder wilde het niet anders. Maar los daarvan… wat je voor je ene kind doet, wil je natuurlijk ook voor het andere doen. 

Zelfs als dat betekent dat onze kosten bleven toenemen. 

 De laatste twee jaar van haar hogere studies (orthopedagogie) wou mijn dochter in Zweden vervolmaken. 

Samen met haar vriend was ze één van de slechts 100 mensen die geselecteerd waren voor een bijzonder project, vertelde ze me. 

Het leek me een mooie ervaring voor haar, alleen zag ik geen mogelijkheid om dat te bekostigen zonder studiebeurs. 

Ze verzekerde me dat dat in orde zou komen. 

Telkens ik ernaar informeerde, vertelde mij dochter me dat het gewoon langer duurde omdat ze in het buitenland studeerde. 

In mei 2010 had ik nog steeds niets gehoord of gezien in verband met de studiebeurs en het vermoeden dat er iets niet klopte, was ondertussen huizenhoog. 

De afdeling studietoelagen van de provincie Antwerpen bleef informeren naar haar lessenrooster en blijkbaar kon mijn dochter hen dat niet geven. Dus stopte ik met betalen. 

 Ondertussen liet de crisis zich ook bij ons stevig voelen en als zelfstandig ondernemer in de bouw zat ik na 15 jaar volledig zonder werk. 

Mijn vrouw runt op zelfstandige basis een klein natuurwinkeltje aan huis. 

Het water stond ons aan de lippen. 

Toen mijn dochter terug thuis was tijdens de zomermaanden, legde ik uit dat het financieel niet haalbaar was zonder studiebeurs. 

Om haar de kans te geven haar laatste jaar af te kunnen maken, gaf ik haar € 5000 spaargeld. 

 Wat toen volgde, was als een koude douche voor mij.

Er viel een brief van een advocaat in de bus waarin studiegeld werd geëist en ik werd uitgenodigd om voor de vrederechter te verschijnen. 

Enige tijd later informeerde de afdeling studietoelagen ons dat mijn dochter geen recht had op een studiebeurs voor haar opleiding in Zweden. 

Daar volgde ze namelijk een vorm van afstandsonderwijs, studies die ze dus evengoed van bij ons thuis gevolgd kon hebben. 

Daardoor had ze geen recht op een toelage voor de studies en verblijfkosten in Zweden. 

Mijn oudste dochter en zoon wilden niets meer met me te maken hebben, behalve als het ging over financiële ondersteuning . 

Tijdens de zitting op het vredegerecht verklaarde mijn dochter - bijgestaan door haar pro Deo advocaat - dat ik volledig op de hoogte was. Volgens haar wist ik dat het om afstandsonderwijs ging en dat ze daardoor geen recht had op een studietoelage. 

Aan de vrederechter vertelde ik in alle eerlijkheid mijn kant van het verhaal en voegde eraan toe dat mijn dochter nooit in Zweden had mogen studeren als ik had geweten hoe de vork werkelijk in de steel zat. 

Om dat kracht bij te zetten, had ik enkele documenten meegenomen die onze moeilijke financiële situatie konden bewijzen: belastingsbrief aanslagjaar 2010, met een nettobelasbaar inkomen van 11.463,81 €, dus met dat bedrag moeten wij met 9 personen van leven + nog iemand onderhouden in Zweden en in Gent, wat ons jaarlijks 7.800 € kost, natuurlijk: er is kindergeld en normaal gezien een studiebeurs, 

Het blijft een hoop geld, vooral als je het niet hebt. 

Tijdens de drie zittingen bij de vrederechter, vertelde ik steeds hetzelfde verhaal terwijl de raadsman van mijn dochter telkens iets anders opdiste. 

Ze had een kot in Gotenburg en haar universiteit was in Linköping , dat ligt 300 km uit elkaar, dus 600 km heen en terug. 

Moet kunnen volgens de vrederechter. 

In 2010 is met haar vriend in mei enkele weken naar Griekenland op vakantie geweest, 2011 naar Thailand, een kind mag toch ontspanning hebben volgens de rechter. 

 Het frustrerende is dat ze van de rechter in beroep weer haar gelijk heeft gekregen en wij nu 6.000 euro in totaal moeten betalen, dit zo snel mogelijk anders dreigt de gerechtsdeurwaarder uitvoerend beslag op roerende goederen en inkomsten. 

Je bent begonnen met betalen en dus heb je met alles ingestemd. Zelfs als je alles kunt bewijzen (bedrog, de leugens, financieel ontoereikend) niets hield de rechter tegen de dochter gelijk te geven en de vader te doen betalen . 

De advocaat en de dochter willen van een haalbaar afbetalingsplan niet weten, ze willen geld zien, het gekke van de zaak is ze hebben het RECHT om dat te laten uitvoeren. 

Niets kan hun tegen houden, de rechter heeft hun dat recht gegeven. 

Dus een kind van 24 jaar kan een gezin met 7 kinderen (haar stief/half zussen en broers) op straat zetten volledig legaal en met de volle steun van haar advocaat en het volledig rechtssysteem in België achter hun. Ongelooflijk maar waar. 

 Je zou nog gaan denken dat het statuut van zelfstandige zelfs in de ogen van een hoge magistraat automatisch betekent dat je een overvloed aan zwart geld hebt. 

Op vakantie gaan, is er voor mijn gezin al zes jaar niet meer bij. 

We rijden met een auto die stilaan aan vervanging toe is. 

Versleten meubels moeten nog maar wat langer meegaan omdat we voorlopig geen nieuwe kunnen betalen. De geplande verbouwing aan ons huis schuiven we steeds maar voor ons uit omwille van onze financiële toestand.

Als we werkelijk over zwart geld zouden beschikken, zou onze dagelijkse realiteit er dan niet een beetje anders uitzien, denk je? 

Het is zelfs zo dat wij een halve dag per week minder werken om met onze   kinderen naar de - voor hen noodzakelijke - therapie te kunnen gaan. 

Het welzijn van ons gezin blijft voor ons immers op nummer één staan. 

 De voorbije twee jaar werden we regelmatig bestookt met allerlei onaangename zaken, afkomstig uit de entourage van mijn ex-vrouw. 

We hebben zelfs de politie over de vloer gehad voor een klacht wegens stalking. 

Dat mogen dan leugens zijn, zo’n dingen kunnen je leven echt wel vergallen. 

Het absolute dieptepunt voor mij was wel toen ik vernam dat mijn oudste dochter in maart 2011 naar Thailand was gereisd met het spaargeld dat ik haar had gegeven om haar studies te kunnen afronden. 

 Zoals ik in het begin aanhaalde, sta ik met mijn rug tegen de muur. Mijn dochter gaat niet akkoord met een afbetalingsplan, wat wil zeggen dat ik € 6.000 moet zien te vinden die ik niet heb. 

 Bij een volgend bezoek van de deurwaarder wordt er beslag gelegd. (volgende week 21/05/2013)

 Hoe ver kan dit nog gaan voor wij samen met onze andere zeven kinderen op straat staan? In hoeverre kan mijn oudste dochter het leven van de anderen nog zuur maken als ik er niet meer ben? 

Waarom is er een zodanig verschil tussen wet en werkelijkheid in België? En waarom worden mensen daar het slachtoffer van? Waarom kan ik mijn ene kind niet onterven om mijn andere kinderen te beschermen? Waar is de eerlijkheid gebleven? 

Ik weet het niet meer. Ben ik te goedgelovig geweest? Misschien wel. Maar het enige wat ik als gezinshoofd wil, is mijn kinderen - al mijn kinderen - de nodige kansen bieden om op te groeien tot zelfstandige, gelukkige volwassenen. 

 We zitten met onze handen in het haar en kunnen werkelijk alle hulp gebruiken.