”haha allemaal kleine jongens, wij gaan winnen…”

We zagen een paar Duffelaars naar het doel trappen en vreesden dat ze weleens gelijk konden

krijgen. Zouden onze jongens zich laten imponeren door deze grote loebassen?

Door het koude weer werd er besloten direct te starten. (Wijze beslissing)

Aanvankelijk begonnen onze jongens rustig te spelen. Enkele pogingen richting doel konden niet

afgemaakt worden. Al snel werd het 0 – 2

Deze 2 doelpunten van Duffel waren eerder toevalstreffers. Alles bleef nog mogelijk.

Mico kreeg er genoeg van, vocht als een leeuw en bracht door een mooie trap de stand op 1 – 2. Onze jongens vonden hun ritme terug. Er volgden nog verschillende pogingen van Ramzi, Milan en Mico maar het mocht niet zijn. Er geraakte maar geen bal binnen. Aan de andere kant hield Wouter de ballen van Duffel gelukkig keer op keer tegen. Onze trainer wisselde nog een paar keer maar ook Lorenzo en Joeri kregen de bal niet binnen getrapt. Nochtans speelden onze jongens goed samen en oefenden voldoende druk uit. Gelijkspel aan de rust zou zeker een eerlijk resultaat zijn. Helaas een hevige hagelbui dreef iedereen wat vroeger naar binnen.

Rust: 1 – 2

De tweede helft begon trainer Paul met een hele andere opstelling. Verandering van tactiek zal hij misschien gedacht hebben. Niet iedereen kon deze opstelling begrijpen. Een woeste opa moest in bedwang gehouden worden. ;-)

Al snel werd het 1 – 4.

Ramzi had zijn energie opgespaard. Daar waar hij in de eerste helft een beetje traag op gang kwam, werd hij nu een busje kruitvat en vocht voor elke bal. Deze inzet moest beloond worden. 2 – 4.

VV Duffel was echter ook niet van plan lijdzaam te wachten en bracht de stand op 2 – 5

De supporters vreesden dat het deze keer niet zou lukken maar daar waren onze duiveltjes toch niet zo zeker van. Er werd nog wat gewisseld door onze trainer en iedereen deed erg goed zijn best.

Wouter kwam terug verdedigen en besloot geen bal meer binnen te laten.

Een gevaarlijk schot van Duffel werd vakkundig door Joeri weggekopt.

Wat een match. Ze knokten voor elke bal. Mico liep zelf de reus van Duffel omver. Lorenzo, onze klein ratje, liet zich niet imponeren en wierp zich overal tussen. De doelman van Duffel trapte flauw uit, Ramzi reageerde bliksemsnel en bracht de stand  op 3 - 5

Milan liet zich niet afschrikken door het bruut geweld en kon door een knappe assist van Ramzi de stand op 4 – 5 brengen. Alsof dat nog niet voldoende was bracht hij 4 minuten later de stand op 5  – 5.

Onder de supporters groeide de hoop; zou het kunnen? Nu nog?

Jari kon 2 ballen van Duffel onderscheppen. Pfff wat een triller.

We moedigden iedereen aan en weerom door een mooie assist van Ramzi kan Lorenzo

 de stand op 6 – 5 brengen.

Vreugde alom. (Het is te zeggen langs onze kant ;-))

Milan dacht, waarom niet nog eentje, en trapte de bal naar het doel.

Deze rolde tergend langzaam richting doel.

Ricardo twijfelde geen moment en trapte voor alle zekerheid de bal dan maar binnen.

7 – 5. Dit werd tevens onze eindstand.

Balans: Onze jongens hebben goed gespeeld, hebben zich niet laten intimideren en zijn

in zichzelf blijven geloven en mooi teruggekomen.

Een (h)echt team.